ستار بازوند

در باب تاریخ مشروطیت که بزر گترین واقعه تاریخ معاصر ایران است، آثاری فراوانی تالیف شد هاست، از جمله این آثار تاریخ مشروطه ایران و جنبش وط نپرستان اصفهان و بختیاری اثر نورالله دانشو ر علوی (مجاهدالسلطان) است که در آن به تحرک و انقلاب مشروط هطلبان اصفهان و بختیاری درطول استبداد صغیر پرداخته شد هاست. مولف با درجه نای بسرهنگی به معاونت نظمیه اصفهان انتخاب شده و رییس نظمیه درجه سرهنگی بود هاست که حسین سعاد ت نوری، نورالله دانشور علوی را تشویق به ثبت این خاطرات کرد هاست. این اثر 15 گفتار دارد که به اتفاقات مختلف مربوط به استبداد صغیر تا اشغال ایران در جنگ جهانی اول، ب هخصوص نقش ایل بختیاری در این اتفاقات، پرداخت هاست. وی چون از مجاهدان مشروطه و حاضر در امور و حوادث بوده مطالب جدیدی گفته که در دیگر منابع یافت نم یشود. ضمن نقاط قوت این اثر، م یطلبد که این کتاب معرفی و بررسی و با استناد به دیگر کتب منتشر شده در این موضوع، نقد شود.

هدف این نوشتار بررسی سنت شکار به عنوان یکی از رسوم مورد علاقه حکام قاجار است. سنت شکار در سیر پادشاهی ایران در قبل و بعد از اسلام تا زمان تاسیس سلسله پهلوی، ازجمله آداب و رسوم پادشاهان و در مقام نظر، از الزامات مقام شاهی بوده و یکی از صفات لازمه پادشاهان به شمار می آمده است. بااین حال فرض بر این است که خوش گذرانی و صرف اوقات فراغت در شکارگاه ها یکی از علل اصلی توجه شاهان قاجار به امر شکار بوده است و بررسی آن مسئله اصلی این مقاله است. در این راستا به سوالات زیر پاسخ می دهد که چرا برخی از شاهان قاجار به رسم شکار توجه ویژه ای داشتند؟ و این سنت با چه روندی اجرا می شد و دارای چه آثار و تبعاتی بود؟
روش و رویکرد: این مقاله با روش توصیفی- تحلیلی و با اتکا به متون اسنادی- کتابخانه ای به واکاوی موضوع می پردازد.
یافته ها و نتایج نشان می دهد که توجه شاهان قاجار ازجمله فتحعلی شاه، ناصرالدین شاه و مظفرالدین شاه به شکار علاوه بر خوش گذرانی و سرگرمی، انگیزه های سیاسی و کسب مشروعیت از طریق اثبات توانایی تیراندازی خود بود که با تشریفات خاص اجرا می شد. این رسم همچنین نقش زیادی در تحمیل هزینه ها و کم توجهی به امور داخلی نیز داشته است.