امیر طلوع کیان

دکتر آری گراسا، رییس کنونی فدراسیون جهانی والیبال، سپتامبر 2012 هنگامی‌که در کنگره بین‌المللی والیبال، در آناهایم ایالات متحده از برنامه‌های آینده خود، در صورت اعتماد اعضاء و انتخابش به عنوان رییس این نهاد سخن می‌گفت، به این نکته اشاره کرد که می‌خواهد والیبال را به ورزش اول دنیا تبدیل ‌کند. «البته اشتباه نکنید. منظورم این نیست که والیبال باید جای فوتبال را بگیرد. فوتبال که دیگر ورزش نیست. صنعت؟ البته در کشور من (برزیل) مذهب است.» در این لحظه، نماینده ایتالیا با صدای بلند گفت: «Also in Italy!» نماینده انگلیس گفت: «Agreed!» و بسیاری از حضار نیز شست دستشان را به علامت تایید و موافقت بلند کردند.
غرض از روایت بالا، انحراف از بحث «اقتصاد و ورزش» به حوزه‌های دیگر نیست. این موضوع، تنها یک مثال است برای اینکه بدانیم مدیران ورزش دنیا ریزبینانه نهادهای زیرمجموعه و همسو یا غیرهمسویشان را رصد می‌کنند و با بررسی کارکردهای متفاوت، مختلف و متنوع آن در میان جوامع به نتایجی جدید و متعاقبا رویکردهایی تازه می‌رسند. «تبدیل شدن فوتبال به مذهب در برخی کشورها»، پس از این سخنرانی و تایید بسیاری از حضار، موضوع جلسات پژوهشی بسیاری قرار گرفت تا والیبال دقیقا بداند «کارکرد دو پدیده فوتبال و مذهب در میان مردم چیست؟» و «وجوه شباهت و اختلاف آن‌ها کدام است؟» چراکه والیبال تصمیم نداشت به مذهب مردم بدل شود؛ بلکه هدف‌گذاری‌اش فراگیر شدن در عین ورزش‌ ماندن بود.