کتاب ها به اتاقی که در آن قرار دارند هویتی مخصوص می بخشند که گاهی اوقات می تواند هویت مالک شان را برباید؛ قرابتی آشنا برای شخصیت های سبک مغزی که دوست دارند پس زمینه پرتره شان ردیفی کتاب باشد تا با این کار جلال و شوکتی فاضل نمایانه پیدا کنند. منتقدان و پژوهشگران حوزه کتاب، خوانندگان متظاهری را که برای کسب اعتبار به چنین دیوارهایی دست می اندازند، مسخره می کنند و معتقدند آدم باید شمار اندکی کتاب داشته باشد، نه آنکه چون افراد عشق شهرت، قفسه های بی پایان کتاب داشته باشد تا دیوار اتاق ناهارخوری شان را تزئین کند. این دیگر یک پز و ادای نامطلوب فرهنگی است یا بهتر است بگوییم مصداق بارز کتاب داشتن به