به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

تنها با پرداخت 70 هزارتومان حق اشتراک سالانه به متن مقالات دسترسی داشته باشید و 100 مقاله را بدون هزینه دیگری دریافت کنید.

برای پرداخت حق اشتراک اگر عضو هستید وارد شوید در غیر این صورت حساب کاربری جدید ایجاد کنید

عضویت

فهرست مطالب ولی الله کاوسی

  • ولی الله کاوسی
    بازسازی بناهای دوره های پیشین وجهی بارز از معماری دوره تیموریان است. آغازگر این جریان شخص
    تیمور بود. او مال بسیاری صرف ساخت و ساز کرد و برخی بناهای بازمانده از پیش را هم از نو ساخت.
    شاهرخ، پسر و جانشین تیمور، بیش از پدر به بازسازی آثار توجه کرد. در زمان او، شاهزادگان و درباریان هم برای احداث و بازسازی بناها تا حدی اختیار یافتند. پس از شاهرخ، جریان تعمیر آثار همچنان تداوم یافت و میرزا اب والقاسم بابر و سلطان اب وسعید در این زمینه کوشش هایی کردند. سپس سلطان حسین بایقرا و وزیرش، عل یشیر نوایی، برخی از آثار پیشین را بازسازی کردند. همچنین بسیاری از صاح بمنصبان و حتی توانگران ناوابسته به دربار، با ساخت و سازهای گونه گون بر شمار بناها افزودند. اگر چه از آثار بازسازی شده عهد تیموریان جز اندک نمونه هایی باقی نمانده است، روایت مورخان این دوره کمبود آگاهی را تا حدی جبران می کند. به نظر می رسد این بخش از معماری آن عصر از دید پژوهشگران معاصر پنهان مانده است.
    کلید واژگان: بازسازی, دوره تیموریان, مرمت, معماری, نوسازی}
    Restoration, reconstruction, renovation and rehabilitation of the monuments and architectural of the past is a notable aspect of architectural course in the Timurid period. The pioneer of this course was Timur (Tamerlane) himself. He spent much wealth for the
    construction, and rebuilt some of the remaining buildings. His son and successor, Shahrukh, overtook his father in the architectural patronage and reconstruction. In the reign of Shahrukh, the princes and courtiers got relatively authority for restoration. After Shahrukh, this process was continued by Timurid kings like Mirza Abu’l-Qasim Babur and
    Sultan Abu-Sa’id. Sultan Husayn Bayqara and his vizier, Ali-Shir Nava’i rebuilt some of the previous buildings. Many of the officers, as well as rich people out of the court, increased buildings through various constructions. In comparison with the vast architectural
    activities in Timurid period, what is remained is little. However, the Timurid historians’ reports can compensate the shortage of information relatively. It seems that this part of Timurid architecture has been neglected by scholars.
    Keywords: Reconstruction, Timurid period, Restoration, Architecture, Renovation}
  • Oleg Grabar
    Translator: Valiollah Kavoosi

    At the same time that Qajars were reigning Iran, many changes appeared in most of European and Asian cultures so that Qajar art was also affected by them. Therefore, continuation of the tradition Golestān-e Honar 14, Winter 2009 6 of visual arts in Iran may have been interrupted in Qajars period. However, on the one hand they used to be penchant for Persian traditional forms and issues in the period, especially for Sassanid and Achaemenian relieves, and on the other hand, there are elements in portraits of Qajar kings which can be rather found in descriptions of ancient texts than remained images of the past. One of the first effects of Qajar paintings was largeness of sizes which showed a very fracture with past, and was considered as a new event in Persian figurative arts. There are many differences between the art in early and late period of Qajars, of which the most significant reason is the development of photography. Despite finding repetitive and inexpressive faces and bodies in Qajar paintings, a kind of attraction is found, which is a consequence of their instinctive simplicity. These works cannot be considered as ways of showing the power of Qajar kings; rather they show an original modernity and popularity. The most attractive aspect of Qajar art is looking for this modernity, and the result of such demand is what is now remained of Qajar art.

  • Sheila S. Blair
    Translator: Valiyollah Kavoosi

    The career of the Ilkhanid vizier and historian Rashided- Din Fazl-ul-llah Hamadani illustrates the nature of taste and artistic production in the late 13th and early 14th centuries. Rashid-ed-Din makes a better model of patronage than an Ilkhanid ruler’s. Much of what is commonly called Ilkhanid architecture or painting was underwritten not by Mongols or their noyan, but by native Iranian counsellors who guided the Mongols pretensions and inspired their tastes. We have plenty of first-hand information about Rashid-ed-Din; especially the Endowment Deed for the Rab-‘e Rashidi, the history written by and illustrated for him, Jāme‘ ot-tawārikh, as well as several other manuscripts he commissioned. Rashid-ed-Din patronage illustrates two forms that became prominent in their period: the tomb complex and the illustrated manuscript. Like other members of the court, Rashid-ed-Din used his wealth to finance architectural projects in the form of pious tax-shelter foundation; including Soltāniyeh, Yazd, Bastām, Hamadan, and the Rab-‘e Rashidi in Tabriz. The latter was destroyed after the death of its founder, but we can get some idea about it from the illustrations in Ilkhanid manuscripts. The model of patronage established by the highest members of the Ilkhanid court in north-western Iran was copied by other notables elsewhere in Iran in the same and the following generation. Via Rashid-ed-Din’s eldest son, Ghiyāss-ed-Din Mohammad, the manuscript patronage was passed to the next generation. By 1340 AD then, the types of artistic work ordered by Rashid-ed-Din in Tabriz at the beginning of the century – the tomb complex – were still commissioned but the scale of patronage had diminished considerably and the audience had become local, or even private.

  • پریسیلا سوچک
    مترجم: ولی الله کاوسی
    سرآغاز فرمانروایی صفویان با دورۀ شکوفایی و بالندگی خوشنویسی در ایران مقارن بود. سنتهای از پیش معین خوشنویسی هم شکل صوری اقلام گوناگون را برای خوشنویسی تعیین می کرد و هم نوع کاربرد هر قلم را. با این حال، خوشنویسان برای تکمیل و بهبود میراث گذشتگان در تکاپو بودند.
    خوشنویسی علاوه بر کتابت، در پیشه هایی چون مهرسازی و حکاکی بر سکه و عاج و فلز هم به کار می آمد و آموختن خوشنویسی عمومیت داشت. بیشتر اعضای خاندان صفوی نیز به خوشنویسی و فراگیری آن رغبت داشتند و حامی خطاطان بودند و آثار ایشان را در مرقعات گرد می آوردند. در دورۀ سلطنت شاه اسماعیل و شاه طهماسب، سنتهای به جامانده از هرات عهد تیموریان با اندک تغییراتی ادامه یافت و قانونمند شد. در آغاز حکومت شاه طهماسب، ابتدا کتابت متون حمایت شد و سپس قطعه نویسی رواج یافت. در این زمان، رساله نویسی در باب خوشنویسی نیز در میان خوشنویسان رایج شد. خوشنویسان این عصر قلمهای ششگانه را که در خوشنویسی ایران سابقه ای دیرین داشت، در آثار خود به کار می گرفتند. شکل و تناسبات حروف این اقلام را سنتهای به جامانده از شیوۀ خوشنویسی یاقوت مستعصمی معین می کرد. ماندگاری این اقلام بر رقابت خوشنویسان در تقلید از آثار پیشینیان استوار بود. به جز قلمهای ششگانه، دو قلم تعلیق و نستعلیق نیز در قلمرو صفویان کاربرد بسیار داشت. مکاتبات اداری را بیشتر به قلم تعلیق می نگاشتند که به گواهی اسنادی قدیمی، ابداع آن در ایران عهد ایلخانان رخ داده است. به رغم رواج تعلیق، بیشتر خوشنویسان به نستعلیق گرایش داشتند. این قلم را در آغاز بیشتر برای نوشتن اشعار به کار می گرفتند؛ اما به زودی در موارد بسیار جای خطوط دیگر را گرفت. این گسترش کاربرد قانونمند شدن حروف و ترکیبات نستعلیق را در پی داشت و رسالات مختلفی برای آموزش قواعد این قلم نگاشته شد. صفویان شیوۀ خوشنویسی سلطان علی مشهدی را بسیار می ستودند. او توانایی شگفتی در نستعلیق خفی داشت. شاگرد او، سلطان محمد نور، نیز در هم نشین کردن نستعلیق خفی و جلی مهارت داشت.
    علاقۀ شاه طهماسب به خوشنویسی خوشنویسان را به بالاترین مقامهای درباری می رساند. در آغاز سلطنت شاه طهماسب، خوشنویسان بسیاری در تبریز شیوۀ خوشنویسی رایج در هرات و شرق ایران را به کار می بردند. شاه محمود نیشابوری یکی از آنان بود که علاوه بر خمسۀ نظامی، قرآنی به خط نستعلیق برای شاه طهماسب کتابت کرد.
    بیشتر خوشنویسان این عهد در قطعه نویسی نیز توانمند بودند. بیشتر این قطعه ها را پس از تذهیب در مرقع جای می دادند. در منابع عصر صفوی، میر علی هروی را هنرمندی اثرگذار خوانده اند و برخی او را در خوشنویسی هماورد سلطان علی مشهدی دانسته اند. شیوۀ این خوشنویس در هندوستان نیز علاقه مندان بسیار داشت.
    سیداحمد مشهدی از شاگردان و پیروان میرعلی بود که در دستگاه شاه طهماسب فعالیت می کرد. از آنجا که این هنرمند استاد میرعماد قزوینی بود، در دوره های بعد، از او به نیکی یاد کرده اند. برجسته ترین خوشنویس اواخر عهد شاه طهماسب مالک دیلمی بود. او در نستعلیق پیرو شیوۀ سلطان علی بود و بر قلمهای ششگانه نیز چنان تسلط داشت که برخی او را یاقوت زمانه خوانده اند.
    در عهد صفوی، خوشنویسی در مرکز حیات فرهنگی و هنری جای داشت. خوشنویسان علاوه بر کتابت مراسلات درباری و استنساخ نسخه های نفیس، به نوشتن اشعار دیگران و سروده های خودشان نیز اشتغال داشتند. با دست به دست شدن این قطعات، آثار خوشنویسان عهد صفوی در ایران و هند و ترکیه سرمشق خوشنویسان قرار گرفت.
  • ولی الله کاوسی

    گلستان هنر قاضی احمد قمی از رساله های دوره صفویه درباره خطاطان و نقاشان و آداب و افزارهای خط و نقاشی است. این رساله را از آن جهت مهم شمرده اند که در زمره نخستین تاریخ نامه های هنر در ایران است. سالهاست که ترجمه روسی و انگلیسی گلستان هنر منتشر شده و مورخان هنر ایران در سرتاسر جهان بدانها استناد کرده اند. نسخه ای از گلستان هنر نیز به زبان فارسی، اما تنها با تکیه بر یک نسخه و بدون تصحیح انتقادی، به کوشش احمد سهیلی خوانساری و با مقدمه مفصل و تحقیقات او، افزون بر سی سال پیش منتشر و بارها تجدید چاپ شده است. با آنکه محققان در صحت همه مطالب گلستان هنر متفق نیستند، این کتاب همچنان از مهم ترین اسناد تاریخ هنر ایران است. جای آن است که اکنون پس از گذشت بیش از شش دهه از انتشار ترجمه روسی، نزدیک به پنج دهه از ترجمه انگلیسی، و بیش از سه دهه از نخستین طبع گلستان هنر به فارسی، طبعی انتقادی از این کتاب منتشر شود. برای فراهم آوردن مقدمه و تبیین ضرورت چنین کاری، نویسنده این مقاله پیشینه موضوع و اقوال محققان ایرانی درباره این کتاب را گردآوری و تدوین کرده است.

  • ولی الله کاوسی
    امیرتیمور در جریان کشورگشایی های خود بهترین و کارآمدترین هنرمندان و صنعتگران را از سرزمینهای فتح شده با خود به پایتختش سمرقند می برد. وی با حمایت از این هنرمندان و به کارگیری ایشان در نظر داشت سمرقند را به یکی از پر رونق ترین شهرهای جهان بدل کند.
    در این نوشتار با استفاده از کتب تاریخی ای همچون ظفرنامة یزدی و زبد التواریخ حافظ ابرو که در دورة تیموری نوشته شده است و همچنین منابع معتبری نظیر گلستان هنر تالیف قاضی احمد منشی و تاریخ ادبی ایران اثر ادوارد براون، تلاش می شود ضمن اشاره به جایگاه هنرهای مختلف (هنرهای صناعی، معماری، موسیقی، خوشنویسی و نقاشی) در دربار تیمور، چگونگی ارتباط وی با هنرمندان هر رشته بررسی گردد و مشهورترین هنرمندانی که با تیمور ارتباط مستقیم داشته اند معرفی شوند.
  • معرفی و نقد نوار شوق دوست
    ولی الله کاوسی
بدانید!
  • در این صفحه نام مورد نظر در اسامی نویسندگان مقالات جستجو می‌شود. ممکن است نتایج شامل مطالب نویسندگان هم نام و حتی در رشته‌های مختلف باشد.
  • همه مقالات ترجمه فارسی یا انگلیسی ندارند پس ممکن است مقالاتی باشند که نام نویسنده مورد نظر شما به صورت معادل فارسی یا انگلیسی آن درج شده باشد. در صفحه جستجوی پیشرفته می‌توانید همزمان نام فارسی و انگلیسی نویسنده را درج نمایید.
  • در صورتی که می‌خواهید جستجو را با شرایط متفاوت تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مطالب نشریات مراجعه کنید.
درخواست پشتیبانی - گزارش اشکال