هوا هنوز تاریک است که به پای کار می رسم و آماده صعود می شوم. کوله پشتی را آماده می کنم، بر دوش می اندازم و حرکت می کنم. قرار است به قله کمال، مرتفع ترین قله استان آذربایجان شرقی صعود کنم. با تردید این همه مسیر را آمدم. اولین بار است که به این منطقه می آیم و جز گزارش هایی که درباره این قله خوانده ام، چیزی درباره آن نمی دانم. به کمک چراغ پیشانی پیش می روم. به تدریج هوا روشن و قله پدیدار می شود. هنوز برآورد دقیقی از ارتفاع و درجه دشواری آن ندارم. بعد خورشید می تابد و قله را روشن می کند. انگار با نورافکن جایی را نشان کنیم. کمی جا می خورم. انتظار نداشتم این «قله کمال» باشد. به نظرم خیلی مرتفع نیست