سیدمهدی سنبلستان

درد پس از جراحی لوزه ها معمولا به قدری شدید است که مانع از خوردن و آشامیدن می شود. یک روش کاهش درد پس از جراحی، بی درد preemptive است که در آن داروی مسکن قبل، حین یا بلافاصله بعد از جراحی تجویز می شود. اثر کتامین در کاهش درد بعد از عمل جراحی لوزه ها به تازگی مورد توجه قرار گرفته است. در این مطالعه اثر انفیلتراسیون کتامین در بستر لوزه ها قبل از برش جراحی بررسی می شود.
بیماران در سه گروه 25 تایی تحت انفیلتراسیون mg/kg5/0 یا mg/kg1 کتامین و یا آب مقطر در بستر لوزه ها قرار گرفتند. ویژگی های دموگرافیک، مدت زمان جراحی، فشارخون قبل و بعد جراحی، میزان خونریزی و عود خونریزی، درد، زمان شروع تغذیه دهانی، دیسفاژی، تهوع و استفراغ، هالوسیناسیون، اولین زمان نیاز به مخدر و میزان کل آن ثبت شده، اطلاعات با تست های ANOVA one-way و 2c آزمون شده، 05/0>p معنی دار تلقی شد.
تفاوت معنی دار آماری در ویژگی های دموگرافیک، مدت عمل جراحی، فشارخون قبل از جراحی و خونریزی حین جراحی بین گروه ها وجود نداشت. شدت درد، دیسفاژی، نیاز به مخدر و زمان شروع تغذیه دهانی به طور معنی دار در دو گروه کتامین کمتر و افزایش فشارخون سیستولی بعد از عمل جراحی در گروه تحت انفیلتراسیون آب مقطر بیشتر بود (00/0>p). تفاوت معنی دار بین هیچ کدام از متغیرهای دو گروه تحت انفیلتراسیون کتامین دیده نشد. خونریزی مجدد در یک بیمار گروه mg/kg5/0 کتامین رخ داد.
انفیلتراسیون کتامین در بستر لوزه ها قبل از جراحی، در کاهش درد، دیسفاژی، نیاز به مخدر و زمان شروع تغذیه دهانی موثر است بدون این که میزان خونریزی و خطر خونریزی مجدد، هالوسیناسیون، تهوع و استفراغ را افزایش دهد.

سر و صدای زیاد شایع ترین علت کاهش شنوایی عصبی است؛ این بیماری درمان ندارد ولی با استفاده از روش های تشخیصی حساس تر جهت تشخیص زودرس، قابل پیش گیری است. در مطالعه ی حاضر، نقش ادیومتری با فرکانس های بالای توسعه یافته (EHFA) در تشخیص زودتر این بیماری، مورد بررسی قرار گرفته است.
این مطالعه که از نوع هم گروهی گذشته نگر بود که در سال های 83-1382 در اصفهان انجام شد. گروه مورد 30 مرد کارگر شاغل در محیط پر سر و صدا با سن 50-20سال و ادیومتری های طبیعی بودند که سایر عوامل خطر کاهش شنوایی را نداشتند. گروه شاهد 30 مرد با محدوده ی سنی مشابه با ادیومتری طبیعی و فاقد عوامل خطر بودند که سابقه ی تماس با سر و صدا را نداشتند. افراد پس از گرفتن شرح حال و اتوسکوپی، با ادیومتری معمول و نیز EHFA بررسی شدند؛ تحلیل آماری یافته ها با آزمون های آماری t-test و paired t-test و آزمون های همبستگی (پیرسون و اسپیرمن) با استفاده از نرم افزار SPSS انجام شد.
اختلاف معنی داری بین گوش های راست و چپ هر گروه وجود نداشت. میانگین آستانه ی شنوایی گروه مورد در تمام فرکانس ها به طور معنی داری بالاتر از گروه شاهد بود و بیشترین اختلاف در فرکانس KHz 16 دیده شد. سن، تاثیر واضحی بر آستانه ی شنوایی هر دو گروه مورد و شاهد داشت. رابطه ی آستانه های شنوایی با سابقه ی کار گروه مورد، فقط در فرکانس های 16، 18 و 20کیلوهرتز معنی دار بود.
بالاتر بودن میانگین آستانه شنوایی در گروه مورد قابل پیش بینی بود؛ با توجه به طبیعی بودن ادیومتری معمولی این افراد، می توان از ادیومتری با فرکانس بالای توسعه یافته در تشخیص زودرس آسیب های صوتی استفاده کرد.

Objective: In thalassemia major، extramedulary hematopoiesis results in bony deformities such as sever malocclusion in the head and neck، delayed pneumatization of paranasal sinuses and so on. Also، there are many systemic and iatrogenic problems that may affect the head and neck region. The purpose of this study was to determine otorhinolaryngologic manifestations as clinical diseases in thalassemia major patients. Material & Methods: In a cross sectional study 190 thalassemia major patients were evaluated (by history and physical examination) for snoring، epistaxis، nasal obstruction، sinusitis، temporomandibular joint (TMJ) pain and TMJ dislocation، tinnitus and hearing loss. Radiological studies of the skull and paranasal sinuses and audiological tests were performed. The data was analyzed in different age groups with chi2 test. Findings: Relative frequency of some otorhinolaryngologic manifestations in this population was high. The differences between some clinical diseases as TMJ pain، and epistaxis in different age groups were statistically significant. Conclusion: Thalassemia major increases some clinical diseases in the Otolarygology field. With early diagnosis and early treatment many of them may be prevented.

بزرگی و هیپرتروفیک شدن آدنوئید یکی از شایع ترین مشکلات دوران کودکی بوده که تاثیر شگرفی بر ابعاد مختلف زندگی بخصوص سلامت آینده کودکان دارد. بزرگی آدنوئید و احتباس مسیر هوای تنفسی بدلیل التهاب و عفونت ممتد و مکرر، آلرژی، رینیت، انحراف بینی و سینوزیت مزمن سبب تغییرات طول صورت، زاویه گونیال، کفایت لب‎ها، اورجت و اوربایت می‎گردد. هدف از این مطالعه بررسی اکلوژن و شاخص‎های سفالومتریک فک و صورت و دهان در کودکان 12 6 ساله مبتلا به آدنوئید بزرگ می‎باشد.
مواد و روش‎ها: در این مطالعه مقطعی تحلیلی همگروهی آینده در گذشته، 192 کودک 12-6 ساله (96 پسر و 96 دختر) مراجعه کننده به دانشکده دندانپزشکی خوراسگان، کلینیک‎های‎ خصوصی و عمومی گوش و حلق و بینی و کودکان و بخش‎های گوش و حلق و بینی و کودکان بیمارستان‎های عمومی شهر اصفهان با و بدون آدنوئید بزرگ با معاینه متخصص گوش و حلق و بینی انتخاب شدند. اطلاعات اورجت، اوربایت، تنفس دهانی، کفایت لب‎ها، دهان باز، التهاب لثه، خرخر کردن در هنگام خواب و زوایای سفالومتریک سر و صورت و دهان براساس Tracing رادیوگرافی لترال سفالومتریک جمع آوری و با نرم‎افزار SPSS ویرایش نهم و آزمون‎های T و مجذور خی و تجزیه و تحلیل گردیدند.
یافته ها:اختلاف میان ارتفاع قدامی صورت و ارتفاع قدامی/خلفی صورت و زاویه گونیال، SNB، اورجت، تنفس دهانی، خرخر کردن ژنژیوایتیس، کراس بایت خلفی در گروه ها با آدنوئید بزرگ و آدنوئید طبیعی معنی دار بود (P<0.05).
نتیجه گیری: یافته ها نشان می‎دهد که بزرگی آدنوئید سبب تغییراتی در ناحیه فک و صورت و دهان می‎گردد که این تغییرات بر عملکرد و زیبائی این ناحیه از بدن تاثیر خواهد گذاشت. شدت و روند این تغییرات بستگی به میزان بزرگی آدنوئید، طول دوره تغییرات و مدت زمان تنفس دهانی ایجاد شده در تعادل با مکانیسم‎های حفاظتی رشد و نمو و شیوه های پیشگیری و مداخله پزشک در رفع علل بزرگ شدن آدنوئید دارد.

کری حسی عصبی ناگهانی از اورژانس های گوش و یکی از مبهم ترین و پر تناقض ترین رازهای حیطه تخصصی اتولارنگولوژی است. در این مقاله، در 48 بیمار که با تابلوی فوق ظرف 2 سال گدشته به ما مراجعه کرده اند. مشخصات دموگرافیک، علایم بالینی و نکات موجود در شرح حال، مشخصات اودیولوژیک، نتایج MRI و نیز برخی آزمایش های سرمی نظیرESR، VDRL، BS و... را مورد تجزیه و تحلیل قرار داده ایم.
مطالعه cross - sectional، در 48 بیماری که با شکایت اصلی کری حسی عصبی ناگهانی ظرف سالهای 1382 و 1383 به کلینیک های گوش و حلق و بینی بیمارستانهای آیت الله کاشانی والزهرا اصفهان مراجعه کرده اند.
از 48 بیمار (28 مرد و 20زن) با سن متوسط(9/15± سال) 9/40، گوش چپ در 26 مورد (1/54%) و گوش راست در 19 مورد (5/39%) و در 3 مورد (3/6%) هر دو گوش درگیری داشت. شدت درگیری در اکثریت موارد (78%) شدید گزارش شده و متوسط افت آستانه شنوایی در بیماران محاسبه شد. شایعترین الگوی PTA الگوی flat (75%) و پس از آن الگوی Downsloping (16%) بود. شایع ترین علائم همراه تینیتوس (7/78%) بوده و 4% از بیماران سر گیجه حقیقی داشتند. 4/44% بیماران شواهد URI (عفونت تنفسی فوقانی) را ظرف 2 هفته اخیر قبل از پیدایش SSNHL را ذکر می کردند. سابقه مثبت فامیلی، smoking، مصرف الکل، مصرف OCP یا داروسایر داروهای اتوتوکسیک شایع نبود. تست VDRL در 39 مورد انجام شد که در همه موارد منفی بود و نیز 29% از بیماران ESR بالا داشتند. از میان بیماری های زمینه ای همراه دیابت قندی شایع ترین بیماری (6 مورد از مجموع بیماران) بود. 20 بیمار موفق به انجام MRI مغز و گوش شدند که بجز در دو مورد که تومورکانال گوش داخلی و زاویه مخچه ای-پلی گزارش شد، بقیه موارد نرمال بود.
SSNHL بدلیل محدودیتهای که در مطالعات آزمایشگاهی و کار آزمایی های بالینی دارد، هنوز از ابهامات بزرگ اتولارنگولوژی است ودر تمامی زمینه های آن، از جمله نشانه ها و علایم همراه، بیماری های زمینه ای در ریسک فاکتورها و مسایل اپیدمیولوژیک جا برای تحقیق و تفحص هست و برای بررسی های مفصل تر و جامع تر شاید لازم باشد مطالعات چند مرکزی طراحی و انجام شود.

نیاز به مصرف اپی نفرین برای اعمال جراحی سپتورینوپلاستی به منظور کاهش خونریزی و دید بهتر تحت بیهوشی عمومی با هالوتان همواره یک ریسک بوده و اثربخشی و عوارض غلظت های متفاوت آن مورد سوال بوده است.
در این کارآزمائی بالینی تعداد 80 بیمار کاندید عمل سپتورینوپلاستی، در چهار گروه 1- اپی نفرین با غلظت 1.100000 همراه با لیدوکائین 2-اپی نفرین با غلظت 1.100000همراه با نرمال سالین 3-اپی نفرین با غلظت 1.200000 همراه با لیدوکائین 4-اپی نفرین با غلظت 1.200000 همراه با نرمال سالین، به طور مساوی (هر گروه 20 نفر) تقسیم و تحت بیهوشی با هالوتان، مورد ارزیابی از نظر تغییرات فشارخون سیستول، دیاستول، ضربان قلب، میزان خونریزی و بروز آریتمی خطرناک (بطنی) قرار گرفتند.
درصد نواسانات فشارخون های سیستول (8.46±4.59SD) و دیاستول (10.55±5.89SD) و همچنین ضربان قلب (7.85±4.62SD) در هر چهار گروه، پس از تزریق کمتر از 15 درصد بوده و از نقطه نظر بالینی قابل قبول می باشد. میزان خونریزی حین عمل نیز در هر چهار گروه قابل انتظار (73.13ml±36.02SD) و تفاوتی معنی دار بین گروه ها وجود نداشت. از لحاظ بروز آریتمی در گروه اول یک مورد تاکیکاردی بطنی و در گروه دوم یک مورد تاکیکاردی بطنی و یک مورد فیبریلاسیون بطنی دیده شد.
مصرف غلظت بالای اپی نفرین (1.100000) نسبت به غلظت کمتر آن (1.200000) در حضور هالوتان اگر چه از لحاظ تغییرات فشارخون های سیستول و دیاستول و ضربان قلب تفاوت قابل ملاحظه ای ندارند، لیکن در کاهش خونریزی نیز تفاوتی نداشته، و فقط خطر آریتمی های بطنی را افزوده و توصیه نمی گردد.