به احتمال بیشتر ایرانیان از دوران کودکی همانند من در مرور تاریخ معاصر ایران، در روحیات و عواطف خود، حسی از ناراحتی و تاثر را از جدا شدن بخش هایی از ایران تجربه کرده اند. این حس بیشتر بازتاب تاریخ نگاری تلخ و کلیشه ای از حوادث و رویدادهای دوره قاجار به ویژه در جنگ های ایران با روسیه تزاری است که نه تنها در کتاب های درسی ما، بلکه حتی در دیگر کتاب ها و به ویژه در رسانه های دیداری و شنیداری ما چون سینما و تلویزیون الهام بخش «سوگواری مزمن ایرانیان» در از دست دادن تمامیت ارضی گذشته باشکوه خویش است. جدایی بحرین از ایران، داغ جدایی تکه ای دیگر از ایران را دوباره در دل ایرانیان زنده کرد. این داغ با بازخوانی