شهناز آزادی

من مثل ماه می شوم با الهام از نیایش چهل وسوم صحیفه سجادیه نوشته شده است و به فرمان پذیری آفریده های الهی از خدا اشاره می کند. در پایان نیز وظیفه بندگی انسان ها را یادآور می شود. نویسنده با 14 نیایش کودکانه مستقل از آن نیایش، خطاب به خداوند می گوید که تو به این پدیده چنین فرمان داده ای و او نیز فرمان تو را همان گونه اجرا کرده است. تصویرگر در 14 قاب، برداشت های خود از این نیایش ها را مصورسازی کرده است. این نوشته به نقد تصویرگری کتاب می پردازد و اشاراتی به برخی مشکلات متن یا صفحه آرایی نیز دارد. مبنای نقد بر این است که در یک کتاب مصور برای کودک با نیایش هایی در جهت هماهنگی انسان با طبیعت، تصاویر باید متناسب با نیایش، هماهنگی در رفتار را به کودک بیاموزند. با این نگاه، عناصر قاب های تصویری باید نخست به شکل مجرد و سپس در ترکیب با دیگر عناصر بررسی شوند.

آدامس چهارشنبه های خوشبختی برای مخاطبان گروه سنی «الف» و «ب» نوشته و تصویرگری شده است. این کتاب تخیلی به ماجرایی عجیب در یک روز زندگی کودکی زباله گرد می پردازد.
نقد کتاب با ارائه شواهدی، دارای دو بخش مرتبط با متن و تصویر است. در نقد متن گفته می شود که طنز موجود در آن، زشتی زباله گردی را می پوشاند و تاثیر یک فانتزی کودکانه، نباید بهادادن به رفتار غیرمتعارف اجتماعی باشد. بخش نقد تصویرگری به این نکته می پردازد که زیبانمایی تصاویر یک متن تلخ، قلب واقعیت ازسوی تصویرگر است و تصویرگر این کتاب، کادرهایی خوشایند برای واقعیتی ناخوشایند آفریده است. همچنین نشان می دهد که کادرهای تصویری این کتاب، منطقی مناسب در زمینه رنگ و سایه گذاری ندارند.
سرانجام نتیجه گیری می شود که نگارش داستان و تصویرگری درباره کودکان کار، ملاحظاتی دقیق و حساس می طلبد و زشتی و تباهی زندگی آن ها نباید مغفول بماند. پرداخت داستان نیز نباید رفتارهای ناهنجار را در کودک نهادینه سازد.