به طور کلی در دهه های اخیر می توان اذعان کرد که دو دیدگاه اقتصاد کلان و اقتصاد توسعه درباره رشد اقتصادی می توانند مکمل یکدیگر باشند. یکی از روش هایی که می توان این دو دیدگاه را تلفیق کرد، آن است که مدل نئوکلاسیک رشد را متمرکز بر فرایند رشد درون بخش های مدرن اقتصادی و مدل اقتصاد دوگانه را متمرکز بر روابط و جریان های بین بخش های اقتصاد در نظر بگیریم. اما برای در نظر گرفتن این چارچوب، دو چالش اساسی در مسیر به وجود می آید که شامل این موارد هستند: چالش انتقال ساختاری: یعنی چگونه می توان تضمین کرد که منابع به سرعت به فعالیت های مدرن اقتصادی (که بهره وری بالاتری دارند)، جریان پیدا می کنند؟ چالش ظرفیت