من در طول عمرم در ایران پنج خانه عوض کرده ام، از کودکی تا به امروز. اهمیت این پنج تغییر آدرس تا همین چندی پیش نزد بنده پنهان بود تا اینکه مساله کاهش پرندگان تهران در نتیجه آلودگی هوا مطرح شد! اینجا شم پرنده شناسی بنده کارگر افتاد و یادم آمد که در خانه اول ما همسایه خانه ای بودیم که یک درخت خرمالوی بزرگ داشت و من شاهد بودم که گنجشک سانان چه بر سر خرمالوها بعد از رسیدن می آورند . تقریبا چیزی از میوه ها باقی نمی گذارند. یک روز که همسایه (به ظاهر) نادان خود را دیدم به او گفتم برادر شما تمام این خرمالوها را دودستی تقدیم گنجشک ها می کنید، حیف نیست؟ و او با لبخند و نهایت نرمی و ملاطفت گفت: شما ازدیدار این پرندگان بر سر سفره خداوند لذت نمی برید؟ و ادامه داد:

تنگ چشمان نظر به میوه کنند

ما تماشاگران بستانیم

بنده باز هم به عنوان یک پرنده شناس متوجه شده ام که تعداد خرمالوهای نوک خورده مرتبا در حال کاهش بوده. به طوری که امسال فقط دو خرمالو نوک خورده اند! یعنی تعداد پرندگان کاهش یافته ولی آیا این به علت کاهش تعداد پرندگان است یا عوامل دیگر؟ نیاز به تحقیق دارد و تازه اگر هم این گنجشک سان ها کاهش یافته باشند، دلیل ندارد که پرندگان دیگر مانند پرندگان شکاری هم تعدادشان کم نشده باشد. سیاحانی که در زمان قاجاریه به ایران آمده اند از پرندگان لاشه خوار مانند کرکس ها نام برده بودند و نیز پرندگان شکاری مانند سارگپه و... آنها در بازار تهران به شتر مرده ای برخورد کرده بودند که لاشخورها اطراف آن را گرفته بودند و کلاغ ها و نیز سگ ها. تهران آن روزها متفاوت بود و با امروز تفاوت داشت. از نظر حیات وحش تهران جای خطرناکی بود خیلی خطرناک.