فرآیند توسعه از دید بسیاری، محیط زیست را می فرساید و میراث فرهنگی و طبیعی را به مخاطره می اندازد. این در حالی است که پژوهش ها نشان می دهد توسعه کامل و پایدار زمانی حاصل خواهد شد که محیط طبیعی و محیط فرهنگی انسان با هم مرتبط باشند.

«حفاظت مشترک از میراث فرهنگی و طبیعی ضرورتی برای دستیابی به توسعه پایدار» عنوان مقاله ای به قلم علی اصغر رضوانی است.

از نگاه طیفی از صاحب نظران حوزه فرهنگی و نیز اقتصادی، توسعه پایدار در ارتباط با شکل گیری تعادل در حیات انسان ها است و در این میان توجه به حفاظت از میراث فرهنگی و طبیعی جایگاه ویژه ای دارد. ضرورت توجه به میراث فرهنگی به خصوص بعد از وقوع سیلاب های مخرب که به بناهای تاریخی کشور آسیب هایی قابل توجه وارد می سازد، بیشتر به چشم می آید.