فهرست مطالب جلیل مرشدیان
-
غشا لایه نازکی است که اجزای سیال را به طور گزینشی جدا کرده و انتقال جرم بین فازها را کنترل می کند. بنابراین، دو وظیفه مهم گزینش پذیری و نفوذپذیری بر عهده غشاست. غشاها براساس جنس مواد اولیه به چهار دسته پلیمری، سرامیکی، فلزی و مایع تقسیم می شوند. در بین غشاهای رایج، غشای پلیمری به دلیل دردسترس بودن با ساختارهای شیمیایی متنوع، خواص فیزیکی بهینه و قیمت کمتر کاربردی تر است. غشاهای پلیمری با چهار روش اصلی ریخته گری محلول، کشش، استخراج و حک اثر تهیه می شوند. در میان این روش ها، روش کشش به نسبت ارزان تر بوده و به دلیل استفاده نکردن از حلال آثار زیست محیطی کمتری دارد. دلیل اصلی اهمیت این روش ساختار دوفازی است که به محض کشش در فصل مشترک تمرکز تنش ایجاد می کند و باعث ایجاد حفره می شود. از میان پلیمرهای مختلف، پلی اولفین هایی چون پلی پروپیلن و پلی اتیلن به دلیل قیمت کمتر، نیمه بلوری بودن، دارابودن خواص مکانیکی خوب، پایداری شیمیایی و فرایندپذیری آسان برای ساخت غشاهای پلیمری با روش کشش مناسب هستند. غشای متخلخل معمولا در فرایندهای جداسازی مثل جداکننده باتری و کاربردهای داروسازی به منظور کنترل سرعت نفوذ اجزای شیمیایی استفاده می شود. در این مقاله سعی بر آن است که با مرور منابع و مقالاتی که در این زمینه به چاپ رسیده است، اطلاعات قابل استفاده ای درباره تهیه غشاهای متخلخل پلیمری با روش کشش ارائه شود.کلید واژگان: پلی اتیلن, پلی پروپیلن, روش کشش, غشای متخلخل, تابکاری}Membranes are thin layers that act as selective barriers to separate the components of materials and control the mass transfer between different phases. Therefore, their two main functions include: component selectivity and the permeability characteristics. Membranes according to their material sources are classified into four categories referred as polymeric, ceramic, metal and liquid types. Among these, polymeric membranes are the most favorable materials because of their availability in various chemical structures, their optimum physical properties and lower prices. Polymeric membranes are produced by four main methods known as solution casting, stretching, template leaching and track etching. Among them, stretching technique is inexpensive and because no solvent is used in this process, stretching method has lower environmental impacts. Among different polymers, polyolefines such as polyethylene (PE) and polypropylene (PP), due to their lower price, semi-crystallinity, good mechanical properties, chemical stability and easy process ability, are more appropriate for manufacturing of polymeric membranes by stretching method. Porous membranes are used in applications such as battery separators and drug delivery devices for controlling the permeation rate of chemical components. In this paper, we present some useful information on the above subject by reviewing the related published works in this area.Keywords: polyethylene, polypropylene, stretching method, porous membrane, annealing}
-
نانوکامپوزیت های پلیمری به دلیل خواص فیزیکی و مکانیکی بهتر (مدول، استحکام و رفتار سدگری) کاربردهای گسترده ای پیدا کرده اند. مزیت نانوکامپوزیت ها در مقایسه با کامپوزیت های دارای ذرات با اندازه میکرو، چگالی کمتر و فرایندپذیری آسان تر است. در این پژوهش، نانوکامپوزیت پلی اولفین الاستومر-نانوذرات سیلیکون کاربید و پلی اولفین الاستومر-نانوذرات خاک رس با درصدهای مختلف از نانوذرات به روش اختلاط مذاب تهیه شد. سپس، اثر نوع نانوذرات بر خواص مکانیکی، رئولوژی و گرمایی پلی اولفین الاستومر بررسی و مقایسه شد. از سازگارکننده سیلانی وینیل تری اتوکسی سیلان برای اصلاح فصل مشترک نانوذرات و پلی اولفین الاستومر استفاده شد. اختلاط درون مخلوط کن داخلی با ضریب پرشدگی 0.75، در دمای 120 درجه سلسیوس و سرعت 60rpm انجام شد. روی نانوکامپوزیت های تهیه شده آزمون های فیزیکی، مکانیکی و رئولوژی انجام شد. با وجود بیشتربودن نسبت منظر نانوذرات خاک رس (هندسه صفحه ای شکل) نسبت به نانوذرات سیلیکون کاربید (هندسه کروی شکل)، نمونه های دارای نانوسیلیکون کاربید به دلیل برهم کنش های قوی تر میان نانوذرات و ماتریس پلی اولفین الاستومر دارای استحکام کششی و کرنش در شکست بیشتری بودند، اما مقدار مدول جدا از نوع نانوذرات در ترکیب درصدهای مشابه یکسان بود. پلی اولفین الاستومر دارای نانوذرات خاک رس خواص رئولوژی بهتری را نشان داد. اما، این تغییرات در مقایسه با سایر پژوهش های انجام شده با نانوخاک رس کمتر بود. بررسی شکل شناسی نمونه ها با آزمون SEM نشان داد، پراکنش نانوذرات درون ماتریس پلیمری جدا از نوع آن تقریبا یکسان بود. بررسی خواص گرمایی نانوکامپوزیت ها نشانگر کاهش دمای ذوب و مقدار بلورینگی با افزایش مقدار نانوذرات بود که مقدار این تغییرات در نانوکامپوزیت های دارای سیلیکون کاربید بیشتر بود. در نهایت، بررسی نتایج آزمون گرماوزن سنجی نانوکامپوزیت ها نشان داد، نانوکامپوزیت های دارای نانوذرات خاک رس پایداری گرمایی بیشتری دارند.کلید واژگان: نانوکامپوزیت, پلی اولفین الاستومر, سیلیکون کاربید, خاک رس, خواص}Hypothesis: Polymer nanocomposites have found enormous applications owing to superior physical and mechanical properties such as modulus, strength and barrier behaviour, etc. Contrary to polymer microcomposites, polymer nanocomposites benefit from lower density and being less problematic in processing. In this study, nanocomposites of polyolefin elastomer (POE)/nanosilicon carbide (SiC) and polyolefin elastomer/nanoclay with different percentages of nanoparticles were prepared using melt mixing method in the presence of vinyltriethoxy silane as interfacial modifier.MethodsNanocomposite samples were prepared in a Brabender internal mixer using a roller mixing equipment. The fill factor was selected as 0.75. The mixing was carried out at a speed of 60 rpm at 120°C. The resulting nanocomposites were then subjected to various tests to investigate their physical, mechanical and rheological properties.
Findings: Sheet-like nanoclay particles have higher aspect ratio compared to spherical nanoSiC particles. Nevertheless, the results indicated that POE/SiC nanocomposites had higher tensile strength and elongation-at-break compared to nanoclay-reinforced composites. This was attributed to higher interactive efficiency between SiC nanoparticles and POE matrix. The moduli of nanocomposites at similar content of nanoparticles showed the same values regardless of the type of nanoparticles. Higher rheological properties were observed for nanoclay nanocomposites, though; the amount of increase was lower than those reported in literature. Morphology investigations of SiC and clay nanocomposites exhibited a comparable degree of dispersion of nanoparticles for both types of nanocomposites at similar compositions. Thermal properties of nanocomposites were studied by thermogravimetric analysis and differential scanning calorimetry. The results showed that the melting temperature and degree of crystallinity of both types of nanocomposites decreased with increasing nanoparticles content; however, the observed decrement was higher for POE/SiC nanocomposites. Thermal stability of POE/clay nanocomposites was higher, which could be attributed to the nanoparticle geometry.Keywords: nanocomposites, polyolefin elastomer silicon carbide, clay, properties} -
به منظور افزایش درجه عاملیت HTPB پلیمریزاسیون رادیکالی زنده با واسطه نایتروکساید درجا(In-situ NMP) 1،3-بوتادی ان در حضور عامل کنترل کننده TEPA به عنوان پیش ماده نایتروکساید سه عاملی انجام شده است. سپس از این HTPB که دارای درجه عاملیت بالایی می باشد(PFHTPB)، در تهیه الاستومر پلی یورتانی استفاده شده و تاثیر استفاده از این رزین در خواص دینامیکی- مکانیکی و انتقال های دمایی در آزمون های DMTA و DSC مورد بررسی قرار گرفته است. با استفاده از رزین PFHTPB، افزایش جدی در دانسیته شبکه، همراه با افزایش ناچیز در دمای انتقال شیشه ای الاستومر پلی یورتان مربوطه مشاهده شد. به دلیل افزایش دانسیته شبکه در ساختار الاستومر تهیه شده از رزین PFHTPB، کاهش جدی در فاکتور اتلاف مشاهده شد. همچنین نتایج آزمون DSC نشان دهنده عدم تشکیل فاز بلوری در شبکه الاستومر تهیه شده از PFHTPB بود.
کلید واژگان: پلیمریزاسیون رادیکالی زنده با واسطه نایتروکساید, HTPB, درجه عاملیت, خواص دینامیکی, مکانیکی, الاستومر پلی یورتان}In order to increasing of hydroxy functionality of HTPB, an in-situ nitroxide mediated polymerization (NMP) of 1,3-butadiene was carried out in presence of TEPA as a polyfunctional nitroxide precursor. The effects of this new hydroxyl-terminated polybutadiene on thermal and dynamic-mechanical properties of its corresponding polyurethane elastomer were studied by DSC and DMTA tests. A significant enhancement in crosslink density of the elastomeric product with small increase in glass transition temperature was achieved using PFHTPB. Also the absence of any endothermic peak in DSC thermogram was an indication of no crystalline domain existing in these samples.Keywords: nitroxide, mediated polymerization, hydroxy terminated polybutadiene, functionality, polyurethane elastomer, dynamic, mechanical properties} -
در این پژوهش اثر استفاده از پلی اتیلن ترفتالات ضایعاتی بر خواص مکانیکی و رئولوژیکی چندسازه پلی پروپیلن- پودر چوب بررسی شده است. چندسازه های پلی پروپیلن-پلی اتیلن ترفتالات ضایعاتی- پودر چوب، طی فرایندی دومرحله ای تهیه و اثر مقدار پلی اتیلن ترفتالات ضایعاتی در محدوده 33-10 درصد وزنی بر روی خواص چندسازه نهایی در 5 تیمار بررسی شد. خواص مکانیکی با استفاده از آزمون کشش و مقاومت شکست به وسیله آزمون ضربه بررسی گردید. رفتار رئولوژیکی چندسازه ها با استفاده از دستگاه رئومتر در حالت نوسانی بررسی و خواص رئولوژیکی دینامیک مانند ویسکوزیته دینامیک، مدول ذخیره ای، مدول اتلافی و فاکتور اتلاف در دمای 190 درجه سانتی گراد اندازه گیری شد. در نتایج، افزایش سفتی چندسازه ها با اضافه کردن پلی اتیلن ترفتالات مشاهده گردید. همچنین در مقادیر کم پلی اتیلن ترفتالات، کاهش استحکام کششی نسبت به چندسازه پلی پروپیلن- چوب مشاهده گردید و با افزایش مقدار پلی اتیلن ترفتالات، استحکام کششی بیشتر شد. نمونه های حاوی پلی اتیلن ترفتالات، ویسکوزیته کمپلکس و مدول ذخیره ای بالاتری نسبت به چندسازه های بدون پلی اتیلن ترفتالات نشان دادند. همچنین مشاهده شد که فاکتور اتلاف در این چندسازه ها نسبت به چندسازه پلی پروپیلن- چوب پایین تر بود.
کلید واژگان: پلی اتیلن ترفتالات ضایعاتی, پلی پروپیلن, پودر چوب, خواص مکانیکی, رفتار رئولوژیکی}In this research the influence of using waste Poly Ethylene Terephthalate on the mechanical and rheological properties of wood flour filled PP composites has been studied. PET contents varied from 10-33 wt%. Mechanical properties were characterized by tensile testing، while their fracture resistance was determined by impact measurements. The melt rheological behavior of the composites was also studied by a rheometer in the oscillatory mode and dynamic rheological properties such as complex viscosity، storage modulus، loss modulus and damping factor were evaluated at190°C. The results showed that stiffness increases by adding waste Poly Ethylene Terephthalate. PET when added in low concentrations، caused tensile strength to be lower than that of PP composites filled with pure wood flour. Increasing the concentration of waste PET، led to composites with higher amount of tensile strength. The samples containing waste PET had higher complex viscosity and storage modulus than composite without PET. Likewise، it was observed that the damping factor in the PP/Wood composite decreased by incorporating waste PET to the compositions.Keywords: waste polyethylene terephthalate, polypropylene, wood flour, mechanical properties, rheological behavior} -
به منظور افزایش درجه عاملیت HTPB پلیمریزاسیون رادیکالی زنده با واسطه نایتروکساید درجا(In-situ NMP) 1،3-بوتادی ان در حضور عامل کنترل کننده TEPA به عنوان پیش ماده نایتروکساید سه عاملی انجام شده است و با استفاده از واکنش هیدرولیز احیایی تشکیل پیوند آلکوکسی آمین و همچنین چگونگی تشکیل توزیع جرم ملکولی سه قله ای در محصول واکنش تشریح شده است. سپس از HTPB با درجه عاملیت بالا(PFHTPB)، در تهیه الاستومر پلی یورتانی استفاده شده و تاثیر آن بر خواص مکانیکی و پایداری حرارتی الاستومر با استفاده از آزمون های کشش و TGA مورد بررسی قرار گرفته است. با استفاده از رزین PFHTPB، به دلیل افزایش دانسیته شبکه الاستومر، افزایش بیش از 5/2 برابری در استحکام کششی، همراه با افزایش ناچیز در درصد ازدیاد طول الاستومر پلی یورتان مربوطه مشاهده شد. همچنین نتایج آزمون TGA نشان داد که الاستومر جدید دارای پایداری حرارتی تقریبا یکسانی با الاستومر تهیه شده از HTPB صنعتی می باشد.
کلید واژگان: پلیمریزاسیون رادیکالی زنده با واسطه نایتروکساید, HTPB, درجه عاملیت, خواص مکانیکی, الاستومر پلی یورتان, پایداری حرارتی}In order to increasing of hydroxy functionality of HTPB an in-situ nitroxide mediated polymerization (NMP) of 1،3-butadiene was carried out in presence of TEPA as a polyfunctional nitroxide precursor. The multi-modal molar mass distribution of the product was elucidated by reductive hydrolyzation of the oligomeric product. The new polyfunctional hydroxyl-terminated polybutadiene (PFHTPB) was characterized and used in preparation of an HTPB-based polyurethane. The effects of this new hydroxyl-terminated polybutadiene on mechanical properties and thermal stability of its corresponding polyurethane elastomer were studied. The mechanical and thermal stability characterization of the elastomer were evaluated by tensile and TGA tests. Due to an efficient increase in crosslink density of the PFHTPB-based polyurethane elastomer، a significant enhancement in mechanical properties (more than 2. 5 fold in tensile strength with small increase in elongation at break) was achieved. Furthermore the thermal stability of PFHTPB-based PU was comparable with its corresponding HTPB-based polyurethane elastomer.Keywords: nitroxide, mediated polymerization, hydroxy terminated polybutadiene, functionality, polyurethane elastomer, thermal stability} -
بتن تقویت شده با نانولوله کربنی چند دیواره اصلاح شده با گروه عاملی کربوکسیلیک جهت بهبود میکروساختار و خواص مکانیکی بتن
-
بتن تقویت شده با نانو لوله کربنی چند دیواره اصلاح شده با گروه عاملی کربوکسیلیک جهت بهبود میکروساختار و خواص مکانیکی بتن
-
فصلنامه نانو مواد، پیاپی 4 (زمستان 1388)، صص 229 -236در این تحقیق، اثر حضور نانولوله های کربنی چند دیواره اصلاح شده با عامل کربوکسیلیک در ترکیب درصدهای وزنی 01/0 و 02/0 مطالعه شد. نمونه های نانوکامپوزیت بتنی از توزیع یکنواخت نانولوله ها در مخلوط سیمان و ماسه در آب تهیه شدند. تاثیر مکانیکی نانولوله های کربنی توسط آنالیزهای فشاری و خمشی و اثرات ریزساختاری و تغییرات مورفولوژیکی آنها توسط آنالیز میکروسکوپ الکترونی مطالعه شد. افزودن نانولوله های کربنی به بتن، سبب افزایش مقاومت فشاری و خمشی به ترتیب به میزان %30 و %13 می شود. همچنین سبب کاهش خلل و فرج نانوکامپوزیت بتنی و در نتیجه ایجاد نانوکامپوزیت بتنی فشرده تر و پیوسته تر می گردد. نانولوله اصلاح شده در ماتریس کامپوزیت بتنی، با ایجاد سطح تماس بیشتر و در نتیجه سطح انتقال نیروی بیشتر، سبب پیوند بهتر نانولوله با ماتریس بتنی پیرامون آن می گردد و از پیشرفت نقص های توده جلوگیری می کند.
-
پلاستیک های سنتزی بطور گسترده در زندگی روزمره مصرف می شوند. از جمله این پلیمرها می توان به پلی استیرن، پلی پروپیلن و پلی اتیلن اشاره کرد که به دلیل سهولت روش تولید و کاربرد، ارزانی، زیبایی شکل ظاهری و همچنین بی خطر بودن در تماس با مواد غذایی در صنعت بسته بندی از آنها استفاده می شود. این وضعیت موجب افزایش آلودگی محیط زیست می شود. بنابراین، تلاشهای زیادی برای حل مشکل ضایعات پلاستیکی با افزودن مواد زیست تخریب پذیر به آنها انجام شده است. از آنجا که پلی اتیلن یکی از پر مصرف ترین مواد بسته بندی است، پژوهشهای گسترده ای برای تخریب پذیر کردن آن انجام گرفته است که یکی از این موارد، استفاده از نشاسته به عنوان پر کننده طبیعی در پلی اتیلن است. در این پژوهش، از نشاسته ذرت برای تخریب پذیر کردن پلی اتیلن سبک استفاده شده است. بدین منظور درصدهای مختلف نشاسته به پلی اتیلن افزوده و با آزمایشهای گرمایی، مکانیکی، مطالعات میکروسکوپی، تابش فرابنفش و طیف سنجی زیر قرمز تبدیل فوریه اثر مقدار نشاسته بر خواص آمیزه های پلی اتیلن و تخریب پذیری آنها بررسی شده است. نتایج نشان می دهد که با افزایش مقدار نشاسته در نمونه ها، استحکام کششی و ازدیاد طول تا پارگی کاهش و مدول افزایش می یابد. قرار دادن نمونه ها در معرض تابش فرابنفش سبب کاهش تنش و کرنش شکست و ازدیاد طول تا پارگی می شود. هر چه مدت زمان تابش پرتو فرابنفش و نیز مقدار نشاسته بیشتر باشد کاهش بیشتری در خواص یاد شده مشاهده می شود. نتایج طیف سنجی زیر قرمز نیز موید تخریب نمونه هاست.
کلید واژگان: پلی اتیلن, نشاسته, تخریب پذیر, تابش فرابنفش, شکل شناسی} -
شبیه سازی فرایند اکستروژن فیلم دمشی: بررسی فرایندهای انتقال حرارت و تغییر شکل
بدانید!
- در این صفحه نام مورد نظر در اسامی نویسندگان مقالات جستجو میشود. ممکن است نتایج شامل مطالب نویسندگان هم نام و حتی در رشتههای مختلف باشد.
- همه مقالات ترجمه فارسی یا انگلیسی ندارند پس ممکن است مقالاتی باشند که نام نویسنده مورد نظر شما به صورت معادل فارسی یا انگلیسی آن درج شده باشد. در صفحه جستجوی پیشرفته میتوانید همزمان نام فارسی و انگلیسی نویسنده را درج نمایید.
- در صورتی که میخواهید جستجو را با شرایط متفاوت تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مطالب نشریات مراجعه کنید.