فاطمه محرمی دوری

دعا روش ارتباطی انسان با خالق هستی و مورد توصیه پیشوایان دین است که خود بیش از دیگران و پیش از آن ها به آن اهتمام داشتند و از ظرفیت زمانی و دعاهای وارده برای جلب رحمت و غفران الهی استفاده می کردند. برای ماه رجب که به بهار عبادت و تضرع و ماه ریزش خیر و رحمت ویژه الهی شهرت دارد، دعاهای زیادی از لسان ائمه معصومین علیهم السلام به صورت اعمال اختصاصی و مشترک نقل شده که یکی از آن ها، دعای معروف « یا من ارجوه لکل خیر» است که بعد از فرایض خوانده شود. مولف کتاب نقد کتب حدیث این دعا را به جهت وجود محمد بن سنان در سلسله اسناد روایت از لحاظ سند غیر قابل اعتماد و به جهت تعارض دعا با آیاتی از قرآن کریم از لحاظ متن مغلوط می داند. این نوشتار مطالب را به شیوه کتابخانه ای گردآوری کرده و برای تحلیل یافته ها از روش تحلیلی انتقادی بهره جسته است تا گفتار ایشان مورد نقد و بررسی قرار گیرد. نتایج حاصل، بیان گر آن است که محمد بن سنان از ثقات امامیه و اصحاب خاص است و اتهام غلو اکثرا یا فاقد سند متصل بوده یا این اتهام از طریق غالیان نسبت داده شده است. اعتماد راویان قمی به ایشان، عدم مطابقت رفتار و عملکرد ایشان با رفتار غلات، و روایات نقل شده در موضوعات فقهی و اخلاقی نشان گر توجه خاص ایشان به مسائل شرعی است. سخط و مکر دو واژه با دو معنی متفاوت هستند که مصداق واحدی ندارند. سخط در مقابل رضا و به معنی ناخشنودی است، در صورتی که مکر به معنی تدبیر آمده است. از این رو نمی توان گفت که امنیت جستن از سخط خداوند با عدم ایمنی از مکر خدا متناقض است.

در علم قرائت، مباحث مختلفی از جمله مراحل شکل گیری علم قرائت، اقسام قرائت از جهت موافقت با زبان عربی و مطابقت با رسم و سند، اختلاف قرائات و دلایل و فواید آن و انواع قرائات و تجوید و... بررسی می شود و از جمله آن مباحث، بحث در انواع قرائت به لحاظ سرعت است. دانشمندان اسلامی در ضمن دیگر مباحث علوم قرآنی، به این مهم توجه کرده و به بررسی آن همت گماشته اند. نویسنده در نوشتار حاضر با فهرست نمودن کتاب هایی که پیرامون این موضوع مطالبی ذکر کرده اند، به توضیح مختصری که در این کتاب ها آمده، پرداخته است.

علامه حسن مصطفوی، طی ده سال کتاب التحقیق فی کلمات القرآن الکریم را به زبان عربی و به ترتیب الفبا در چهارده جلد، به نگارش درآورد. مولف در آن، واژه های قرآن را بر حسب ریشه کلمات تنظیم کرده و ابتدا توضیحات کتاب های معتبر لغت و ادب درباره آن واژه را نقل نموده، سپس در قسمت «و التحقیق»، به بیان نظر خود پرداخته است. در ذیل بسیاری از واژه های اعجمی، ریشه آنها را آورده، ذیل هر واژه، آیه و آیاتی را که آن کلمه و یا هم ریشه های آن، در آن قرار دارد، احصا کرده است. به فراخور معنی واژه ها، شیوه خاصی در پیش گرفته که غالب آن عبارت است از: ارجاع به واژه های دیگر، استفاده از آرای دیگران، در نظر گرفتن اصل واحد در همه واژه ها، توجه به بحث اشتقاق، علوم بلاغی و صرف و نحو...