به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

تنها با پرداخت 70 هزارتومان حق اشتراک سالانه به متن مقالات دسترسی داشته باشید و 100 مقاله را بدون هزینه دیگری دریافت کنید.

برای پرداخت حق اشتراک اگر عضو هستید وارد شوید در غیر این صورت حساب کاربری جدید ایجاد کنید

عضویت
فهرست مطالب نویسنده:

بهزاد فیض زاده

  • مریم مبینی، عطیه مخلوق، زهرا نمدچیان، فاطمه نیک صولت، بهزاد فیض زاده، رضا علی محمدپور
    سابقه و هدف
    استئوپروز یک بیماری استخوانی است که باعث کاهش قدرت استخوان و افزایش خطر شکستگی می شود. شواهدی از همراهی بین سنگ کلیه با کاهش دانسیته استخوان و استئوپروز وجود دارد. هدف از این مطالعه، مقایسه دانسیتومتری استخوانی در زنان مبتلا به سنگ کلیه با زنان بدون سنگ است.
    مواد و روش ها
    مطالعه مقطعی- توصیفی بر روی مراجعه کنندگان به مراکز درمانی شهر ساری در سال 95-1394 انجام شد. 120 زن واجد شرایط در دو گروه مساوی دارای سنگ کلیه و بدون آن از نظر خصوصیات دموگرافیک، انتروپومتریک، بیوشیمی و یافته های دانسیتومتری مقایسه شدند. متغیرهای کمی با آزمون t-test و متغیرهای کیفی توسط آزمون کای دو(chi-square) به وسیله نرم افزار -19 SPSS بین دو گروه مقایسه گردید.
    یافته ها
    میانگین سن شرکت کنندگان 8/6 ± 64/53 سال بود و 77 نفر (2/64 درصد) آنان یائسه بودند (39 زن مبتلا به سنگ کلیه و 38 زن غیرمبتلا). فراوانی سابقه فامیلی سنگ کلیه و دفع ادراری کلسیم در زنان دارای سنگ کلیه به طور واضحی از گروه بدون سنگ بیش تر بود (00/0 P= و 002/0 P=). میانگین دانسیته استخوانی در ناحیه کمر در گروه سنگ کلیه 17/0±851/0 و در گروه بدون سنگ 13/0±946/0 گرم بر سانتی متر مربع بود (001/0 P=). این مقادیر در نواحی گردن فمور در دو گروه به ترتیب 10/0±748/0 و 13/0±815/0 (003/0 P=) و در کل هیپ 13/0±891/0 و 10/0±965/0 (001/0 P=) بود.
    استنتاج: به نظر می رسد وجود سنگ کلیه و دفع بالاتر کلسیم ادراری با دانسیته استخوانی پایین تر همراهی دارد و لذا پیشنهاد می شود در بیماران مبتلا به سنگ کلیه و دفع بالای کلسیم ادراری، بررسی استوپروز زودتر انجام گیرد.
    کلید واژگان: استئوپروز، دانسیته استخوانی، سنگ کلیه، هیپرکلسیوری
    Maryam Mobini, Atieh Makhlough, Zahra Namadchian, Fatemeh Niksolat, Behzad Feizzadeh, Reza Ali Mohammadpour
    Background and
    Purpose
    Osteoporosis is a bone disease that reduces bone strength and increases the risk of fractures. Evidence suggest an association between nephrolithiasis and osteoporosis and decrease in bone density. The aim of this study was to compare bone densitometry in women with kidney stones and women with no history of stones.
    Materials And Methods
    A cross-sectional study was conducted in patients referring to medical centers in Sari, Iran 2015-2016. One hundred and twenty eligible women were compared in the two groups of with and without kidney stones based on demographic characteristics, anthropometric, biochemical, and bone densitometry findings. The groups were compared by t-test for quantitative variables and Chi-square test for qualitative variables in SPSS V19.
    Results
    The mean of age of participants was 53.64±6.8 years and 77 (64.2%) were postmenopausal. There were 39 women with nephrolithiasis and 38 without kidney stones. Family history of kidney stones and urinary calcium excretion in women with kidney stones were significantly higher than that in those without kidney stones (P = 0.002, P = 0.000). The mean values for bone density in lumbar spine in women with and without kidney stones were 0.851±0.17 and 0.946±0.13 (P=0.001). These values in femoral neck and total hip were 0.815±0.13 and 0.748±0.10 (P=0.003) and 0.891±0.13 and 0.965±0.10 (P=0.001), respectively.
    Conclusion
    It seems that nephrolithiasis and higher urinary calcium excretion are associated with lower bone mass. Therefore, earlier investigations for osteoporosis are suggested in patients with kidney stones and higher urinary calcium excretion.
    Keywords: osteoporosis, bone density, renal stone, hypercalciuria
  • الهه ارمی، سعید فقیه، بهزاد فیض زاده، حبیب الله اسماعیلی، حسن اژدری زرمهری
    زمینه
    اگرچه امروزه بیش از %90 سنگ های کلیوی با میزان موفقیت 68 تا 86 درصد با روش سنگ شکنی برون اندامی درمان می شوند، ولی عوارضی مانند احتمال افزایش فشارخون را به این روش نسبت می دهند.
    هدف
    مطالعه به منظور تعیین ارتباط سنگ شکنی برون اندامی کلیه ها با فشارخون متوسط شریانی و ضربان قلب انجام شد.
    مواد و روش ها
    این مطالعه تحلیلی در سال1386 بر روی 75 بیمار مبتلا به سنگ کلیه در شهر مشهد انجام شد که با استفاده از روش نمونه گ ی ر ی غ ی راحتمال ی و مبتن ی بر هدف انتخاب شدند. فشارخون در سه مرحله قبل، حین و بعد از سنگ شکنی در وضعیت به پشت خوابیده اندازه گیری شد. رابطه ب ی ن افزایش فشارخون ای جاد شده در اثر سنگ شکن ی و فعال ی ت عصب ی اتونوم ی ک توسط آنال ی ز ضربان قلب ارز ی اب ی شد. داده ها با آزمون های آماری تی مستقل، تی زوجی، مدل خطی عمومی و واریانس یک طرفه تحل ی ل شدند.
    یافته ها
    طی سنگ شکنی، میانگین فشارخون متوسط شریانی در مردان از 73/9 ± 30/93 به 63/12 ± 30/98 میلی متر جیوه و در زنان از 08/11 ± 82/87 به 51/14 ± 08/96 میلی مترجیوه افزایش یافت که این اختلاف از نظر آماری معنی دار بود (001/0 > P). بروز فشار دیاستولیک بیش تر یا مساوی 100 میلی متر جیوه در افرادی که قبل از سنگ شکنی فشار دیاستولیک کم تر از90 میلی متر جیوه داشتند، %5/7 بود.
    نتیجه گیری
    یافته ها بیان گر خطر افزایش فشارخون طی سنگ شکنی است، اما بررسی وقوع فشارخون بالا به دنبال سنگ شکنی به انجام مطالعه های آینده نگر نیاز دارد.
    کلید واژگان: سنگ کلیه، سنگ شکنی برون اندامی، فشارخون، ضربان قلب
    E. Erami, S. Faghih, B. Feizzade, H. Esmaili, H. Azhdari Zarmehri
    Background
    At present، although more than 90% of renal stones are treated at a success rate of 68-86% with (ESWL)، complications such as the possible occurrence of hypertension are attributed to application of this technique.
    Objective
    The purpose of this study was to determine the correlation of ESWL with the mean arterial blood pressure and heart rate.
    Methods
    This analytical study was performed on 75 patients with kidney stones in Mashhad using non-probability and purposeful sampling. Blood pressure was measured at three stages before، during، and after lithotripsy in the supine position. The relationship between ESWL- related hypertension and autonomic neural activity was also evaluated by heart rate spectral analysis. Data was analyzed with t-test and one-way analysis of variance.
    Findings
    The mean arterial blood pressure increased from 93. 30±9. 73 to 98. 30±12. 63 in men and from 87. 82±11. 08 to 96. 08±14. 51 mmHg in women during lithotripsy and the difference was found to significant، statistically (P<0. 001). The i ncidence of diastolic pressure ≥ 100 mmHg in patients with diastolic pressure less than 90 mmHg prior to lithotripsy was 7. 5%.
    Conclusion
    These results indicate the risk of hypertension during lithotripsy however، the possible occurrence of hypertension following lithotripsy needs more prospective studies.
    Keywords: Renal Stone, Extracorporeal Shock Wave Lithotripsy (ESWL), Hypertension, Heart rate
  • الهه ارمی، سعید فقیه، بهزاد فیض زاده، حبیب الله اسماعیلی، حسن اژدری زرمهری
    زمینه و هدف
    سنگ شکنی برون اندامی درمان اولیه انتخابی در اکثر سنگ های کلیه است، که دارای عوارض متعددی می باشد و یکی از این عوارض، آریتمی قلبی است که بیشتر در حالت غیرهماهنگ اتفاق می افتد. این مطالعه با هدف تعیین تاثیر سنگ شکنی برون اندامی بر تغییرات نوار قلبی در بیماران با سنگ کلیه انجام گرفت.
    مواد و روش ها
    این مطالعه به صورت نیمه تجربی بر روی 75 بیمار که با استفاده از روش نمونه گیری غیراحتمالی و مبتنی بر هدف از بین بیماران مبتلا به سنگ کلیه انتخاب شدند انجام گرفت. سپس در سه مرحله قبل، حین و بعد از سنگ شکنی، نوار قلب از بیماران گرفته شد. رابطه بین آریتمی ایجاد شده در اثر سنگ شکنی و فعالیت عصبی اتونومیک توسط آنالیز ضربان قلب مورد ارزیابی قرار گرفت. بعد از تفسیر نوار قلب ها و ثبت تغییرات، داده های به دست آمده با استفاده از نرم افزارهای آماری SPSS و SAS در آزمون های کای اسکوئر، تی مستقل، تی زوجی، مک نمار، کوکران، آنالیز واریانس یکطرفه، مدل خطی عمومی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
    یافته ها
    سنگ شکنی باعث بروز یا بدتر شدن تغییرات نوار قلب در 7/66 درصد بیماران بدون سابقه قلبی شد. همبستگی معنادار آماری بین انقباض زودرس بطنی و ضددرد دریافتی (001/0
    نتیجه گیری
    امواج شوکی ارائه شده در طی سنگ شکنی برون اندامی باعث ایجاد آریتمی قلبی می شود.
    کلید واژگان: سنگ شکنی برون اندامی، آریتمی، سنگ کلیه، سنگ های ادراری، قلب
    Elaheh Erami, Saeed Faghih, Behzad Feizzadeh, Habibollah Esmaili, Hasan Ajdari Zarmehri
    Background and
    Purpose
    Extracorporeal shock wave lithotripsy (ESWL) is initial treatment of choice for most calculi in the kidney. Although ESWL has many side effects one of which is cardiac arrhythmia, occurring mostly in non-synchronized mode. The aim of this research was to determine the effect of extracorporeal shock wave lithotripsy on electrocardiogram changes in patients with renal stone.
    Methods
    This quasi-experimental study was carried out on 75 patients with renal stone who were selected by non-probability and convenience sampling. Then electrocardiograph was obtained from participants before, during and after lithotripsy. The relationship between ESWL-associated arrhythmia and autonomic neural activity was evaluated by heart rate spectral analysis. Electrocardiogram changes were interpreted and the data were analyzed in SPSS and SAS using chi-square, independent t-test, paired t-test, McNemar, Cochrane, One-way ANOVA and general linear model.
    Results
    ESWL was found to elicit new or worsened electrocardiogram changes in 66.7 percent patients with no previous cardiac disease. A statistically significant correlation was demonstrated between the presence of ventricular premature contractions and analgesic drugs (p<0.001) and between the presence of ventricular tachycardia and treatment duration (p<0.001).
    Conclusion
    Shock waves delivered by lithotripsy cause cardiac arrhythmia.
  • بهروز دواچی، بهزاد فیض زاده، محمد اصل زارع، محمد مهدی ایمانی، طاهر آخوند زاده
    مقدمه
    برای بررسی تنگی و قطع مجرا در مردان با کمک سونوگرافی و برای بررسی مقایسه ای سونواورتروگرافی و سونواورتروگرافی از بالا و از پایین با روش های مرسوم اورتروگرافی رتروگراد و اورتروگرافی از بالا و پایین این مطالعه انجام شده است.
    روش کار
    در مدت 25 ماه، تعداد 35 بیمار (31 بیمار با تنگی مجرا و 4 بیمار با قطع مجرا) با سونوگرافی و اورتروگرافی مورد بررسی قرار گرفتند. سن بیماران بین 85-12 سال (متوسط 39 سال) متفاوت بود. طول تنگی، اسپونژیوفیبروز، طول قطع مجرا و رضایت بیماران با این دو روش بررسی شده است. همچنین نتایج اورتروسکوپی و جراحی مورد بررسی قرار گرفت.
    نتایج
    میزان اسپونژیوفیبروز، شامل درجه A در یک نفر (3.2%)، درجه B در 12 نفر (38.7%)، درجه C در 11 نفر (35.4%)، درجه D در 2 نفر (6.4%)، درجه E در 2 نفر (6.4%) و در 3 نفر (9.6%) اسپونژیوفیبروزیس قابل ارزیابی نبود.
    طول تنگی با سونوگرافی بهتر مشخص شده بود (P=0.000). تفاوت مهمی بین اندازه های گزارش شده توسط دو روش سونواورتروگرافی از بالا و از پایین و اورتروگرافی از بالا و پایین پیدا نشد. (P=0.18) بیماران از سونوگرافی از مجرا رضایت بیشتری نسبت به اورتروگرافی داشتند. (P=0.000)
    نتیجه گیری
    سونواورتروگرافی روشی ساده و در دسترس بوده و بیماران در معرض اشعه یونیزان قرار نمی گیرند. سونواورتروگرافی در تعیین طول تنگی دقیق تر از اورتروگرافی می باشد. درجه B شایع ترین فرم اسپونژیوفیبروز در مطالعه حاضر بود. بیماران رضایت بیشتری از سونواورتروگرافی نسبت به اورتروگرافی معمول داشتند. سونواورتروگرافی از بالا و از پایین در تعیین طول نقص در قطع مجرا می تواند کمک کننده باشد.
    کلید واژگان: قطع، تنگی، مجرا، سونواورتروگرافی از بالا و پایین، سونواورتروگرافی، اورترال
  • گزارش دو مورد کیست اپیدرموئید بیضه
    عباسعلی امیدی، نوریه شریفی، محمودرضا کلانتری، محمد محمدزاده رضایی، بهزاد فیض زاده
بدانید!
  • در این صفحه نام مورد نظر در اسامی نویسندگان مقالات جستجو می‌شود. ممکن است نتایج شامل مطالب نویسندگان هم نام و حتی در رشته‌های مختلف باشد.
  • همه مقالات ترجمه فارسی یا انگلیسی ندارند پس ممکن است مقالاتی باشند که نام نویسنده مورد نظر شما به صورت معادل فارسی یا انگلیسی آن درج شده باشد. در صفحه جستجوی پیشرفته می‌توانید همزمان نام فارسی و انگلیسی نویسنده را درج نمایید.
  • در صورتی که می‌خواهید جستجو را با شرایط متفاوت تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مطالب نشریات مراجعه کنید.
درخواست پشتیبانی - گزارش اشکال