رهبر معظم انقلاب اسلامی صبح یک شنبه چهاردهم خرداد در اجتماع پرشکوه، عظیم و پرشور مردم قدرشناس و وفادار در سی و چهارمین سالگرد رحلت امام خمینی(ره)، امام راحل را از سرآمدان تاریخ ایران خواندند و با تبیین 3 تحول بزرگی که امام در سطح کشور، امت اسلامی و سطح جهان بوجود آورد، گفتند: «ایمان» و «امید» امام، عامل نرم افزاری و بوجودآورنده این تحولات عظیم تاریخی بود و هرکسی و هر مجموعه و جریانی که به «ایران، منافع ملی، بهبود اوضاع اقتصادی، پیشرفت کشور و عزت ملی» علاقه مند است، باید همه سعی خود را در تقویت «ایمان» و «امید» مردم و جامعه به کار گیرد.

​​​​​​​مشروح سخنان ایشان به شرح زیر است:

اما درباره امام بزرگوار اولین نکته این است که امام از سرآمدان تاریخ ما است؛ نه فقط از سرآمدان روزگار ما. سرآمدان کسانی هستند که در هر رشته ای، در هر بخشی از بخش های معارفی و عملی انسان ها دارای عظمت اند. در میان بزرگان و اشخاص باعظمت، بعضی ها یک سر و گردن از دیگران برترند که به این ها می گوییم سرآمد. در هر روزگاری سرآمدانی وجود دارند لکن بعضی ها مخصوص روزگار خودشان نیستند، [بلکه] سرآمد تاریخ اند.

سرآمدان را نمی شود از حافظه تاریخ حذف کرد؛ نکته مهم مورد توجه ما این است. سرآمدان را نه می شود حذف کرد، نه می شود تحریف کرد. نه اینکه تبلیغات مخالفین نتواند چهره های سرآمدان را بد معرفی کند؛ چرا، رسانه های تبلیغاتی که روزبه روز هم مدرن تر می شوند، امروزی تر می شوند، مجهزتر می شوند، می توانند شب را روز و روز را شب معرفی کنند، می توانند درباره چهره های برجسته و منور هم دروغ پردازی کنند، اما این کف روی آب است، این «فاما الزبد فیذهب جفاء» است. خورشید زیر ابر باقی نمی ماند. ابن سینا و شیخ طوسی، بعد از هزار سال از دوران خودشان، امروز می توانند خودشان را با صدای رسا معرفی کنند؛ شخصیت آنها را نمی شود محو کرد، نمی شود از حافظه تاریخ زدود، نمی شود تحریف هم کرد. ابعاد شخصیت امام بزرگوار ما از ابن سینا و شیخ طوسی وسیع تر است، متنوع تر است. خصوصیاتی که در تشکیل شخصیت امام بزرگوار دخالت دارند، به مراتب بیشتر است از خصوصیاتی که در شخصیت آن گونه برجسته ها و سرآمدها حضور دارند. امام یک سرآمد همه جانبه است؛ هم در دانش های دینی سرآمد است امام در فقه، در فلسفه، در عرفان نظری، سرآمد است هم در ایمان و تقوا و رفتارهای پرهیزکارانه سرآمد است، هم در استحکام شخصیت و قوت اراده سرآمد است، هم در قیام لله و سیاست ورزی انقلابی و ایجاد تحول در نظام بشری سرآمد و یگانه است. این خصوصیات در هیچ کدام از سرآمدان تاریخ ما با هم جمع نشده است، [اما] در امام بزرگوار این خصوصیات با همدیگر جمع است. نتیجه اینکه این امام بزرگوار را هیچ کس نمی تواند از حافظه تاریخ محو کند، نه امروز و نه در قرن های آینده، و نمی تواند شخصیت او را تحریف کند؛ چند صباحی ممکن است دروغ پردازی بشود، تحریف شخصیت بشود، اما در نهایت چهره درخشان امام، خود را با صدای رسا به همه معرفی می کند؛ این خورشید را پشت ابر نمی شود نگه داشت؛ این نکته اول.

نکته بعد این است که امام بزرگوار ما سه عمل عظیم و بزرگ و تاریخی انجام داد، سه تحول بزرگ به وجود آورد، یکی در سطح کشور ایران، یکی در سطح امت اسلامی و یکی در سطح جهان؛ این سه تحول، هیچ کدام سابقه ندارد، شاید انسان نتواند پیش بینی کند که شبیه اینها و نظیر این ها در آینده هم به وجود بیاید؛ این مخصوص امام بزرگوار بود. اما تحول در سطح کشور این بود که انقلاب اسلامی را در این کشور به وجود آورد؛ انقلاب را مردم انجام دادند اما امام به وجود آورد. این انقلاب، یک ساخت سیاسی سلطنتی را در هم شکست و مردم سالاری را جایگزین آن کرد؛ این انقلاب، یک نظام دست نشانده و ذلیل در مقابل قدرتها را از میدان خارج کرد و یک نظام مستقل و متکی به عزت ملی را جایگزین آن کرد؛ این انقلاب، یک حکومت ضد اسلام را از میدان خارج کرد، به جای آن یک حکومت اسلامی پایه گذاری کرد و بنا نهاد؛ این انقلاب، استبداد را به آزادی، بی هویتی روزافزون این ملت را به هویت ملی و به اعتماد به نفس تبدیل کرد؛ این انقلاب، یک ملت چشم دوخته به دست اجانب را به نیروی «ما می توانیم» مجهز کرد. این ها معجزه های این انقلاب عظیم و این تحول بزرگی است که امام بزرگوار در سطح کشور به وجود آورد. این «ما می توانیم» که گفتم، کلید حل همه مشکلات است. ما مشکلات داشته ایم و داریم و خواهیم داشت، اما آن چیزی که می تواند این مشکلات را برطرف کند و مشکلات گذشته را برطرف کرده و در آینده هم علاج مشکلات ما است، همین روحیه و نیروی «ما می توانیم» است که انقلاب امام بزرگوار در این کشور این روحیه را به وجود آورد.اما آنچه در سطح امت اسلامی روی داد تحول در سطح امت [این بود که] امام جریان بیداری اسلامی را به راه انداخت. دوره انفعال و بی تحرکی در دنیای اسلام، با حرکت امام، به سمت ضعف و نابودی حرکت کرد. امروز امت اسلامی نسبت به دوران قبل از پیروزی انقلاب اسلامی و دوران قبل از امام، پرتحرک تر، فعال تر، آماده ترو سرزنده تر است، اگرچه همچنان نیاز به بیشتر کار کردن در این زمینه محسوس است. مسئله فلسطین پس از آنکه به خیال صهیونیست ها و پشتیبانانشان یک مسئله تمام شده به حساب می آمد و دیگر بنا نبود فلسطینی مطرح بشود، با حرکت امام و تحول امام در سطح امت اسلامی، به مسئله اول جهان اسلام تبدیل شد. امروز مسئله فلسطین، مسئله اول جهان اسلام محسوب می شود. امروز فلسطین در کانون توجه ملت های مسلمان است. طنین صدای رهبران فلسطینی از فراز سفارت رژیم صهیونیستی در تهران در اول انقلاب، دنیا را تکان داد و به لرزه درآورد؛ همه فهمیدند که دوران جدیدی در زمینه فلسطین آغاز شده است؛ در کالبد افسرده ملت فلسطین جانی دمید و امروز شما می بینید که ملت فلسطین حضور خودش را با قوت و قدرت اثبات می کند و سخن خودش را به دنیا می رساند. در روز قدس نه فقط در ایران یا در تهران، حتی در پایتخت های جهان غیر مسلمان، مردم از فلسطینی ها حمایت می کنند و دفاع می کنند؛ این هم تحول در سطح امت.

تحول سوم، تحول در سطح جهان است. امام فضای معنویت و توجه معنوی را در دنیا زنده کرد، حتی در کشورهای غیر مسلمان. معنویت در زیر لگدکوبی سیاست های مادی گری و ضد معنوی از بین رفته بود. واکنش مردم در مقابل تهاجم دستگاه های صهیونیستی و استکباری برای ترویج ماده گرایی، واکنش منفعلانه ای بود. معنویت از یادها رفته بود. حرکت امام بزرگوار، رنگ معنوی را در دنیا دوباره زنده کرد. البته این نکته آخر با واکنش شدید همان مراکز قدرت مواجه شده و [آنها] امروز با انگیزه بیشتر، تهاجم به معنویت را در سطح دنیا به هر جا که بتوانند، با شیوه های مخصوص خود دارند پیش می برند، که بعضی از شیوه های آنها آن قدر مفتضح است که انسان از اسم بردن آنها خجالت می کشد. این هم نکته دوم درمورد امام. پس نکته اول عبارت بود از اینکه نمی شود امام را از حافظه تاریخ محو کرد؛ امام زنده است. فریاد امام، سخن رسای امام خاموش نشدنی است، و نکته دوم اینکه امام با همان شخصیت مهم و سرآمدی خود، این سه تحول بزرگ را به وجود آورد.

نکته بعد، نکته مهمی است؛ آن نکته این است که ما از خودمان سوال می کنیم که امام این کارهای بزرگ را به پشتیبانی و کمک کدام عامل سخت افزاری یا نرم افزاری انجام داد؟ آن عاملی که توانست به امام کمک کند و امام را در این میدان پیش ببرد و او احساس خستگی نکند و بتواند این کارهای بزرگ را انجام بدهد و این کوه های بزرگ موانع را از سر راه بردارد، چه بود؟ امام، عامل کمک کننده سخت افزاری نداشت؛ نه پول داشت، نه ابزار تبلیغی داشت، نه رادیو داشت، نه خبرگزاری داشت، نه هیچ کدام از سیاست های دنیا از او حمایت می کردند و [به او] کمک می کردند. عامل سخت افزاری امام، یک صفحه کاغذ بود که بیانیه در آن بنویسد، یک تکه نوار بود که صدای او را ضبط کند و به گوش این و آن برساند؛ عامل سخت افزاری و کمک کار سخت افزاری نداشت؛ هر چه بود، در کمک عامل نرم افزاری امام بود؛ عامل نرم افزاری امام چه بود؟ این مهم است.

این عامل نرم افزاری را می توان با بیان های مختلف بیان کرد. من امروز دو عنوان را، دو تعبیر را از این عامل کمک کننده به امام انتخاب کرده ام و اینها را می خواهم مطرح کنم؛ آن دو عامل عبارت است از «ایمان» و «امید». آن چیزی که امام را در این راه پیش برد، او را قادر کرد که این تحول های عظیم را در سطح کشور، در سطح امت، در سطح جهان برای طول تاریخ به وجود بیاورد، عبارت بود از ایمان او و امید او؛ ایمان و امید.

شهید مطهری (رضوان الله تعالی علیه) در پاریس یک ملاقاتی با امام کرده بود خود شهید مطهری کوه ایمان بود؛ او در مقابل ایمان امام اظهار حیرت و شگفتی می کرد ایشان بعد از برگشتن گفت که من چهار ایمان در امام مشاهده کردم: یکی ایمان به هدف؛ هدف یعنی اسلام؛ هدف امام اسلام بود؛ یکی ایمان به راه؛ راهی که در پیش گرفته بود؛ راه امام راه مبارزه بود؛ یکی ایمان به مردم، به مومنین؛ یعنی همان چیزی که خداوند متعال درباره پیغمبر می فرماید: یومن بالله و یومن للمومنین؛ که حالا من بعد چند جمله ای در این باره عرض خواهم کرد؛ و چهارم، از همه بالاتر، ایمان به رب، ایمان به خدا، اعتماد به خدا. من درباره این ایمان چهارم ایمان به خدایک توضیحی بدهم.

وقتی که ما ایمان به خدا را در مسائل عینی، در مسئله مبارزه با استکبار مطرح می کنیم، معنای ویژه ای دارد. ایمان به خدا در این مقام به معنای ایمان به وعده های الهی است. خدای متعال در قرآن وعده هایی داده است که این وعده ها تخلف ناپذیر است. وعده داده است «ان تنصروا الله ینصرکم و یثبت اقدامکم»؛ وعده داده است که «و لینصرن الله من ینصره» وعده داده است که «ان الله یدافع عن الذین آمنوا»؛ وعده داده است که «و اما ما ینفع الناس فیمکث فی الارض»؛ اگر خدا را نصرت کنید خدا به شما ثبات قدم خواهد داد و شما را نصرت خواهد کرد؛ آنچه به سود مردم است، ماندگار است، ماندنی است و کف های روی آب، رفتنی است و ناحق و باطل همان کف روی آب است و حق یعنی حقیقت اسلام، عبارت است از آنچه خواهد ماند؛ این ها وعده های الهی است؛ ان الله لا یخلف المیعاد؛ خدا وعده های خودش را تخلف نخواهد کرد. ایمان به اله، ایمان به رب که شهید مطهری از قول امام نقل می کند، معنایش این است؛ یعنی به وعده های الهی ایمان دارد، اعتقاد دارد؛ این کجا، و اینکه کسی وارد یک راهی بشود، بگوید برویم ببینیم حالا چه می شود کجا؟ اعتماد به وعده الهی است که گام مستحکم امام را در این راه به حرکت درمی آورد. ایمان به اسلام یکی از آن چهار ایمانی است که از قول امام نقل شده است. امام (رضوان الله علیه) این اسلام را در بیانات متعدد خودش معرفی کرده است. این اسلام، نه اسلام سرمایه داری است، نه اسلام التقاطی روشنفکرنماهای بی اطلاع و بی خبر.امام، در فهم اسلام و تبیین اسلام، نه این نظرات سست به اصطلاح روشنفکرانه را قبول می کند نظراتی که تشرع اسلامی را قبول ندارند، فقه اسلامی را قبول ندارند، ادعای اسلام هم می کنند! اینها را امام قاطعا رد می کند و نه اسلام افراد متحجر که توانایی این را ندارند که یک استنباط نو از متون اسلامی را بفهمند و قبول کنند و به آن باور داشته باشند؛ هیچ کدام از اینها را امام نمی گوید. امام، اسلام کتاب و سنت با اجتهاد متقن و فهم درست از اسلام [را در نظر دارد]؛ این، اسلام امام بزرگوار است. اسلام افراد متحجری را که اسم اسلام را می آورند، درس اسلام را ممکن است زمزمه هم بکنند، اما اسلامی را که بیشتر احکامش مربوط به زندگی اجتماعی و حکومت و سیاست است قبول ندارند، و بی مسئولیتی را در امور سیاست و امور اجتماعی ترویج می کنند، امام قبول ندارد. این هم اسلام.ایمان به مردم. «یومن بالله و یومن للمومنین» را که در آیه کریمه قرآن هست، ممکن است بعضی جور دیگری معنا کنند؛ معنای درست «یومن للمومنین» همان «یومن بالمومنین» است. «ایمان»، در استعمالات قرآن کریم، با لام متعدی شده؛ مثلا «فآمن له لوط». «یومن للمومنین» یعنی اعتماد به مردم، اعتقاد به مردم. در طول این سال ها مکرر افرادی پیش امام اظهار نگرانی می کردند که ممکن است مردم تاب نیاورند و نتوانند این راه دشوار و سنگین را با گام های امام طی کنند؛ امام می فرمود نه، من مردم را بیشتر از شما و بهتر از شما می شناسم؛ و حق با او بود؛ می دانست که مردم اگر تشخیص بدهند که این راه، راه خدا است، همه مشکلات را در این راه تحمل می کنند. خانواده های شهیدداده این فهم امام را تصدیق کردند؛ جوان های فداکار در طول این سال های متمادی، این برداشت امام را تایید کردند؛ اجتماعات عظیم ملت ایران در بزرگداشت دین و مسائل دینی و مباحث انقلابی، این برداشت امام را تایید کرد. امام به مردم اعتماد داشت؛ هم به عمل مردم، و به انگیزه های مردم، هم به رای مردم. جمهوری اسلامی، این مردم سالاری در جمهوری اسلامی، کلمه «جمهوری»، ناشی از همین اعتماد امام بزرگوار به مردم بود. بعضی ها با برداشت های غلط خودشان این حرکت امام را جور دیگری فهمیدند، جور دیگری بیان کردند؛ این جور وانمود کردند که امام کلمه جمهوری را از روی رودربایستی گفت! امام آدمی که در رودربایستی گیر کند نبود. امام کسی نبود که به خاطر خوشامد این و آن حرفی بزند؛ اعتقادش بود؛ لذا مردم سالاری را مطرح کرد. امام در اواخر عمرشان تصریح کردند که به آن رئیس جمهور اول رای نداده بودند. می گفتند رای داده، [ولی] امام تصریح کردند که من به فلان کس رای ندادم؛ اما همان رئیس جمهوری که خود امام او را قبول نداشت و [به او] رای نداده بود، تنفیذ کرد؛ چرا؟ چون مردم رای داده بودند؛ برای رای مردم اعتبار قائل بود؛ فکر مبنایی امام این بود. خب، این ایمان امام با ابعاد مختلفش در یک کلمات کوتاهی که عرض کردیم.و اما «امید» امام. امید در دل امام یک عنصر دائمی بود. امید، موتور حرکت امام بزرگوار بود. این امید در رفتار امام، در گفتار امام بوضوح دیده می شود. امام در دهه 20، در آن نوشته معروف، از قیام لله سخن می گوید؛ آیه «ان تقوموا لله مثنی و فرادی» را [نوشته است]. آن نوشته ای که به خط خود امام است و امروز در کتابخانه مرحوم وزیری در یزد حفظ می شود، مال دهه 20 است. در دهه 40، این قیام را به طور عملی خودش انجام داد و وارد میدان قیام شد. در دهه 60 که دهه طوفان های مهیب نظامی و امنیتی و سیاسی بود، خم به ابرو نیاورد. از دهه 20، تا دهه 40، تا دهه 60، این رشته پایان نیافتنی امید، این سرچشمه جوشان امید در دل امام، این تاثیرات را گذاشت. خود امام بزرگوار در یک بیانی که در نوشته های ایشان ثبت شده و منتشر شده، می گوید که من در طول سال های مبارزه تا پس از پیروزی هرگز دچار یاس نشدم و معتقد بودم که وقتی ملت چیزی را بخواهد، آن چیز حتما تحقق پیدا می کند. این امید امام هم ناشی از ایمان او بود. وقتی شما ایمان روشنی به مبدا حقیقی و به خدای متعال دارید، این شعله امید در دل شما روشن خواهد بود و خاموش نمی شود. امید و ایمان روی هم اثر می گذارند. ایمان امیدآفرین است. تحقق امیدها ایمان را افزایش می دهد؛ اینها روی هم تاثیر می گذارند. البته وقتی می گوییم امید، نباید امید را با تصورات و خیالات فریب گر اشتباه کرد. امید یعنی آن حالتی که با حرکت همراه است؛ با تنبلی و سکون نمی سازد. کسی که امید دارد به اینکه به سرمنزل برسد، راه می رود. اینکه کسی بنشیند و در عین حال امیدوار باشد که به منزل خواهد رسید، این نشدنی است؛ این فریبگری، در روایات و ادعیه به «اغترار بالله» تعبیر شده است که مذمت شده؛ اینکه انسان بدون حرکت، بدون تلاش آرزو بکند که به یک مقصودی برسد؛ نه، تلاش لازم است؛ امام این امید را داشت و تلاش می کرد. خب تا اینجا مربوط به امام بزرگوار که این سه نکته اساسی را در مورد امام عرض کردیم. حالا ما هستیم و درس گرفتن از امام. امروز امام به ما چه توصیه ای می کند؟ برادران عزیز، خواهران عزیز، ملت عظیم ایران، جوانان خوش روحیه و پرتلاش سراسر کشور! باید به توصیه امام گوش فراداد. امام بزرگ است، سرآمد است، زنده است، با ما حرف دارد، با ما حرف می زند. ما هم راه طولانی ای در پیش داریم؛ ما هم کارهای بزرگی در پیش داریم؛ [لذا] احتیاج به توصیه امام داریم. امام به ما چه توصیه ای می کند؟ یقینا بزرگ ترین توصیه امام، ادامه [دادن] راه اوست، نگهبانی از میراث اوست؛ این بزرگ ترین توصیه امام بزرگوار ما است. ما باید همان سه تحولی را که امام در داخل کشور، در سطح امت و در سطح جهان ایجاد کرد، تعقیب کنیم، دنبال کنیم، حفظ کنیم. دنبال کردن این هدف امروز البته اقتضائاتی دارد که با اقتضائات زمان امام فرق می کند؛ این را می دانیم. مسلما در دوران هوش مصنوعی و کوانتوم و اینترنت و امثال این پیشرفت های علمی، نمی شود با همان شیوه های چهل سال قبل، دوران تلفن های کذایی و ضبط صوت های کذایی، با آن ابزارها امروز کار کرد. امروز برای پیشرفت این هدف، ابزارها بایستی متناسب با زمان انتخاب بشود؛ تردید در این نیست. ابزارها تغییر پیدا می کند، اما آنچه تغییر پیدا نمی کند جبهه بندی ها است. جبهه بندی ها عوض نشده است، تغییر پیدا نکرده است و تغییر پیدا نخواهد کرد. هدف ها تغییر پیدا نمی کند؛ جبهه بندی ها تغییر پیدا نمی کند؛ جبهه دشمن، جبهه استکبار، جبهه زورگویی، جبهه صهیونیسم و قدرتمندان زورگو و متجاوز عالم، امروز هم مثل دیروز در مقابل ملت ایران صف کشیده اند؛ البته تفاوتی که امروز در این جبهه بندی ایجاد شده، این است که ملت ایران قوی تر شده، آن ها ضعیف تر شده اند؛ ولی جبهه بندی همان جبهه بندی است. آنچه می تواند مثل دره خطرناکی در مقابل حرکت ما بروز بکند، این است که ما این دشمنی را فراموش کنیم، این جبهه بندی را فراموش کنیم. هر وقت فراموش کردیم، ضربه خوردیم. این تحول هایی که امام ایجاد کرد و امروز ملت ایران نیاز دارد، احتیاج دارد که این ها را دنبال بکند و حیات او، قدرت او، عزت او، اصلاح کار ملت ایران، وابسته به دنبال کردن این تحولات امام است، این تحول ها دشمنان سرسختی دارد، دشمنان پربغض وکینه ای دارد. در همه جای دنیا آن کسانی که در فکر تجاوز به ملت ها و کشورهای دیگر هستند، هر کشوری را که بتوانند به او تعرض کنند، تعرض می کنند؛ پایگاه می سازند، نفتش را می برند، مردمش را قتل عام می کنند؛ آنجایی که بتوانند، هر جنایتی بتوانند انجام می دهند؛ این وجود دارد. خب اگر چنانچه در مقابل این حرکت، ملت ایران بخواهد حرکت کند، به چه چیزی احتیاج دارد؟ من عرض می کنم، احتیاج دارد به همان نرم افزاری که امام در وجود خود داشت و به مردم توصیه می کرد؛ یعنی ایمان و امید. این را هم بخصوص جوان های ما توجه داشته باشند که دشمنی استکبار با ملت ایران با عقب نشینی های موضعی از بین نمی رود. بعضی ها اشتباه می کنند، خیال می کنند [اگر] ما در فلان قضیه عقب نشینی کنیم، این موجب می شود که دشمنی آمریکا یا دشمنی استکبار جهانی یا صهیونیست ها با ما کمتر بشود؛ نه، این خطا است. در موارد متعددی عقب نشینی های ما موجب شد که آنها جلو آمدند و بیشتر متعرض شدند. در برخی از دولت های این چند دهه، بودند کسانی که عقیده شان این بود باید در یک مواردی به طرف مقابل، به جبهه مقابل امتیاز بدهیم و یک مقدار عقب نشینی کنیم. در یکی از این دولت ها، همان کشورهایی که ما در مقابل آنها عقب نشینی کرده بودیم، رئیس جمهور ما را به دادگاه غیابی کشاندند؛ برای رئیس جمهور ایران کیفرخواست در دادگاه صادر کردند. در یکی از آن دولتها که متاسفانه گویا کمک هم به آمریکایی ها شده بود، ایران را «محور شرارت» نامیدند. اینها به این عقب نشینی ها راضی نمی شوند. آنچه آنها می خواهند، این است که ایران را به دوران قبل از انقلاب برگردانند؛ ایران وابسته، ایران بی هویت، ایران چشم دوخته به دست این و آن؛ آنها این را می خواهند. آنها با این عقب نشینی ها قانع نمی شوند؛ اشتباه نکنیم. آنچه من به ملت ایران، به شما جوان های عزیز عرض می کنم، این است: من می گویم هر که ایران را دوست دارد، هر که منافع ملی کشور را دوست دارد، هر که بهبود اوضاع اقتصادی را دوست دارد، از مشکلات اقتصادی و معیشتی رنج می برد و می خواهد آن را اصلاح کند، هر که به دنبال جایگاه باعزت ایران در نظم جهانی پیش رو است، هر که این چیزها را دوست دارد، باید برای ترویج ایمان و ترویج امید در ملت تلاش کند؛ این وظیفه است؛ این وظیفه همه ما است؛ این همه حرف من با نخبگان، با هسته های انقلابی، با مجموعه های سیاسی، با همه آحاد مردم متعهد است. باید همه ما تلاش کنیم تا در این کشور ایمان و امید زنده بماند. توصیه من تقویت ایمان و امید است، و آماج دشمن هم همین ایمان و امید است. تلاش وسیع دشمنان که حالا چند جمله ای عرض خواهم کرد متوجه این است که ایمان و امید را در مردم از بین ببرد؛ ایمان مردم را تضعیف کند، شعله امید را در دل های مردم، بخصوص جوانان خاموش کند. ما توصیه می کنیم باید ایمان و امید را تقویت کرد. دشمن تلاش می کند ایمان و امید را از بین ببرد. حفظ استقلال ملی، به ایمان و امید است. حفظ عزت ملی، حفظ منافع ملی، با ایمان و امید است؛ اینها همه دشمن دارد. حفظ منافع ملی ما دشمنان عنودی دارد، دشمنان لجوجی دارد؛ هر کاری از دستشان بربیاید می کنند و تا امروز کرده اند. در این چند دهه، دستگاه های عنود و لجوج استکبار و دستگاه های امنیتی شان و دستگاه های سیاسی شان و پشتیبانی مالی شان، هر کار توانستند علیه ملت ایران انجام دادند؛ در موارد معدودی پیشرفت هم کردند، در اغلب موارد هم به توفیق الهی مغلوب و منکوب ملت ایران شدند.همه توجه کنند! آخرین تلاش دشمن البته آخرین تلاش تا حالا؛ در آینده کارهایی خواهند داشت همین اغتشاش های پاییز گذشته بود. توجه کنید! طراحی این اغتشاش های پاییز گذشته در اتاق های فکر کشورهای غربی انجام گرفت؛ طراحی اش آنجا شد. طراحی جامعی هم انجام دادند؛ طراحی در اتاق های فکر غربی، پشتیبانی مالی و رسانه ای و تسلیحاتی به وسیله دستگاه های امنیتی غربی. پشتیبانی کردند؛ هم پشتیبانی مالی کردند، هم پشتیبانی تسلیحاتی کردند، هم پشتیبانی رسانه ای وسیع و گسترده انجام دادند. پادویی اش را به وسیله تعدادی از عناصر خائنی که پشت به وطن کرده بودند انجام دادند؛ پادویی اش را عناصری کردند که به کشورشان خیانت کردند؛ از اینجا رفتند خارج و مزدور و عامل سیاست های دشمن ایران شدند؛ نه فقط دشمن اسلام و دشمن جمهوری اسلامی، [بلکه] دشمن ایران. یک عده هم پیاده نظام این ها در داخل بودند. این پیاده نظام ترکیبی [بود] از تعداد معدودی آدم های مغرض، تعداد بیشتری آدم های غافل و احساساتی و کم عمق و جمعی هم اراذل و اوباش؛ اینها هم پیاده نظام این اغتشاش بودند. از اتاق های فکر دشمنان در کشورهای غربی بگیرید تا اراذل و اوباش خیابان های تهران و بعضی شهرهای دیگر؛ این، مجموعه این حرکت بود. فکر همه جایش را کرده بودند؛ رادیوها و تلویزیون های کشورهای خارجی بی ملاحظه، بدون رودربایستی ساختن بمب دستی را به مردم یاد می دادند؛ شعار تجزیه ایران را در زبان های این ها قرار دادند؛ حرکت مسلحانه داخل خیابان ها را با سلاح های قاچاق ترویج کردند؛ اراذل و اوباششان، جوان دانشجو یا طلبه بسیجی، یا عنصر انتظامی، یا عنصر بسیجی را در خیابان، جلوی چشم مردم با شکنجه به قتل رساندند و شهید کردند.(17) توجه کنید تا عظمت ملت ایران و عظمت انگیزه و ایمانی که در ملت ایران هست بیشتر روشن بشود. در داخل اراذل و اوباش این جور حرکت کردند، افراد مغرض آن جور شعار دادند، در خارج هم بعضی از سیاستمداران سطوح بالای دولتی با همین دشمن ها عکس یادگاری گرفتند. این ها خیال می کردند کار، تمام شده است. طراحی آنها جوری بود که فکر می کردند کار جمهوری اسلامی تمام شده، فکر می کردند می توانند ملت ایران را به خدمت بگیرند. احمق ها باز هم اشتباه کردند، باز هم ملت را نشناختند. البته ملت ایران به آنها بی اعتنایی کرد، به فراخوان آنها اعتنایی نکرد. جوان های متعهد در خیابانها، در دانشگاه ها توانستند کارهای بزرگی انجام بدهند. بسیج دانشجویی، بسیج اقشار در داخل شهرهای کشور، مردم متعهد و متدین، وظایف خودشان را انجام دادند، دشمن را ناکام کردند. نقشه دشمن باطل شد ولی این هشدار به همه داده شد که از کید دشمن غفلت نکنید؛ از کید دشمن غفلت نکنید!سعی دشمن این است که جوان ایرانی را ناامید کند. خب مشکلاتی در کشور وجود دارد؛ این مشکلات را مرتب به رخ جوان ایرانی می کشند. مشکل معیشتی هست، مشکل گرانی هست، مشکل تورم هست؛ این مشکلات وجود دارد؛ دشمن سعی می کند این مشکلات را که همه این مشکلات قابل رفع است و ان شاءالله رفع خواهد شد به توفیق الهی، به حول و قوه الهی ابزاری کند برای خاموش کردن نور امید در دل جوانها؛ در حالی که اینها عوارض قابل رفعی هستند. مشکلات نباید امید را تضعیف کند. ما اگر مشکلات را مشاهده می کنیم، باید انگیزه مان تقویت بشود برای پیدا کردن راه های رفع مشکل و کمک به آنهایی که در میدان، در مقابل این مشکلات ایستاده اند و برای رفع آنها دارند تلاش می کنند. البته ما مشکلاتی داریم اما در مقابل آن، پدیده هایی داریم که همه امیدآفرین است. من به جوان های عزیزمان عرض می کنم که دشمن نمی خواهد بگذارد که ما این پدیده های امیدآفرین را ببینیم. پدیده های امیدآفرین به مراتب بیشتر از مشکلات است: پیشرفت های کشور در عرصه علم، در عرصه فناوری، در ایجاد زیرساخت های صنعتی و کشاورزی، در ایجاد ساختارهای بسیار مهم حمل و نقل، پیشرفت های کشور در تربیت نیروی انسانی، در کشاندن فعالیت های عمرانی به نقاط دوردست و محروم کشور اینها الان دارد انجام می گیرد در سیاست بین المللی، در اعتلا و عزت ملی، در اقتدار نظامی و دفاعی کشور؛ اینها حقایق امیدزا است؛ دشمن می خواهد ما این حقایق را فراموش کنیم، از یادمان ببریم، جوان ما از این ها مطلع نشود. این واقعیت ها از آینده روشنی خبر می دهد.