حسین جنیدی
-
زمینه مطالعه
گرلین پپتید تنظیمی است که اثرات اندوکرینی و متابولیک در پستانداران و پرندگان دارد.
هدفهدف از این مطالعه بررسی اثرات احتمالی تزریق درون بطن مغزی گرلین بر میزان پلاسمایی برخی هورمونها و شاخص های بیوشیمیایی درگیر در بالانس انرژی جوجه های نوزاد می باشد.
روش کارتجویز درون بطن مغزی 20 یا 40 پیکو مول گرلین به ازاء هر قطعه جوجه انجام شد و نمونه خون از سیاهرگ وداج، 15 و 30 دقیقه پس از تزریق درون بطن مغزی گرلین برای اندازه گیری پارامترهای سرمی جمع آوری گردید.
نتایججوجه تجویز درون بطن مغزی 20 و 40 پیکو مول گرلین به جوجه، 15 دقیقه پس از تزریق تاثیری نداشته، اما 30 دقیقه پس از تزریق سبب کاهش معنادار میزان تری یدوتیرونین بصورت وابسته به دوز شد. همچنین میزان لپتین بطور معنادار در مقایسه با گروه کنترل کاهش یافت. تغییر معناداری در سایر پارامترها، شامل انسولین، تیروکسین، تری گلیسرید، کلسترول و گلوکز وجود نداشت.
نتیجه گیری نهاییچنین نتیجه گیری می شود که تغییرات رخ داده در میزان تری یدوتیرونین و لپتین ممکن است در نتیجه تاثیرات گرلین بر میزان متابولیسم و میزان اخذ غذا (در نتیجه اثر تری یدوتیرونین) و فعالیت موازی گرلین و لپتین (با توجه به اثر لپتین) باشد.
کلید واژگان: مرکزی، متابولیسم انرژی، گرلین، جوجه های نوزاد، پارامترهای سرمیBACKGROUNDGhrelin is a regulatory peptide with endocrine and metabolic effects in mammals and birds.
OBJECTIVESThe aim of this study was to investigate the possible effects of intracerebroventricular (ICV) in-jection of ghrelin on the plasma level of some hormones and biochemical indices involved in the energy balance of neonatal chicks.
METHODSIntracerebroventricular injection of 20 or 40 pmol ghrelin/individual was done. Blood samples were collected from the jugular vein 15 and 30 minutes after the ICV injection of ghrelin to measure serum parameters.
RESULTSThe ICV administration of 20 and 40 pmol ghrelin/individual had no effects at 15 min post-injection, but at 30 min post-injection, the triiodothyronine (T3) level significantly decreased in a dose-dependent manner. The leptin level also declined significantly compared to that of the control group. There were no significant changes in other parameters, including insulin, T4, triglyceride, cholesterol, and glucose.
CONCLUSIONSIt can be concluded that the changes that occurred in T3 and leptin levels may have been due to the effects of ghrelin on the metabolic rate and food intake (concerning T3) and the parallel action of ghrelin and leptin (concerning leptin).
Keywords: Central, Energy metabolism, Ghrelin, Neonatal chicks, serum parameters -
زمینه مطالعه آدنوزین دارای نقشهای متعدد فیزیولوژیک در مغز است. تجویز این ماده در مغز جوندگان اخذ غذا را تغییر داد.هدف از مطالعه حاضر، بررسی اثر تجویز داخل مغزی مولکول پورینی آدنوزین، بر اخذ غذا و چربی، در جوجه های گوشتی نوزاد بود. مواد و روش کار در آزمایش اول دوزهای مختلف آدنوزین و CGS15943 که به ترتیب آگونیست درون زاد گیرنده های P و آنتاگونیست مصنوعی و غیر اختصاصی آن بودند، بصورت داخل بطن مغزی به جوجه ها تجویز شد و اخذ غذا در زمانهای معین بعد از تجویز اندازه گیری شد. آزمایش دوم مشابه قبل بود با این تفاوت که جوجه ها با رژیم غذایی حاوی چربی بالا تغذیه شدند. نتایج آدنوزین اثری بر اخذ غذا و چربی نداشت. اخذ غذا 30 دقیقه بعد از تجویز CGS15943 افزایش پیدا کرد. CGS15943 اخذ چربی را از 30 تا 120 دقیقه بعد از تزریق، در جوجه هایی که از رژیم با چربی بالا استفاده کرده بودند، افزایش داد.نتیجه گیری در سیستم عصبی مرکزی پرندگان، آدنوزین اخذ غذا و چربی را با روندی آنتاگونیستی تنظیم می کند.کلید واژگان: آدنوزین، اخذ غذا، اخذ چربی، جوجه های گوشتی، مغزBACKGROUNDAdenosine has many physiological roles in the brain, and in rodents, it changes food intake when applied centrally.OBJECTIVESWe investigated the effect of central injection of the purine molecule adenosine on both food and fat intakes in neonatal chicks.METHODSIn the first trial, various doses of adenosine (an endogenous P1 receptor agonist), and its synthetic antagonist CGS-15943, were injected intracerebroventricularly (ICV) to the chicks and the cumulative food intake was measured at definite time intervals. The second trial was similar to the first one, only the chicks were fed with a high-fat diet.RESULTSAdenosine did not affect food or fat intake. Food consumption was increased 30 min after injection of CGS-15943. CGS-15943 also increased fat intake in chicks fed a high-fat diet.CONCLUSIONSThe present study suggests that in the avian central nervous system, P1 receptors are entailed in the regulation of food and fat intake in an antagonistic manner.Keywords: Adenosine, Brain, Broilers, Fat intake, food intake
-
Iranian Journal of Veterinary Science and Technology, Volume:11 Issue: 1, Winter and Spring 2019, PP 19 -25Anorexia is a part of the acute phase response (APR). Lipopolysaccharide (LPS) is frequently used to mimic APR and induces anorexia. Th e mechanism underlying anorexia associated with APR in chicks is not well understood. In the present study, the possible involvement of corticotrophin-releasing factor (CRF) on anorexic eff ects of LPS in neonatal chicks was investigated. For this aim, diff erent doses of LPS were administrated via both intracerebroventricular (ICV) and intraperitoneal (IP) routes in order to assess its eff ects on chick’s food intake. Subsequently, the eff ect of ICV injection of astressin, a CRF receptor antagonist, on anorexia induced by ICV and IP administration of LPS was investigated. Food intake was signifi cantly decreased following either central or systemic administration of LPS. ICV co -injection of astressin and LPS signifi cantly diminished anorexic eff ects of central LPS. However, anorexia induced by peripheral LPS was not attenuated by central injection of astressin. Th ese data indicated that the brain CRF receptors are involved in central LPS-induced anorexia in chicks.Keywords: Lipopolysaccharide, Acute illness anorexia, Corticotrophin-releasing factor (CRF) receptors, Neonatal chicks
-
زمینه و هدف
بنزودیازپینها که از طریق کانال های کلری گابا عمل میکنند، یکی از اصلی ترین دسته های داروهای هستند که در درمان اضطراب استفاده میشوند. به لیمو، گیاهی دارویی حاوی ترکیباتی از جمله فلاونوییدها است که مشابه بنزودیازپین ها، دارای میل ترکیبی به گیرنده های گابا هستند. در طب سنتی از گیاه به لیمو برای درمان اضطراب و بیخوابی استفاده شده است .در این مطالعه به بررسی اثر احتمالی ضد اضطرابی و خواب آور این گیاه پرداختیم.
روش هادر این مطالعه موشها به گروه های 7 تا 8 تایی تقسیم شدند و عصاره های آبی و الکلی (mg/kg 100 و 10 ،1) گیاه به لیمو، آب مقطر و دیازپام (mg/kg 2) به روش داخل صفاقی به آنها تجویز شد. به منظور بررسی اثرات ضد اضطرابی، بعد از 45 دقیقه، حیوانات با آزمون ماز بعلاوه ای شکل مرتفع (EPM) مورد سنجش قرار گرفتند. برای ارزیابی اثرات خواب آوری و آرام بخشی، از آزمون القاء خواب با کتامین استفاده شد و زمان شروع خواب و مدت زمان خواب ثبت گردید.
یافته هانتایج ما نشان داد که عصاره آبی گیاه به لیمو (mg/kg10) مدت زمان اقامت در بازوهای باز را افزایش و مدت زمان اقامت در بازوهای بسته را نسبت به گروه کنترل کاهش داد. عصاره آبی گیاه به لیمو با دوز mg/kg 100 باعث کاهش شروع زمان خواب و طولانی تر شدن مدت زمان خواب در مقایسه با گروه کنترل شد. تمامی دوزهای عصاره الکلی زمان شروع خواب را کاهش و مدت زمان آن را افزایش دادند.
نتیجه گیریاین مطالعه نشان می دهد که گیاه به لیمو در مدل حیوانی دارای اثر ضد اضطراب و خواب آور می باشد.
کلید واژگان: آرام بخش، به لیمو، خواب آور، ضداضطراب، عصاره هیدروالکلی، موش سوریInvestigation of anxiolytic and hypnotic effects of hydroalcoholic extracts of Lemon Verbena in miceBackground and aimBenzodiazepines, which act via gama-aminobutyric acid (GABA) chloric channels are among the main drugs used for treatment of anxiety. Lemon Verbena is a herbal medicine, which contains compounds such as flavonoids, which similar to benzodiazepines have affinity to GABA receptors. Lemon verbena is used for treatment of anxiety and insomnia in folk medicine. In this study, we examined possible anti-anxiety and sedative effect of this plant.
MethodsAqueous and alcoholic extracts of Lemon Verbena (1, 10 and 100 mg/kg), distilled water and diazepam (2 mg/kg) were injected intraperitoneally to groups of 7 to 8 mice. For investigating the anxiolytic effects, the animals were tested by elevated plus maze (EPM) 45min thereafter. For evaluating hypnotic and sedative effects, we used ketamine induced sleeping time test and onset and duration of sleep were recorded.
ResultsAqueous extract of Lemon Verbena (10 mg/kg) increased time spent in open arms and decreased time spent in closed arms compared to control group. Aqueous extract of Lemon Verbena (100 mg/kg) also reduced onset of sleep and increased sleep duration compared to control group. All doses of alcoholic extract reduced onset of sleep and increased sleep duration.
ConclusionThis study shows that lemone verbena possesses anti-anxiety and hypnotic activity in animal model.
Keywords: Anxiolytic, Hydroalcoholic extract, Hypnotic, Lemone verbena, Sedative, Mouse -
زمینه و هدف
سیستم های نیترارژیک و گاباارژیک در دستگاه اعصاب مرکزی اعمال مختلفی را انجام می دهند. آزاد سازی و تعدیل تعدادی از میانجی های عصبی تحت تاثیر نیتریک اکساید است. مطالعه حاضر اثر تزریق داخل بطنی مغزی L-آرژینین بعنوان پیش ساز نیتریک اکساید بر بیان نسبی mRNA ژن های گلوتامیک اسید دکربوکسیلاز 1 و 2 (GAD1 و GAD2) درساقه مغز جوجه های نوزاد را بررسی می کند.
روش ها15 جوجه نوزاد نژاد لگهورن در سه گروه کنترل (بدون تزریق)، شم (تزریق داخل بطنی مغزی رنگ اوانس بلو 1%) و گروه تزریق داخل بطنی مغزی800 نانومول L-آرژینین دسته بندی شدند (n = 5).
یافته هاتزریق داخل بطنی مغزی L-آرژینین کاهش معنی داری در بیان نسبی mRNA ژن های GAD1 و GAD2 ایجاد کرد. میزان بیان نسبیmRNA این دو ژن در گروه های شم و کنترل مشابه بود و تفاوت معنی داری نداشت .
نتیجه گیریاز نتایج این تحقیق می توان نتیجه گرفت که احتمالا تعدادی از رفتار های فیزیولوژیک از جمله اخذ غذا ناشی از اثر نیتریک اکساید بر سیستم گابا در سطح مولکولی از طریق کاهش بیان نسبی mRNA ژن های GAD1 و GAD2 انجام می شود.
کلید واژگان: ال-آرژینین، تزریق داخل بطنی مغزی، جوجه های نوزاد، گلوتامیک اسید دکربوکسیلازBackground and aimCentral Nitrergic and GABAergic play several roles in central nervous system. Release and modulation of some neurotransmitters can be affected by nitric oxide. This study was performed to find the effect of intracerebroventricular (ICV) injection of L-arginine as a donor of nitric oxide on the relative mRNA expression of GAD1 and GAD2 in the brain stem of neonatal chicken.
MethodsFifteen Leghorn neonatal chicks were divided into a control group (no injection), sham group (ICV injection of Evans-Blue 0.1%) and test group (ICV injection of 800 nM L-arginine.
ResultsICV injection of L-arginine significantly decreased the relative mRNA expression of GAD1 and GAD2 (p < 0.05). The relative mRNA expression of these two genes in sham group and control group was similar (p > 0.05).
ConclusionIt seems that the effect of nitric oxide on GABAergic system in some physiological behaviors such as food intake is mediated by diminishing of the relative mRNA expression of GAD1 and GAD2.
Keywords: Glutamic acid decarboxylase, Intracerebroventricular injection, L-arginine, Neonatal chicken -
نوسی استاتین یک پیتید هفده اسید آمینه ای است که در مغز پستانداران از شکسته شدن پروتئین پیش ساز نوسی سپتین حاصل می شود و همانند نوسی سپتین برگیرنده های شبه اوپیوئیدی شماره 1 تاثیر دارد اما اثرات آن متضاد با اثرات نوسی سپتین است. لذا این پیتید را به عنوان آنتاگونیست طبیعی و اندوژن نوسی سپتین می شناسند. در یک بررسی جدید نشان داده شده است که تزریق داخل مغزی نوسی استاتین سبب مهار دریافت غذا در موش صحرایی می شود. بنابراین هدف این مطالعه بررسی همین اثر و نیز اثرات آن بر رفتارهای حرکتی مرغان گوشتی به عنوان یک گونه از پرندگان می باشد. در این تحقیق دزهای متفاوت نوسی استاتین (5، 10 و20 میکروگرم) و محلول 9/0 درصد کلرور سدیم (به عنوان گروه شاهد) به بطنهای جانبی خروسهای نژاد راس تزریق شد و مقدار مصرف غذا و تغییر در رفتارهای حرکتی در فواصل زمانی متعدد اندازه گیری گردید. داده ها با استفاده از آنالیز واریانس یکطرفه و آزمون توکی مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفتند. نتایج حاصل از این تحقیق نشان داد که هیچ کدام از دزهای به کار رفته نوسی استاتین بر میزان اخذ غذا در مرغان گوشتی تاثیر نداشت که این نتایج با تحقیق مشابه انجام گرفته در موش صحرایی متفاوت است. هیچکدام از دزهای به کار رفته نوسی استاتین بر رفتارهای حرکتی تیماردهی و بالا و پایین آوردن پاها تاثیر معنی داری نداشت اما دفعات بال زدن به صورت معنی دار در دز 10 میکروگرم افزایش یافت (05/0> p).
کلید واژگان: نوسی استاتین، اخذ غذا، مرغ گوشتیThe central effects of Nocistatin on food intake and locomotor activities in broiler- type chickens.Nocistatin is a 17- amino acid peptide، and a product of the same precursor as Nociceptin/ orphanin FQ (NC). It has been shown that Nocistatin antagonize the effect of NC by interacting with the opioid receptor-like 1 (ORL1) receptors. In this study the effects of intracerebroventricular injection (ICV) of Nocistatin، the endogenous ligand of the NC، on food intake and locomotor activities were evaluated in male broiler-type chickens. The results of this study showed that the ICV injection of different doses of Nocistatin (5، 10 and 20 µg) did not alter food intake. There was not a significant difference among groups in regard to preening and stepping. But، there was a significant increase in the group receiving 10 µg /kg of Nocistatin in wing flapping in comparison to the control group (p<0. 05). In this regard، the chicken’s responses were shown to be different from rat، and species differences might be the cause of different response to this peptide.Keywords: Nocistatin, Food intake, broiler, type chickens -
اکسینتومدولین یک پپتید مشتق از پروگلوکاگون است که به عنوان پپتید کاهش دهنده مصرف غذا به خوبی شناخته شده و در دستگاه گوارش و مغز پستانداران یافت می شود. مطالعه حاضر به منظور بررسی اثر مرکزی اکسینتومدولین بر میزان دریافت غذا در مرغان گوشتی غیر گرسنه و گرسنه از نژاد راس انجام شد. در سن چهار هفتگی، یک کانول راهنما به کمک دستگاه استریوتاکس درون بطن جانبی راست هر پرنده کاشته شد. دو گروه آزمایشی در مرغان گوشتی با تغذیه آزاد (غیر گرسنه) و با 6 ساعت گرسنگی انجام شد. در هر گروه هشت پرنده در قالب یک طرح مربع لاتین تکراری 4 × 4 مورد استفاده قرار گرفت و تزریق درون بطن جانبی مقادیر مختلف اکسینتومدولین پستانداری انجام گرفت. تزریق درون بطن جانبی مقادیر 5/1، 3 و 6 نانومول از اکسینتومدولین، میزان دریافت غذا را تا سه ساعت پس از تزریق، به طور معنی دار (P<0.05) در هر دو گروه مرغان گرسنه و غیر گرسنه کاهش داد. بنابراین نتیجه گرفته می شود که اکسینتومدولین مرکزی می تواند یک اثر تضعیف کنندگی بر دریافت غذا در مرغان اعمال کند.
کلید واژگان: اکسینتومدولین، دریافت غذا، تزریق درون بطن مغزی، مرغ گوشتیOxyntomodulin (OXM), a proglucagon-derived peptide, is a well known anorexigenic peptide found in the gut and brain of mammals. The present study was carried out to investigate the central effect of OXM on food intake in non-fasted and fasted Ross broiler chicks. At four weeks of age, a guide cannula was stereotaxically implanted into the right lateral ventricle of each bird. Two experiments were conducted on free-feeding (non-fasted) and 6-h fasted broilers. In each experiment, eight birds were used in a replicated 4 × 4 Latin square design. The birds were given an intracerebroventricular (ICV) injection of different doses of mammalian OXM. Intracerebroventricular injection of OXM at doses of 1.5, 3 and 6 nmol significantly (P<0.05) decreased food intake for 3 h post injection in both non-fasted and fasted chicks. It may be concluded that central OXM may exert a suppressive effect on food intake in chicks.Keywords: Oxyntomodulin, Food intake, Intracerebroventricular injection, Chick -
GLP-1 یا پپتید شبه گلوکاگن -1 و oxyntomodulin هورمونهایی قوی هستند که از دستگاه گوارش ترشح شده و دارای اثرات مهمی در بافتهای محیطی و سیستم عصبی مرکزی بویژه در تنظیم اشتها می باشند. فیبرها و پایانه های عصبی حاوی گیرندهGLP-1 به میزان وسیعی در مغز توزیع شده اند و بخصوص تراکم بالائی در هیپوتالاموس، تالاموس و مناطق سپتال مغزی دارند. هدف از تحقیق حاضر بررسی اثر تزریق مرکزی Oxyntomodulin بر بیان گیرنده Glp-1 در تنه مغز مرغان گوشتی به روش RT-PCR می باشد. نتایج حاصل نشان داد که در زمانهای 30 و 90 دقیقه پس از تزریق OXM بیان ژنGLP-1R کاهش پیدا می کند. این یافته ها حاکی از وجود اثر تنظیمی منفی OXM بر بیان GLP-1R در تنه مغز مرغان گوشتی می باشد.
کلید واژگان: Oxyntomodulin، GLP، IR، تنه مغز، مرغ گوشتیGlucagon-like peptid-1 (GLP-1) and Oxyntomodulin are potent hormone released fro gut and have important actions on peripheral tissues and CNS including appetite control. GLP-1 nerve fibers and terminals are widely distributed throughout the brain, with the highest density occurring in the hypothalamus, thalamus and septal regions. The aim of the present study was to investigate the effect of central oxyntomodulin (OXM) injection on expression of GLP-1R mRNA in the brainstem of chicks. RT-PCR results revealed that expression of GLP-1R mRNA was decreased 30 and 90 min after injection of OXM. The present finding shows a negative regulatory effect of OXM on GLP-1R mRNA expression in the brainstem of chicks. -
مطالعات اخیر در موش صحرایی نشان دهنده یک تداخل عمل بین آگونیست گیرنده 2H هیستامینی و محل های اتصال بنزودیازپین ها در مغز می باشد. این مطالعه اثرات تزریق داخل بطن مغزی آنتاگونیست های گیرنده های 1 H و2H هیستامینی را بر اخذ غذای کوتاه مدت ناشی از آگونیست گابا A در جوجه خروس های گوشتی بررسی می کند. در ابتدا، کانول راهنما با عمل جراحی در بطن جانبی راست مغز جوجه ها قرار گرفت. در تجربه اول، پرندگان ابتدا کلرفنیرآمین آنتاگونیست گیرنده 1–H و بلافاصله پس از آن موسیمول را به داخل بطن جانبی مغز دریافت نمودند. در تجربه دوم، جوجه ها ابتدا فاموتیدین آنتاگونیست گیرنده 2H- و سپس موسیمول دریافت کردند. سپس میزان اخذ غذا بصورت تجمعی در زمان های 15، 30، 45، 60، 90، 120، 150 و 180 دقیقه پس از تزریق اندازه گیری شد. اثر موسیمول بر اخذ غذا به طور معنی داری بوسیله پیش تزریق با کلرفنیرآمین تضعیف شد (05/0p<) درحالیکه فاموتیدین بی اثر بود. این نتایج بیانگر وجود یک تداخل عمل بین گیرنده گابا A و هیستامین از طریق گیرنده 1H هیستامینی در اخذ غذای جوجه خروس های گوشتی است.
کلید واژگان: هیستامین، گابا، اخذ غذا، تزریق داخل بطن مغزی، جوجه خروس گوشتی -
نقش گیرنده های D2 دوپامینی در رفتارهای تغذیه ای پستانداران بخوبی مشخص شده است اما در این رابطه اطلاعات ناچیزی در مورد پرندگان وجود دارد. مطالعه اخیر نقش احتمالی این گیرنده ها را در میزان اخذ آب، غذا و میزان رشد جوجه ها در کبوتران بررسی می کند. این تحقیق در سه مرحله صورت گرفت در مرحله نخست 8 پرنده نر و 8 پرنده ماده (350-420g) در دو آزمایش مستقل در یک طرح مربع لاتین 4×4 تکراری که در آن دوزها و پرندگان فاکتورهای بلوک کننده بودند در قفس های باز و انفرادی با شرایط هوایی مناسب (درجه حرارت 70 تا 80 درجه فارنهایت و سیکل نوری 12 ساعت روشنایی- تاریکی) نگهداری شد. در هر آزمایش مقادیر صفر، 10، 20 و mg/kg 40سولپیراید بعنوان آنتاگونیست D2 بصورت زیر جلدی یک روز در میان تزریق گردید در نتیجه هر پرنده هر دوز را در طی یک دوره 7 روزه دریافت کرد. میزان اخذ غذا و آب یک، دو، سه و بیست و چهار ساعت پس از تزریق محاسبه شد و نتایج زیر بدست آمد. سولپیراید با دوز 40mg/kg پس از 24 ساعت باعث افزایش معنی دار اخذ غذا در ماده ها و افزایش معنی دار اخذ آب در نرها گردید. در مرحله دوم 40 کبوتر ماده به پنج گروه تقسیم شدند گروه اول شاهد (حلال)، گروه های دوم تا چهارم دوزهای0mg/kg، 1 و 2 بروموکریپتین و گروه پنجم (بدون تزریق). در این مرحله بروموکریپتین بطور معنی داری باعث کاهش مصرف غذا گردید. در مرحله سوم به کبوتران نر و ماده اجازه داده شد که با هم باشند تا جفت گیری و تخم گذاری کنند، از روز بیرون آمدن جوجه ها از تخم تا روز هفتم به والدین سولپیراید 40 kg/mg تزریق شد و وزن جوجه ها اندازه گیری با گروه بدون تزریقی مقایسه گردید و مشخص شد که میزان افزایش وزن جوجه ها در گروهی که والدین سولپیراید دریافت کردند بطور معنی داری بالا رفته است (p<0.05). یافته های بالا نشان دهد که گیرنده های دوپامینیD2 در کبوتران نیز مانند موش صحرایی در تنظیم کنترل تغذیه نقش دارد و احتمالا به دلیل افزایش اشتها و ترشحات چینه دان باعث افزایش رشد جوجه ها می گردد.
کلید واژگان: دوپامین، کبوتر، غذا، آبIt is well known that D2 Dopamine receptors affect the feeding and drinking behaviours in mamallian, but there are a little data related to birds. The present work examines the possible role of Dopamin D2 receptor in the control of feeding, drinking and weight gain of young chicken in pigeons. This study was designed at 3 experiments; experiment 1: 8 adult male and 8 adult female pigeons (350-420g) were used respectively in a design of replicated 4×4 latin sequer in which, days and birds were the bloded factor. The animals were kept individual open air cages with ambient temperature (70° - 80°f) and a 12h light / dark cycle. In each experiment, 0,10,20 and 40 mg/100g sulpiride, as a potent D2 Antagonist were injected subcotaneously. All solutions were injected at 2 – day intervally, so that each bird received the solution during 7- day test period. Food and water intake were measured at 1,2,3 and 24h after injection, and the following results were obtained: sulpiride increased food intake in the females but not in males and increased water intake in the males but not in females 24h after injection. Experiment2: 40 female pigeons divided in 5 groups, group1 (solvent), group2-4, received Bromocriptin (Br) (0.5, 1, 2 mg/kg), group5 (No injection), the results showed that Br (2mg/kg) decreased food intake. Experiment3: 12 pair of parents received sulpiride during nestlings were 1 to 7 days of age and weight gain of nestling was calculated. The above findings showed that D2 receptors in pigeon as well as rat have a determinat role in feeding regulation, this receptors seems to increased weight gain of nestlings through crop sac secretion. -
مقدمهمطالعات متعدد نشان داده اند که هسته لوکوس سرولئوس(LC) نقش مهمی را در پردازش اطلاعات حسی بر عهده دارد. ولی تاکنون نقش آن در مورد مکانیسم مهار جانبی (Surround inhibition) شناخته نشده است. در این تحقیق، با استفاده از خم نمودن کنترل شده سبیلها، اثر تحریک الکتریکی LC بر پاسخ نورونهای لایه پنجم قشر بارل مورد بررسی قرار گرفت.روش هادر این مطالعه از موش های صحرایی بالغ نژاد Wistar با وزن 350-250 گرم استفاده شد. بدین منظور، هسته LC، در زمان های400،200،100،50،0 میلی ثانیه قبل از خم نمودن سبیل اصلی یا سبیل کناری به تنهایی و یا قبل از خم شدن توام سبیلها تحریک می شد. برای بررسی اثر تحریک الکتریکی هسته LC بر میدان دریافتی مهاری نورونهای قشر بارل، سبیل اصلی ms 20 بعد از خم شدن سبیل کناری جا به جا می شد.یافته هانتایج نشان داد که تحریک الکتریکی LC در فواصل زمانی ms400-50، سبب افزایش بزرگی پاسخ نورونهای لایه پنجم قشر بارل، در پاسخ به جا به جایی سبیل اصلی می شود (05/0P<). همچنین این افزایش پاسخ متعاقب تحریک الکتریکی LC درفاصله زمانی ms 100 نیز در مورد جابجایی سبیل کناری مشاهده می شود (01/0P<). تاخیر پاسخ نورونها، هنگامی که LC، ms400 قبل از جا به جایی سبیل اصلی تحریک می شد، کاهش پیدا کرد (01/0P<)، در حالی که تحریک فازیک LC اثری بر تاخیر پاسخ نورونها، در رابطه با جا به جایی سبیل کناری نشان نداد. در اثرتحریک الکتریکیLC اثر مهاری خم شدن سبیل کناری بر بزرگی پاسخ نورونها، به خم شدن سبیل اصلی افزایش می یافت.نتیجه گیریاین یافته ها، نشان می دهد که هسته LC، با تعدیل پاسخ نورونها، باعث افزایش پاسخ دهی آنها به تحریکات حسی و نیز افزایش میدان دریافتی نورونها می شود.
کلید واژگان: قشر حسی، لوکوس سرولئوس، تحریک الکتریکی، قشر بارل
- در این صفحه نام مورد نظر در اسامی نویسندگان مقالات جستجو میشود. ممکن است نتایج شامل مطالب نویسندگان هم نام و حتی در رشتههای مختلف باشد.
- همه مقالات ترجمه فارسی یا انگلیسی ندارند پس ممکن است مقالاتی باشند که نام نویسنده مورد نظر شما به صورت معادل فارسی یا انگلیسی آن درج شده باشد. در صفحه جستجوی پیشرفته میتوانید همزمان نام فارسی و انگلیسی نویسنده را درج نمایید.
- در صورتی که میخواهید جستجو را با شرایط متفاوت تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مطالب نشریات مراجعه کنید.