امام صادق(ع) می فرماید: دو نفر وارد مسجد می شوند، در حالی که یکی عابد است و دیگری گناهکار و فاسق. پس از مدتی این دو نفر از مسجد خارج می شوند، در حالی که آن فاسق در زمره صدیقین وارد شده است و آن عابد جزو گناهکاران شده است!(دلیلش چیست؟) آن عابد به این دلیل با حال فسق از مسجد خارج شد که با شادی و سرمستی دلش به اعمال خیرش خوش بود و از خدا طلبکار بود! برای همین فکر ساقط شد و جزو فاسقین قرار گرفت. اما آن فاسقی که صدیق شد، حالت ندامت داشت و از خدا آمرزش طلب می کرد(و همین خوف از گذشته و امید داشتن به مغفرت الهی و پناه بردن به رحمت خدا باعث نجات او شد).