سیده طاهره موسوی

لباس، نمایانگر ماهیت اجتماعی تفاوت های جنسیتی است و با نمایش آشکار تمایزهای پوشش مردانه و زنانه نقش مهمی در بازتاب هنجارها و ارزش های فرهنگی دارد. [1] در این میان، مدگرایی با طراحی سبک های گوناگون پوشش، تاثیرات عمیقی بر ساختارهای اجتماعی و فرهنگی برجای می گذارد. یکی از مصادیق بارز مدگرایی در دنیای معاصر، ترویج پوشش مردانه در میان زنان است؛ پدیده ای که طی آن بسیاری از دختران و زنان به پوشیدن لباس های مختص مردان روی می آورند. ریشه های این گرایش را می توان در تاریخ مد غرب جستجو کرد. در قرن های هجدهم و نوزدهم، زنانی که علیه قالب های سنتی زنانگی شورش می کردند، با انتقادات شدیدی مواجه می شدند. فمینیست های آن دوران، مد را ابزاری برای به دام انداختن زنان می دانستند و لباس های سنتی زنانه را به صراحت رد می کردند. . »[2] در روایات اسلامی، پوشش نه تنها به عنوان نمادی از ارزش و کرامت انسانی معرفی شده، بلکه انتخاب لباس، به ویژه در تطابق با جنسیت، جایگاهی ویژه دارد. از منظر روایات، گرایش زنان به پوشش مردانه از نشانه های آخرالزمان یاد و سخت نکوهش شده است. پیامبراکرم(ص) فرموده اند: «اربع لعنهم الله من فوق عرشه... و المراه تتشبه بالرجال و قد خلقها الله انثی؛ [3] چهار گروه اند که خداوند از بالای عرش خود آنان را لعنت کرده است... زنی که خود را شبیه مردان کند، در حالی که خداوند او را زن آفریده است. » در این نوشتار به بررسی علل و پیامدهای مدگرایی در انتخاب پوشش مردانه توسط زنان پرداخته می شود.

آخرین آمار وضعیت استفاده از ابزار های فناوری اطلاعات و ارتباطات، گویای آن است که بیش از 67 میلیون نفر در ایران از اینترنت استفاده می کنند.عدم کاربری مناسب و فقدان آموز ش های لازم توسط کاربران، موجب شده به جای بهره بردن از فرصت های بسیار و پیشرفت روزافزون، آسیب ها و تهدیدهای فراوانی گریبانگیر خانواده ها شود. از سویی به دلیل افزایش هر روزه نقش فضای سایبری در زندگی روزمره افراد، حذف آن غیر ممکن است. از این رو یکی از راه های معقول جهت مقابله با تهدیدهای فضای سایبر، ارتباط مناسب اعضای خانواده با یکدیگر و آماده سازی مطلوب فرزندان جهت بهره مندی صحیح از اینترنت است که در این مقاله به طور اجمالی به آن پرداخته می شود.

گسترش روز افزون فضای مجازی شرایط را در دنیای ارتباطات به نسبت گذشته دگرگون کرده است و در این بین جامعه ورزش نیز که جامعه پرمخاطبی محسوب می شود نه تنها نباید از این عرصه عقب بماند بلکه باید شرایط استفاده بهینه از فضای مجازی را برای ایجاد ارتباط منطقی با رسانه ها و مردم فراهم آورد. پژوهش حاضر با هدف بررسی رتبه بندی شاخص های استفاده از فضای مجازی برای گسترش ورزش کشور انجام شده است.برای بررسی اولویت بندی شاخص های قابل اهمیت فضای مجازی در رشد ورزش کشور میان دانشجویان دانشگاه پیام نور شهرستان اصفهان 700 نفر از دانشجویان با نمونه گیری تصادفی چند مرحله ای خوشه ای انتخاب شدند. پرسشنامه تاثیر فضای مجازی بر توسعه ورزش کشور در طیف لیکرت 5 درجه ای طراحی شد. آلفای کرونباخ کل پرسش نامه 78/0 است.نتایج آزمون فریدمن نشان داد که بحث همسان بودن اولویت شاخص ها میان افراد مورد آزمایش قابل قبول نمی باشد. میان دانشجویان و عوامل آموزش و اجرایی دانشگاه عامل فضا و شبکه های مجازی به ترتیب با میانگین رتبه ای 56/3 و 46/3 در رتبه اول و میان اعضای هیات علمی عامل اطلاع رسانی با میانگین رتبه ای 64/3 در رتبه اول قرار داشت. نتایج پژوهش حاضر نشان داد که امتیاز کلی کاربرد فضای مجازی در توسعه ورزش کشور (776/9=F و در سطح 05/0>p) میان دانشجویان و اعضای اجرایی و آموزشی دانشگاه پیام نور اصفهان به طور معناداری متفاوت است.نتایج پژوهش حاضر نشان داد که فضای مجازی توانایی توسعه ورزش کشور و ارایه الگو را دارد. فضای مجازی به دلیل جذابیتی که در میان دانشجویان و نیروهای اجرایی و آموزشی دارد، بستر مناسبی را برای فرهنگ سازی توسعه ورزش کشور فراهم می آورد. لذا ضروری است مدیران و برنامه ریزان ورزش کشوربا اتخاذ راهبردهایی مناسب از پتانسیل فضای مجازی برای توسعه ورزش کشور و ارایه الگو استفاده کنند.

بر اساس گزارش مرکز آمار و اطلاعات راهبردی وزارت کار ، در سال 97 سهم زنان از تمام مشاغل مزدبگیر، تنها 19 درصد و سهم مردان 81 درصد بوده است،[1] اما این آمار بیانگر شمار تمام زنان شاغل در کشور نیست؛ زیرا بسیاری از زنان به صورت غیررسمی در شرکت های خصوصی، بازاری و یا از طریق فضای مجازی در خانه و... به اشتغال می پردازند. اشتغال هدف اصلی رسالت زن نیست؛ زیرا اسلام جایگاه مادری و همسری را به عنوان نقش اصلی زن دانسته است و «زن در صورت عدم تزاحم با وظایف خانوادگی اش و رعایت حدود عفت و حیا، می تواند به فعالیت اجتماعی بپردازد».[2] امروزه بسیاری از زنان حتی اگر نیاز مالی نداشته باشند می کوشند تا شغلی در اجتماع داشته باشند. این امر آسیب هایی را به دنبال دارد که در این مقاله بررسی می شود.

دوره صفویه یکی از مقاطع تاریخی است که در آن شاهد رشد اجتماعی، توسعه فرهنگی و رونق اقتصادی در ایران هستیم. تغییرات بنیادین حوزه دینی، طیف وسیعی از تغییرات از جمله نوسازی ساختارهای اجتماعی، گسترش و تعمیق روابط خارجی و گستره مرزهای جغرافیایی این سرزمین را پدید آورد. افزایش آهنگ مراودات فرنگیان با ایران، جهانگردان زیادی را با اهداف سیاسی و تجاری، از اروپا به این دیار کشانید. آدام اولیاریوس یکی از سیاحانی است که با نگاه تیزبین خود بنیانهای فرهنگی ایران زمین را توصیف نموده است. پژوهش حاضر میکوشد به شیوه تحلیلی-توصیفی به بررسی سفرنامه این سیاح پرداخته از خلال تبیین وضعیت اجتماعی ایران عصر صفوی (بهویژه دوره شاه صفی اول) به بررسی عوامل فرهنگی، اجتماعی، دینی و اقلیمی موثر بر رشد و توسعه صنعت گردشگری در ایران آن روزگار بپردازد. هدف کلی مقاله دستیابی به ریشه های تاریخی، دینی و فرهنگی عدم توسعهیافتگی صنعت توریسم در ایران است که در این نوشتار، از زاویهدید اولیاریوس این موضوع را واکاوی کردهایم.