عادل عبدالمهدی، نخست وزیر پیشین عراق: شهید سلیمانی جرقه توافق با عربستان را زد
عادل عبدالمهدی، نخست وزیر پیشین عراق روایت متفاوتی از توافق عربستان و ایران مطرح کرد و نقش شهید قاسم سلیمانی در آن را پررنگ دانست.
به گزارش شفقنا به نقل از الوطن نیوز، عبدالمهدی در یادداشتی نوشت: «گام اخیر در پکن و صدور بیانیه سه جانبه میان چین، عربستان و ایران دارای دلالت های تاریخی است و افراد بسیاری در این رخداد راهبردی نقش دارند؛ رخدادی که می تواند چهره منطقه و بلکه جهان را دستخوش تغییر کند، مساله صرفا ازسرگیری روابط میان دو کشور درگیر اختلافات نیست، بلکه علاوه بر این، توافق مذکور منجر به حل و فصل سلسله پرونده های حساس و خطیری خواهد شد.
موضوع جدید و حساس، میانجیگری چین از این توافق و دلالت های آن در ترسیم معادلات منطقه است، من برخی از مواردی که می دانم را نقل می کنم، بدون شک دیگران هم موارد دیگری می دانند، هنگامی که در سپتامبر سال 2019 میلادی در سفری رسمی در چین بودم، پیش از دیدار با رییس جمهور و نخست وزیر این کشور، شهید قاسم سلیمانی با من تماس گرفت و گفت آیا می توانی به عربستان سفر کنی، من از دلیل آن پرسیدم، گفت: برای میانجیگری میان ما و عربستان، موضوع فوری است، پاسخ دادم به محض بازگشت به بغداد به ریاض سفر خواهم کرد، این درخواست شهید سلیمانی را با طرف چینی در میان گذاشتم و آنها هم این درخواست را به فال نیک گرفته و از آن استقبال کردند.
ازجمله مواردی که شهید سلیمانی درخواست طرح آن را کرد، عبارت است از اینکه می توانیم به حل بحران یمن از طریق دولت وحدت ملی کمک کنیم، از تحول در روابط عربستان و عراق و برقراری روابط گسترده با مردم عراق حمایت می کنیم، گفت وگو با کشورهای همسایه برخلاف کشورهای دیگر آسان است، تعهد برای کاهش تنش ها برای 10 سال، احترام متقابل براساس معادله نه غالب و نه مغلوب، تضمین دریانوردی در خلیج فارس، حل مشترک مسائل در سوریه و لیبی و بقیه منطقه و نشست وزرای امور خارجه.
ما با برادران عربستانی تماس گرفتیم که درباره دلیل سفر سوال کرده بودند و آنها را در جریان درخواست میانجیگری ایران قرار دادیم و گفتیم که شهید سلیمانی این درخواست را مطرح کرده است، آنها استقبال کردند، صبح 25/9/2019 بغداد را به مقصد عربستان ترک کردیم و مصطفی الکاظمی (مدیر وقت دستگاه اطلاعاتی) و ثامر الغضبان، وزیر نفت و محمد الهاشمی مدیر دفتر نخست وزیری، من را در این سفر همراهی می کردند، پادشاه عربستان از ما استقبال کرد و سپس در ساعات پایانی شب دیداری با ولیعهد این کشور برگزار کردیم.
در آن زمان تاسیسات نفتی آرامکو مورد حمله موشکی قرار گرفته بود و ایران متهم به این حمله شده بود هر چند که این کشور هرگونه مسوولیت در این حمله را تکذیب کرده بود، در روز 5/9/2019، مایک پمپئو وزیر امور خارجه وقت امریکا تماس گرفت و گفت موشک ها برخلاف شایعات از شمال خلیج فارس شلیک شده و نه عراق.
فضا به شدت تنش آلود بود و ولیعهد عربستان با عصبانیت سخن می گفت، هنگامی که حرف هایش تمام شد، گفتیم، آیا شما خواهان جنگ با ایران هستید، گفت نه، گفتم اگر قصد جنگ ندارید یا اوضاع متشنج باقی می ماند و هر لحظه امکان از کنترل خارج شدن آن وجود دارد یا اینکه مذاکره کنید، او پاسخ داد، ما این مساله را چندین بار امتحان کردیم اما موفق نشدیم، من به وی حل مشکلات میان رفسنجانی و ملک عبدالله را خاطرنشان کردم، گفت پیشنهاد شما چیست؟ گفتم پنجره و روزنه ای باز کنیم، دیدگاه تان را بنویسید و ما آن را به طرف ایرانی منتقل خواهیم کرد، ما یقین داریم این امر منجر به گشوده شدن باب گفت وگو خواهد شد، بن سلمان برگه ای شامل 9 مورد درباره احترام به حقوق بین الملل، پایبندی عمیق بدان از جمله اصل حسن همجواری، مبارزه با تروریسم و افراط گرایی و توسعه روابط با کشورهای همسایه به خصوص کشورهای منطقه و غیره نوشت و تحویل ما داد.
ما این برگه را به با اندکی تغییرات و تلطیف برخی عبارت ها به شهید سلیمانی تحویل دادیم و گفت: کار خوبی به سرانجام رساندید، من این برگه را به سران کشور ارایه خواهم کرد، چند هفته پیش از ترور ایشان، از پاسخ مقامات ایرانی سوال کردم که مقامات عربستانی هم به دنبال جواب آن بودند، شهید سلیمانی گفت: سران ایران این موضوع را بررسی کرده و به محض بازگشت به بغداد، جواب را خواهم آورد.
متاسفانه دولت پیشین امریکا دست به عملیات بزدلانه و احمقانه ترور زد و کیف و جوابیه ایران که همراه شهید سلیمانی بود، پیدا نشد. من در 7/5/2020 نخست وزیری را ترک کرده و الکاظمی به مسوولیت ریاست دولت رسید و هنگام سفر رسمی به عربستان، تصمیم به تداوم این ابتکار عمل گرفته شد و نشست های نخستین به ریاست وی در بغداد و هنگام غیبت به ریاست محمد الهاشمی برگزار شد، ریاست هیات عربستان با خالد الحمیدان و ریاست طرف ایرانی با سعید ایروانی معاون دبیر شورای عالی امنیت ملی بود و این نشست ها ادامه پیدا کرد تا اینکه به توافق راهبردی در پکن منتهی شد.
دو طرف با قدرت به مذاکرات ادامه دادند و اگر تحولات منطقه ای و بین المللی و افزایش نقش چین نبود، این توافق به سرانجام نمی رسید، دو طرف تضمین هایی داده اند.