رسول یونان

مهم‏ترین شاخصه هر اثر نوشتاری آن است که در ژانر ادبی- هنری خاص خود قرار گیرد و با آن تعریف شود. توصیف گذرا و «گزارش‏وار» حوادث و صرفا استفاده از لحن و بیانی روایی و ظاهرا داستانی ارتباط عمیق، حسی و ذهنی با خواننده برقرار نمی‏کند، زیرا مهم‏ترین عنصر، یعنی «طرح» و در کل «ساختار داستانی» نادیده گرفته شده است؛ همین امر سبب می‏شود تا هیچ فراز و فرودی در نوشتار شکل نگیرد و رویدادها به سرانجامی مهم منتهی نشوند؛ این اصل مهم و نیز تعریف تجربی و عملی داستان و تفاوت ضمنی آن با گزارش، موضوع این نقد و بررسی است.