فرشاد علیخانی

ایجاد، نهادینه شدن و رشد مستمر سازمان های بشری ارتباط نزدیکی با نیازهای انسانی و شیوه های برآورده کردن آنها دارد. سازمان مجموعه ای پیچیده و متشکل از عناصری همچون نیروی انسانی، ساختار، تکنولوژی، سرمایه و اطلاعات، است و نیاز دارد تا از شیوه های تفکر و رویکردهای عملی کارآمد و پویا بهره مند شود. در دنیای امروزکه بدون شک مملو از پیچیدگی ها، ابهام ها، نایقینی ها و موقعیت های مملو از کشمکش، رقابت ها و تعارض هاست، نقش مدیریت اثربخش و کارآمد تبلور بیشتری می یابد. وضع خط مشی ها و راهبردهای سازمانی در این شرایط می تواند بالقوه پیامدهایی را در صحنه نبرد منافع و هدف های کنشگران مختلف سازمانی در این شرایط می تواند بالقوه پیامدهایی را در صحنه نبرد منافع و هدف های کنشگران مختلف سازمانی از خود برجای گذارد و ترکیب ایتلاف جریان های قدرت و نفوذ را در عرصه های درونی و برونی سازمان دستخوش تحولاتی عمیق کند. این راهبردها بر نگرش و رویکردهای اجرایی مدیران تاثیر زیادی خواهد داشت به طوری که ممکن است مدیران سیاسی را سیاست زده و مدیران غیرسیاسی و نامتمایل به رفتارهای سیاسی را به سمت و سوی سیاسی شدن سوق دهد.به عبارتی، چنین به نظر می رسد که میزان سیاسی بودن مدیران در سطوح مختلف مدیریت در سازمان های اداری با شیوه های مواجهه آنان با شرایط بالقوه و بالفعل ناظر بر تعارض ها، رابطه معناداری داشته باشد. بررسی این مطلب در عصر حاضر که درباره عدم انفکاک ویژگی های سیاسی از ماهیت سازمان های اجتماعی به نوعی اجماع نظری وجود دارد، می تواند در تصمیم سازی ها و تصمیم گیری ها موثر باشد. لذا در این مقاله بررسی رابطه بین میزان تمایل مدیران به رفتارهای سیاسی و شیوه های مواجهه آنان با تعارض های سازمانی موردنظر است.