مهندس علی یوسفی زاده

خشکی بیش از حد و سختی شرایط مناطق بیابانی ایران باعث شده است تا دست اندرکاران همواره درصدد یافتن راه حلهایی برای فائق آمدن بر مشکلاتی باشند که حاصل عملکرد سیستمهای حاکم بر این مناطق است. استفاده از مالچهای نفتی یکی از این راه حلهاست که همواره با انتقاداتی نیز همراه بوده است. در این تحقیق کارآیی مالچهای نفتی در مقابل برخی از روش های مرسوم در جهان با استفاده از روش کرتهای خرد شده آزمون شده است. برای این آزمایش از تیمارهای مالچ غیر نفتی چینی که از بازیافت مواد پلاستیکی بدست آمده و مواد جذب کننده رطوبت بلژیکی و فرانسوی و بذرهای Calligonum comosum, Syperus Smirnovia iranica, conglomeratus, Haloxylon aphyllum استفاده شد. نتایج بدست آمده نشان می دهد که استفاده از مالچ نفتی در سطوح 1 و 5 درصد دارای اثر معنی دار بوده و بر سایر روش ها ارجح است. قضاوت ما بر آنست که علت این امر در مقاومت مالچ نفتی در مقابل بادهای منطقه است که جابه جایی بذور را به حداقل می رساند.