مهدی حسین یزدی
-
مطالعه حاضر با هدف بررسی اثر متقابل منبع علوفه (یونجه در مقابل کاه گندم) با اندازه ذرات علوفه (نرم در مقایسه با درشت) بر عملکرد رشدی، مصرف خوراک آغازین و فراسنجه های تخمیر شکمبه ای گوساله های شیرخوار هلشتاین انجام شد. به همین منظور، تعداد 48 راس گوساله شیرخوار هلشتاین (6 راس ماده و 6 راس نر در هر تیمار) در قالب طرح پایه بلوک کاملا تصادفی با آرایش فاکتوریل 2×2 به تیمارهای آزمایشی شامل: 1- یونجه خرد شده با اندازه قطعات نرم؛ 2- یونجه خرد شده با اندازه قطعات درشت؛ 3- کاه گندم خرد شده با اندازه قطعات نرم و 4- کاه گندم با اندازه قطعات درشت خرد شده اختصاص یافتند. گوساله ها از سن چهار روزگی وارد طرح آزمایشی شدند و آزمایش تا سن 70 روزگی گوساله ها ادامه یافت. اثر متقابل منبع علوفه با اندازه قطعات علوفه برای کل ماده خشک مصرفی، مصرف خوراک آغازین، افزایش وزن روزانه و بازده تبدیل خوراک در دوره قبل از شیرگیری، بعد از شیرگیری و کل دوره معنی دار نبود. فراسنجه های رشد اسکلتی تحت تاثیر تیمارهای آزمایشی قرار نگرفت. نتایج نشان داد که منبع علوفه و اندازه قطعات علوفه اثر معنی داری بر pH شکمبه، غلظت کل اسیدهای چرب فرار، نسبت مولی اسیدهای چرب فرار شامل استات، پروپیونات، بوتیرات، والرات و نسبت استات به پروپیونات در شکمبه نداشت. بطور کلی یافته های این مطالعه نشان داد که منبع و اندازه ذرات مختلف علوفه نتایج مشابهی بر عملکرد و پارامترهای رشد اسکلتی و شکمبه ای گوساله های شیرخوار هلشتاین در پی خواهد داشت.کلید واژگان: گوساله شیرخوار، یونجه، کاه گندم، عملکرد، اندازه قطعات علوفهThe present study was conducted to evaluate the interactions between forage source (alfalfa hay vs. wheat straw) and particle size (fine vs. large) on growth performance, starter intake and ruminal fermentation of Holstein dairy calves. For this purpose, 48 Holstein dairy calves in a completely randomized block design (6 males and 6 females for each treatment) with 2 × 2 factorial arrangements were allocated to experimental diets including: 1) alfalfa hay with fine particle size, 2) alfalfa hay with long particle size, 3) wheat straw with fine particle size, and 4) wheat straw with long particle size. Calves entered the trial on d 4 and the trial lasted on d 70 of the age. Results showed that there was no interaction between forage source and particle size on growth performance, starter intake and feed efficiency of Holstein dairy calves during the all three periods. Skeletal growth characteristics were not affected by experimental diets. Results indicate that ruminal pH, total volatile fatty acids, acetate, propionate, butyrate and valerate molar proportions were similar across treatments. In general, our findings indicate that the different source and particle size of forage had similar effects on performance, skeletal growth and ruminal fermentation in the Holstein dairy calves.Keywords: dairy calf, alfalfa hay, WHEAT STRAW, performance, forage particle size
-
To predict body composition of growing Afshari fat-tailed lambs using the 9-11th rib composition as a predictor of whole body composition, 10 lambs were randomly selected (43.9 ± 3.9; mean shrunk body weight; mean ± SD) and harvested accordingly. After slaughter, the 9-11th rib sections were harvested from chilled carcasses for 24 h; fat, lean, fat-tail and bone were weighted separately and total separable fat (without fat-tail) and lean were grounded twice to obtain a homogenous sample for further chemical analysis. Rib dissection separable lean, fat and bone percent were (mean ± SD) 33.9 ± 6.6, 23.6 ± 6.6, and 17.3 ± 7.4, respectively. In addition, rib dissection ether extract, crude protein, moisture, and ash percent were (mean ± SD) 27.6 ± 4.1, 19.3 ± 0.7, 49.6 ± 5.3, and 1.7 ± 0.3, respectively. Except for carcass separable bone percent (with and without fat-tail), it was shown that the 9-11th physical rib composition can properly predict the carcass separable fat (adjusted R2 of 0.62 and 0.86 with and without accounting for fat-tail, respectively; P < 0.01) and lean (adjusted R2 0.77 and 0.71 with and without accounting for fat-tail, respectively; P < 0.01). As for the carcass chemical composition, with or without accounting for fat-tail, none of rib chemical commotion based on as-is analysis predicted chemical carcass composition. However, when as-is data were represented as soft tissue dry matter, only rib crude protein (%, without accounting for fat-tail) could predict carcass crude protein (adjusted R2 = 0.60; P < 0.005). In general, our results for the first time in fat-tailed sheep, showed that the 9-11th rib section can only predict physical, but not chemical, composition of fat-tailed lamb carcass.
Keywords: carcass composition, equation, fat-tailed sheep, the 9-11th rib section -
به منظور بررسی اثر افزودن اسید بوتیریک به شیر کامل بر عملکرد رشد و فراسنجه های خونی گوساله های هلشتاین از 36 راس گوساله هلشتاین در قالب طرح کاملا تصادفی استفاده شد. تیمارهای آزمایشی عبارت بودند از: 1) گروه شاهد بدون افزودنی (B0)، 2) گروه شاهد + 4 گرم در روز اسید بوتیریک در شیر (B4)، و 3) گروه شاهد + 8 گرم در روز اسید بوتیریک در شیر (B8). در طول آزمایش به خوراک و آب به صورت آزاد دسترسی داشتند. وزن بدن در زمان شیرگیری و پایان دوره در B4 و B8 تمایل به افزایش داشت (08/0 = P). افزایش وزن روزانه به طور معنی داری (01/0 > P) در دوره پیش از شیرگیری تحت تاثیر تیمار قرار گرفت به طوری که B0 کمترین افزایش وزن روزانه را داشت ولی تفاوتی بین B4 و B8 مشاهده نشد. استارتر مصرفی در دوره پیش از شیرگیری (01/0 > P)، پس از شیرگیری (04/0 = P) و کل دوره (01/0 > P) برای B0 کمتر از دو گروه دیگر بود ولی بین B4 و B8 تفاوتی وجود نداشت. غلظت گلوکز، پروتئین کل و آلبومین سرم در دوره پیش از شیر گیری تفاوتی بین تیمارها نداشت ولی غلظت BHBA در گروه B0 کمتر از سایر گروه ها بود (01/0 > P). میانگین امتیاز مدفوع پیش از شیرگیری بین تیمارها تفاوتی نشان نداد. در کل نتایج این پژوهش برای اولین بار نشان داد که افزودن اسید بوتیریک به شیر کامل می تواند اثرات مثبتی بر بهبود عملکرد در پی داشته باشد.کلید واژگان: اسید بوتیریک، شیر کامل، گوساله، عملکرد تولیدیIn order to evaluate the effect of adding butyric acid to whole milk on growth performance and blood parameters of Holstein calves, 36 calves were used in a completely randomized design. The experimental treatments were: 1) control group without any additive (B0); 2) B0 + 4 grams per day of added butyric acid in milk (B4); and 3) B0 + 8 grams per day of added butyric acid in milk (B8). The calves had free access to feed and water during the experiment. Body weight at weaning and end of experiment tended to increase in B4 and B8 compared to B0 (P = 0.08). Average daily gain was significantly (P < 0.01) affected by treatment during the pre-weaning, so that B0 had the lowest daily gain, but no difference was observed between B4 and B8. The starter intake was less in B0 compared to the other two groups during pre-weaning period (P < 0.01), post-weaning, (P = 0.04) and throughout study (P < 0.01), but there was no difference between B4 and B8. The serum concentrations of glucose, total protein and albumin within pre-weaning were not significantly different among treatments, but BHBA concentration was lower in B0 group than in other groups (P < 0.01). There was no difference among treatments in terms of average fecal score. In general, for the first time, the results of this study showed that adding butyric acid to the whole milk can have positive effects on improving performance.Keywords: Butyric acid, whole milk, calf, productive performance
-
70 راس میش فراهانی در این مطالعه استفاده شد. تیمار اول: در این تیمار 24 ساعت قبل از زمان خارج کردن سیدر از بدن دام به میزان 400 واحد PMSG ، تیمار دوم: در این تیمار 24 ساعت قبل از زمان خارج کردن سیدر از بدن دام، به میزان 500 واحد PMSG، تیمار سوم: در این تیمار 24 ساعت قبل از زمان خارج کردن سیدر از بدن دام، به میزان 600 واحد PMSG، تیمار چهارم: در این تیمار در زمان خارج کردن سیدر از بدن دام، به میزان 400 واحد PMSG تیمار پنجم: در این تیمار در زمان خروج سیدر از بدن دام، به میزان 500 واحد PMSG تیمار ششم: در این تیمار در زمان خارج کردن سیدر از بدن دام، به میزان 600 واحد PMSG به میش ها تزریق شد. شاهد پس از خارج کردن سیدر هیچگونه تزریقی صورت نگرفت. پس از خارج کردن سیدر برخی از فراسنجه های تولیدمثلی شامل درصد فحلی، آبستنی، زایش مورد بررسی قرار گرفت. نتایج این آزمایش نشان داد که نرخ آبستنی در همه تیمار ها یکسان بود و هیچ تفاوت معنی داری در وزن بره ها در بین تیمارها مشاهده نشد. تعداد بره بازای هر میش در تیمار 2 نسبت به سایر تیمارها تفاوت معنی داری داشت (05/0P˂) .پروژسترون خون بطور معنی داری از روز صفر تا روز 50 تغییر نمود (01/0P˂) و در همه تیمارها غلظت بالای پروژسترون گزارش شد و تفاوت معنی داری بین تیمارها وجود نداشت .بطور کلی تزریق500 واحد بین المللی PMSG بفاصله 24 ساعت قبل از خروج سیدر سبب بهبود فحلی، آبستنی و زایش در میش شد.
کلید واژگان: : همزمان سازی فحلی، PMSG، استروئید، میشThe aim of this study was investigated the effect of synchronization with different PMSG dosages and time of hormone injection and its effect on changes in steroid hormones (E2 and P4) in Farahani ewes breed. Seventy Farahani ewes used in this study. Treatment included: T1: injection of 400 IU PMSG 24h before CIDR removal, T2: injection of 500 IU PMSG 24h before CIDR removal, T3: injection of 600 IU PMSG 24h before CIDR removal, T4: injection of 400 IU PMSG in CIDR removal time, T5: injection of 500 IU PMSG in CIDR removal time, T6: injection of 600 IU PMSG in CIDR removal time, Control: no injection in CIDR removal time. After withdrawal CIDR, estrous percentage, pregnancy rate and parturition assessed. The results of this experiment showed that the conception rate was similar in all groups and there was no significant effect in lamb weight among all treatments. The number of lamb per ewe was significant between T2 and others groups (P˂0.05). The progesterone levels were significantly (P<0.01) increased from day 0 to day 50. Higher progesterone levels were recorded in all groups of ewes and non-significant between groups. In general, administration 500 IU of PMSG 24 hours before CIDR removal improved estrous percentage, pregnancy rate and parturition in ewes. Keywords: Estrous synchronization, PMSG, Steroid, Ewe
Keywords: Estrous synchronization, PMSG, Steroid, ewe -
آزمایشی برای ارزیابی اثرات یک مکمل بر پایه گلیسرول روی ماده ی خشک مصرفی و رشد در گوساله های نر هلشتاین در طول شرایط تنش حرارتی کنترل شده طراحی شد. قبل از شروع آزمایش، گوساله ها (14 راس، 05/30±64/163 کیلوگرم) به مدت هفت روز در شرایط دمای طبیعی قرار گرفتند (دوره اول). در طول این دوره، ماده ی خشک مصرفی و فراسنجه های تولیدی اندازه گیری و به عنوان کواریت برای دوره تنش حرارتی بعدی استفاده شدند. یک الگوی تنش حرارتی چرخشی به مدت 21 روز ایجاد شد که دامنه درجه حرارت روزانه از 1/29 تا 7/39 درجه سانتی گراد در روز مشاهده شد. در طول دوره دوم، نیمی از گوساله های تحت تنش حرارتی (هفت راس) جیره کنترل و نیمی دیگر جیره کنترل مکمل شده (300 گرم در روز) با یک محصول شامل پیش سازهای گلوکونئوژنیک دریافت کردند. در طول هر دوره ماده ی خشک و آب مصرفی به طور روزانه اندازه گیری شدند. تعداد تنفس و درجه حرارت راست روده به صورت روزانه در ساعت های شش، 11 صبح و سه بعد از ظهر ثبت شدند. جیره هیچ تاثیری روی ماده ی خشک مصرفی نداشت. اگر چه تنش حرارتی به طور معنی داری رشد را کاهش داد، اما خورانیدن مکمل گلوکزا افزایش وزن بدن را تحت تاثیر قرار نداد. خورانیدن مکمل گلوکزا تعداد تنفس در ساعت سه بعد از ظهر را کاهش داد (0131/0>P). نتایج نشان می دهد که مکمل گلوکزا عملکرد گوساله های نر هلشتاین در حال رشد در طول تنش حرارتی را بهبود نبخشید.کلید واژگان: تنش حرارتی، میانگین افزایش وزن روزانه، ماده ی خشک مصرفی، پیش ساز گلوکز، گوساله نرThe experiment designed to evaluate the effects of a glycerol based supplemental product on growth and dry matter intake (DMI) in Holstein bull calves during controlled heat stress (HS). Before the start of the experiment, bull calves (n= 14, 163.6 ± 30.1 kg BW) were allocated to thermal neutral conditions [26.5 ± 3.4°C] for 7 d (period 1; P1). During this period, productive parameters as well as DMI is measured as covariate for the subsequent HS period. Following P1, a cyclical HS pattern was implemented for 21 d (P2) where daily ambient temperatures ranged from 29.1 to 39.7°C. During P2, half of the HS calves (n=7) received a control diet (CON) and the other half received the control diet supplemented with a product containing gluconeogenic precursors (GLU, 300 g/d)). Throughout each period feed and water intake were measured daily and respiration rate and rectal temperature were recorded at 0600, 1100 and 1500 h daily. The diet had no effect on DMI. Although HS markedly reduced growth as expected, supplemental GLU did not affect body weight gain. Supplemental GLU decreased respiratory rate at 1500 h (PKeywords: Bull Ca, Daily Gain, Glucose Precursors, Heat Stress, Intake
-
تعداد 8 راس گاو هلشتاین (4 راس زایش اول و 4 راس زایش سوم) در یک طرح مربع لاتین 4×4 با 4 دوره آزمایشی 21 روزه به منظور تعیین ارزش کنجاله سویا فرایند شده با زایلوز به عنوان مکمل پروتئین غیرقابل تجزیه در جیره های براساس جو برای گاوهای شیری استفاده شدند. جیره ها حاوی صفر، 5/4، 9 و 7/13 درصد کنجاله سویا فرایند شده با زایلوز بودند. تولید شیر، شیر تصحیح شده براساس 4 درصد چربی، انرژی شیر، مقدار چربی، پروتئین، لاکتوز، مواد جامد بدون چربی و کل مواد جامد شیر توسط تغذیه کنجاله سویا فراینده شده با زایلوز افزایش یافت. درصد چربی، پروتئین، لاکتوز، مواد جامد بدون چربی و کل مواد جامد شیر در بین تیمارها تفاوت معنی داری نداشت. مصرف ماده خشک، پروتئین خام و انرژی، گلوکز، آلبومین و کل پروتئین خون و pHشکمبه، مدفوع و ادرار و تغییرات وزن بدن تحت تاثیر تیمارها قرار نگرفت. بازده خوراک، پروتئین خام و انرژی توسط تیمارها به وسیله جایگزینی کنجاله سویا با کنجاله سویا فرایند شده با زایلوز بهبود یافت (05/0>P) اما تحت تاثیر تعداد زایش قرار نگرفت. افزایش نسبت کنجاله سویا فرایند شده با زایلوز در جیره ها، نیتروژن اوره ای خون را کاهش داد. نتایج این آزمایش نشان داد افزایش نسبت کنجاله سویا فرایند شده با زایلوز در جیره های بر اساس جو توان تولید شیر گاوهای شیری را در اوایل دوره شیردهی افزایش می دهد.
Eight Holstein dairy cows (4 primiparous and 4 multiparous) were used in a replicated 4×4 Latin square design with four 21-d periods to investigate effects of xylose-treated soybean meal (XSBM) as a source of ruminal undegradable protein in early lactation cows fed barley-based diets. Treatments were diets with XSBM ratios of (1) 0% (control), (2) 4.5%, (3) 9% and (4) 13.7%5, on a dry matter DM basis. Milk production, 4%FCM, milk energy, milk protein, lactose, solids-non-fat and total solids yield were increased by feeding XSBM. Milk fat, protein, lactose, solids-non-fat and total solids percent were not different among treatments. Intake of dry mater, crude protein and energy, blood glucose, albumin and total protein, rumen, fecal and urine pH and changes in body weight were not affected by treatments. Feed, crude protein and energy efficiency were improved by substitution XSBM for soybean meal but not by parity. Increasing dietary XSBM in the ration reduced blood urea N. Results of this study showed that increasing dietary XSBM ratio improved milk production in early lactation cows fed diets based on barley.Keywords: Barley, Dairy cows, Early lactation period, Parity, Xylose, treated soybean meal -
هدف از این پژوهش، مقایسه اثرات دو سطح پروتئین خام جیره با استفاده از تغذیه پودر ضایعات کشتارگاهی طیور در اواخر دوره آبستنی5 بر توان تولیدی، متابولیت های خون، شاخص های تولید مثلی و ترکیب آغوز گاوهای هلشتاین بود. لذا 16 راس گاو دو و چند بار زایش کرده که در 6±26 روز پیش از زایش بودند، در این آزمایش استفاده شد. وزن بدن گاوها در شروع آزمایش 117±766 کیلوگرم و نمره وضعیت بدنی در شروع آزمایش 5/0±56/3 بود. دو جیره آزمایشی در این تحقیق با 14 و 16 درصد پروتئین خام استفاده شد. تولید شیر، پروتئین، لاکتوز، چربی و کل مواد جامد بدون چربی تحت تاثیر سطح پروتئین خام جیره قرار نگرفت. تولید آغوز اولین دوشش، ترکیبات آغوز (چربی، پروتئین و کل مواد جامد)، متابولیت های خون (کلسیم، گلوکز، پروتئین تام، نیتروژن اوره ای، آلبومین و گلوبولین)، و برخی از شاخص های تولید مثلی (طول آبستنی، روزهای باز، فاصله نخستین سرویس تا آبستنی، تعداد سرویس به ازای هر آبستنی، نرخ آبستنی با اولین سرویس و نرخ آبستنی در 120 روز اول شیردهی)، و وقوع بیماری های متابولیکی به وسیله سطح پروتئین خام جیره پیش از زایش تحت تاثیر قرار نگرفت. هیچ اختلاف معنی داری در تغیرات وزن بدن و نمره وضعیت بدنی در گاوهای دریافت کننده دو جیره متفاوت، مشاهده نشد. غلظت نیتروژن اوره ای خون طی دوره پیش از زایش در گاوهای تغذیه شده با افزایش درصد پروتئین خام به طور معنی داری افزایش یافت. مقدار کلسترول سرم در طول دوره پیش از زایش و دوره پس از زایش با افزایش پروتئین جیره کاهش معنی داری نشان داد. در کل گرچه چربی آغوز به طور عددی در تیمار دو کاهش یافت و سطح گلوکز پس از زایش با افزایش درصد پروتئین خام افزایش یافت، اما به نظر می رسدکه خورانیدن 16 درصد در مقایسه با 14 درصد پروتئین خام در مرحله پا به زا هیچ مزیت قابل توجهی نداشت. بنابراین خورانیدن سطح 14 درصد پروتئین خام به گاوهای پابه زا توصیه می شود.
The aim of this study was to compare the effects of two levels of crude protein using poultry by-product meals (PBPM) fed during late gestation on the performance, blood metabolites, and colostrum composition of Holstein dairy cows. Sixteen multiparous cows 26±6 d before expected calving were assigned randomly to two treatments containing 1) 14% and 2) 16% crude protein. The cow’s BCS was 3.56 ± 0.5 on average, at the beginning of the trial. Yields of milk, protein, lactose, fat, and SNF were not affected by prepartum dietary CP level. Colostrum composition (fat, CP and Total solids), blood metabolites (Ca, Glucose, Total protein, Albumin, Globulin and Urea N), and metabolic diseases incidence were not influenced by prepartum dietary CP level. There was no significant difference between treatments in body weight and BCS changes. As expected, blood urea N before calving was higher in the cows fed 16% CP diets. Serum cholesterol during prepartum and postpartum periods was significantly decreased as the CP increased in the diet. In general, although postpartum glucose level increased in cows which received 16% CP in the diet, it seems that no other obvious advantages over feeding the 14% CP diet are apparent. So feeding this last diet is recommended to close up cows.
- در این صفحه نام مورد نظر در اسامی نویسندگان مقالات جستجو می‌شود. ممکن است نتایج شامل مطالب نویسندگان هم نام و حتی در رشته‌های مختلف باشد.
- همه مقالات ترجمه فارسی یا انگلیسی ندارند پس ممکن است مقالاتی باشند که نام نویسنده مورد نظر شما به صورت معادل فارسی یا انگلیسی آن درج شده باشد. در صفحه جستجوی پیشرفته می‌توانید همزمان نام فارسی و انگلیسی نویسنده را درج نمایید.
- در صورتی که می‌خواهید جستجو را با شرایط متفاوت تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مطالب نشریات مراجعه کنید.
©2000-2025 magiran.com All Rights Reserved.