فهرست مطالب نویسنده:
مسعود شابه پور
-
سابقه و هدفبا توجه به مراجعه مبتلایان به شکستگی مهره های سینه ای و کمری و اهمیت اطلاع از وضعیت آن ها، نوع درمان، پیش آگهی درمان، کاستی های روش های فعلی رتبه بندی این بیماران، گزارش هایی از موفقیت روش نمره بندی TLICS در این مبتلایان و عدم گزارش تجربه ای از آن در ایران، این تحقیق به منظور تعیین رتبه TLICS و موفقیت این روش روی مراجعین به بیمارستان امام حسین (ع) طی سال های 1389-1387انجام گرفت.مواد و روش هاتحقیق به روش توصیفی روی کلیه بیماران واجد شرایط انجام شد و وضعیت نورولوژیک بر مبنای درجه بندی فرانکل، نقص عصبی و تقسیم بندی AO/Magrel طبق استاندارد آن ها مشخص شدند. کلیه بیماران مطابق سیستم نمره بندی TLICS در چهار گروه 3-1، 4، 6-5 و 9-7 مشخص و یافته های آن ها بوسیله آزمون دقیق فیشر و ضریب همبستگی مورد قضاوت آماری قرار گرفت.یافته هاطی مدت 2 سال، مطالعه روی 67 بیمار واجد شرایط انجام گرفت. سن بیماران 11±30 (از حداقل 19تا 60 سال) بوده و بیماران به مدت میانگین 18 ماه (24- 6 ماه) بعد از عمل جراحی پی گیری شدند. 63 نفر از 67(94٪) بیمار نمره TLICS بزرگتر یا مساوی 4 داشتند. درجه فرانکل در 60 بیمار بدون تغییر باقی ماند و در 6 بیمار بهتر شد. رنج نمره TLICS بین 2 تا 9 (متوسط 5/6) بود. ارتباط معنی داری بین وضعیت نورولوژیک و نمره TLICS (004/0 P<) دیده شد. بین نوع تقسیم بندی AO و وضعیت نورولوژیک (درجه بندی فرانکل) با نمره TLICS همبستگی بالایی به ترتیب (8/0= R) و (78/0= R) مشاهده گردید.نتیجه گیریبه نظر می رسد نمره TLICS روش مناسبی در تعیین شدت ترومای شکستگی مهره های سینه ای و کمری و پیش آگهی انتخاب روش جراحی باشد. انجام تحقیقات تجربی بیشتر در این زمینه توصیه می گردد.
کلید واژگان: نمره بندی TLICS، تقسیم بندی AO، پیش آگهی، شکستگی مهره های سینه ای و کمریBackground And AimDue to refer patients with thoracolumbar fractures, and the importance of treatment results in these patients, type of treatment, prediction of treatment outcome, the shortcomings of the current scoring In these patients, reports of success of scoring Thoracolumbar Injury Classification System (TLICS) and lack of experience in Iran, Therefore, this study was conducted to determine the score of TLICS and evaluate the success of this method in patients who referred to Imam Hossein hospital during 2008-2010.Materials And MethodsDescriptive analysis study was conducted. All patients who had undergone surgery due to the thoracolumbar fractures were studied. Clinical and radiologic data, classifying the trauma according to the Frankel classification, the Magerl/AO classification, and the TLICS score for fractures were evaluated. The results were statistically analyzed by Fisher's exact test and correlation coefficient.ResultsThe study was conducted on 67 eligible patients during two years. The average age of the patients was 30 ± 11 years (range 19-60 years), and the average follow-up time was 18 months (range 6-24 months). 63 (94%) of patients had a TLICS score≥4. The TLICS score ranged from 2 to 9 (average of 6.5). Frankel classification status remained unchanged in 61 of cases and 6 of them had some improvement. A statistic correlation was established between the neurologic status and the TLICS score (P< 0.004). An elevated correlation coefficient were found between the AO type fracture and Frankel classification status with the TLICS score (r=0.8) and (r= 0.78) respectively. ConclusionIt seems that the TLICS score is a good approach in determining the severity of thoracolumbar fractures and the prediction of surgical management. Our results will need to be confirmed with further clinical trial studies. -
سابقه و هدفبا توجه به اندیکاسیون کارگذاری پیچ های داخل پدیکل و آمار متفاوت فراوانی جاگذاری ناصحیح آن و عوامل مرتبط با آن در تحقیقات کشورهای خارجی به منظور تعیین فراوانی جاگذاری ناصحیح پیچ های داخل پدیکل و عوامل مرتبط با آن و نقش آن در پیش آگهی بیماران این تحقیق در مراجعین به بیمارستان امام حسین (ع) در سال های 1386- 1384 انجام شد.
مواد و روش هاتحقیق با طراحی Case- Series انجام گرفت. کلیه بیماران که اندیکاسیون کارگذاری پیچ داشتند، بررسی شده و بیمارانی که اختلال فیوژن یا احتمال عدم همکاری داشتند از مطالعه حذف شدند. بعد از عمل با CT اسکن مهره جاگذاری پیچ در 5 گروه (گرید 0-4) بررسی شد و نقش سطح کارگذاری، نوع ضایعه و سمت کارگذاری با فراوانی کارگذاری ناصحیح پیچ ها مورد قضاوت آماری قرار گرفت و نیز نقش جاگذاری ناصحیح با اصلاح دفورمیتی مهره بررسی شد.یافته هاتحقیق بر روی 35 بیمار واجد شرایط و تعداد 206 پیچ انجام شد. تعداد 26 پیچ (6/12%) دارای جاگذاری نامناسب بودند. پیچ هایی که جاگذاری نامناسب داشتند بیش تر در مواجهه با سطح کارگذاری توراسیک و شکستگی مهره بودند (02/0P<). در جاگذاری صحیح 15% و ناصحیح 20% بعد از عمل عدم اصلاح دفورمیتی مهره وجود داشت و بعد از پیگیری به ترتیب 30% و 20% عدم اصلاح دفورمیتی داشتیم.نتیجه گیریبه نظر می رسد فراوانی کارگذاری ناصحیح پیچ های داخل پدیکل در حد متعارف می باشد و شاید عمل مجدد برای اصلاح وضعیت کارگذاری پیچ ضروری نداشته باشد ولی نیاز به تحقیق تجربی می باشدکلید واژگان: شکستگی مهره، اسپوندیلولیستزیس، پدیکل، پیچ داخل پدیکل، CT ScanBackgroundRegarding the indication of pedicle screw insertion and different reports on prevalence of malposition and related factors, in order to determine the malpositions and its effects on prognosis of patients, this survey was performed on patients admitted in Imam Hossein Hospital betweem 2005-2007.Materials And MethodsThis study was a case-series one. All the patients whom had the indication of pedicle screw insertion were evaluated and the cases with skeptisism about non-fusion or difficulty in follow up were excluded from the study. Grading of pedicel screw insertion determined by post-operation CT-Scan. Then efficacy of level, type of surgery and direction of screws surveyed statistically. Effect of malposition of screw at correction of spinal deformity also determined.Results35 patients with 206 pedicle screw surveyed. 26 screws (12.0%) had malposition. This had a relationship with thoracic level and spine fracture (P<0.02). In 15% of correct screws and 20% of malpositioned screws there was no correction of deformity after operation. However, these rates changed into 30% and 20%, respectively, during the follow up.ConclusionIt seems that prevalence of pedicle screw malformation is acceptable and perhaps, re-operation for correction of malposition screws is not necessary. However, further experimental studies are on demand. -
فئوکروموسیتوم به نئوپلاسم های نسبتا کمیاب، همراه با تولید کاتکل آمین ها و افزایش فشار خون اطلاق می شود. این تومورها جزو تومورهای کروماتین سل ها هستند. 10% این تومورها خارج آدرنالی و کروماتین منفی هستند و پاراگانگلیوما نامیده می شوند. کمتر از 10% این تومورها بدخیم می شود. تنها معیار قابل اعتماد در مورد بدخیمی وجود متاستاز است. (به گره های لنفاوی کبد ریه استخوان) بیمار ما آقای 34 ساله ای با سابقه فشار خون بالا و نفرکتومی یک طرفه که به علت کمر درد (LBP) با درد رادیکولر به پای راست مراجعه کرده است. پس از MRI انجام شده در ناحیه مهره چهارم و پنجم کمری L4) و (L5 ضایعه هیپوسیگنال ملاحظه گردید و با انجام بیوپسی زیر سی تی اسکن از مهره، پاراگانگلیوما (فئوکروموسیتوم خارج آدرنال) گزارش گردیده است. بنابراین در کمر درد همراه با ضایعه موضعی متاستاتیک با سابقه فشار خون بالا باید فئوکروموسیتوم را نیز در نظر داشته باشیم.
کلید واژگان: فئوک، روموسیتوم، کریز فشار خون، ضایعه هیپوسیگنال کمری، کم، ر دردPheochromocytoma is a rare neoplasm with increased production of catecholamines and high blood pressure. These tumors are in chromatin cells group. 10% of these tumors are out of Adrenal gland and have negative for chromatin and are named Paraganglioma. Less of 10% of these tumors are malignant and metastasis is the only reliable indicator of malignancy. (Metastasis to lymph node, ¬liver - lung and bone) Our patient was a 34-years-old man with high blood pressure and unilateral nephrectomy that visit us for Lower Back Pain (LBP) with radicular pain in the right foot. After MRI in L4 and L5 one hyposignal lesion was considered and in biopsy under CT scan guide from vertebra (pheochromocytoma out of Adrenal gland) Paraganglioma was reported. So in LBP with regional metastatic lesion and high blood pressure we must also consider pheochromocytoma in differential diagnosis. -
خون سازی خارج مغز استخوان یکی از مشکلات شایع دربیماران مبتلا به تالاسمی می باشد. خون سازی خارج مغز استخوان در فضای اپیدورال در ستون فقرات که منتهی به ضعف اندامهای تحتانی شود، در بیمار حامله مبتلا به تالاسمی بسیار نادر می باشد. در این گزارش، ما یک بیمار حامله مبتلا به تالاسمی را که دچار علائم فشار به نخاع ناشی از خون سازی خارج مغز استخوان شده بود را معرفی کردیم. تشخیص بیماری بر پایه علائم کلینیکی وام–آر–آی (MRI) داده شد. در MRI بعمل آمده توده پاراورتبرال در فضای اپیدورال با فشار برنخاع دیده می شد. بیمار ابتدا تحت درمان با تزریق خون قرار گرفت ولی علیرغم درمان علائم بیمار بدتر شد و ضعف اندامهای تحتانی به سمت فلج اندامهای تحتانی پیشرفت کرد. جراحی و رفع فشار از روی عناصر عصبی انجام شد. بهبود علائم متعاقبا دیده شد.
کلید واژگان: فشار برنخاع، تالاسمی، حاملگی، خون سازی خارج مغز استخوان، لامینکتومیExtramedulary hematopoiesis i common sequelae in thalassemic patients but extramedullary hematopoiesis in the spinal epidural space that lead to paraparesis in pregnancy in very rare. We managed a thalassemic patient with extramedullary hematopoiesis and spinal cord compression during pregnancy. The diagnosis was made on clinical features and magnetic resonance imaging (MRI)showing a paravertebral mass infiltrating the epidural space. She was treated with repeated blood transfusion but her symptom worsened and paraparesis progressed to paraplegic state. Surgical decompression of the spine and the removal of the culprit lesion compressing the spine were performed. Improving of the symptoms and control of the lesion could be obtained -
سابقه و هدفبا توجه به اختلاف نظری که در مورد نوع فیوژن قابل انجام در دیسککتومی قدامی گردن وجود دارد و به منظور مقایسه دو روش انجام فیوژن (فیوژن بوسیله cage بین مهره ای و استخوان ایلیاک)، این تحقیق در بیماران مراجعه کننده به بیمارستان امام حسین (ع) در سال های 84-1383 انجام گرفت.مواد و روش هاتحقیق به صورت کارآزمایی بالینی تصادفی روی 40 بیمار انجام گرفت. تشخیص بیماری بر اساس علایم بالینی و یافته های MRI بود. درهمه بیماران جراحی دیسککتومی قدامی گردن به روش استاندارد انجام گرفته و بیماران به صورت تصادفی در دو گروه با فیوژن بوسیله cage بین مهره ای و استخوان ایلیاک قرار گرفتند. کارآمد بودن فیوژن توسط درد گردن و دفورمیتی ستون فقرات بعد از عمل در روزهای اول، هشتم، پایان ماه اول، سوم، ششم و دوازدهم بررسی و تغییرات آن در داخل گروه با آماره Sign test و بین دو گروه با Mann- Whitney U test مورد قضاوت آماری قرار گرفت. علاوه بر این، میزان عوارض عمل، عارضه محل برداشتن فیوژن و زمان بازگشت به فعالیت بیماران مورد ارزیابی آماری قرار گرفت.یافته هاتحقیق روی 40 بیمار در دو گروه 20 نفری انجام شد که از نظر سن، جنس، انواع تظاهرات بالینی و سطوح مختلف درگیر توزیع تقریبا مشابهی داشتند. میزان درد گردن بعد از عمل در گروه با فیوژن بوسیله cage در روز اول 90%، روز هشتم 60%، پایان ماه سوم 25% و پایان پیگیری یکساله 5% بود. این میزان در گروه با فیوژن بوسیله استخوان ایلیاک در روز اول 95%، روز هشتم 55%، پس از 3 ماه 35% و پس از یک سال 10% بود. یک بیمار با فیوژن بوسیله cage و دو بیمار در گروه با فیوژن به وسیله استخوان ایلیاک دچار دفورمیتی گردن بصورت کیفوز سگمنتال شدند که در هیچ یک پیشرفتی که نیاز به مداخله درمانی داشته باشد مشاهده نگردید. وضعیت بازگشت به فعالیت نیز در دو گروه مشابه بود. زمان انجام جراحی در گروه فیوژن به وسیله cage به مدت 18 دقیقه کوتاه تر بود.نتیجه گیریبا توجه به ایجاد فیوژن کافی توسط cage بین مهره ای و عدم وجود درد در محل برداشتن فیوژن در این روش، استفاده از cage بین مهره ای می تواند جایگزین مناسبی به جای استخوان ایلیاک، در دیسککتومی قدامی گردن باشد.
کلید واژگان: دیسک گردن، دیسککتومی قدامی، cage گردنی، فیوژن استخوانیBackgroundConsidering some contraversies in performing anterior cervical discectomy with fusion and particularley several methods of fusion (interbody cage and autograft iliac crest bone fusion), we performed this study between 1383-1384 in order to compare these two type of fusion.Materials And MethodsIn this randomized clinical trial study we divided forty sequentially enrolled patients into two distinct groups. Diagnosis Was made based on clinical examination and MRI findings. All patients underwent anterior cervical discectomy and fusion, using cervical interbody cage or outograft iliac crest bone. Efficacy of fusion, complications relate with bone graft harvested site and also the time between operation and returning to daily activity was evaluated.Resultstwo groups were fairly similar in variables such as age, sex, clinical presentation and involved disc level distribution. In the first post-opertive day, 90% of patients in the cage group complained of Neck pain which was reduced to 60%, 25% And 5% at the end of the first week, first month and first post-operative year, respectively. These result were 95%, 55%, 35% and 10% in iliac group patients, respectively. Although segmental kyphosis was observed in one patient in cage group and two patients in iliac bone group, there was no evidence of progression requiring further surgical intervention. Time of operation was shorter in cage group.ConclusionRegarding the soild fusion achieved in cage group and lack of any significant pain corresponding bone graft harvested site complications in this group, cervical interbody cage can be a reasonable alternative method for iliac crest bone graft in anterior cervical discectomy and fusion. -
زمینه و هدفبیماری OPLL (Ossification of the Posterior Longitudinal Ligament) بیماری نادری است که می تواند باعث ایجاد میلوپاتی و یا رادیکولوپاتی شود. این گزارش برای معرفی OPLL به عنوان یک علت قابل درمان میلوپاتی که می تواند باعث ایجاد ناتوانی قابل توجه شود به انجام رسیده است.مواد و روش هاتعداد بیمار OPLL توسط تیم جراحی ما تحت جراحی قرار گرفتند. در 6 مورد OPLL در گردن و در یک مورد OPLL در ناحیه توراسیک قرار داشت. همه بیماران قبل از عمل تحت بررسی بالینی و نیز تصویر برداری با گرافی ساده، CT اسکن و MRI قرار گرفتند.یافته هاپس از جراحی بیمارانی که رادیکولوپاتی داشتند و یا آنهائی که زمان کمتری از علائمشان می گذشت پاسخ بهتری به درمان جراحی داشتند.نتیجه گیریتشخیص به موقع و انجام جراحی با انتخاب روش جراحی مناسب باعث بهبود عملکرد نورولوژیک بیماران و بهبود کیفیت در بیماران OPLL خواهد شد. بیمارانی که زمان زیادی از علائم آنها می گذرد پاسخ کمتری به درمان جراحی خواهند داشت.
-
سابقه و هدفمطالعات مختلف موید آن است که روش درمانی وسیله گذاری به روش قطعه کوتاه با شکست زودرس همراه است. گرچه نقش فیوژن بسیار مهم است، اما این شکست درمانی در مطالعات مختلف با آمار متفاوت تایید شده است. در این مطالعه نتایج درمان و پیامد عملکرد بیماران دچار شکستگی چند نکته ای پشتی- کمری به وسیله روش وسیله گذاری قطعه کوتاه (Short Segment Fixation) بررسی شده است.مواد و روش هادر این مطالعه 40 بیمار با شکستگی چند تکه ای پشتی- کمری به مدت 1 سال بعد از جراحی بررسی شدند. همه بیماران شکستگی T12 یا L1 یا L2 داشتند و هیچ یک دچار نقص عصبی نبودند. همه بیماران از نظر پیامد رادیوگرافیک شامل درصد کاهش ارتفاع مهره، اندکس ساژیتال و کیفوز موضعی قبل و بعد درمان در فواصل معین پیگیری شدند. ضمنا پیامد عملکرد بیماران با مقیاس لیکرت نمره گذاری و بررسی شد.یافته هادر 40 بیمار بررسی شده متوسط اندکس ساژیتال قبل از عمل 23.5 درجه بود که بعد از عمل به 4.45 درجه اصلاح شد ولی در عرض سه ماه به 9.12 درجه و در 6 ماه به 12.35 درجه و بالاخره در یک سال بعد به 14.7 درجه پیشرفت کرد. متوسط کاهش ارتفاع مهره قبل از عمل در بیماران 37.38 درصد بود که بلافاصله بعد از عمل 11.9 درصد، در سه ماه 16.57 درصد، در شش ماه 17.92 درصد و یک سال بعد 20 درصد بود. دوازده بیمار (%30) شکست درمانی رادیولوژیک یا عدم تصحیح بیش از 10 درجه داشتند. متوسط نمره درد و عملکرد با معیار لیکرت 7.9 بود که موید پیامد بالینی خوب برای بیماران است.نتیجه گیریروش درمانی وسیله گذاری به صورت قطعه کوتاه در شکستگی های چند تکه ای پشتی- کمری با درصد بالای شکست درمانی در رادیوگرافی های پیگیری همراه است ولی پیامد بیماران از نظر درد و عملکرد خوب بوده است. انتخاب دقیق تر بیماران کاندید درمان با این روش، توجه به شدت شکستگی مهره همچنین نوع وسیله به کار رفته، برقراری فیوژن مناسب و اصلاح اولیه دقیق در ساژیتال اندکس با پیامد بهتری همراه خواهد بود.
کلید واژگان: وسیله گذاری قطعه کوتاه، شکستگی چند تکه ای پشتی- کمری، اندکس ساژیتال، پیامد -
گزارش 6 مورد آنوریسم شریان مخچه ای خلفی - تحتانی (PICA) از 140 مورد آنوریسم مغزیآنوریسم شریان مخچه ای خلفی - تحتانی از آنوریسم های نادر مغزی است که 3-5/0% کل آنوریسم های مغزی را شامل می شود. این آنوریسم ها تظاهرات مختلفی را می توانند دارا باشند. در این مطالعه 6 مورد آنوریسم PICA از میان 140 آنوریسم مغزی (200 مورد خونریزی تحت عنکبوتیه) که طی سالهای 78 لغایت 83 مراجعه کرده اند مورد بررسی قرار گرفته است...
کلید واژگان: آنوریسم شریان مخچه ای خلفی تحتانی، درمان جراحی، کلیپ -
بررسی 304 مورد هماتوم اپیدورال تروماتیک جراحی شده ارزیابی فاکتورهای موثر بر پیش آگهیسابقه و هدفبا توجه به میزان بالای ترومای سر در کشور و اهمیت تشخیص سریع و درمان هماتوم اپیدورال، این مطالعه جهت تعیین فاکتورهای اپیدمیولوژیک و عوامل موثر در پیش گهی بیماران، بر روی مراجعین به بیمارستان امام حسین (ع) طی سالهای 1369 لغالیت 1382 انجام شده است.مواد و روش هااین مطالعه یک بررسی Existing Data بر روی کلیه بیماران مبتلا به هماتوم اپیدورال تروماتیک که تحت عمل جراحی قرار گرفته اند، می باشد. علایم بالینی بیمار، یافته های حین عمل، یافته های رادیولوژیک و پیش آگهی بیماران بررسی شدند. عملکرد بیمار بر اساس سیستم گلاسکو (GOS) هنگام ترخیص و 6 ماه بعد از ترخیص بدست آمد و در نهایت شاخصهای توصیفی محاسبه و آزمونهای تحلیلی روی داده ها انجام شد.یافته هااز تعداد 304 بیمار واجد شرایط مورد مطالعه 261 نفر مرد (85.9%) و 43 نفر زن (14.1%) بودند. میانگین سنی آنها 15.1±26.3 سال بود. بیشترین علت آسیب، تصادف با ماشین (32.2%) بود. متوسط GCS در مراجعه 12 بود. شایع ترین محل هماتوم تمپوروپاریتال 28.3% بود. میزان مرگ و میر در کل بیماران ((10.9% بود. پس از انجام آزمون در آمار و جمع بندی نتایج، مشخص شد که بین فاکتورهایی چون میزان هوشیاری قبل از عمل جراحی، سن، شیفت میدلاین در سی تی اسکن، بسته بودن سسیترن بارال در سی تی اسکن و میزان مرگ و میر ارتباط وجود دارد. بسته بودن سسیترن بارال با کما نیز ارتباط داشته است. در ضمن میزان مرگ و میر ناشی از تصادف با ماشین بیشتر بوده است. همچنین مشخص شد حجم هماتوم و GCS قبل از جراحی با میزان ناتوانی رابطه داشته است.
نتیجه گیری و توصیه ها: میزان مرگ و میر عوامل موثر در مرگ و میر و پیش آگهی مشابه گزارشات دیگر بوده و توجه به یافته های CT اسکن و یافته های بالینی می تواند در نتیجه نهایی بیمار موثر باشد.
کلید واژگان: هماتوم اپیدورال، فاکتورهای پیش بینی کننده، GCS، GOS -
سابقه و هدفجراحی تومورهای هیپوفیز و سایر ضایعات ناحیه زین ترکی، از موارد شایع جراحی مغز و اعصاب و گوش، حلق و بینی می باشد. این مقاله علاوه بر مروری بر تاریخچه تکامل روش های مختلف جراحی ضایعات زین ترکی، به معرفی یک تکنیک جراحی آندوسکوپیک، مطمئن و کمتر تهاجمی می پردازد.مواد و روش هادر تحقیق به روش مروری از نوع تحلیلی و با استفاده از کلمات کلیدی متعدد در تاریخچه تکاملی روش های جراحی تومورهای هیپوفیز و ضایعات زین ترکی از سال 1889 به بعد، به تحلیل نقاط قدرت و ضعف روش های جراحی تومورهای هیپوفیز و ضایعات زین ترکی اهتمام گردید و در نهایت به معرفی یک روش جدید دست یابی به ناحیه زین ترکی و بیان جنبه های دقیق عملی روش می پردازیم.
نتیجه گیری و توصیه ها: به نظر می رسد که روش پیشنهادی قادر به کاهش مشکلات و عوارض جراحی تومورهای هیپوفیز و سایر ضایعات زین ترکی باشد. در مقالات آتی به ارایه نتایج درمانی این روش اقدام خواهد شد.
کلید واژگان: هیپوفیزکتومی اندوسکوپیک، آدنوم هیپوفیز، رویکرد اندوسکوپیک، ناحیه زین ترکیBackgroundSurgeries of pituitary tumor and sella turcica are among the most common practice of otolaryngologists and neurosurgeons. The present article reviews the historical evolution in endoscopic approach to sellar lesions and of course, introduce a new safer and less invasive approach to sella turcica.Materials And MethodsWe have searched the medical literature using several keywords regarding the surgical approaches to pituitary tumor and sella turcica since 1889. The weak and strong points of each technique are highlighted and our new approach is also explained.ConclusionWe believe the new approach could significantly reduce the complications and associate with further patient's convenience. -
سابقه و هدفنظر به اینکه لامینکتومی کمری یکی از اعمال جراحی شایع در بیماران جراحی اعصاب ستون فقرات می باشد، شناخت عوارض آن از اهمیت بالایی برخوردار است. یکی از عوارض نسبتا نادر در این بیماران، هماتوم اپیدورال ناحیه عمل می باشد که عدم تشخیص و درمان بموقع آن عوارض بسیار جدی و ناتوان کننده ای بهمراه خواهد داشت.مواد و روش هادر این مطالعه گذشته نگر، 2900 بیمار که در فاصله ساهای 1367 لغایت 1379 (به مدت 13 سال) در بخش جراحی مغز و اعصاب بیمارستان امام حسین (ع) با ضایعات ستون فقرات تحت عمل جراحی لامینکتومی قرار گرفته اند، بررسی شدند.یافته هادر این بین عارضه هماتوم اپیدورال در 4 نفر مشاهده شد. شایعترین علامت بیماری اختلال حرکتی پیشرونده و متعاقب آن مشکل اسفنکتری ادراری بوده است. بیشترین زمان تشخیص عارضه در 24 ساعت اول بعد از عمل جراحی بود و در دسترس ترین و سریع ترین روش تشخیصی، میلوگرافی لومبار اورژانس بوده است.
نتیجه گیری و توصیه ها: از نظر پیش آگهی در نیمی از موارد بهبودی کامل و در نیمی دیگر بهبودی نسبی دیده شده و بهبودی حرکتی بیش از بهبودی اسفنکتری بوده است. تشخیص زودرس این عارضه از بروز عوارض جدی پیشگیری خواهد نمود.
کلید واژگان: لامینکتومی کمری، هماتوم اپیدورال
بدانید!
- در این صفحه نام مورد نظر در اسامی نویسندگان مقالات جستجو می‌شود. ممکن است نتایج شامل مطالب نویسندگان هم نام و حتی در رشته‌های مختلف باشد.
- همه مقالات ترجمه فارسی یا انگلیسی ندارند پس ممکن است مقالاتی باشند که نام نویسنده مورد نظر شما به صورت معادل فارسی یا انگلیسی آن درج شده باشد. در صفحه جستجوی پیشرفته می‌توانید همزمان نام فارسی و انگلیسی نویسنده را درج نمایید.
- در صورتی که می‌خواهید جستجو را با شرایط متفاوت تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مطالب نشریات مراجعه کنید.
©2000-2025 magiran.com All Rights Reserved.