سیاست مرده است. راه های گفت وگو با قدرت بسته است و معترضان برافروخته گوش شان بدهکار هیچ سخن نرمی نیست. هر سیاستمداری که پا پیش بگذارد و بخواهد سخنی از سر تدبیر بگوید، از همه طرف بر او خواهند تاخت. ولی کارویژه سیاستمدار نقش آفرینی در چنین زمانی است. او چون ققنوس  نخست باید بپذیرد که بسوزد تا از خاکسترش ققنوس دیگری برخیزد و او پنجره ای به سوی دانایی، رهایی، امید، صلح و کنش اجتماعی بگشاید. من در این یادداشت می خواهم بگویم که سیاست نمرده است. من سیاستمدار دل مرده ام، نه سیاست. و برای زندگی باید به گفته ی عطار چون ققنوس وقت مرگ خود را آشکارا بدانم . و اکنون می خواهم ببینم آیا به قول نیما یارای