مسعود حسین جاریاری

در پژوهش حاضر، امکان پیش بینی شادمانی دانش آموزان دوره ی راهنمایی بر اساس ادراک آن ها از انتظارات معلم، نحوه ی تعامل معلم و خودکارآمدی مورد بررسی قرار گرفت. نمونه ای مشتمل بر 444 دانش آموز (258 دختر و 186 پسر) دوره ی راهنمایی مناطق چهارگانه ی شهر شیراز که به شیوه ی نمونه گیری خوشه ایچند مرحله ای با واحد نمونه ای کلاس انتخاب شده بودند، در پژوهش مشارکت داشتند. مشارکت-کنندگان پرسشنامه های تعامل معلم و دانش آموزان، پرسشنامه ی خودکارآمدی عمومی، پرسشنامه ی انتظار معلم از دانش آموز و پرسشنامه ی شادکامی آکسفورد را تکمیل نمودند. به طور کلی نتایج حاکی از آن بود که اول، برخی از ابعاد تعامل معلم- دانش آموز و انتظارات معلم به صورت مستقیم قدرت پیش بینی شادمانی را دارند. دوم، برخی از ابعاد تعامل معلم – دانش آموز و همچنین انتظارات معلم پیش بینی کننده مستقیم خودکارآمدی هستند. سوم، خودکارآمدی می تواند نقش واسطه ای بین ابعاد تعامل معلم – دانش آموز و همچنین انتظارات معلم و شادمانی داشته باشد. روابط بین متغیرهای مذکور در قالب یک مدل آماری مورد بررسی قرار گرفته اند. یافته ها با توجه به تحقیقات پیشین به بحث گذاشته شده و پیشنهادهایی به منظور پژوهش بیشتر در این زمینه مطرح شده است.