تجربه را می توان در ردیف بزرگ ترین معلم انسان ها دانست. دهه اخیر در بین گونه های مختلف تاریخ شفاهی نگارش تجربه زیسته شاید در دسته بندی کتب معلمانه قرار بگیرد. در این بین اگر بتوان کتابی یافت که هم رنگ و بوی نقاشی داشته باشد و هم ردی از خطاطی و صدای خوش سرود در آن پیدا شود حتما در لابه لای صفحاتش انسان هایی تنفس می کنند که آنها را مربیان پرورشی می نامند.

در هفته امور تربیتی و تربیت اسلامی وقتی کتاب «با سفیران دهه60» به دستم رسید، وارد زیست انسان هایی شدم که در میان صدای گلوله و توپ به دنبال تربیت می گشتند. زنگ پایان مدرسه تازه زنگ شروع آنهاست و محیط مدرسه برای شان آن قدر کوچک است که کلاس