معصومه عصری

ارتباط با بیمار، پرستار را در تشخیص نیاز بیمار کمک می کند. از آنجایی که اساسی ترین نقش پرستاران آموزش و کمک به بالا بردن سطح آگاهی بیماران در جهت پیشگیری از بیماری به روش برقراری ارتباط مناسب است، یادگیری کلینیکی در واقع قلب یک تمرین بالینی می باشد. این مطالعه به منظور بررسی عملکرد دانشجویان پرستاری در زمینه برقراری ارتباط با بیمار انجام گرفت.
این مطالعه توصیفی تحلیلی بر روی تمام دانشجویان ترم سوم پرستاری، دانشکده پرستاری مامایی فاطمه زهرا (س) رامسر انجام شد. اطلاعات مورد نیاز توسط پرسشنامه ای دو قسمتی جمع آوری گردید. قسمت اول پرسشنامه توسط پرونده دانشجویی که شامل اطلاعات دموگرافیک، رتبه کنکور، معدل دیپلم و... بود تکمیل شد. قسمت دوم به وسیله چک لیست شامل 8 عبارت، از مراحل اجرای ارتباط با بیمار که با درجه بندی کاملا (نمره 2)، نسبی (نمره 1) اصلا رعایت نمی کند (صفر) توسط خود محقق پر شده است. سپس داده ها با استفاده از آزمون کای دو مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.
بر اساس نتایج این مطالعه میزان علمکرد دانشجویان در برقراری ارتباط با بیمار متوسط بوده و عواملی مثل معدل، رتبه کنکور و سواد پدر با این مهارت ارتباطی نشان نداده است. ولی عواملی مثل سواد مادر، میزان رضایت مندی، آشنایی با حرفه در برقراری ارتباط موثر بوده است.
در انتخاب دانشجویان پرستاری توجه به میزان رضایت مندی و آشنایی با حرفه می تواند توانایی دانشجو را در ارتباط با بیمار افزایش دهد.

اغلب بیماران مبتلا به سرطان با ترکیبی از شیوه های درمانی که با توجه به نوع تومور، وسعت بیماری و وضعیت جسمانی آنان مشخص می شوند، تحت درمان قرار می گیرند و در این راستا نیاز به فراگیری راهکارهای عملی در رابطه با مواجهه با عوارض و ناتوانی های حاصل از آن و جلوگیری از بروز هرگونه تغییر در الگوی رندگی مددجو و به عبارتی گویاتر «نحوه مراقبت از خود» در بیماران سرطانی امری اجتناب ناپذیر است. با چنین دیدگاهی بررسی نیازهای آموزشی «مراقبت از خود» در بیماران سرطانی مراجعه کننده به مراکز درمانی خصوصی و دولتی شهر رشت در سال 1380 صورت گرفت. در این مطالعه جامعه پژوهش کلیه بیماران سرطانی مراجعه کننده جهت شیمی درمانی به مراکز خصوصی و دولتی شهر رشت بوده و ابزار گردآوری اطلاعات، پرسشنامه ای مشتمل بر 40 سوال در دو بخش مربوط به نکات مراقبتی طی جریان شیمی درمانی و نکات مراقبتی مربوط به زمان رادیوتراپی بود. 62% از بیماران در خصوص نکات مراقبتی مربوط به شیمی درمانی و 54% از نمونه ها در خصوص آگاهی نکات مراقبتی حین رادیوتراپی آگاهی در حد ضعیف داشتند که خود بیانگر نیاز آموزشی در حد بالای مددجویان در این رابطه است. همچنین در رابطه با تعیین ارتباط نیازهای آموزشی مددجویان با «شغل، سن، تحصیلات آنها» ارتباط معنی داری وجود نداشت. یافته های پژوهش نشان می دهد که مددجویان مبتلا به سرطان در هر سن، سطح تحصیلات و رده شغلی که باشند نیازمند «آموزش مراقبت از خود» می باشند.