به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

تنها با پرداخت 70 هزارتومان حق اشتراک سالانه به متن مقالات دسترسی داشته باشید و 100 مقاله را بدون هزینه دیگری دریافت کنید.

برای پرداخت حق اشتراک اگر عضو هستید وارد شوید در غیر این صورت حساب کاربری جدید ایجاد کنید

عضویت
فهرست مطالب نویسنده:

سوران حیدری

  • سوران حیدری، کمال عزیزبیگی*، کاوه بهمن پور
    امروزه چاقی به یک معضل جهانی تبدیل شده و از عوامل ایجاد کننده آن، کم تحرکی و رژیم غذایی سرشار از کلسترول است. این وضعیت باعث افزایش استرس اکسیداتیو و کاهش فعالیت آنزیم های اکسیداتیو و در نتیجه عوارضی مانند بیماری های قلبی عروقی می شود. فعالیت ورزش هوازی و رعایت رژیم غذایی پرچرب به عنوان یک مداخله غیردارویی موثر بر افزایش ظرفیت آنتی اکسیدانی مورد استفاده قرار می گیرد. هدف از مطالعه حاضر بررسی تاثیر 12 هفته تمرین هوازی بر آنزیم های آنتی اکسیدانی قلبی در  موش های تغذیه شده با غذای کلسترول بالا بود. 32 سر موش آزمایشگاهی نژاد ویستار مورد آزمایش قرار گرفتند. در نیمی از موش ها با اضافه کردن یک درصد کلسترول به غذا طی 6 تا 8 هفته، هایپرکلسترولمی القا شد. موش ها به 4 گروه هشت تایی شامل تغذیه نرمال، گروه هایپرکلسترولمیک، تمرین هوازی- هایپرکلسترولمیک و تمرین هوازی- تغذیه نرمال تقسیم شدند. تمرین هوازی پنج روز در هفته و به مدت 12 هفته اجرا شد. 24 ساعت پس از آخرین جلسه تمرینی، موش ها کشته و سلول های قلبی خارج شدند. میزان فعالیت آنزیم های سوپراکسید دیسموتاز، کاتالاز و گلوتاتیون پراکسیداز قلبی توسط کیت های مخصوص ارزیابی شد. نتایج نشان داد که افزایش میزان کلسترول خون تاثیر آماری معنی دار در کاهش آنزیم ها در بافت قلب داشت. همچنین مشخص شد که تمرین هوازی باعث افزایش معنی داری در میزان فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدانی در بافت قلب می شود. بیشترین میزان کاهش در سطح آنزیم های آنتی اکسیدانی مربوط به گروه هایپرکلسترولمی شده و ببیشترین میزان افزایش مربوط به گروه تمرینات هوازی - تغذیه نرمال بود. تغذیه سرشار از کلسترول ظرفیت آنتی اکسیدانی قلب را کاهش می دهد. هرچند که تمرینات هوازی باعث افزایش فعالیت آنتی اکسیدانی قلب می شود اما ظاهرا پرهیز از تغذیه سرشار از کلسترول می تواند نقش موثرتری ایفا کند.
    کلید واژگان: Cat، GPX، تمرین هوازی، رژیم غذایی پرچرب، موش صحرایی ویستار
    Soran Heidari, Kamal Azizbeigi *, Kaveh Bahman Pour
    Obesity has become a global problem today. Obesity can be caused by sedentary lifestyle and a high-cholesterol diet. This condition increases oxidative stress and decreases the activity of oxidative enzymes, resulting in many complications, including cardiovascular disorders. Aerobic exercise and avoidance of high-fat diets are used as a non-pharmacological intervention to increase antioxidant capacity; however, the exact mechanisms of this on the cardiovascular system have not yet been fully identified. The aim of this study was to evaluate the effect of 12 weeks of aerobic exercise on cardiac antioxidant enzymes in mice fed high cholesterol diet. Thirty-two laboratory Wistar rats (191.2 ± 19 g), age 6-8 weeks were randomly assigned to four groups after the hypercholesterolemia induction of half of the rats (adding 1% cholesterol to the food of the rats and sampling the tails of the rats). These four groups comprised of the aerobic exercise-normal nutrition group (n=8), hypercholesterolemic group (n=8), aerobic exercise- hypercholesterolemic group (n=8) and normal nutrition group (n=8). Each endurance exercise training session was held five days a week for 12 weeks. Twenty-four hours after the last training session, the rats were killed and the cardiomyocytes were removed. Moreover, the activity of superoxide dismutase (SOD), catalase (CAT) and glutathione peroxidase (GPX) enzymes was evaluated by specific kits. The results showed that increasing blood cholesterol had a statistically significant effect on reducing SOD, CAT, and GPX in heart tissue (p=0.001). Furthermore, it was found that aerobic exercise significantly increases the activity of antioxidant enzymes in cardiomyocytes (p=0.001). The highest decrease in the level of antioxidant enzymes was related to the hypercholesterolemic group and the highest increase was related to the aerobic exercise-normal nutrition group. Cholesterol-rich diets reduce the activity of antioxidants in the heart. Although aerobic exercise increases the heart’s antioxidant activity, it seems that avoiding a high-cholesterol diet can play a more effective role.
    Keywords: SOD, Cat, GPX, Aerobic exercise, High fat diet, Wistar Rat
  • فتاح مرادی*، سوران حیدری، اکبر پژهان
    اهداف کم تحرکی و چاقی به طور مستقیم با افزایش نشانگرهای التهابی درگیر در بیماری های آترواسکلروزیس و شریان کرونری و دیابت نوع دو مرتبط است. هدف از این مطالعه بررسی تاثیر دوازده هفته تمرین هوازی بر سطوح سرمی اینترلوکین -18 و پروتئین واکنشگر C با حساسیت بالا در مردان چاق کم تحرک است.
    مواد و روش ها پس از اعلام فراخوان در یک کارآزمایی بالینی نیمه تجربی 21 مرد چاق کم تحرک به طور تصادفی به دو گروه تمرین هوازی (10 نفر، 2/3±8/27 سال، 4/3±7/31درصد چربی بدن، 5/3±0/32 کیلوگرم بر متر مربع) و کنترل (11 نفر، 6/2±7/26 سال، 2/3±4/31درصد چربی بدن، 8/2±3/32 کیلوگرم بر متر مربع) تقسیم شدند. شاخص های آنتروپومتریکی، حداکثر اکسیژن مصرفی، سطوح سرمی اینترلوکین-18 و hsCRP (متعاقب 12 ساعت ناشتا) پیش و پس از دوره تمرین ارزیابی شد. تمرین هوازی به مدت دوازده هفته (سه جلسه تمرین در هفته، با شدت 60 تا 70درصد ضربان قلب ذخیره، به مدت 20 تا 40 دقیقه در هر جلسه) اجرا شد. داده ها با استفاده از نسخه 16 نرم افزار SPSS و آزمون تحلیل واریانس دوعاملی با اندازه گیری های مکرر تجزیه وتحلیل شد. سطح معناداری 05/0>P در نظر گرفته شد.
    یافته ها دوازده هفته تمرین هوازی باعث کاهش معنادار غلظت اینترلوکین-18 و hsCRP سرم مردان چاق کم تحرک شد، اما تغییر معناداری در گروه کنترل مشاهده نشد.
    نتیجه گیری به نظر می رسد تمرین هوازی می تواند از طریق اثر بر شاخص های اینترلوکین-18 و hsCRP نقش مهمی در کاهش وقوع آترواسکلروزیس، بیماری شریان کرونری و دیابت نوع دو در مردان چاق کم تحرک داشته باشد.
    کلید واژگان: تمرین هوازی، CRP با حساسیت بالا، اینترلوکین -18، چاقی
    Fatah Moradi *, Soran Heidari, Akbar Pejhan
    Background Physical inactivity and obesity have been directly associated with elevated inflammatory markers involving in atherosclerosis, coronary artery disease, and Type II diabetes. The purpose of this study was to survey the effect of 12-week aerobic training on serum levels of interleukin-18 (IL-18) and high-sensitivity C-reactive protein (hsCRP) in sedentary obese men.
    Methods & Materials In this clinical trial study, 20 sedentary obese men were randomly placed at two groups: aerobic training (n=10, age: 27.8±3.2 y, body fat percentage: 31.7±3.4, BMI: 32.0±3.5 kg/m2) and control (n=11, age: 26.7±2.6 y, body fat percentage 31.4±3.2, BMI: 32.3±2.8 kg/m2). For all subjects, height, weight, body mass index, body fat percentage, maximal oxygen consumption, serum levels of IL-18, and hsCRP (after 12 h fasting) were assessed prior to and after training. Aerobic training was accomplished for 12 weeks (3 sessions per week, intensity 60%-70% of the reserved heart rate, duration of each session 20-40 min). Data were analyzed by SPSS-16 by performing two-way ANOVA with repeated measures test. Statistical significance was accepted at
    Results Twelve weeks aerobic training decreased serum levels of IL-18 and hsCRP in sedentary obese men, while no significant changes were observed in the control group.
    Conclusion It appears that aerobic training can, via influencing on parameters IL-18 and hsCRP, play an important role in reducing incidence of atherosclerosis, coronary artery disease, and Type II diabetics in sedentary obese men.
    Keywords: Aerobic training, hsCRP, Interleukin-18, Obesity
  • فتاح مرادی*، سوران حیدری
    سابقه و هدف
    آدیپوسایتوکین رسیستین یک میانجی التهابی و زیست شاخص بیماری های متابولیکی و قلبی عروقی می باشد. هدف از مطالعه حاضر بررسی ارتباط غلظت رسیستین سرم با فشار خون، مقاومت انسولینی، نیم رخ چربی، تعداد گلبول های سفید و عملکرد قلبی تنفسی در مردان چاق و لاغر می باشد.
    مواد و روش ها
    در این مطالعه توصیفی تحلیلی 38 مرد چاق و لاغر به عنوان آزمودنی انتخاب شدند. پس از 12 ساعت ناشتایی، نمونه های خون جمع آوری شده و ویژگی های عمومی آزمودنی ها اندازه گیری شد.
    نتایج
    غلظت رسیستین سرم در مردان چاق بیشتر از مردان لاغر بود (01/0>P) و فقط در مردان چاق با شاخص مقاومت انسولینی (HOMA-IR) همبستگی مستقیم داشت (002/0=P، 40/0=r). سطوح رسیستین با فشار خون سیستولیک (چاق: 008/0=P، 34/0=r، لاغر: 004/0=P، 31/0=r) و تعداد گلبول های سفید (چاق: 001/0=P، 19/0=r، لاغر: 004/0=P، 15/0=r) همبستگی مثبت و با شاخص عملکرد قلبی تنفسی (VO2max) همبستگی منفی داشت (چاق: 003/0=P، 41/0-=r، لاغر: 005/0=P، 36/0-=r). رابطه معنی داری بین سطوح رسیستین سرم با نیم رخ لیپیدی و فشار خون دیاستولیک در مردان چاق و لاغر مشاهده نشد. در مردان لاغر فقط VO2max (005/0=P) و در مردان چاق HOMA-IR و VO2max (به ترتیب: 002/0=P و 009/0=P) سطوح رسیستین را پیش بینی می کردند.
    نتیجه گیری
    مردان چاق از سطوح رسیستین بالاتری نسبت به مردان لاغر برخوردارند و این با مقاومت انسولینی بیشتر در این افراد همراه است. به نظر می رسد که مقاومت انسولینی و عملکرد قلبی تنفسی می توانند سطوح رسیستین را پیش بینی کنند.
    کلید واژگان: رسیستین، فشار خون، مقاومت انسولینی، چاق
    Fatah Moradi *, Soran Heidari
    Background
    Adipocytokine resistin is an inflammatory mediator and a biomarker of metabolic and cardiovascular diseases. The purpose of this study was to evaluate the relationship between the serum resistin concentration and blood pressure, insulin resistance, lipid profile, white blood cell, and cardio respiratory function in obese and lean men.
    Materials And Methods
    In this descriptive-analytical study, thirty-eight obese and lean men were selected. After 12 h fasting, blood samples were collected and general characteristics of the subjects were assessed.
    Results
    Serum resistin concentration was higher in obese than in lean men (P<0.01), and was positively correlated with the insulin resistance index (The Homeostatic Model Assessment-Insulin Resistance) only in obese men (r=0.40, P=0.002). The resistin level was positively correlated with systolic blood pressure (obese: r=0.34, P=0.008, lean: r=0.31, P=0.004) and white blood cell (obese: r=0.19, P=0.001, lean: r=0.15, P=0.004), while negatively correlated with cardio respiratory function index (VO2max) (obese: r=-0.41, P=0.003, lean: r=-0.36, P=0.005). No significant correlation was observed between the serum resistin level and lipid profile and diastolic blood pressure in the obese and lean men. Only VO2max in lean men (P=0.005), and insulin resistance and VO2max in obese men (P=0.002, and P=0.009, respectively) were predictive of the resistin level.
    Conclusion
    The obese men have higher resistin levels compared to the lean men and this higher level is associated with higher insulin resistance. It seems that the insulin resistance and cardio respiratory function can be predictive of the resistin level.
    Keywords: Resistin, Blood pressure, Insulin resistance, Obese
سامانه نویسندگان
  • دکتر سوران حیدری
    دکتر سوران حیدری

اطلاعات نویسنده(گان) توسط ایشان ثبت و تکمیل شده‌است. برای مشاهده مشخصات و فهرست همه مطالب، صفحه رزومه ایشان را ببینید.
بدانید!
  • در این صفحه نام مورد نظر در اسامی نویسندگان مقالات جستجو می‌شود. ممکن است نتایج شامل مطالب نویسندگان هم نام و حتی در رشته‌های مختلف باشد.
  • همه مقالات ترجمه فارسی یا انگلیسی ندارند پس ممکن است مقالاتی باشند که نام نویسنده مورد نظر شما به صورت معادل فارسی یا انگلیسی آن درج شده باشد. در صفحه جستجوی پیشرفته می‌توانید همزمان نام فارسی و انگلیسی نویسنده را درج نمایید.
  • در صورتی که می‌خواهید جستجو را با شرایط متفاوت تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مطالب نشریات مراجعه کنید.
درخواست پشتیبانی - گزارش اشکال