به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

تنها با پرداخت 70 هزارتومان حق اشتراک سالانه به متن مقالات دسترسی داشته باشید و 100 مقاله را بدون هزینه دیگری دریافت کنید.

برای پرداخت حق اشتراک اگر عضو هستید وارد شوید در غیر این صورت حساب کاربری جدید ایجاد کنید

عضویت
فهرست مطالب نویسنده:

محمد مهدی ایمانی

  • محمدحسین دشتی، پارسا آتش رزم، محمد مهدی ایمانی، شیوا میشاییل
    سابقه و هدف
    با انتخاب اتچمنت مناسب میتوان زمینه را برای کم کردن تحلیل ریج خلفی فک پایین و مشکلات جدی ناشی از آن کاهش داد. هدف از این مطالعه مقایسه ی تاثیر دونوع اتچمنت اوردنچر متکی بر دو ایمپلنت قدامی بر میزان استرس وارده به ناحیه ی خلفی فک پایین با روش آنالیز اجزاء محدود به صورت سه بعدی میباشد.
    مواد و روش ها
    با استفاده از نرم افزارAnsys مدل فک پایین از روی CT-Scan بیمار با دو ایمپلنت قدامی یک دفعه با اتچمنت نوع بار و دفعه ی دیگر با اتچمنت نوع بال شبیه سازی شد. پس از مدلسازی، نیروی دنچر فک مقابل در دو حالت: یکبار به صورت عمودی و متقارن در دو طرف فک(اکلوژن مرکزی) و بار دیگر به صورت مایل(حرکات طرفی)در یک سمت فک به عنوان سمت کارگر بر روی هر دو نوع اتچمنت اعمال شد.
    یافته ها
    دراوردنچر متکی بر ایمپلنت با اتچمنت بار، میزان استرس بیشتری بر ناحیه ی خلفی ریج بی دندانی(ناحیه دندان مولر اول) نسبت به اتچمنت بال در حالت اکلوژن مرکزی وارد شد. در حرکات طرفی در سمت کارگر نیز نتایج مشابه با حالت اکلوژن مرکزی حاصل شد و ناحیه ی دندان شش در سمت کارگر متحمل استرس کمتری در استفاده از اتچمنت بال شد.
    نتیجه گیری
    اگر تنها دلیل انتخاب نوع اتچمنت میزان استرس وارده به ناحیه خلفی فک باشد و سایر شرایط یکسان ومطلوب در نظر گرفته شود، اتچمنت بال به دلیل ایجاد استرس کمتر در اوردنچرهای متکی بر دو ایمپلنت قدامی دارای ارجحیت می باشد.
    کلید واژگان: ایمپلنت، اوردنچر، اتچمنت بار و بال، آنالیز اجزاء محدود(FEA)، ریج خلفی
    M. Dashti, P. Atashrazm, M.M. Imani, S. Mishaeel
    Background And Aim
    The biomechanics of implant-retained overdenture can lead to different resorption patterns in the posterior regions of each arch. Two of the most commonly used attachment systems for these type of prostheses are Bar/clip and Ball with different biomechanical properties. The aim of the present study was to compare two types of implant-retained overdenture attachments on the stresses introduced to the mandibular posterior residual ridge by means of 3D Finite Element Method.
    Materials And Methods
    This experimental study performed with Ansys software. The basic model was generated from data provided by a CT-scan of edentulous patient. Two root form implants were placed in inter foramen region of the mandible. Models were used in order to simulate two situations: In group A, model represented an edentulous mandible supporting an over denture retained by two-splinted implants connected with Bar/clip system while in group B, model simulated an edentulous mandible supporting an overdenture retained by two solitary implants with Ball attachments. The occlusal load of maxillary complete denture was introduced in two directions for each group: vertical load as in centric occlusion, and oblique load as in working lateral excursion.
    Results
    The amount of stress introduced by over denture using Bar attachment was higher in centric occlusion and working lateral excursion.
    Conclusion
    If the only determining factor for choosing the attachment system was the amount of stress introduced to the mandibular posterior ridge, then the Ball system would be the attachment of choice.
  • محمدحسین دشتی، سپیده بانوا، شیوا میشاییل، محمد مهدی ایمانی
    سابقه و هدف
    با انتخاب اتچمنت مناسب می توان زمینه را برای کم کردن تحلیل ریج خلفی فک پایین و مشکلات جدی ناشی از آن کاهش داد. هدف از این مطالعه مقایسه ی تاثیر دونوع اتچمنت اوردنچر متکی بر چهار ایمپلنت قدامی بر میزان استرس وارده به ناحیه ی خلفی فک پایین با روش آنالیز اجزاء محدود به صورت سه بعدی می باشد.
    مواد و روش ها
    با استفاده از نرم افزار Ansys مدل فک پایین از روی CT-Scan بیمار با چهار ایمپلنت قدامی یک دفعه با اتچمنت بار و دفعه دیگر با اتچمنت بال شبیه سازی شد.پس از مدلسازی نیروی دنچر فک مقابل در دو حالت: یکبار به صورت عمودی و متقارن در دو طرف فک (اکلوژن مرکزی) و بار دیگر به صورت مایل در یک سمت فک به عنوان سمت کارگر (حرکات طرفی) بر روی هر دو نوع اتچمنت اعمال شد.
    یافته ها
    در اوردنچر متکی بر ایمپلنت با اتچمنت بار میزان استرس بیشتری بر ناحیه ی خلفی ریج بی دندانی(ناحیه مولر اول) نسبت به اتچمنت بال در حالت اکلوژن مرکزی وارد شد. در حرکات طرفی نتایج متفاوتی با حالت اکلوژن مرکزی حاصل شد و ناحیه ی دندان شش در سمت کارگر و غیرکارگر متحمل استرس کمتری در استفاده از اتچمنت بار شد.
    نتیجه گیری
    چون بیمار در اکثر ساعات شبانه روز در اکلوژن مرکزی به سر می برد استفاده از اتچمنت بال در اوردنچر متکی بر چهار ایمپلنت قدامی نسبت به بار به دلیل ایجاد استرس کمتر ارجحیت دارد.
    کلید واژگان: ایمپلنت، اوردنچر، اتچمنت بار و بال، آنالیز اجزاء محدود(FEA)، ریج خلفی
    M. Dashti, S. Banava, S. Mishaeel, M.M. Imani
    Background And Aim
    The biomechanics of implant-retained overdentures can lead to different resorption patterns in the posterior regions of each arch. Two of the most commonly used attachment systems for these type of prostheses are Bar/clip and Ball/rider. The aim of the present study was to compare two types of implant-retained overdenture attachments on the stresses introduced to the mandibular posterior ridge by means of 3D Finite Element Method.
    Materials And Methods
    This experimental study performed with Ansys software. The basic model was generated from data provided by a CT-scan of edentulous patient. Four root form implants were placed in interforaminal region of the mandible. Models were used in order to simulate two situations: In group A, model represented an edentulous mandible supporting an overdenture retained by Four-splinted implants connected with Bar/clip system while in group B, model simulated an edentulous mandible supporting an overdenture retained by Four solitary implants with Ball attachments. The occlusal load of maxillary complete denture was introduced in two directions for each group: vertical load as in centric occlusion,and oblique load as in working lateral excursion.
    Results
    The amount of stress introduced by overdenture using Bar attachment was higher in centric occlusion whereas ball attachment introduced more force in working lateral excursion.
    Conclusion
    If the only determining factor for choosing the attachment system was the amount of stress introduced to the mandibular posterior ridge, then the Ball/rider system would be the attachment of choice.
  • حسن احمدنیا، محمودرضا کلانتری، محمد خواجه دلویی، محمد مهدی ایمانی
    مقدمه
    کاپتوپریل و آلوپورینول می توانند با مکانیسم های متفاوتی در هنگام بروز ایسکمی گرم بر کلیه اثر بگذارند و باعث بهبود عملکرد کلیه به دنبال نکروز حاد توبولر ناشی از ایسکمی گرم کردند. این مطالعه با هدف بررسی نقش محافظتی این دو ترکیب در برابر آسیب ناشی از القا یک ساعت ایسکمی گرم در کلیه سگ صورت گرفته است.
    روش کار
    این مطالعه تجربی در سال 1384 در دانشکده دامپزشکی مشهد انجام شده است. پانزده سگ نر سالم تحت عمل جراحی قرار گرفته و با بستن شریان کلیه ها برای مدت 1 ساعت ایسکمی گرم در هر دو کلیه جوان ایجاد گردید. سپس کلیه چپ بعد از 15 دقیقه ری پرفیوژن برای مطالعات پاتولوژیک نفرکتومی شده و کلیه راست برای ارزیابی عملکرد کلیه به دنبال ایسکمی باقی گذاشته شد. 15 سگ به 3 گروه 5 تایی تقسیم شد. به پنج سگ، قبل و بعد از عمل کاپتوپریل خوراکی با دوز 1 mg/kg و به پنج سگ، آلوپورینول خوراکی با دوز 10mg/kg تجویز گردید. به پنج سگ باقیمانده دارویی تجویز نگردید (گروه شاهد). میزان اوره و کراتینین نمونه ها قبل از عمل و در روزهای اول، سوم، پنجم، دهم و شانزدهم بعد از عمل اندازه گیری شد. مشخصات سگها، نتایج عمل و آزمایشات در پرسشنامه و برگه مشاهده ثبت گردید. اطلاعات جمع آوری شده با استفاده از آمار توصیفی پردازش شد.
    نتایج
    در هر سه گروه سطح اوره و کراتینین سرم بعد از عمل افزایش پیدا کرد ولی در گروه کاپتوپریل، میزان افزایش سطح اوره و کراتینین به شکل معنی داری کمتر از گروه شاهد بود (p<0.05) در گروه آلوپورینول میزان افزایش سطح کراتینین به شکل معنی داری کمتر از گروه شاهد بود (p<0.05) ولی میزان افزایش سطح اوره در این گروه تفاوت معنی داری با گروه شاهد نداشت (p>0.05).
    نتیجه گیری
    ایجاد یک ساعت ایسکمی گرم در کلیه سگ بی عارضه نبوده و منجر به نکروز حاد توبولر می گردد. هر چند تجویز کاپتوپریل و یا آلوپورینول از ایجاد ATN جلوگیری نمی کند ولی باعث کاهش شدت آن و بهبود سریعتر عملکرد کلیه به دنبال ایسکمی گرم می گردد.
    کلید واژگان: آلوپورینول، کاپتوپریل، ایسکمی گرم، نکروز حاد توبولر
  • علی اصغر یارمحمدی، حسن احمدنیا، محمد مهدی ایمانی
    مقدمه
    اساس درمان ترانزیشنال سل کارسینومای سطحی مثانه به دنبال TURBT (برداشتن تومور از طریق مجرای ادرار)، درمان داخل مثانه ای با شیمی درمانی یا ایمونوتراپی است. ولی همه روش ها از لحاظ پاسخ درمانی و میزان عوارضی که ایجاد می نمایند با محدودیت هایی روبرو می باشند. این پژوهش با هدف بررسی مقایسه شیمی درمانی توام با تیوتپا به علاوه مایتومایسین C و نتیجه پاسخ به درمان و میزان عوارض و عود مجدد و مقایسه آن با ایمونوتراپی انجام شده است.
    روش کار
    این مطالعه کارآزمایی بالینی در بیماران مبتلا به سرطان مثانه که در بخش های ارولوژی بیمارستان قائم (عج) و موسی بن جعفر (ع) بستری شده بودند در سال 83-1376 انجام شده است. تعداد 140 بیمار با ترانزیشنال سل کارسینومای مثانه بعد از TURBT اولیه به طور تصادفی به چهار گروه 35 نفری تقسیم و تحت درمان داخل مثانه ای شامل تک درمانی با تیوتپا، تک درمانی با مایتومایسین C، تک درمانی با BCG و درمان توام (تیوتپا و مایتومایسین C) قرار گرفته در هر 4 روش فوق بیماران طی دو سال، اول هر 3 ماه و سپس هر 6 ماه مورد معاینه بالینی، آزمایشگاهی (U/A, CBC) و سیستوسکوپی قرار گرفتند. همچنین فرمول شمارش خونی برای بیماران قبل از هر نوبت درمان بعد از 8 هفته انجام شد. مشخصات فردی و نتایج آزمایشگاهی و درمان ها در پرسشنامه ای جمع آوری گردید. اطلاعات جمع آوری شده با استفاده از آمار توصیفی و جداول توزیع فراوانی و کای اسکوئر پردازش شد.
    نتایج
    حداکثر شیوع تومور مثانه در دهه های 7 و 8 و میانگین سنی 66 سال بود. 3.5% کارسینوم این سایتو، stage Ta %43.5 و 53% مبتلا به stage T1 بودند. بیشترین جایگزینی تومور در دیواره های جانبی و قاعده مثانه (94%) بود.
    میزان عود تومور با BCG) تراپی) به صورت بارز کمتر از سه روش دیگر و فاصله زمانی عود نیز به صورت چشمگیر طولانی تر از سه روش دیگر بود. همچنین بیشترین میزان سیستیت مربوط به BCG و کمترین میزان مربوط به گروه توام درمانی بود. عوارض خونی و آلرژیک با توام درمانی به طور آشکار کمتر از تک درمانی ملاحظه شد.
    نتیجه گیری
    کمترین میزان عود متعلق به BCG تراپی است اما میزان عوارض آن خصوصا سیستیت بالا است. از سویی به کارگیری شیمی درمانی توام به صورت مشخصی در کاستن عوارض چه موضعی چه سیستمیک موفق بوده و کمترین میزان عوارض را نیز به دنبال داشته و پاسخ درمانی آن مشابه با تک شیمی درمانی است.
    کلید واژگان: ترانزیشنال سل کارسینوما، برداشت تومور مثانه از راه مجرا، مایتومایسین C، تیوتپا، BCG تراپی
  • گزارش درمان اندوسکوپیک سنگ تشکیل شده بر روی IUD
    حسن احمدنیا، محمد مهدی ایمانی
    مقدمه و هدف
    IUD سالهای زیادی مورد استفاده قرار گرفته است و مهاجرت آن از رحم به داخل حفره پریتوئن توسط محققین زیادی گزارش شده است. اگر چه پارگی رحم بوسیله IUD غیر شایع نیست مهاجرت به داخل مثانه و تشکیل ثانویه سنگ عوارض نادری محسوب می شوند. ما یک بیمار 35 ساله را گزارش می کنیم که IUD وی از رحم به مثانه مهاجرت کرده و باعث تشکیل سنگ شده است.
    کلید واژگان: IUD، جسم خارجی مثانه، سیستوسکوپی
  • بهروز دواچی، بهزاد فیض زاده، محمد اصل زارع، محمد مهدی ایمانی، طاهر آخوند زاده
    مقدمه
    برای بررسی تنگی و قطع مجرا در مردان با کمک سونوگرافی و برای بررسی مقایسه ای سونواورتروگرافی و سونواورتروگرافی از بالا و از پایین با روش های مرسوم اورتروگرافی رتروگراد و اورتروگرافی از بالا و پایین این مطالعه انجام شده است.
    روش کار
    در مدت 25 ماه، تعداد 35 بیمار (31 بیمار با تنگی مجرا و 4 بیمار با قطع مجرا) با سونوگرافی و اورتروگرافی مورد بررسی قرار گرفتند. سن بیماران بین 85-12 سال (متوسط 39 سال) متفاوت بود. طول تنگی، اسپونژیوفیبروز، طول قطع مجرا و رضایت بیماران با این دو روش بررسی شده است. همچنین نتایج اورتروسکوپی و جراحی مورد بررسی قرار گرفت.
    نتایج
    میزان اسپونژیوفیبروز، شامل درجه A در یک نفر (3.2%)، درجه B در 12 نفر (38.7%)، درجه C در 11 نفر (35.4%)، درجه D در 2 نفر (6.4%)، درجه E در 2 نفر (6.4%) و در 3 نفر (9.6%) اسپونژیوفیبروزیس قابل ارزیابی نبود.
    طول تنگی با سونوگرافی بهتر مشخص شده بود (P=0.000). تفاوت مهمی بین اندازه های گزارش شده توسط دو روش سونواورتروگرافی از بالا و از پایین و اورتروگرافی از بالا و پایین پیدا نشد. (P=0.18) بیماران از سونوگرافی از مجرا رضایت بیشتری نسبت به اورتروگرافی داشتند. (P=0.000)
    نتیجه گیری
    سونواورتروگرافی روشی ساده و در دسترس بوده و بیماران در معرض اشعه یونیزان قرار نمی گیرند. سونواورتروگرافی در تعیین طول تنگی دقیق تر از اورتروگرافی می باشد. درجه B شایع ترین فرم اسپونژیوفیبروز در مطالعه حاضر بود. بیماران رضایت بیشتری از سونواورتروگرافی نسبت به اورتروگرافی معمول داشتند. سونواورتروگرافی از بالا و از پایین در تعیین طول نقص در قطع مجرا می تواند کمک کننده باشد.
    کلید واژگان: قطع، تنگی، مجرا، سونواورتروگرافی از بالا و پایین، سونواورتروگرافی، اورترال
بدانید!
  • در این صفحه نام مورد نظر در اسامی نویسندگان مقالات جستجو می‌شود. ممکن است نتایج شامل مطالب نویسندگان هم نام و حتی در رشته‌های مختلف باشد.
  • همه مقالات ترجمه فارسی یا انگلیسی ندارند پس ممکن است مقالاتی باشند که نام نویسنده مورد نظر شما به صورت معادل فارسی یا انگلیسی آن درج شده باشد. در صفحه جستجوی پیشرفته می‌توانید همزمان نام فارسی و انگلیسی نویسنده را درج نمایید.
  • در صورتی که می‌خواهید جستجو را با شرایط متفاوت تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مطالب نشریات مراجعه کنید.
درخواست پشتیبانی - گزارش اشکال