ساقی موسوی

مفهوم ایمنی بیمار جزء بسیار ضروری سیستم های بهداشتی_درمانی بوده و ارائه ی مراقبت ایمن و با کیفیت بالا، وظیفه حرفه ای، اخلاقی و قانونی متخصصان مراقبت سلامت است. هدف از این مطالعه تعیین تاثیر برگزاری کارگاه ایمنی بیمار بر آگاهی و عملکرد دانشجویان پرستاری می باشد. مطالعه حاضر یک مطالعه نیمه_تجربی بوده که جامعه مورد بررسی را کلیه دانشجویان ترم 3 پرستاری دانشکده پرستاری_مامایی شهید بهشتی رشت در سال 1394، تشکیل دادند.ابزار گردآوری اطلاعات پرسشنامه محقق ساخته معتبر مشتمل بر 84 عبارت براساس 9 راه حل ایمنی بیمار از نگاه سازمان بهداشت جهانی بود.تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS و آزمون های آماری توصیفی و استنباطی با در نظر گرفتن سطح معنی داری P≤0.05 صورت گرفت. نتایج نشان داد که آموزش به شیوه کارگاهی فقط قادر به افزایش موقت میزان آگاهی (بلافاصله بعد از کارگاه) شده (P<0.0001) و حتی قادر نبوده در دراز مدت (بعد از کاراموزی) میزان آگاهی را افزایش دهد (P<0.14). همچنین آموزش به شیوه کارگاهی بر روی عملکرد نیز که بعد از کارآموزی مورد بررسی قرار گرفته موثر نبوده است (P=0.12). با توجه به نتایج حاصل از مطالعه و اهمیت مفهوم ایمنی، پیشنهاد می گردد که مفهوم ایمنی به صورت یک مفهوم آموزشی به محتوی درس فن پرستاری اضافه شده و یا این مفهوم به صورت بالینی به طور مستمر در تمامی واحدهای عملی آموزش داده شده و یا در فرم ارزشیابی عمومی به عنوان یک آیتم مورد ارزشیابی قرار گیرد تا تکرار آن در ارزشیابی دانشجویان بتواند در نهادینه نمودن این مفهوم تا حد ممکن نقش به سزایی ایفا نماید.

عدم توانایی در محاسبه دوز دارویی در بخش های مراقبت ویژه شایع ترین خطای پزشکی می باشد که می تواند حتی در بیماران به شدت بدحال منجر به صدمات جدی و حتی مرگ شود.
هدف از مطالعه حاضر تعیین توانایی محاسبه دارویی پرستاران شاغل در بخش مراقبت های ویژه در مراکز آموزشی درمانی پژوهشی رشت در 95-1394 است.
. پژوهش حاضر، یک مطالعه توصیفی تحلیلی است که توانایی محاسبه دارویی پرستاران شاغل در بخش های مراقبت ویژه بیمارستان های وابسته به دانشگاه علوم پزشکی را در سال 95-1394 مطالعه می کند. ابزار جمع آوری داده ها، پرسشنامه ایبود مشتمل بر دو بخش که بخش اول شامل 7 سوال مربوط به اطلاعات شغلی فرد و بخش دوم شامل 4 سوال در رابطه با ریاضیات مربوط به تبدیل واحدهای متریک و 10 سوال مربوط به محاسبه داروهای وریدی در بخش مراقبت ویژه می باشد. تحلیل داده ها با استفاده از محاسبات آماری توصیفی (توزیع فراوانی، میانگین و انحراف استاندارد) و آمار استنباطی (ضریب همبستگی اسپیرمن، من ویتنی، کورسیکال والیس) صورت گرفت.
یافته ها نشان دادند که وضعیت توانایی محاسبه دارویی نمونه های موردپژوهش 75 درصد در وضعیت خوب، 7/19 درصد در وضعیت متوسط و 33/3 درصد در وضعیت ضعیف بودند. تنها بر اساس بخش محل خدمت در میزان توانایی محاسبات دارویی اختلاف قابل توجهی مشاهده شد (0001/0 p=). بیشترین توانائی محاسبه دارویی در بخش جراحی قلب بود، و بیمارستان رازی کم ترین توانایی را در این بخش داشت و رابطه نسبت مثبت مستقیمی بین توانایی تبدیل واحدهای متریک و توانایی محاسبه دارویی وجود داشت (r=0/504). 176/0= R2 بیانگر آن است که 6/17 درصد توانائی محاسبات دارویی پرستاران به توانائی تبدیل واحدهای متریک آن ها وابسته است. در ضمن درصد محاسبه دارویی درست 67/21 درصد می باشد.
بر اساس یافته ها، بین توانایی محاسبه دارویی و توانایی تبدیل واحدهای متریک ارتباط کمی وجود دارد همچنین با توجه به درصد پایین محاسبه درست دارویی در نمونه های موردپژوهش، توجه بیشتر به برنامه ریزی مناسب به منظور ارتقا محاسبه دارویی ضروری به نظر می رسد.

عدالت در عرصه آموزش یکی از شاخصه های مهم توسعه همه جانبه سیستم آموزشی و زمینه ساز بروز استعداد ها و توانمندی ها درسطح کلان است. این مطالعه با هدف« تبیین عدالت آموزشی از دیدگاه دانشجویان و متولیان آموزش دانشگاه علوم پزشکی» صورت گرفت.
دراین مطالعه کیفی از نوع تحلیل محتوایی با رویکرد نمونه گیری هدفمند 39 دانشجوی پرستاری، اتاق عمل و هوشبری در دوره کارورزی عرصه و 4 نفر از مدیران و معاونین آموزشی دانشگاه علوم پزشکی گیلان شرکت داشتند. گردآوری اطلاعات از طریق انجام مصاحبه در گروه های متمرکز برای دانشجویان و مصاحبه فردی با مدیران آموزشی طی دو نیمسال تحصیلی 93-92 و آنالیز داده ها با رویکرد تحلیل محتوای کیفی از نوع قراردادی انجام شد.
نتایج در قالب دو تم اصلی عوامل تسهیل کننده و عوامل بازدارنده که به ترتیب شامل طبقات (برخورداری از تسهیلات، امکانات و تجهیزات برابر، استفاده از اساتید کارا، برنامه ریزی آموزشی هدفمند، هماهنگی بین تئوری و عمل، ارتباط بین آموزش و درمان) و (واقعیت های نامطلوب بالینی،کمبود اساتید بالینی توانمند، ارتباطات فردی، فرایند نامناسب ارزشیابی) که هریک به نوعی بر فرایند تحقق عدالت آموزشی در عرصه آموزش بالینی موثر است بدست آمد.
براساس یافته های مطالعه حاضر عدالت آموزشی یعنی امکان برخورداری از امکانات آموزشی برابر در بین کلیه دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی علی رغم رشته تحصیلی آنان؛ بطوری که برای کلیه دانشجویان اقداماتی یکسان در جهت ایجاد شرایط وامکانات مناسب، اساتید بالینی توانمند، کم کردن فاصله های موجود بین دروس عملی و آنچه در بالین صورت گیرد.

از جمله عوامل مهم در ایجاد رضایت خاطر بیماران بستری، احترام به حریم خصوصی آنان است. این مطالعه با هدف تعیین مهمترین موانع رعایت حریم خصوصی بیماران از دیدگاه پرستاران شاغل در مراکز آموزشی – درمانی شهر رشت انجام شد. این مطالعه مقطعی و از نوع توصیفی – تحلیلی است که در آن 143 مدیر پرستاری به صورت سرشماری و 230پرستار به روش تصادفی طبقه بندی شده مورد بررسی قرارگرفتند. ابزار گردآوری داده ها ، پرسشنامه محقق ساخته روا و پایا شده در دو بخش مجزا بود. آنالیز داده ها توسط نرم افزارSPSS21 و شاخصهای آمار توصیفی (میانگین، انحراف معیار) و تحلیل عاملی انجام گردید.
نتایج این تحقیق نشان داد ، در تحلیل عاملی از بین 23 عبارت پرسشنامه ، حیطه مدیریتی با مقدار ویژه 6/7 و درصد واریانس پیش بینی کننده 7/24 درصد می باشد. نتایج پژوهش نشان داد حیطه محیطی از ابعاد مهم تاثیرگذار در عدم رعایت حریم خصوصی بیماران است.

بیماری های اندام های تحتانی از جمله بیماری شریان های محیطی، نوروپاتی محیطی، زخم پاها و نیز آمپوتاسیون اندام های تحتانی، در افراد دیابتی شایعتر از افراد غیردیابتی است و 30% افراد بالای 40 سال را تحت تاثیر قرار می دهد. زخم های پا شایعترین، جدی ترین و پر هزینه ترین عوارض دیابت هستند و خطر مرگ را در بیماران دیابتی، 2-4 برابر افزایش می دهند و شناسایی عوامل خطر آن می تواند از ایجاد عوارض جبران ناپذیر آن جلوگیری نماید از این رو مطالعه ای با هدف بررسی وضعیت پا در بیماران مبتلا به دیابت انجام گردید.
در این مطالعه مقطعی از نوع توصیفی_تحلیلی، بصورت نمونه گیری دردسترس، وضعیت پا در 355 بیمار دیابتی مراجعه کننده به مرکز آموزشی-درمانی رازی رشت در سال 1392 توسط یک پرستار آموزش دیده مورد بررسی قرار گرفت. داده ها از طریق مصاحبه و تکمیل پرسشنامه محقق ساخته جمع آوری شد. جهت تجزیه و تحلیل داده ها، از نرم افزار آماری SPSS نسخه 16 و آزمون های آماری توصیفی و استنباطی مجذورکای و رگرسیون لوجستیک استفاده گردید و سطح معناداری کمتر از 05/0 معنادار در نظر گرفته شد.
براساس آزمون کای اسکویر میان زخم پا و پوست خشک و بدون تعریق(01/0P=)، فیشر(004/0P=)، اختلال دررشد ناخن های پا(02/0P=)، تاول(008/0P=)، انگشت چکشی(05/0P=)، انگشت چنگالی(001/0P=)، مفصل شارکوت(02/0P=)، حس درد سطحی با سنجاق و حس ارتعاش با دیاپازون (001/0P=)، نبض پشت پایی و تیبیای خلفی راست و چپ(001/0P<)، جوشگاه زخم قبلی(001/0P=)، علت بستری در بیمارستان و سابقه بستری قبلی بعلت ضایعات پاها(001/0P=) ارتباط معنادار وجود دارد. تجزیه و تحلیل نهایی متغیرها بر اساس مدل رگرسیون لوجستیک، نشان داد که متغیرهای مرتبط با وضعیت پا در بیماران دیابتی، تاول، انگشت چنگالی و علت بستری در بیمارستان مرتبط با بیماری دیابت است.
ازآنجایی که عواملی ازجمله تاول، انگشت چنگالی علت بستری در بیمارستان مرتبط با بیماری دیابت در بروز زخم پا تاثیر گذار هستند، پرستاران می توانند با شناسایی این عوامل خطر نقش موثری در پیشگیری و درمان به موقع زخم پا داشته باشند.

اجتماعی شدن حرفه ای فرآیندی است که طی آن افراد، ارزش ها، هنجارها، رفتارها و مهارت های اجتماعی مرتبط با یک حرفه را کسب می نمایند و حس هویت نسبت به یک رشته تخصصی را درونی می سازند. این فرآیند با ورود به برنامه آموزش پرستاری آغاز می شود و با اتمام این دوره و ورود به محیط های کاری ادامه می یابد. بدین ترتیب شکل گیری پرستاری به عنوان یک حرفه از طریق اجتماعی شدن حرفه ای صورت می گیرد.
هدف از این مطالعه تعیین سطح اجتماعی شدن حرفه ای دانشجویان پرستاری دانشگاه علوم پزشکی گیلان می باشد.
پژوهش حاضر یک مطالعه مقطعی از نوع توصیفی - تحلیلی است و جامعه پژوهش را کلیه دانشجویان کارشناسی پیوسته پرستاری دانشکده شهید بهشتی رشت (211 نفر) تشکیل می دادند که از طریق سرشماری وارد مطالعه شدند. ابزار مورد استفاده پرسشنامه ای محقق ساخته و برگرفته از ابزار شهیم و Chao و همکاران بود که بعد از تعیین روایی و پایایی در اختیار نمونه ها قرار گرفت. اطلاعات جمع آوری شده با استفاده از روش های آمار توصیفی و استنباطی (آزمون تی مستقل و همبستگی پیرسون وانالیز واریانس یک طرفه و توکی) تجزیه و تحلیل شدند.
در ارتباط با سطح اجتماعی شدن حرفه ای نتایج نشان داد که در بررسی کلی، 19 درصد واحدهای مورد پژوهش از سطح متوسط واکثر نمونه ها (81%) از سطح خوب اجتماعی شدن حرفه ای برخوردار بودند و اجتماعی شدن حرفه ای با عواملی از قبیل تاهل (045/0p=)، سن (151/0r=، 029/0P=)، محل سکونت خانواده (04/0P=)، تحصیلات مادر (023/0p=)، کار دانشجویی (031/0P=)، مدرسین نظری (0001/0P=)، مدرسین بالینی (032/0P=)، داشتن اطلاعات راجع به حرفه پرستاری قبل از ورود به رشته (0001/0P=)، منطبق بودن تصویر ذهنی قبلی از این حرفه با واقعیت های موجود (0001/0P=)، علاقه به رشته (0001/0P=) ارتباط آماری معنی داری داشته است.
سطح اجتماعی شدن حرفه ای دانشجویان پرستاری قابل قبول می باشد. شناخت وضعیت اجتماعی شدن حرفه ای می تواند توجه مسئولین را، در راه نیاز به فراهم کردن امکان تجربه و استقلال بیشتر در عمل و در مجموع فراهم نمودن شرایط ارائه مراقبت پرستاری به صورت اصولی جلب نماید

زخم پا از شایعترین، جدی ترین و پر هزینه ترین عوارض دیابت است و شناسایی عوامل خطرموثر بر آن می تواند از ایجاد عوارض جبران ناپذیر جلوگیری نماید.
این مطالعه با هدف تعیین وضعیت پوست پا و عوامل خطر موثر با آن در بیماران دیابتی با و بدون وجود زخم پا انجام شد.
در این مطالعه توصیفی - مقطعی 355 بیمار دیابتی مراجعه کننده به مرکز آموزشی درمانی رازی رشت در سال 1392 بطور تصادفی و بر اساس پرسشنامه ای مشتمل بر 4 قسمت مشخصات فردی، مشخصات بیماری، وضعیت پوست پا و پای دیابتی، توسط یک پرستار آموزش دیده بررسی شدند. سابقه وجود بیماری، بر اساس فرم بیماری های همراه چارلسون(Charlson) و زخم پا بر اساس سیستم نمره دهی وگنر(Wagner) بررسی شد. بیماران در دو گروه دارای زخم و بدون زخم پا تقسیم بندی و هریک از متغیرها با این دو گروه مقایسه شدند. جهت تجزیه و تحلیل متغیرها از آزمون مجذور کای و مدل رگرسیون لوجستیک استفاده گردید و سطح معناداری کمتر از 05/ 0 معنادار در نظر گرفته شد.
بر اساس یافته های پژوهش، 1/ 16 درصد واحدها دارای زخم پا بودند. پوست خشک و بدون تعریق، رنگ پریدگی، فیشر، ادم و اختلال در رشد ناخن های پا در گروه دارای زخم به ترتیب(47/ 89%-1/ 42%-31/ 26%-05/ 21%-91/ 64%) و در گروه بدون زخم به ترتیب(48/ 73%-9/ 35%-74/ 11%-08/ 12%-65/ 48%) بود. بین زخم پا و خشکی پوست(p=0.01)، فیشر(p=0.004) و اختلال در رشد ناخن های پا(p=0.02) ارتباط معنادار وجود داشت. احتمال ایجاد زخم پا در افراد دارای پوست خشک 07/ 3 برابر، در افراد دارای فیشر 68 /2 برابر و در افراد دارای اختلال در رشد ناخن های پا 95/1 برابر بیشتر بود.
از آنجاییکه مشکلات پوستی در بروز زخم پا تاثیر گذار هستند، پرستاران می توانند با شناسایی این عوامل خطر نقش موثری در پیشگیری و درمان به موقع زخم پا داشته باشند.

انجام مانیتورینگ بالینی و پایش مداوم بیمار با تاکید بر استفاده از تجهیزات و امکانات کافی و مناسب اساس کار پرستاران حرفه ای به عنوان ارائه دهندگان مراقبت ویژه میباشد. این امر درک و توجه به مسائل مربوط به وسایل و امکانات مورد نیاز در امر مراقبت ویژه را لازم ساخته است.
این مطالعه با هدف تعیین موانع عملکردی مرتبط با تکنولوژی و تجهیزات از دیدگاه پرستاران شاغل در بخش های مراقبت ویژه صورت گرفته است.
این پژوهش یک مطالعه مقطعی می باشد. جهت جمع آوری داده ها از شیوه سرشماری استفاده شد و جامعه پژوهش را کلیه پرستاران شاغل در بخش های مراقبت ویژه وابسته به دانشگاه علوم پزشکی گیلان (130 نفر) در سال 1391 تشکیل می دادند. ابزار پژوهش پرسشنامه ای شامل اطلاعات فردی – شغلی نمونه ها و اطلاعات مربوط به موانع عملکردی مرتبط با تکنولوژی و تجهیزات برگرفته از پرسشنامه ابزارسنجش موانع عملکردی گرسز (Gurses) بود. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از شاخص های آمار توصیفی صورت گرفت.
عمده ترین موانع عملکردی مرتبط با تکنولوژی و تجهیزات که توسط نمونه های مورد پژوهش تجربه شده بود،به ترتیب شامل: کمبود وسایل و تجهیزات در بخش، اجبار در استفاده از وسایل و تجهیزات فرسوده در مراقبت از بیماران و تجهیز نامناسب تخت ها یا اطاقهای غیر ایزوله واگذار شده به آنان بود به طوری که2/ 89 درصد صرف زمان زیادی جهت یافتن وسایل در انبار بخش یا تریتمنت را مهمترین مانع عملکردی در ارتباط با تکنولوژی و تجهیزات ذکر کرده اند.
یافته های این تحقیق نشان می دهد کمبود وسائل در بخش های ویژه و اجبار در استفاده از وسایل نامناسب می تواند مراقبت را تحت تاثیر قرار دهد که این نکته توجه مسئولین مربوط را به بررسی تجهیزات، طلب می نماید.

کنترل مداوم رضایت شغلی کارکنان ابزار مفیدی جهت تسهیل پیشرفت و توسعه سازمان مربوطه است و بی توجهی به این امر حساس منجر به فرسودگی شغلی و ارائه خدمات با کیفیت نازل خواهد شد. این مطالعه با هدف تعیین عوامل پیش بینی کننده رضایت شغلی پرستاران شاغل در مراکز آموزشی درمانی وابسته به دانشگاه علوم پزشکی گیلان انجام شد.
در این مطالعه توصیفی- مقطعی، 309 پرستار شاغل به روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای از هشت مرکز آموزشی- درمانی شهر رشت در سال 1389 انتخاب و مورد بررسی قرار گرفتند. ابزار جمع آوری داده ها پرسشنامه اطلاعات فردی اجتماعی و پرسشنامه شاخص رضایت شغلی IWS بود. داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS v.16 و آزمون های آمار توصیفی (میانگین و انحراف معیار) و آمار استنباطی (پیرسون، کای دو و رگرسیون خطی) درسطح معنی داری 05/P<0 مورد تجزیه و تحلیل قرارگرفتند.
نمره کل رضایت شغلی پرستاران درسطح متوسط 163/69 بود. بیشترین میزان رضایت مربوط به شرح وظایف و استقلال حرفه ای و کمترین میزان در رابطه با خرده مقیاس درآمد و تعامل بود. مهمترین عوامل موثر بر رضایت شغلی پرستاران موقعیت حرفه ای و به دنبال آن درآمد و استقلال حرفه ای گزارش شدند. آنالیز رگرسیون خطی چند متغیره نشان داد که وضعیت استخدام (05/P<0)، درآمد کل خانواده (03/P<0) و تعداد فرزندان (007/P<0)، پیش بینی کننده های مهم رضایت شغلی می باشند.
رضایت شغلی کارکنان نقش مهمی در موفقیت سازمان دارد، لذا بکارگیری یک برنامه جامع از طرف مدیران درجهت بهبود و تقویت عوامل شغلی که با رضایتمندی پرستاران مرتبط باشد، ضروری بنظر می رسد.

نخستین ساعت های پس از بیهوشی زمان نهفته خطرناکی است که به لحاظ نارسائی های حاد حاصل از فرآیند بیهوشی لازم است بیماران با دقت مورد مشاهده، ارزیابی و مراقبت دقیق جسمی قرار گیرند و اختلال های شایع فیزیولوژی که ممکن است در این دوره درقالب «اختلال تنفسی، قلبی- عروقی، برهم خوردن تعادل آب و الکترولیت ها، بروز درد، تغییر دمای بدن (لرز)، تهوع و استفراغ، تغییر درصد اشباع اکسیژن بافتی و نیز عوارض داروهای مورد استفاده در جریان بیهوشی و...» رخ دهد، به دقت بررسی و کنترل شوند. چنین دیدگاهی زیر بنای فکری طراحی و بهره گیری از ابزاری معتبر برای ارایه مراقبت با کیفیت دلخواه در واحدهای مراقبت ویژه بعد از بیهوشی (PACU) را پی ریزی کرد. لذا بر آن شدیم بدنبال بررسی دقیق و گام به گام پژوهشی با هدف طراحی ابزاری معتبر و مبتنی بر استانداردهای مراقبتی و ترخیص در سطح ملی برای پایش بیماران در اتاق های بهبود اتاق عمل های ایران درسال 90- 89 انجام دهیم.
طراحی ابزار پایش بیماران در اتاق های بهبود این پژوهش مطالعه ای مقطعی است که مبتنی بر هدف های ویژه طی مراحل سه گانه«تعریف ابزار، تعیین عبارت و مفاد ابزار و سرانجام تعیین روایی ابزار پایش بیماران در واحدهای مراقبت ویژه بعد از بیهوشی» با استفاده از نقطه نظر 228 نفر از اعضای هیات علمی گروه های بیهوشی در 40 دانشگاه علوم پزشکی کشور در دوره ای 6 ماهه و با مکاتبه و ارسال پرسشنامه انجام شده است.
طی مراحل اول و دوم مطالعه 40 عبارت/گویه برای ابزار پایش ارایه شد. پس ازتعیین روایی صوری و روایی محتوا به صورت کمی و کیفی ابتدا تعداد عبارات اولیه به 34 و نهایتا در قالب 19 سازه عبارت پیرامون اقدام پایشی مورد با سیستم های «تنفسی، قلبی- عروقی، ادراری، عصبی» ثبت دستور پزشک، گزارش پرستاری برای کلیه مددجویان بعد از اتمام جراحی و خاتمه بیهوشی در اتاق های بهبود تدوین و روایی محتوا ابزار بررسی شد. پاسخ ها نشانگر موافقت بیشتر و 2/92 درصد آنان درخصوص طراحی ابزار پایش بود. همچنین، نتایج بررسی پایایی اعتماد ابزار پایش طراحی شده نیز، ضریب آلفای کرونباخ از 5/87% تا 1/91% برای موارد مطروحه در ابزار پایش در حیطه های مورد نظر و ضریب آلفای کرونباخ 1/96% برای کل ابزار را نشان داد.
ابزار پایش بیماران در اتاق های بهبود که در قالب اقدامات پایشی از سیستم های«تنفسی، قلبی- عروقی، ادراری، عصبی» طراحی شده اعتبار واعتماد در پایش و کنترل بیماران در اتاق های بهبودی بیمارستان های کشور دارد. لذا این پروتکل مراقبتی در قالب این مقاله به مراجع شایسته در وزارتخانه متبوع ارائه می شود تا بدین طریق کمک و پشتیبانی وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی دراستفاده پروتوکل پیشنهادی در سطح کشور به عمل آید.

جراحی پلاستیک بینی از شایع ترین اعمال جراحی پلاستیک است که در سراسر دنیا انجام می شود. ادم و اکیموز دو پیامد مورد انتظار پس از هر گونه ترومای از پیش طراحی شده مانند جراحی است که دوره بهبودی بیمار را طولانی کرده و می تواند موجب نگرانی بیمار و خانواده آنها شود. روش های متعدد تجویز داروهای صناعی (مانند کورتیکوستروئید و اسید ترانکسامیک) و غیر صناعی(مانند آرنیکا) برای حل این معضل طرح شده ولی تاکنون مقایسه ای بین آنها صورت نگرفته است.
مقایسه تاثیر دگزامتازون و ترانکسامیک اسید بر میزان ادم و اکیموز بعد از رینوپلاستی در این کارآزمایی بالینی دوسوکور 70 داوطلب رینوپلاستی در دو گروه 35 نفری وارد طرح شدند. تمام اعمال جراحی توسط یک جراح و با بیهوشی عمومی به روش بسته و برای استفاده از استئوتومی اکسترنال لاترال صورت گرفت. علاوه بر تدبیر معمول(استفاده از کمپرس یخ) که به طور یکسان برای هر دو گروه بیماران اجرا می شد، در یک گروه دگزامتازون(8 میلی گرم) و در گروه دیگر ترانکسامیک اسید(500 میلی گرم) به صورت تزریق یک دوز پیش از عمل و سه دوز با فاصله هر 8 ساعت پس از جراحی تجویز شد. برای ایجاد بی دردی پس ازعمل تنها استامینوفن تجویز شد. برای تعیین میزان ادم و اکیموز در روز سوم از چهره بیماران تصویر دیژیتال گرفته شد. سپس سه نفر پزشک همکار که از تخصیص بیماران به گروه های مربوطه مطلع نبودند با استفاده از ابزار استاندارد نمره دهی 4 درجه ای میزان ادم و اکیموز را ثبت کردند. 05/0> α از نظر آماری معنی دار تلقی شد.
در این مطالعه 19 مرد و 51 زن ارزیابی شدند. از نظر درجه ادم در روز سوم پس از عمل در بیماران دو گروه تفاوت آماری معنی دار بدست نیامد(15/0P=). همچنین در مورد درجه اکیموز اطراف چشم بیماران دو گروه نیز در روز سوم بعد ازعمل تفاوت آماری معنی داری مشاهده نشد(12/0P=).
تفاوت معنی دار آماری بین دو گروه از نظر بروز ادم و اکیموز بعد از رینوپلاستی بسته با روش استئوتومی لاترال اکسترنال بدست نیامد. ترانکسامیک اسید با دوز بکار رفته اثر برابری با دگزامتازون در کاهش ادم و اکیموز بعد از رینوپلاستی داشته و قضاوت درباره انتخاب یکی از این دو دارو بستگی به سایر اثرات حاصله از تجویز دارد.

رضایت از زندگی هدف برتر زندگی افراد بشر است که زمینه ای مناسب و مطمئن برای پیشرفت و دستیابی به مراتب بالاتر فراهم می کند، به بیانی دیگر رضایت از زندگی عامل شکوفایی و موفقیت افراد است. مطالعات متعدد نشان داده اند که عوامل مختلفی از جمله عوامل فردی می توانند بر رضایت از زندگی افراد تاثیر بگذارند. با توجه به نقش پرستاران به عنوان عضو کلیدی تیم ارائه دهنده خدمات بهداشتی شناخت عوامل موثر بر رضایت مندی آنان می تواند تاثیر مستقیمی بر کیفیت خدمات بهداشتی و همچنین سلامت جامعه داشته باشد.

این مطالعه با هدف تعیین نقش عوامل فردی بر رضایت از زندگی در پرستاران انجام گرفت.

در این مطالعه توصیفی همبستگی، 309 پرستار شاغل در هشت مرکز آموزشی درمانی وابسته به دانشگاه علوم پزشکی گیلان به روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای انتخاب گردیدند. اطلاعات با استفاده از پرسشنامه ای دو قسمتی شامل پرسشنامه رضایت از زندگی و پرسشنامه اطلاعات فردی جمع آوری گردید. اطلاعات به دست آمده با استفاده از نرم افزارآماریSPSS و آزمون های آمار توصیفی و استنباطی(رگرسیون چندگانه، اسپیرمن، من ویتنی یو و کروسیکال والیس) مورد تجزیه و تحلیل قرارگرفتند.

یافته ها بیانگر آن است که اکثر واحدهای مورد پژوهش(6/79%) رضایت از زندگی دارند و بین رضایت از زندگی با جنس(01/0>P) و متوسط درآمد ماهیانه فرد(008/0>P) ارتباط آماری معنی دار وجود دارد، در صورتیکه بین رضایت از زندگی با سایر عوامل فردی(سن، میزان تحصیلات، نوع استخدام، سمت، سابقه کاری، بخش محل خدمت، سابقه کار در بخش فعلی و شیفت کاری) ارتباط آماری معنی دار مشاهده نشد.

با توجه به یافته های این مطالعه که اهمیت نسبی عوامل فردی(جنس و متوسط درآمد ماهانه) را بر رضایت از زندگی پرستاران نشان می دهد، به نظر می رسد بکارگیری یک برنامه جامع برای بهبود میزان درآمد می تواند رضایت از زندگی پرستاران را ارتقاء دهد.

یادگیری مداوم و به روزکردن اطلاعات و مهارت های مرتبط با مسایل بهداشتی که با سلامت جامعه سروکار دارد ازجمله محورهای مورد بحث در سازمان جهانی بهداشت است. ارزشیابی و قضاوت پیرامون فرایند آموزش مداوم به عنوان یکی از راهکارهای عملی سنجش میزان دستیابی به اهداف آموزشی همواره مورد تایید می باشد. این مطالعه با هدف ارزشیابی فرآیند برنامه های آموزش مداوم از نگاه پزشکان شرکت کننده در برنامه های مدون انجام گرفته است.
این پژوهش یک مطالعه توصیفی- مقطعی است. جامعه آماری شامل 132نفر از پزشکان شرکت کننده در سه برنامه مجزا از مجموعه برنامه های مدون ویژه پزشکان عمومی درسال 89-88 بود. ابزار گردآوری اطلاعات برگرفته از پرسشنامه ارائه شده از سوی اداره کل آموزش مداوم جامعه پزشکی وزارت بهداشت درمان و آموزش پزشکی به منظور ارزشیابی برنامه های آموزش مداوم بود. روایی این پرسشنامه با روایی محتوا، و پایایی آن از طریق محاسبه ضریب آلفای کرونباخ (92/0) تایید گردید. اطلاعات پس از جمع آوری از طریق نرم افزار آماری SPSS و با استفاده از آمار توصیفی مورد تجزیه و تحلیل قرارگرفت.
در ارزیابی فرآیند برنامه های مدون 43درصد پزشکان موفقیت برنامه ها را از نظر تحکیم اطلاعات، مطلوب و همچنین شرکت کنندگان محتوای مطالب ارائه شده را از نظر استفاده از مطالب جدید علمی، تناسب برنامه ها را با نیازهای شغلی و2/46 درصد توالی مناسب و منطقی سخنرانی ها و همچنین شرایط و امکانات محیط اجرای برنامه ها را متوسط ارزیابی نمودند. پزشکان شرکت کننده در برنامه به ترتیب اولویت مهم ترین انگیزه شرکت کننده در برنامه آموزشی را کسب امتیاز، بروزکردن اطلاعات ابراز داشته و مناسب ترین روش برگزاری برنامه های آموزش مداوم را بحث گروهی، معرفی بیمار و سخنرانی و از نظر شیوه اجرا خودآموز، سمینار؛ مدون و آموزش مجازی می دانستند با توجه به یافته های پژوهش حاضر و نتایج تحقیقات مشابه و ضرورت انجام برنامه آموزش مداوم جامعه پزشکی با هدف بروز کردن اطلاعات و مهارت های مرتبط شرکت کنندگان به نظر می رسد بکارگیری شیوه های مطلوب آموزشی، تعیین اولویت های نیازهای آموزشی مشولین آموزش مداوم جامعه پزشکی و انتخاب موضوعات برنامه های مدون براساس نیازهای آموزشی در یک بستر مناسب آموزشی از نظر فضای فیزیکی و تجهیزات آموزشی و کمک آموزشی می تواند سبب افزایش کارآیی و اثر بخشی برنامه ها گردند.

اضطراب نوعی تشویش و نگرانی است که می تواند بر توانایی یادگیری، تصمیم گیری، عملکرد، اجرا و... دانشجویان رشته های پزشکی و پیراپزشکی طی دوران تحصیل و فراگیری مهارت ها و تصمیم گیری های بالینی مؤثر باشد. بر اساس مطالعات انجام شده، طب فشاری از روش های غیردارویی مؤثر بر کاهش اضطراب در افراد است.
تاثیر طب فشاری بر میزان اضطراب دانشجویان پرستاری، مامایی و اتاق عمل در بدو دوره کارآموزی بالینی بررسی شد.
این پ‍‍‍ژوهش مطالعه کارآزمایی بالینی یک سوکور است که در آن میزان اضطراب 66 نفر از دانشجویان دانشکده پرستاری، مامایی و اتاق عمل که برای اولین بار به محیط های بالینی "نوزادان، زایمان واتاق عمل" برای کارآموزی آمده بودند، به طور تصادفی در دو گروه مداخله P6 و Thumb قرار گرفتند. ابزار در این مطالعه پرسش نامه هایی مشتمل بر دو بخش بود: 1)از ویژگی های دموگرافی نمونه ها دو مورد سن و جنس ثبت شد. 2) میزان اضطراب آشکار و پنهان نمونه ها قبل و بعد از مداخله P6 و Thumb با مقیاس اشپیل برگر بررسی شد. پس از جمع آوری و ثبت داده ها، تجزیه و تحلیل با نرم افزار 16 SPSS انجام شد. تحلیل قدرت مطالعه نیز با نرم افزار stata صورت گرفت.
میانگین سنی دانشجویان 80/1±26/21 سال بود و 9/93 درصد نمونه ها مؤنث بودند. دو گروه مداخله P6 و Thumb از نظر سن و جنس همگن شده بودند. بین میانگین اضطراب آشکار و پنهان در کل دانشجویان قبل ازمداخله P6و Thumb اختلاف آماری معنی دار بدست نیامد و دو گروه از این نظر همگن بودند. میانگین اضطراب آشکار و پنهان پس از مداخله (فشار بر نقطه P6) در دانشجویان پرستاری و اتاق عمل افزایش نشان داد. در حالی که میانگین نمره اضطراب آشکار و پنهان بعد از اعمال فشار نسبت به قبل از مداخله در دانشجویان مامایی کاهش یافت و این اختلاف از نظر آماری معنی دار نبود.
به نظر می رسد نداشتن تاثیر طب فشاری بر میزان اضطراب دانشجویان پرستاری، مامایی و اتاق عمل ناشی از شرایط محیطی ویژه بخش های نوزادان و اتاق عمل، علل مراجعه مددجویان و نیز حساس بودن موقعیت آنان باشد.

بیماری، بستری شدن و درد اغلب اولین بحرانهایی هستند که کودکان باآن مواجه می شوند و انجام رویه های دردناک از جمله جاگذاری کاتتر وریدی نیز امری اجتناب ناپذیر و یکی از مهمترین علل درد این کودکان میباشد لذا درمان مناسب درد یکی از اهداف مهم مراقبتی می باشد. از اقدامات مستقل پرستاری جهت تسکین درد که کم هزینه و کاربردی بوده و برای کودکان خردسال نیز جذاب است، استفاده از شیوه های غیر دارویی از جمله انحراف فکر می باشد.
پژوهش حاضر با هدف تعیین تاثیر انحراف فکر برمیانگین ضربان قلب ناشی از جاگذاری کاتتر وریدی در کودکان6-3 ساله بستری انجام شده است.
در یک مطالعه کار آزمایی بالینی،72 کودک 6-3 ساله بستری در بخش اورژانس که تحت رویه جاگذاری کاتتر وریدی قرار میگرفتند، جهت تعیین تاثیر انحراف فکر، به طور تصادفی به دو گروه آزمون و شاهد تقسیم شدند. حین کاتتر گذاری، انحراف فکر با استفاده از دستگاه حباب ساز در کودکان گروه آزمون صورت گرفت. ضربان قلب با دستگاه پالس اکسیمتردر دو مرحله قبل و بعد از مداخله به مدت 3 دقیقه اندازه گیری و مقایسه شد.
نتایج نشان داد که اختلاف آماری معنی داری در میانگین ضربان قلب کودکان دو گروه قبل و بعد از مداخله وجود داردP<0/01)) که نشان دهنده تاثیر انحراف فکر بر میانگین ضربان قلب ناشی از جاگذاری کاتتر وریدی می باشد.
انحراف فکراز طریق حباب سازی باعث کاهش میانگین ضربان قلب ناشی از جاگذاری کاتتر وریدی در کودکان6-3 ساله شده و می تواند به عنوان شیوه موثری درکنترل درد ناشی از جاگذاری کاتتر وریدی در کودکان خردسال استفاده شود.

پژوهش درباره مسائل و مشکلات مرتبط با سالمندی به منظور ارتقاء کیفیت زندگی این قشر از جمعیت روبه رشد یکی از دغدغه های عمده جهان امروز بشمار می رود. زیرا فرآیند سالمندی اگرچه از یک روند طبیعی وابسته به تغییرات زمانی پیروی می کند، لیکن عوامل تاثیرگذار بسیاری از جمله شیوه زندگی، وضعیت خواب و استراحت، تنش ها و نحوه مقابله با انها و... در چگونگی طی این مسیر ایفای نقش می کنند که شناسائی انها در راستای ارتقاء کیفیت زندگی سالمندان ضروری است.
این پژوهش با هدف "تعیین ارتباط شیوه زندگی و کیفیت خواب سالمندان مراجعه کننده به کانون های بازنشستگان انجام گرفت.
این پژوهش یک مطالعه توصیفی از نوع همبستگی است که در آن 245 سالمند بازنشسته به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده ها در این پژوهش پرسشنامه ای متشکل از 3 بخش مربوط به مشخصات دموگرافیک(فردی و بیماری)، شیوه زندگی و شاخص کیفیت خواب پیترزبرگ می باشد. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از آمار توصیفی و آمار استنباطی(آزمون کای دو و تست دقیق فیشر و آزمون های غیرپارامتری مانند من ویتینی یو، کروسکال والیس و ضریب همبستگی اسپیرمن) استفاده گردید.
یافته های پژوهش در مورد ارتباط بین شیوه زندگی و کیفیت خواب بر حسب سن در مقطع سنی 70-65 سال(033/0 P<) و در مقطع سنی بالای 70 سال (001/0 P<)، در مردان(012/0 P<)، در متاهلین(014/0 P<)، افراد زیر دیپلم(006/0 P<)، افراد بدون اشتغال بکار دوم(021/0 P<)، با تعداد اعضاء خانواده کمتر و یا مساوی 4 نفر(001/0 P<)، وضعیت اسکان شخصی(004/0 P<) و افراد برخوردار از اتاق مجزا به منظور خواب و استراحت(013/0 P<)، بازنشستگان سازمان تامین اجتماعی(008/0 P<) و بازنشستگان دانشگاه علوم پزشکی(06/0 P<) و وجود درد(003/0 P<) و درد در طی روز(012/0 P<) ارتباط معنی دار آماری مشاهده شده است.
با توجه به یافته های فوق می توان گفت که سالمندان با ایجاد تغییر و اصلاح در عوامل رفتاری(رژیم غذایی، فعالیت و استراحت، استعمال دخانیات و...)می توانند در راستای بهبود کیفیت خواب که در واقع یکی از اساسی ترین نیازهای انسان محسوب می شود، اقدام نمایند.

هدف اصلی ارزشیابی بهبود برنامه های آموزشی و فعالیت های اعضای هیات علمی است. اطلاعات بدست آمده از ارزشیابی آموزشی برای معلمان، مدیران و برنامه ریزان درسی بازخوردی را فراهم می آورد که ارتقای کیفیت فعالیت های آموزشی را در پی خواهد داشت. پژوهش حاضر با هدف تعیین نظر دانشجویان، اساتید و مدیران آموزشی دانشگاه علوم پزشکی گیلان در مورد تاثیر ارزشیابی اساتید توسط دانشجویان برکیفیت تدریس آنان انجام شده است.
در این پژوهش که یک مطالعه توصیفی- مقطعی است، از بین دانشجویان، اساتید و مدیران آموزشی دانشگاه علوم پزشکی گیلان 180 نفر از طریق نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. ابزار گردآوری پرسشنامه ای مشتمل بر دو بخش: اطلاعات دموگرافیک و 30 عبارت پیرامون تاثیر ارزشیابی اساتید توسط دانشجو بر«شیوه تدریس، نحوه برقراری ارتباط استاد با دانشجو، محتوای آموزشی و نحوه انجام آزمون نهایی» بود که براساس مقیاس لیکرت امتیاز دهی شده بود. داده ها پس از جمع آوری به کمک نرم افزار SPSS و با استفاده از آمار توصیفی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
در این مطالعه 128 دانشجو (8 /70 درصد)،40 مدرس(22 درصد) و12 مدیر آموزشی (2/7 درصد) شرکت نمودند. اکثریت (60 درصد) اساتید شرکت کننده در این پژوهش دارای سابقه کار (20-15)سال تدریس نظری و عملی بودند. به ترتیب، اکثریت (60 درصد)اساتید ودانشجویان مخالف تاثیر ارزشیابی اساتید بر شیوه تدریس اساتید و (82 درصد) مدیران آموزشی موافق آن بودند. در ارتباط با تاثیر ارزشیابی اساتید بر محتوای آموزشی و مطالب درسی نیزبه ترتیب (70 درصد) اساتید و (55 درصد) دانشجویان نظر مخالف داشتند. همچنین در ارتباط با تاثیر ارزشیابی برنحوه برقراری ارتباط بین استاد و دانشجو (50 درصد) اساتید و دانشجویان نظر موافق و (50 درصد) نظر مخالف داشتند، دراین خصوص (47 درصد) مدیران آموزشی نیز، نظر موافق داشتند. ضمن اینکه (55 درصد) دانشجویان و(60 درصد) اساتید مخالف تاثیر ارزشیابی اساتید بر نحوه انجام آزمون نهایی بودند.
باتوجه به یافته های پژوهش حاضر، دیدگاه اساتید، دانشجویان و مدیران آموزشی موید آن است که ارزشیابی اساتید به شیوه کنونی با هدف ارتقاء و تعالی فرآیند یاددهی و یادگیری خیلی ثمربخش نبوده و مستلزم بازنگری ومطالعات گسترده تری در خصوص ارزشیابی اساتید توسط دانشجو است.

کنترل اضطراب که در واقع شایع ترین پاسخ روان شناختی ابنای بشر نسبت به تنش است، با استفاده از روش های مکمل (تن آرامی، طب فشاری و غیره) به عنوان راهکاری عملی و بدون عارضه می تواند تحقق یابد. نیاز به چنین راهکاری به ویژه در مواقعی که فرد ملزم به پذیرش یک روش درمانی قطعی همانند "پذیرش قطع اندام یا آمپوتاسیون" به عنوان یک مداخله اجتناب ناپذیر و مرتبط با سلامتی و ادامه حیاتش می گردد، بیشتر از هر زمان دیگر خودنمائی می کند. این مطالعه یک پژوهش تجربی از نوع کارآزمائی بالینی است که طی آن نمونه گیری در مقطع زمانی گردآوری داده ها به صورت تصادفی انجام گرفته است. تعداد نمونه ها 42 نفر و ابزار گردآوری اطلاعات شامل پرسشنامه ای مشتمل بر برخی اطلاعات و دموگرافیک، پرسشنامه اضطراب اشپیل برگرو چک لیست ثبت علائم حیاتی بود. ابتدا اضطراب و علایم حیاتی واحدهای مورد نظر (شاهد و مورد) روز قبل از عمل تعیین و کنترل می شد و سپس عمل مورد نظر به مددجویان "گروه مورد" (محل و نحوه اعمال فشار بر نقطه مورد نظر "نقطه 6P" که یکی از نقاط مورد استفاده در طب فشاری برای کنترل و کاهش اضطراب است)، آموزش داده می شد و پس از گذشت یک دقیقه کنترل علایم حیاتی و پرسشنامه اضطراب در اختیار نمونه مورد نظر قرار می گرفت. تجزیه و تحلیل اطلاعات جمع آوری شده با استفاده از نرم افزار SPSS انجام گردید. نتایج حاصل نشان داد که نه تنها میزان اضطراب آشکار و نهان در گروه مورد قبل و بعد از استفاده از طب فشاری تفاوت دارد، بلکه تغییرات قابل توجهی نیز در میزان علائم حیاتی آنان در مقطع قبل و بعد از استفاده از طب فشاری دیده می شود. ضمن این که در مقایسه دو گروه (مورد و شاهد) عدم حیاتی و میزان اضطراب آشکار و نهان در گروه مورد سیر نزولی داشته است. با تاکید بر تفاوت بارزی که از مقایسه اطلاعات دو گروه مورد و شاهد به دست آمده است، می توان اظهار داشت که به عنوان یک روش درمانی مؤثر و بدون عارضه در راستای کاهش اضطراب بیماران در مقطع قبل از جراحی می توان از طب فشاری استفاده نمود.

آموزش بالینی مهمترین بخش آموزش پرستاری محسوب می شود، به طوریکه از آن به عنوان قلب آموزش پرستاری یاد می کنند. آموزش پرستاری تحت تاثیر عوامل متعددی قرار دارد که از جمله این عوامل، پرسنل پرستاری بیمارستانهای آموزشی می باشد، لذا بررسی و مقایسه دیدگاه دانشجویان و پرسنل پرستاری بیمارستانهای آموزشی در مورد نقش پرسنل پرستاری درآموزش بالینی دانشجویان پرستاری از اهمیت ویژه ای برخوردار است.
این مطالعه با هدف مقایسه دیدگاه دانشجویان پرستاری و پرسنل پرستاری در مورد نقش پرسنل پرستاری درآموزش بالینی دانشجویان پرستاری انجام شده است.
پژوهش حاضر یک مطالعه توصیفی– مقایسه ای بوده و در آن 115 دانشجوی کارشناسی پرستاری و 190 پرستار دارای مدرک کارشناسی، شرکت نموده و روش نمونه گیری سرشماری بوده است. ابزار این پژوهش، پرسشنامه ای مشتمل بر دو بخش بود. بخش اول ابزارمربوط به اطلاعات دموگرافیک و بخش دوم(مشتمل بر24 عبارت) در برگیرنده ابعاد مختلف نقش پرسنل پرستاری در آموزش بالینی دانشجویان پرستاری بود که بر اساس مقیاس لیکرت تنظیم شده است. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آمار توصیفی و آمار استنباطی (آزمون کای دو) استفاده گردیده است.
به طور کلی نتایج پژوهش موید این مطلب است که اکثر(3/98 %)دانشجویان پرستاری و اکثر(99 %)پرسنل پرستاری دیدگاه موافق و کاملا موافق در مورد نقش پرسنل پرستاری درآموزش بالینی دانشجویان پرستاری دارند و این در حالی است که 7/1 درصد دانشجویان پرستاری و 1 درصد پرسنل پرستاری دیدگاه مخالف در این مورد دارند و هیچ یک از آنان دیدگاه کاملا مخالف نداشتند. در ضمن دیدگاه دو گروه دانشجویان پرستاری و پرسنل پرستاری از نظر میزان موافقت در مورد نقش پرسنل پرستاری در آموزش بالینی با یکدیگر متفاوت بود(000/0 = P).
نتیجه گیری نهایی: از یافته های این پژوهش می توان نتیجه گرفت که دیدگاه پرسنل پرستاری در زمینه نقش خود در آموزش بالینی دانشجویان پرستاری در چهار بعد ایجاد انگیزه یادگیری در دانشجویان پرستاری، حمایت دانشجویان، ایجاد مفهوم از خود حرفه ای در دانشجویان و تطابق دانش تئوری و عمل بالینی با دیدگاه دانشجویان پرستاری در این ابعاد متفاوت بوده است.

پیشرفت روزافزون دانش پزشکی همراه با رشد فزاینده دست آوردهای تکنولوژی،افق های جدیدی را در عرصه درمان و مداوای بیماران گشوده است.در این رهگذر بهره مندی از تجهیزات و امکانات استاندارد ا زیک سو و بکارگیری اصول نظری به منظور ارایه خدمات مراقبتی با کیفیت مطلوب از سوی دیگر در حیطه های مختلف عرصه درمان و مداوای بیماران منجمله اتاق های عمل امری ضروری است.

این مطالعه جهت تعیین مشکلات و مسایل موجود در اتاق های عمل ایران در سال 1380 صورت گرفته است. مواد و روش ها: این مطالعه به روش توصیفی و ابزارهای گردآوری اطلاعات پرسشنامه ای مشتمل بر چهار بخش در ارتباط با مسایل و مشکلات مرتبط با مسئله کنترل عفونت،عملکرد پرسنل اتاق های عمل،تجهیزات ساختاری و امکانات مرتبط با حفاظت و ایمنی در اتاق های عمل و نیاز های مرتبط با حرفه(ارتقاء علمی و...)کارکنان اناق عمل ها می باشدکه در اختیار 100 نفر پرسنل اتاق های عمل 20 استان کشور قرار گرفت.

پاسخ اکثریت واحدها(98%)در خصوص استفاده از لباس های مخصوص در اعمال جراحی عفونی منفی و در رابطه با استفاده از محلولهای ضد عفونی متنوع در اتاق های عمل بعنوان یک راهکار عملی کنترل عفونت تنها(32%)واحدها پاسخ مثبت دادند.پاسخ اکثریت واحدها(90%)بیانگر آن است که نظافت و آماده نمودن ست های جراحی توسط کارکنان غیر متخصص(کارکنان خدماتی)انجام می شود.همچنین پاسخ(92%)نمونه ها حکایت از عدم برقراری ارتباط کلامی با مددجو در اتاق های عمل و نیز ارتباط با استفاد ه از شیشه محافظ برای مددجو پاسخ 100% نمونه ها منفی بود. در ارتباط با مسایل مرتبط با تجهیزات ساختاری و حفاظت و ایمنی پرسنل اتاق های عمل پاسخ اکثریت واحدها(86%)حکایت از عدم وجود امکانات در مقابل اشعه X و در رابطه با وجود سیستم های تهویه هوای استاندارد پاسخ اکثریت واحدهای(90%)منفی بود. در رابطه با تامین نیازهای مرتبط با حرفه(ارتقاء علمی و...)یافته های تحقیق بیانگر آن است که برای(84%) واحدهای مورد پژوهش حتی برنامه ریزی جهت اجرای کنفرانس های علمی از سوی مسیولین اتاق های عمل صورت نمی گرفت.

یافته های پژوهش بیانگر آن است که اهم مشکلات و مسایل اتاق های عمل ایران عبارتست از : مسئله کنترل عفونت،عدم برخورداری از تجهیزات ساختاری و حفاظتی و عدم تامین نیازهای حرفه ای(ارتقاء علمی و...).

اغلب بیماران مبتلا به سرطان با ترکیبی از شیوه های درمانی که با توجه به نوع تومور، وسعت بیماری و وضعیت جسمانی آنان مشخص می شوند، تحت درمان قرار می گیرند و در این راستا نیاز به فراگیری راهکارهای عملی در رابطه با مواجهه با عوارض و ناتوانی های حاصل از آن و جلوگیری از بروز هرگونه تغییر در الگوی رندگی مددجو و به عبارتی گویاتر «نحوه مراقبت از خود» در بیماران سرطانی امری اجتناب ناپذیر است. با چنین دیدگاهی بررسی نیازهای آموزشی «مراقبت از خود» در بیماران سرطانی مراجعه کننده به مراکز درمانی خصوصی و دولتی شهر رشت در سال 1380 صورت گرفت. در این مطالعه جامعه پژوهش کلیه بیماران سرطانی مراجعه کننده جهت شیمی درمانی به مراکز خصوصی و دولتی شهر رشت بوده و ابزار گردآوری اطلاعات، پرسشنامه ای مشتمل بر 40 سوال در دو بخش مربوط به نکات مراقبتی طی جریان شیمی درمانی و نکات مراقبتی مربوط به زمان رادیوتراپی بود. 62% از بیماران در خصوص نکات مراقبتی مربوط به شیمی درمانی و 54% از نمونه ها در خصوص آگاهی نکات مراقبتی حین رادیوتراپی آگاهی در حد ضعیف داشتند که خود بیانگر نیاز آموزشی در حد بالای مددجویان در این رابطه است. همچنین در رابطه با تعیین ارتباط نیازهای آموزشی مددجویان با «شغل، سن، تحصیلات آنها» ارتباط معنی داری وجود نداشت. یافته های پژوهش نشان می دهد که مددجویان مبتلا به سرطان در هر سن، سطح تحصیلات و رده شغلی که باشند نیازمند «آموزش مراقبت از خود» می باشند.

از مشکلات مهم بعد از اعمال جراحی درد است. بررسی درد یکی از معمول ترین و نخست ترین فعالیتی است که پرستار انجام می دهد. بررسی دقیق درد برای قضاوت درباره پیشرفت آن و پاسخ مددجو، دستیابی به تشخیص های صحیح پرستاری و انتخاب درمانهای مناسب ضروری است.

هدف از انجام این تحقیق تعیین آگاهی و نگرش پرستاران شاغل در بخش های جراحی مراکز آموزشی درمانی شهر رشت در مورد روش های غیر دارویی تسکین درد در سال 81 بوده است.

در یک مطالعه توصیفی - همبستگی 83 پرستار با مدارک فوق دیپلم - لیسانس و فوق لیسانس، شاغل بخش های جراحی مراکز آموزشی - درمانی شهر رشت از طریق سرشماری انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه مشتمل بر سه بخش مشخصات فردی، سوالات آگاهی و سنجش نگرش بود.

تجزیه و تحلیل یافته های پژوهش نشان داد که اکثریت نمونه ها (66/3 ٪) دارای آگاهی متوسط بودند. همچنین نگرش (61/4٪) نمونه ها نسبت به تسکین درد به روش غیر دارویی مثبت بود. ارتباط بین آگاهی از روش های غیر دارویی تسکین درد و نگرش نسبت به این روش ها معنی دار بود (0 / 02>p). همچنین بین میزان آگاهی از روش های غیر دارویی تسکین درد با وضعیت تاهل ، کسب آگاهی از طریق مطالعات شخصی و تجربه کار بالینی ارتباط معنی داری وجود داشت (0/05>p). نتایج ارتباط معنی داری بین نگرش با منبع کسب اطلاعات از طریق دروس دانشگاهی و مطالعات شخصی نشان داد (0/ 02>p).

در کل نتایج نشان داد که در مورد روش های غیر دارویی درمان درد آگاهی اکثریت(66/3 ٪) در حد متوسط و اکثریت (٪61 / 4) نگرش مثبت داشتند و همچنین بین آگاهی و نگرش پرستاران نیز ارتباط معنی دار آماری وجود داشت (0/ 02>p).

این پژوهش یک مطالعه توصیفی است که به منظور تعیین میزان آگاهی دانشجویان سال آخر پرستاری دانشکده های پرستاری مامایی وابسته به دانشگاه علوم پزشکی گیلان در رابطه با آموزش نکات مراقبتی به بیماران سرطانی انجام شده است. تعداد نمونه های مورد بررسی 108 نفر و ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه ای مشتمل بر 40 سیوال در دو بخش مربوط به آموزش نکات مراقبتی به بیماران تحت شیمی درمانی و رادیوتراپی بود نتایج حاصل از این پژوهش که محاسبات آماری آن توسط نرم افزار SPSS انجام شده است نشان داد که، در رابطه با آموزش نکات مراقبتی به بیماران تحت شیمی درمانی، آگاهی 56/ 5 ٪ واحدها در حد ضعیف و در رابطه با آموزش نکات مراقبتی به بیماران تحت رادیوتراپی نیز آگاهی 50٪ واحدها در حد ضعیف می باشد. نهایت اینکه هیچیک از دانشجویان سال آخر پرستاری در زمینه های فوق از آگاهی در حد مطلوب برخوردار نبودند.

سر درد شکایت شایعی است که همه ساله حدود چندین میلیون نفر در جهان به علت آن به پزشک مراجعه می کنند. در مورد ماهیت سردرد می توان گفت : سر درد بیش از آنکه خود یک بیماری باشد علامت یک اختلال بوده و می تواند حاصل بسیاری از فرایندهای مختلف بیماری باشد.