سال پرماجرایی که اگر نه همه قسمت آن، بلکه بخش عظیمی از آن تلخ، دردبار و حزن انگیز بود پشت سر گذاشته شد. اکنون در آستانه نوروز دیگر و سالی جدید ایستاده ایم تا بهار سایه خود را بر همه زوایای زندگی مردمان این کهن دیار بگستراند. در این واپسین ساعت ها که نقطه تلاقی گذشته و آینده به حساب می آید، می توان با یک نگاه اجمالی به روزهای کهنه شده، به تصویرهای تکراری آینه روزگار و همچنین به نفس های خاکستری برای ماندن یا نماندن در صحنه جامعه پرداخت؛ برای دستیابی به اندیشه های کامیابی در مسیر تغییر و تحول خویشتن برای فردای بهتر.

در دفتر ورزش کشتی این سرزمین که در سال 1401 و در میان برگ های خاک خورده اش گلبرگ های عاشقی کاشته شده، رو به پایان است. اما کشتی چه ویژگی هایی داشت که عطر معطر آن بیشتر به مشام علاقه مندان و عاشقانش رسید؟ کدام یک از رخدادهای خاص و عام در آن به وقوع پیوست که حداقل برای مدت زمان کوتاهی آرام زندگی را به آشوب کشاند؟

در یک نگاه کلی می توان گفت فدراسیون در اجرای برنامه ریزی های طراحی شده و اتخاذ تدابیر برای چشم انداز آینده به نتیجه های مطلوب دست یافت. با این حال باید به شکل جزیی بررسی کرد که این عرصه تا چه سطحی در دیپلماسی و رقابت های مهم بین المللی به موفقیت های دلخواه رسید؟ همچنین سوال کرد در گسترش فرهنگ پهلوانی در نقاط مختلف این سرزمین چه گام های موثری برداشته شد که به چشم آمد؟ اگر بخواهیم از سوال های مسکوت مانده پرهیاهو، پاسخی دریافت کنیم، باید به لایه های زیادی توجه کنیم، باید به صورت کامل فعالیت فدراسیون کشتی و مدیران این نهاد به زیر ذره بین برده شود تا به جواب قانع کننده ای برسیم.

سال 1402 هنوز نیامده تا از پشت پنجره برای ما نغمه سرایی کند. حقیقتی که به هیچ عنوان نمی توان از کنار آن با غفلت عبور کرد، این است اگر ما سراغ آن نرویم او سراغ ما خواهد آمد. درنهایت اگر بخواهیم در این واپسین روزهای سال برای ورزش کشتی این مملکت آرزویی داشته باشیم، بی گمان می بایست مدال های خوش رنگ تر، پیروزی های پرشمارتر و درخشش بیشتر کشتی گیران از رقابت های بزرگ بین المللی را خواستار باشیم. با این حال مطمئن هستیم همه این دستاوردها جز در نگاه کارشناسانه و موشکافانه به گذشته و برنامه ریزی برای آینده به دست نخواهد آمد.