آنچه مورد نکوهش دنیا است، افراط در التذاذ است، یعنی آنچه که این ارزش را تبدیل به ضد ارزش می کند... نکوهش از دنیا به اعتبار التذاذات است، اما نه به صورت مطلق، بلکه به اعتبار التذاذاتی است که مرز نداشته باشد، و تبدیل به ضد ارزش شود. مثلا اسراف کردن مذموم است نه اصل التذاذات که به صورت مطلق نفی شدنی نیست.(1)