فهرست مطالب علی امینی هرندی
-
اهدافعراق در سال های 1359 تا 1367 حملات شیمیایی متعددی روی افراد غیرنظامی مناطق شمال غربی ایران و عراق داشته است. هدف از این مطالعه، بررسی عوارض طولانی مدت ریوی در مصدومان شیمیایی غیرنظامی در منطقه کردستان عراق بود.روش هااین مطالعه مقطعی- توصیفی در سال 1387 روی مصدومان شیمیایی کرد عراقی که فراخوان عمومی شدند، انجام شد و 479 فرد واجد شرایط به روش سرشماری انتخاب و وارد مطاله شدند. سپس مراجعین مورد معاینه قرار گرفتند و اسپیرومتری و اسکن ریوی شدند. وجود تاول پوستی پس از حادثه ملاک تشخیصی تماس با گاز خردل درنظر گرفته شد. بر این اساس افراد مورد مطالعه به دو گروه مصدومان با علامت تاول و مصدومان بدون علامت تاول تقسیم شدند. نتایج به دست آمده به کمک نرم افزار SPSS 16 با آزمون کولموگروف- اسمیرنف، آزمون های T مستقل، مجذور کای، دقیق فیشر و رگرسیون چندمتغیره در دو گروه مقایسه شدند.یافته هااز مجموع 479 نفر، 45.7% مرد و 54.3% زن و متوسط سنی 13.7±43.1 بود. 15.2% بیماران اسپیرومتری غیرطبیعی و 46.6% آنها احتباس هوایی در اسکن ریوی داشتند که بین گروه های با تاول (287 نفر) و بدون تاول تفاوت معنی دار وجود نداشت، هرچند گروه با تاول علایم تنفسی بدتر و عملکرد ریوی پایین تری به ویژه در بین ساکنین حلبچه داشتند.نتیجه گیریمصدومین شیمیایی عراق دچار عوارض ریوی با درجه شدید هستند که می تواند به دلیل نبود آموزش های لازم پیشگیری برای کاهش تماس با عوامل شیمیایی و درمان های فوری پس از حادثه باشد.کلید واژگان: سلاح های شیمیایی, عوارض طولانی مدت ریوی, کردستان عراق, گاز خردل, حلبچه, تست تنفسی ریه}AimsThe Iraqi government performed numerous chemical attacks against north-west of Iran and Iraq non-military civilians during 1980-88. The aim of this survey was to investigate the long term respiratory complications among chemical injury victims of Iraqi Kurdistan region.MethodsThis cross-sectional descriptive study was performed in year 2008 on Iraqi Kurdish chemical injury victims who were invited by public invitation and 479 eligible patients entered the study by census sampling method. Then, physical examination, spirometry and thoracic high-resolution computed tomography were carried out on patients. Blistering after chemical weapon exposure was used to identify the significant exposure to sulfur mustard and patients were divided into two groups of having blisters and without blisters. Results of the two groups were compared by SPSS 16 software using Kolmogorov -Smirnov test, independent t-test, exact Fissure test, Chi square test and multivariate regression.ResultsAmong 479 participants, 45.7% were male and 54.3% were female. The mean age was 43.1 ± 13.7. Spirometry was abnormal in 15.2% of patients and air trapping was present on CT scan in 46.6% cases and there was no significant difference between patients with blisters (n=278) and without a history of blistering. However, Blistering after chemical weapon exposure associated with more respiratory symptoms and worse lung function especially among Halabja inhabitants.ConclusionIraqi Kurdish chemical injury victims suffer from severe respiratory complications which may reflect the absence of essential preventive training for reduction of contact with chemicals and early treatment after incidents.
-
مقدمهادم ماکولار دیابتی شایع ترین علت کاهش حدت بینایی در افراد مبتلا به دیابت است و این در حالی است که آسیب شناسی این ناهنجاری هنوز کاملا شناخته شده نیست. در پاسخ به این پرسش که آیا میزان آنژیوتانسین II موجود در مایع زلالیه که جزیی از سیستم رنین- آنژیوتانسین موضعی چشم است با عوامل به وجود آورنده بیماری در پیوند است یا خیر، همچنین، اثر پذیری میزان آن و میزان عامل رشد اندوتلیوم عروق (VEGF) از داروی کاپتوپریل چگونه است، پژوهش حاضر انجام گرفته است.روش کاردر نمونه های زلالیه به دست آمده از 58 چشم در طی عمل آب مروارید، 37 نفر مبتلا به ادم ماکولار دیابتی بودند که از این شمار، 16 نفر در حال درمان با کاپتوپریل بودند و دیگران از هیچ گونه داروی مهار کننده آنزیم مبدل آنژیوتانسین (ACEIs) استفاده نمی کردند. غلظت آنژیوتانسین II به وسیله رادیوایمونواسی و غلظت VEGF به روش الیزا مورد سنجش گرفت. شدت ادم ماکولار نیز پس از عمل جراحی با معاینه بالینی ارزیابی گردید.یافته هاغلظت VEGF و آنژیوتانسین II مایع زلالیه در افراد دیابتی در مقایسه با افراد غیر دیابتی به گونه ای معنا دار بالاتر بود (به ترتیب P=0.005، P<0.001). میزان VEGF و آنژیوتانسینII در بیماران مبتلا به ادم ماکولار دیابتی، که در حال درمان با کاپتوپریل بودند، پایین تر از افراد مبتلایی بود، که در حال درمان با داروهای ACEIs نبودند (به ترتیب P<0.0001، P=0.003).نتیجهافزایش میزان VEGF و همچنین آنژیوتانسینII در افراد مبتلا به ادم ماکولار دیابتی موید نقش احتمالی آنها در آسیب شناسی بیماری می باشد. کاهش متناسب میزان VEGF و آنژیوتانسینII در افراد در حال درمان با کاپتوپریل می تواند تحت تاثیرداروی کاپتوپریل باشد.
کلید واژگان: کاپتوپریل, آنژیوتانسین II, زلالیه, عامل رشد اندوتلیوم عروق, ادم ماکولار دیابتی}
بدانید!
- در این صفحه نام مورد نظر در اسامی نویسندگان مقالات جستجو میشود. ممکن است نتایج شامل مطالب نویسندگان هم نام و حتی در رشتههای مختلف باشد.
- همه مقالات ترجمه فارسی یا انگلیسی ندارند پس ممکن است مقالاتی باشند که نام نویسنده مورد نظر شما به صورت معادل فارسی یا انگلیسی آن درج شده باشد. در صفحه جستجوی پیشرفته میتوانید همزمان نام فارسی و انگلیسی نویسنده را درج نمایید.
- در صورتی که میخواهید جستجو را با شرایط متفاوت تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مطالب نشریات مراجعه کنید.