فهرست مطالب نویسنده:
پیمان مهرورز فر
-
سابقه و هدفیکی از چالش های اساسی در اندودانتیکس، بی حسی مولرهای مندیبل با پالپیت برگشت ناپذیر دردناک می باشد. هدف از این مطالعه مقایسه تاثیر تزریق تکمیلی انفیلتراسیون باکالی و یا لینگوالی آرتیکائین بر میزان موفقیت بی حسی عصب آلوئولر تحتانی در دندان های خلفی بیماران با پالپیت برگشت ناپذیر دردناک بود.مواد و روش هادر این مطالعه کارآزمایی بالینی کنترل شده و دو سویه کور تعداد 160 دندان مولر اول یا دوم دارای پالپیت برگشت ناپذیر دردناک،بر اساس معیارهای ورود و خروج انتخاب شدند.همه ی افراد تزریق بلاک عصب آلوئولر تحتانی با لیدوکائین 2% و اپی نفرین100000/1 دریافت کردند.پس از گذشت 15 دقیقه دندان هایی که به تست سرما پاسخ منفی دادند در یکی از چهار گروه دریافت کننده تزریق مکمل با آرتیکایین 4 درصد و اپی نفرین 100000/1 به این شرح گروه قرار گرفتند:1)شاهد(بدون مکمل)، 2) انفیلتراسیون باکالی 3) انفیلتراسیون لینگوالی 4) انفیلتراسیون باکالی_لینگوالی.شدت درد بیمار بر اساس معیار HP-VAS (170-0 میلی لیتر) در حین تهیه حفره دسترسی، در هنگام ورود به پالپ چمبر و ورود به داخل کانال ثبت گردید.جهت تجزیه و تحلیل آماری آزمون های T-test، Chi-square و kruskal-wallis انجام شد.یافته هاتفاوت معنی داری از لحاظ شدت درد بین گروه ها مشاهده نشد. (05/0نتیجه گیریبه نظر می رسد تزریق مکمل انفیلتراسیون باکالی_لینگوالی باعث افزایش موفقیت بی حسی دندان های مولر مندیبل دارای پالپیت برگشت ناپذیر دردناک می شود. با این وجود هیچ کدام از روش ها موفقیت بی حسی 100 درصد نشان ندادند.کلید واژگان: بی حسی انفیلتراسیون، آرتیکائین، پالپیت، بی حسی عصب آلوئولر تحتانی، تزریق مکملBackground and AimOne of the most important challenges in Endodontics is to achieve a successful anesthesia in mandibular molars with symptomatic irreversible pulpitis. The purpose of this study was to compare the anesthetic efficacy of buccal and/or lingual supplementary injections of Articaine in mandibular molars with symptomatic irreversible pulpitis
Material &MethodsIn this prospective, randomized, double blind, clinical trial study, one hundred sixty first and second molars with symptomatic irreversible pulpitis were selected based on included and excluded criteria. Initially all samples received IANB by using 2% lidocaine with 1:100,000 epinephrine. After 15 minutes the teeth were negatively responded to cold test received supplementary injections by using 4% Articaine with 1:100,000 epinephrine as following groups: 1) control(without supplementary injection) 2) buccal infiltration 3) lingual infiltration 4) buccal_lingual infiltration. Intensity of pain was assessed based on HP-VAS (0-170 mm) in different intervals including access cavity preparation, pulpotomy and pulpectomy. All data were statistically analyzed using Chi-square, T-test and Kruskal-wallis.ResultThere is no statistical differences regarding intensity of pain among all groups (P>0/05). However in first molar both buccal and buccal_lingual supplemental infiltrations were significantly more successful than controls (P=0.02 and P=0.005, respectively). In addition buccal_lingual supplemental infiltration in second molars showed higher success compare to control. (P=0.005)ConclusionIt seems that a new approach of buccal_lingual infiltration of Articaine may improve the anesthesia in mandibular molars with symptomatic irreversible pulpitis.However, none of the above methods reach to 100% success.Keywords: infiltration anesthesia, Articaine, pulpitis, inferior alveolar nerve block, supplementary injection -
سابقه و هدفتشخیص تحلیل داخلی ریشه یکی از معضلات تشخیصی در درمانهای اندودنتیک است. با توجه به این که موفقیت درمان به تشخیص زودهنگام وابسته است، لذا به کارگیری ابزارهای مختلف تشخیصی اعم از تصاویر رادیوگرافی بر پایه فیلم و یا تصاویر دیجیتال و تکنیک های پیشرفته تشخیصی همانندCone Beam CT حائز اهمیت است. بنابراین در این مطالعه قدرت تشخیصی رادیوگرافی دیجیتال با گیرنده PSP در تشخیص این ضایعات را با تصاویرCBCT مورد مقایسه قرار دادیم.مواد و روش هادر این مطالعه تشخیصی ، 45 دندان تک ریشه سالم در جهت مزیودیستال برش داده شده و تحلیل داخلی در سه ناحیه اپیکال، میانی و سرویکال در دندان ایجاد شد. از هر دندان در حالت سالم و دارای حفره تحلیلی، تصاویر رادیوگرافی دیجیتال پری اپیکال( Digora® Optime PSP System/Sordex)و (Newtom VGi -Italy)CBCT تهیه شد. وجود تحلیل در تصاویر پری اپیکال و CBCT در هر محل از دندان توسط یک مشاهده گربا تجربه بررسی شد. مقادیر ارزش پیشگویی مثبت و منفی برای هر روش تصویربرداری با استفاده از آزمون T- Test محاسبه شد؛ و برای مقایسه دو تکنیک تصویربرداری و محل های مختلف ایجاد تحلیل از آزمون کای-دو در نرم افزار spss 19 استفاده شد.یافته هاتصاویرCBCT در مجموع به طور معناداری توافق بالاتری با واقعیت نسبت به رادیوگرافی پری اپیکال دارد (000/0P≤ ) و مجموعه خطا (False Positive+ False Negative) کمتری نسبت به تصاویر رادیوگرافی دیجیتال دارند. همچنین بیشترین خطا در تشخیص تحلیل داخلی ریشه در ناحیه اپیکال (4=Relative Risk) در تصاویر رادیوگرافی دیجیتال نسبت به تصاویر CBCT بود.نتیجه گیریبا توجه به نتایج مطالعه حاضر به نظر می رسد،CBCT نسبت به رادیوگرافی پری اپیکال مجموعه خطای کمتری خصوصا در کشف ضایعات تحلیلی داخلی ریشه در یک سوم اپیکال را دارا می باشد.کلید واژگان: تحلیل ریشه، رادیوگرافی دیجیتال دندانی، توموگرافی کامپیوتری Cone BeamBackground and AimRoot resorption is one of the most difficult diagnostic problems in endodontic treatment. Since successful treatment depends on early diagnosis of this pathology, using several diagnostic methods such as radiographic images based on films, digital images and advanced diagnostic techniques such as Cone Beam CT are important. Therefore, in this study, we compared digital radiography images with PSP detector with CBCT images in diagnosis of these lesions.
Material andMethodIn this in-vitro study, 45 single rooted intact teeth were sectioned in mesiodistal direction and internal resorption in the apical, middle and cervical region of tooth was made. Both group teeth were imaged with digital periapical radiographies (Digora ® Optime PSP System / Sordex) and CBCT (Newtom VGi -Italy). Analysis of periapical and CBCT images of the teeth at each site were evaluated by an experienced observer. Positive and negative predictive values for each imaging technique were calculated using T-Test; and chi-square test was used to compare two different imaging techniques and the location of the resorption by using SPSS 19 software.ResultsIn overall, CBCT images showed significantly higher agreement (pConclusionAccording to this study, it seems, CBCT images compared with digital periapical radiography, have less errors in the detection of internal root resorption lesions, especially in apical region,Keywords: Root resorption, Digital dental radiography, Cone Beam Computerized tomography -
مجله دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی تهران، سال بیست و هشتم شماره 2 (پیاپی 83، تابستان 1394)، صص 115 -121زمینه و هدفتشخیص شکستگی عمودی ریشه دندان اغلب یک معضل کلینیکی ایجاد می کند. تشخیص آن در کلیشه رادیوگرافی داخل دهانی، جز در مواردی که اشعه عمود بر مسیر شکستگی باشد نیز مشکل است. عدم تشخیص اغلب به تصمیم گیری نادرست در مورد طرح درمان آتی دندان منجر می شود. هدف از انجام این مطالعه تعیین دقت تشخیصی گزینه نرم افزاری کنتراست معکوس رادیوگرافی دیجیتال و مقایسه آن ها با تصاویر اولیه جهت یافتن روش ی مناسب جهت تشخیص شکستگی عمودی ریشه دندان بود.روش بررسیدر این مطالعه تشخیصی از 40 دندان تک ریشه خارج شده تصاویر رادیوگرافی با گیرنده Phosphor plate تهیه شد. از هر دندان در حالت سالم و شکسته، تصاویر اولیه و کنتراست معکوس تهیه و ذخیره شد. 2 مشاهده گر با تجربه تصاویر را دو بار و با فاصله دو هفته مشاهده کردند. شاخص های تشخیصی (Accuracy، PPV، NPV، Specificity، Sensitivity) به صورت Absolute و Complete برای هر مشاهده گر و هر نما محاسبه شد. مقادیر Inter and intra observer reliability توسط آزمون Mc-Nemar به دست آمد.یافته هااختلاف آماری معنی داری برای Inter-observer reliability در دو نمای اولیه و کنتراست معکوس نشان داده نشد (05/0 P>)، ولی در Intra-observer Reliability در دو نمای مورد مشاهده، اختلاف معنی دار بود (05/0 P<). برای دقت، حساسیت، ویژگی تشخیصی و PPV در دو نمای مورد استفاده اختلاف معنی داری دیده نشد (05/0 P>)، در حالی که شاخص NPV اختلاف آماری معنی داری را بین دو نما گزارش کرد (05/0 P<).نتیجه گیریکاربرد گزینه ی نرم افزار ی کنتراست معکوس جهت تشخیص شکستگی عمودی ریشه اختلافی با نمای اولیه نشان نمی دهد.
کلید واژگان: شکستگی، رادیوگرافی دیجیتال، کنتراستBackground And AimsDiagnosis of vertical root fractures often poses a clinical dilemma. Diagnosis of VRF in intraoral radiographs, except in cases where the beam is perpendicular to the direction of fracture is difficult. Misdiagnosis often leads to wrong decisions about the design of teeth future treatment plan. The aim of this study was to determine the diagnostic accuracy of reverse contrast enhancement options in digital radiography, and to compare it with the original images to find a suitable method to detect vertical root fracture.Materials And MethodsIn this experimental study, digital radiography with phosphor plate detector was taken from 40 extracted single root teeth. From each intact and fractured tooth, the original and reverse contrast images captured and stored. Two expert observers viewed the images twice with an interval of two weeks. Diagnostic criteria (Accuracy, PPV, NPV, Specificity and Sensitivity) in form of absolute and complete for each observer and each images was calculated. Inter and intra observer reliability was obtained using Mc-Nemar test.ResultsNo significant differences in inter-observer reliability between the initial appearance and reverse contrast was observed (P>0.05), but in view of the intra-observer reliability in two cases, the difference was significant (P<0.05). No significant difference in the accuracy, sensitivity, specificity and PPV was observe between the two used images (P>0.05), whereas significant difference between the two images was found in NPV index (P<0.05).ConclusionThe use of reverse contrast enhancement option for detection of vertical root fracture did not show significant difference from initial view.Keywords: Fracture, Digital radiography, Contrast -
زمینه و هدفعدم تشخیص شکستگی ریشه ممکن است موجب نکروز پالپ در 25% موارد و یا از دست رفتن دندان شود. هدف از این مطالعه بررسی آزمایشگاهی دقت تشخیصی نرم افزار سودوکالر رادیوگرافی دیجیتال PSP در ارزیابی شکستگی افقی ریشه در دندانهای تک ریشه می باشد.روش بررسیدر این مطالعه دقت تشخیصی از 82 دندان تک ریشه انسان استفاده شد. اسکن تصاویر gray scale 16-bit با Digital intraoral imaging plate system (Digora® Optime PSP System/Sordex) انجام شد. از هر دندان پنج تصویر 16-bit (یک تصویر اصلی و چهار سودوکالر Summer enhancement، Copper enhancement، Cool enhancement، Bone enhancement) ذخیره گردید. چهار مشاهده کننده تصاویر را دو بار با فاصله دو هفته مشاهده کردند. شاخصهای تشخیصی (Accuracy، PPV، NPV، Specificity، Sensitivity) به صورت Absolute و Complete برای هر داور و هر نما محاسبه شد. مقادیر Weighted Kappa & kappa برای Inter & Intra Observer Reliability به دست آمد.
یافته هادر این مطالعه بین میزان حساسیت تشخیصی در پنج نمای مورد استفاده اختلاف معناداری دیده نشد. (125/0= P Absolute) و (170/0= P Complete)، ولی در مورد ویژگی تشخیصی اختلاف معنی دار بود. (019/0= P Absolute)و (016/0= P Complete)، همچنین ویژگی تشخیصی دو نمای Summer و Cool بیشتر از سه نمای Original، Copper و Bone می باشد. (025/0= P). مقادیر Weighted Kappa & kappa اختلاف آماری معنی داری را برای Inter & Intra Observer Reliability در پنج نما نشان داد. (032/0= P)نتیجه گیریدو نمای Cool و Summer جهت تشخیص شکستگی افقی ریشه مناسبتر هستند و اختلاف آماری معنی داری با نمای Orginal دارند.کلید واژگان: رادیوگرافی دیجیتال دندانی، پردازش تصویر، تشخیص شکستگی دندانBackground And AimIf root fractures remain undetected, pulp necrosis will occur in 25% of cases leading to eventual tooth loss. The purpose of this study was to evaluate the diagnostic accuracy of digital phosphor plates using pseudo-color enhancement for detection of horizontal root fractures in single-rooted teeth.Materials And MethodsEighty-two human single-rooted teeth were evaluated (41 with no horizontal fracture and 41 with horizontal fractures). Digital intraoral imaging plate system. (Digora® Optime PSP System, Soredex) was used to obtain 16-bit gray scale images. Five 16-bit images were obtained from each specimen and saved (one original and four with pseudo-color enhancement). Four observers evaluated the images twice with a 2-week interval. Accuracy, positive predictive value (PPV), negative predictive value (NPV), specificity and sensitivity for each observer and each image group were calculated.ResultsThe diagnostic sensitivities were not significantly different among the five images (P absolute=0.125, P complete=0.170). But, statistically significant differences were found in the diagnostic specificity (P absolute=0.019, P complete=0.016) among the five views. Cool and Summer views had higher diagnostic specificity than Bone, Copper and Original views (P=0.025). Kappa and Weighted Kappa values showed statistically significant differences for intra- and inter-observer reliability in the five views (P=0.032).ConclusionBoth Cool and Summer views were suitable for detection of horizontal root fractures and had statistically significant differences with the original viewKeywords: Dental digital radiography, Image enhancement, Tooth fracture detection -
سابقه و هدفشکستگی عمودی ریشه از شایع ترین دلایل شکست درمان های اندودونتیک می باشد.هدف از این تحقیق، مقایسه سنسورهای CCD و PSP در تشخیص شکستگی عمودی ریشه در دندان های اندو شده بود.
مواد و روش هادر مطالعه تشخیصی حاضر که به روش آزمایشگاهی صورت گرفت، 40 دندان قدامی فک بالا، انتخاب و پس از آماده سازی و پر کردن کانال ریشه، تاج آنها از2 میلی متری بالای CEJ قطع شد. دندان ها در یک قطعه استخوان خشک قرار گرفته، از آنها با دو سنسور CCD و PSP با ژئومتری یکسان با دو زاویه صفر و 15 درجه افقی رادیوگرافی تهیه شد. سپس در دندان ها شکستگی عمودی ایجاد و قطعات شکسته چسبانده شدند. مجددا از دندان ها در همان شرایط رادیوگرافی تهیه شد. سه مشاهده گر تصاویر را جهت مشاهده خط شکستگی مورد بررسی قرار دادند. داده ها با آزمون نسبت ها و Wilcoxon Signed Ranks مورد بررسی آماری قرار گرفتند.
یافته هااختلاف آماری معنی داری بین ویژگی دو سنسور در تشخیص شکستگی عمودی ریشه مشاهده نشد(592/0 P-value (complete)=، 1 P-value (absolute)=). در حساسیت تشخیص شکستگی های باکولینگوالی و مزیودیستالی نیز دو سنسور اختلاف آماری معنی داری نداشتند. (180/0 P-value BL (Complete)=، 109/0 P-value BL (Absolute)=). (593/0 P-value MD (Complete)=، 102/0 P-value MD (Absolute)=). حساسیت تشخیص شکستگی باکولینگوالی در هر دو سنسور نسبت به شکستگی مزیودیستالی بیشتر بود (001/0 P<).
نتیجه گیریتوانایی دو سنسور CCD و PSP در تشخیص شکستگی عمودی ریشه در دندان های اندو شده یکسان است.
کلید واژگان: رادیوگرافی دیجیتال، رادیوگرافی دندان، شکستگی عمودی ریشه، دندان، تشخیص، کانال ریشه، دندان اندو شدهObjectiveVertical root fracture (VRF) is among the most common causes of endodontic treatment failures. This study aims to compare charge-coupled devices (CCD) and photostimulable phosphor plates (PSP) for detection of vertical root fractures in endodontically treated teeth.MethodsIn this diagnostic in-vitro study, 40 maxillary anterior teeth were selected and after preparation and root canal filling, their crowns were cut 2mm above the cementoenamel junction (CEJ). The teeth were embedded in a piece of dried bone and radiographed using CCD and PSP with equal geometry at zero and 15° horizontal angles. VRFs were then induced and the fractured fragments were reattached. The teeth were radiographed again. Three observers evaluated the radiographs for detection of fracture line. Data were analyzed using the Proportion test and Wilcoxon’s Signed Ranks test.ResultsNo significant difference was found between the two sensors in detection of VRFs [P (complete)=0.592, P (absolute)=1]. The sensitivity of the two sensors for detection of buccolingual and mesiodistal fractures was not significantly different [P value BL (absolute)=0.109, P value BL (complete)0.180][P value MD (complete)=0.593, P value MD (absolute)=0.102]. The sensitivity of both sensors for detection of buccolingual fracture was higher than for mesiodistal fractures (P<0.001).ConclusionCCD and PSP had equal efficacy for detection of VRFs in endodontically treated teeth.Keywords: Digital radiography, Dental radiography, Vertical root fracture, Tooth, Diagnosis, Root canal, Endodontically treated tooth -
بیان مساله: تعیین طول کارکرد کانال اهمیت ویژه ای در موفقیت درمان های ریشه دارد. روش های گوناگونی به این منظور مورد استفاده قرار می گیرد و در این میان پرتونگاری شایع ترین روش است.هدفهدف از پژوهش کنونی، مقایسه ی فیلم های معمولی و خود ظهور (Self developing) نسبت به روش استاندارد طلایی در برآورد طول کارکرد کانال بود.
مواد وروشدر این بررسی توصیفی به منظور تعیین طول کارکرد کانال، با دو گونه فیلم معمولی و خود ظهور در شرایط آزمایشگاهی از 45 کانال مزیوباکال دندان های مولر نخست فک بالا که در فانتوم هد مانت شدند پرتونگاری فراهم گردید. فیلم های معمولی در پروسسور خودکار ظاهر و فیلم های خود ظهور بر پایه ی روش پیشنهادی کارخانه ی سازنده آماده شدند. تصاویر توسط سه اندودونتیست و یک رادیولوژیست به گونه ی دو سویه کور (Double blind) ارزیابی گردید. طول کارکرد حقیقی (نمایه طلایی) بر روی دندان های کشیده شده مشخص شد و سپس اختلاف میان طول کارکرد در دو روش پرتونگاری با یکدیگر و با طول کارکرد حقیقی تعیین گردید. نتایج با آزمون های آماری تی (t) و تی زوج (Paired t) ارزیابی شد.یافته هامیانگین تفاوت طول کارکرد میان روش پرتونگاری با فیلم معمولی و نمایه ی طلایی برابر با 33/0 میلی متر و میانگین تفاوت طول کارکرد میان روش پرتونگاری با فیلم های خود ظهور و نمایه ی طلایی 14/0 میلی متر بود، که این اختلاف از نظر آماری معنادار نبود (06/0 = p) و (7/0= p). همچنین اختلاف آماری معنادار میان دو روش پرتونگاری در برآورد طول کارکرد کانال دیده نشد (4/0= p).نتیجه گیریگرچه اختلاف معنادار میان این دو گونه فیلم در تعیین طول کارکرد وجود نداشت، بررسی ها نشان می دهد، که فیلم های خود ظهور نتایج آماری بهتری دارند. بنابراین، در شرایطی که به تاریکخانه و محلول ظهور و ثبوت دسترسی نیست، می توان از این گونه فیلم به جای فیلم معمولی استفاده کرد.
کلید واژگان: طول کارکرد، کانال ریشه، فیلم خود ظهور، فیلم پرتونگاری معمولیStatement of Problem: Determining the appropriate Working Length (WL) is an important factor in the success of root canal therapy. Several methods are available for this purpose but radiography is the mostly used one.PurposeThe aim of this study was to compare the conventional and self -developing films with a Gold standard in estimation of the working length.Materials And MethodIn this descriptive study, radiographs were obtained with conventional and self-developing films from 45 mesiobuccal maxillary molar root canals which were mounted on a phantom head. Conventional films were processed automatically and self-developing films manually in accordance with manufacturer’s instructions. The radiographs were examined by three endodontologists and one oral and maxillofacial radiologist under double-blind conditions. Actual working lengths were measured on each tooth (Gold standard) and then measurements from each film type were compared together and against the Gold Standard. The data were analyzed using t-test and paired t-test.ResultsThe average difference in WL between the conventional and self-developing films measured against the Gold standard was 0.33 mm and 0.14 mm, respectively. No significant difference was found between these two types of films and the Gold standard (p =0.06 and p =0.7, respectively). Also, there was no significant difference between these two types of films for estimation of the working length (p =0.4).ConclusionAlthough there was no significant difference between these two types of films, the assessment shows that self-developing films produced more accurate results in estimation of the working length. It is concluded that in the absence of dark room and processing solutions, self-developing films can be suitably used instead of conventional films. -
سابقه و هدفبا توجه به اهمیت عمق و طول بی حسی در ارائه خدمات تهاجمی دندانپزشکی و وجود گزارشاتی مبنی بر تاثیر مثبت اضافه کردن مخدرها با لیدوکائین بر عمق و طول مدت بی حسی و نیز وجود کاستی ها در تحقیقات قبلی و به منظور تعیین تاثیر لیدوکائین اپی نفرینه با فنتانیل ولیدوکائین اپی نفرینه برعمق وطول بی حسی ناشی ازبلاک عصب آلوئولارتحتانی انجام گرفت.مواد و روش هاتحقیق به روش کارآزمایی بالینی از نوع cross-over روی تعداد 19 نفر و 38 نمونه انجام گرفت. دندان مولر اول، کانین واینسیزور لترال به عنوان دندان مورد وکانین سمت مقابل به عنوان دندان شاهد، در فواصل متفاوت توسط پالپ تستر،جهت بررسی بی حسی پالپ، به مدت 60 دقیقه ارزیابی شدند. حداکثر خروجی پالپ تستر (80/ 80) به عنوان بی حسی کامل قلمداد شده و بر این اساس موفقیت بی حسی، شکست بی حسی، سرعت آغاز بی حسی و طول مدت بی حسی مورد قضاوت آماری قرار گرفت.یافته هاتحقیق روی تعداد 19 بیمار و 38 نمونه انجام گرفت. میزان درد، زمان شروع بی حسی لب و پالپ کارآمدی تزریق بر حسب نوع دندان و نیز میزان بقای بی حسی در نمونه های مورد بررسی مشابه بوده و اختلاف آن ها به لحاظ آماری معنی دار نبود. (p<0.2)نتیجه گیریبه نظر می رسد که اضافه کردن فنتانیل به محلول لیدوکایین اپی نفرینه تغییر معنا داری در افزایش موفقیت در دندان های مورد بررسی ایجاد نمی کند.
کلید واژگان: بی حسی، لیدوکایین، بلاک عصب آلوئولار تحتانی، فنتانیلBackground And AimThe quality pertaining to the depth and duration of local anesthesia in the primary issue of concern in invasive dental procedure. Profound pulpal anesthesia is necessity for successful dental procedures and failure occurs most often with the interior alveolar nerve block. Positive effects of periods combined with lidocaine has been documented in dentistry, however, no objective study has so far evaluated the effect of lidocaine with and without the effect of fentanyle. Therefore the aim of this study was to evaluate the anesthetic efficacy of using fentanyle with lidocaine in depth and duration of pulpal anesthesia in human inferior alveolar nerve block with pulp tester.Materials And MethodsThis cross over double blind randomized controlled Trial consisted of 19 subjects rating from 19-29 years of age. Each subject was injected with following anesthetics in two separate sections. A: 1.8 ml lidocaine 2% with 1: 80000 epinephrine+40 μg fentanyl (0.8 ml) B: 1.8 ml lidocaine 2% with 1:80000 epinephrine +0.9% saline(0.8 ml) An electric pulp tester was used to test the anesthetic depth of the first molar, canine and lateral incisor in 3 minutes with 60 minutes, interval. If a degree of 80 was consecutively detected 2 times within 15 minutes and maintained for 60 minutes, the anesthesia was regarded successful.Conclusioncombining fentanyl with lidocaine 2% (1:80000 epi) has no significant effect in obtaining profound pulpal anesthesia.ResultsThere was no significant difference between the two groups in terms of level of pain, onset on anesthesia in the pulp and lower lip, adequacy of anesthesia in a specific tooth and duration of anesthesia (P<0.2). -
سابقه و هدفضخامت لایه ای مناسب یکی از خصوصیات مهم در سیلرهای اندودنتیک است که می تواند بر قابلیت سیل کنندگی سیلرها تاثیرگذار باشد. با توجه به اهمیت موضوع و وجود انواع مختلفی از سیلرها، هدف تحقیق حاضر، مقایسه ضخامت لایه ای 5 سیلرRSA، Topseal، 2 Seal، AH26 و Acroseal در شرایط آزمایشگاهی، در دانشکده دندانپزشکی دانشگاه آزاد اسلامی و در سال85-1384بود.مواد و روش هااین مطالعه تجربی آزمایشگاهی بر روی 50 نمونه انجام شد. مقدار کمی از سیلرها بر روی قطعه شیشه ای قرار داده شده، قطعه شیشه دومی بر روی آن قرار گرفت. نمونه ها در زیر یک وزنه 200 گرمی به مدت 10 دقیقه تحت فشار قرار گرفتند. پس از سخت شدن کامل سیلرها اندازه گیری ضخامت لایه ای توسط کولیس دیجیتالی با دقت 01/0 میلی متر انجام گرفت. این عمل 10 بار برای هر گروه سیلر تکرار شد. یافته های بدست آمده توسط آزمون آماری One–way ANOVA مورد مقایسه آماری قرار گرفته، مقایسه دو به دو سیلرها با کمک آزمون آماری Tukey HSD صورت گرفت.یافته هامیانگین ضخامت لایه ای این سیلرها برحسب میلی متر به شرح زیر بود:018/0±40/0=RSA، 014/0± 38/0=2Seal، 014/0±41/0=Topseal، 019/0±37/0=Acroseal و 020/0±36/0=AH26سیلرهای Acroseal، 2Seal و AH26 کمترین میزان ضخامت لایه ای را نشان دادند ولی اختلاف آماری معنی داری بین این سیلرها وجود نداشت. سیلرهای RSAو Topseal ضخامت لایه ای بیشتری را نشان دادند و اختلاف آنها با سایر سیلرها از نظر آماری معنی دار بود (05/0P<). هرچند که اختلاف معنی داری بین این دو سیلر از لحاظ آماری وجود نداشت.نتیجه گیریکلیه سیلرهای مورد مطالعه ضخامت لایه ای قابل قبولی را دارا بودند ولی سیلر AH26 در مقایسه با سایر سیلرها کمترین ضخامت لایه ای را نشان داد.
کلید واژگان: ضخامت لایه ای، سیلرهای اندودنتیک، مواد پرکننده کانالکلید واژگان: ضخامت لایه ای، سیلرهای اندودنتیک، مواد پرکننده کانالBackground And AimAn adequate film thickness is an important property of an endodontic sealer, when used in combination with gutta-percha, ensuring an hermetic three- dimensional root canal obturation. Film thickness also affects the sealing ability of sealers. The aim of the present study was to compare the film thickness of the following five root canal sealers: RSA, Topseal, 2Seal, AH26 and Acroseal in Islamic Azad University at 2006.Materials and MethodsIn this experimental study all root canal sealers were mixed following mixing procedures advised by manufacturers. A small amount of sealer was placed between two glass plates and a load of 200 gr was applied vertically on the top glass plates for 10 minutes. After setting, the thickness of sealers was measured with a set of digital calipers accurate to 0.01mm. The procedure was repeated ten times for each sealer (n=10). The all data were analyzed by One-way ANOVA and Tukey HSD tests.ResultsThe mean film thickness (mm) were respectively: AH26=0.36±0.020, Acroseal=0.37±0.019, Topseal= 0.41±0.014, 2Seal=0.38±0.014, RSA=0.040±0.018. AH26, 2Seal and Acroseal showed the best results, but differences among the three groups of sealers were not statistically different. RSA and Topseal showed the highest film thickness and a statistically significant difference was noted among these sealers and the others, but difference among RSA and Topseal was not statistically different.ConclusionAll root canal sealers had acceptable film thickness, but AH26 showed the least film thickness. -
سابقه و هدف
پر کردن سه بعدی کانال ریشه جهت حفظ سلامت و یا دستیابی به رژنراسیون یا ترمیم بافتهای پری اپیکال از اهداف اصلی درمانهای ریشه است. مواد پر کننده انتهای ریشه در موارد متعددی جهت حصول به اهداف بالا مورد استفاده قرار می گیرد. از مواد رایج پرکننده انتهای ریشه می توان بهMineral Trioxide Aggregate اشاره کرد که نوع خارجی آن ماده ای گران قیمت بوده ولی نوع ساخت داخل آن قیمت پایین تری دارد. هدف از این مطالعه بررسی واکنش بافت همبند به MTA سفید خارجی و ساخت داخل بودو همچنین تعیین فازهای کریستالی سطحی آن با روش آزمایش تفرق اشعه ایکس (XRD) بود.
مواد و روش ها40 موش صحرایی به 5 گروه 8 تایی تقسیم شدند. لوله های پی اتیلن پر شده با MTA سفید خارجی و ساخت داخل و لوله های خالی به عنوان کنترل در بافت همبند زیر جلدی کاشته شد. نمونه ها پس از 7 و 14 و 30 و 60 و 90 روز مورد بررسی هستیولوژیک قرار گرفتند و بدین صورت گروه بندی شدند. صفر، بدون سلول التهابی، بدون واکنش. یک، کمتر از 25 سلول التهابی، واکنش خفیف. دو، 25 الی 125 سلول التهابی، واکنش متوسط. سه، بیش از 125 سلول التهابی، واکنش شدید، از تست آماری Kruskal-Wallis برای بررسی تفاوت های آماری در سطح معنی داری 05/0< p استفاده شد. و سپس نمونه ها برای آنالیز تفرق اشعه ایکس وآنالیز فازی تحت آزمایش(ایکس ار دی) در محدوده تفرق 140-20 درجه قرارگرفتند.
یافته هابه طور کلی واکنش التهابی با گذشت زمان در تمامی گروه ها کاهش یافت و همچنین با بررسی پیکهای موجود در هیستوگرام پی به ساخت لایه متفاوت از زیر پایه (از جنس کلسیم و فسفاتی) برده شده. گروه های آزمایشی در مقطع زمانی 7 روز التهاب متوسط تا شدید داشتند که با گروه کنترل که التهاب خفیف تا متوسط داشت، اختلاف آماری معنی داری داشت (04/0 = p). بین گروه های آزمایشی و گروه کنترل در مقطع زمانی 14، 30، 60 و 90 که همگی التهاب متوسط تا خفیف نشان دادند، اختلاف آماری معنی داری مشاهده نشد (05/0 p>). گروه های آزمایشی در مقاطع زمانی از لحاظ ساختمان کریستالی با گروه کنترل، اختلاف فازی معنی داری داشت ولی بین گروه های آزمایشی اختلاف فازی معنی دار نبود.
نتیجه گیریواکنش التهابی بافت همبند زیر جلدی موش به MTA سفید خارجی و ایرانی یکسان است و MTA در صورت در معرض قرارگیری با سیستم های بیولوژیک دچار تغییرات کریستالوگرافی شده که ممکن است منتج به تغییرات خواص فیزیکی و شیمیایی آن گردد.
کلید واژگان: مواد پر کننده انتهای ریشه، XRD، ProRoot MTABackground And AimThree Dimensional obturation of root canal to preserve or reach the regeneration or healing of periodontal tissues is one of main goals of root canal therapy. Root end filling materials are used in numerous situations to reach the above goals. One of the common root end- filling materials is mineral trioxide aggregate which the foreign one is more expensive than Iranian one. The aim of this study was to compare the reaction of connective tissue to Iranian and foreign MTA.
Materials And Methods40 rats were divided in to 5 groups of 8. The polyethylene tubes filled whit foreign and Iran made white MTA and also empty ones were implanted in subcutaneous connective tissue. The samples were examined histological after 7, 14, 30, 60 and 90 days and were scored as followings: 0, without inflammatory cells; without inflammatory reaction. 1, less than 25 inflammatory cells; mild inflammatory reaction. 2, 25 to 125 inflammatory cells; moderate inflammatory reaction.3, more than 125 inflammatory cells; severe inflammatory reaction. The samples were prepared for XRD test under (20-120) χ), and select major peak for comparisons.Kruskal-Wallis test with a significance level of p<0.05 was used to compare statistical differences.
ResultsOverall, inflammatory reactions were reduced in all groups gradually. Experimental groups had moderate to severe inflammation in 7 days interval which had significant difference with the control group having mild to moderate inflammation (p=0.04).). There was significant differences between Before and after exposure it seems that one biphasic calcium phosphate layer (derived from substrate), be generated also There was not any significant differences between experimental and control group in 14, 30, 60, 90 days (p>0.05).
ConclusionInflammatory tissue reaction to subcutaneous implantation of Iranian and foreign MTA was the same.
-
سابقه و هدفگاهی در هنگام درمان ریشه دندان مانند سایر اعمال دندانپزشکی شرایط پیش بینی نشده ای رخ میدهد که پرفوراسیونها از جمله مهمترین این حوادث هستند. هدف اصلی درمان پرفوراسیونها، سیل سریع و کامل ناحیه پرفوره شده، برای جلوگیری از نشت باکتریال است.هدف این مطالعه مقایسه ریز نشت سه نوع MTA (MTA White – ProRoot MTA و Root MTA) در درمان پرفوراسیونهای ناحیه فورکیشن بود.مواد و روش هادر این مطالعه روش تحقیق از نوع تجربی و تکنیک، مشاهده ای بود. جامعه مورد بررسی از 51 دندان مولر کشیده شده فک پایین انسان تشکیل می شد. این دندانها پس از ترمیم ناحیه پرفوره شده با سه نوع MTA مذکور، با استفاده از روش Dye penetration و سپس clearing دندانها و با استفاده از استریومیکروسکوپ، از نظر میزان نفوذ رنگ در دیواره های درگیر رتبه بندی شدند و نتایج حاصله با استفاده از نرم افزار SPSS 13 و تست آماری Kruskalwallis از لحاظ آماری آنالیز شدند.یافته هاMTA نوع ProRoot کمترین ریز نشت را داشت در حالی که این مقدار در دو نوع دیگر مشابه بود. میزان تفاوت ریز نشت در سه نوع MTA از لحاظ آماری معنی دار نبود (6/0 =P). در ضمن کمترین دندانهای درگیر در گروه ProRoot MTA و بیشترین تعداد در گروه MTA White بود ولی این تفاوت نیز از نظر آماری معنی دار نبود (8/0 = p).نتیجه گیریطبق مطالعه حاضر MTA از قدرت سیل بسیار بالایی در پرفوراسیونهای فورکا برخوردار است. MTA ایرانی نیز از این قانون مستثنی نیست. با توجه به اینکه مطالعات زیادی روی MTA ایرانی انجام نگرفته است، به نظر می رسد بررسی کارایی این ماده در فواصل زمانی مختلف و با استفاده از روش های دیگر ضرورت دارد.
کلید واژگان: پرفوراسیون فورکیشن، ریز نشت، dye leakage، ProRoot MTA، Root MTA، MTA White، روش clearingBackground And AimRoot canal therapy, like other dental treatments, faces a number of unexpected complications, perforations being the most important of all. The main goal of perforation management is to rapidly and securely seal the perforated area to prevent bacterial influence and leakage. With this regard, this study aimed to compare the amount of microleakage between three brands of MTA (ProRoot MTA, White MTA and Iranian MTA.Materials And MethodsThis experimental study was conducted on 51 human mandibular extracted molars. After sealing the perforated area by MTA, microleakage was evaluated using dye penetration and then clearing technique. Results were statistically analyzed using SPSS software and Kruskal Wallis test.ResultsMicroleakage found to be least in ProRoot MTA and equal in MTA White and Root MTA. Differences, however, were not statistically significant (P=0.6). The most involved teeth belonged to MTA White and the least belonged to ProRoot MTA. Again differences were not significant.ConclusionsThis study revealed the high efficiency of MTA in sealing the perforated forcations and the Iranian brand would not be exception. Due to the low number of available studies on the subject of Iranian MTA`s efficiency in sealing the perforations, it is highly recommended to conduct more investigations in this regard and compare the results. -
سابقه و هدفتحقیقات نشان داده اند که فایل های چرخشی در مقایسه با فایل های دستی می توانند تقارب مناسبی برای کانالهاجهت پرکردن با کمترین احتمال خطر جابجایی ایجاد کنند. هدف از این تحقیق مقایسه فایل های K-FlexoFile وLiberator در میزان برداشت عاج از دیواره های کانال مزیولینگوال مولرهای اول فک پایین خارج شده از دهان بود.مواد و روش هادر این تحقیق تجربی تصاویر اولیه ریشه مزیال 40 دندان مولراول فک پایین خارج شده از دهان توسط دستگاه CT Scan در مقاطع 2، 5/4 و 7 میلی متری نوک اپکس تهیه شد. نمونه ها به دو گروهF و L تقسیم گشتند. گروهF توسط فایل های K-FlexoFile و گروهL توسط فایل های Liberator آماده سازی گردیدند. تصاویر پس از آماده سازی از همان مقاطع تهیه شد. میزان برداشت عاج توسط آنالیز آماری ANOVA و آزمون t-test مورد ارزیابی قرار گرفت.یافته هادر مقطع تاجی، گروه F بیشترین برداشت را از دیواره دیستوباکال (7 17/0میلی متر) وکمترین را از دیواره مزیال (7 10/0میلی متر) با اختلاف معنی دار داشت (005/0p<). گروه L بیشترین برداشت را از دیواره دیستال (7 18/0میلی متر) داشت و اختلاف آن با میزان برداشت از دیواره های مزیال (4 09/0میلی متر) و لینگوال معنی دار بود. در مقطع میانی، در گروه F بیشترین برداشت از دیواره لینگوال بودو با دیواره های مزیال ودیستوباکال اختلاف معنی داری داشت (05/0(p<. ولی در گروه L اختلاف معنی داری در میزان برداشت از دیواره ها وجود نداشت.در مقطع اپیکالی، بیشترین برداشت در دو گروه LوF از دیواره های لینگوال ومزیال صورت گرفت و بطور کلی میزان برداشت عاج در دو گروه تفاوت آماری معنی داری نداشت (05/0p>).نتیجه گیریمیزان برداشت عاج در دو گروه تفاوت آماری معنی داری نداشت و هر دو گروه بخصوص Liberator در مقطع تاجی نواحی خطر را مورد تهاجم قرار دادند. در مقاطع میانی واپیکالی هر دو گروه بخوبی بیشترین برداشت را از دیواره ضخیم لینگوال انجام داده و الگوی آماده سازی خوبی را ارائه نمودند. با توجه به آنکه زمان آماده سازی بافایل های Liberator به طور معنی داری کمتر از فایلهای K-FlexoFile بود (0001/0P>) لذا استفاده از این فایلها توصیه می- گردد.
کلید واژگان: Liberator، K، FlexoFile، برداشت عاج، جابجایی کانالBackground And AimNumerous studies have shown that NiTi rotary instruments can effectively produce a well-tapered root canal form, with minimal risk of transportation. This study aimed to compare of dentin removal from mesiolingual canal walls of human extracted mandibular first molars using liberator and K-FlexoFile.Materials And MethodIn this experimental study, the initial images of 40 mesial roots of extracted mandibular first molars were scanned at 2, 4.5 and 7 mm from the apex by CT Scan system. Samples were divided in two groups. F group was prepared with K-FlexoFile and L group was prepared with Liberator files. Post-instrumentation images was recorded. The amount of dentin removal and canal transportations were evaluated and analyzed by ANOVA and t-test.ResultsAt the coronal level of F-group, the most removal was done from distobuccal wall (0/17 0/07mm)and it had significant difference with the least removal from mesial wall (0/10 0/07mm)(p<0.005).L group had the most removal from distal wall(0.18 0.07mm) and the difference from mesial(0.09 0.04mm)and lingual walls was significant(p<0.05).At The middle level, F group did the most removal from lingual wall which had significant difference with mesial and distobuccal walls(p<0.05). But there was no significant difference between dentin removal in L group at this level.At the apical level, in both of the groups, the most removal was done from lingual and mesial walls with no significant difference between them(p>0.05).ConclusionsAt the coronal level,there was no significant difference between two groups in dentin removal and both of them especially Liberator,attacked danger zones.. At the middle and apical levels,both of the groups well did the most removal from the lingual thick wall. -
سابقه و هدفپرفوراسیونهای ایاتروژنیک یکی از علل شناخته شده جهت شکست درمان ریشه دندان محسوب می شوند و امروزه اعتقاد عمومی بر این است که جهت دستیابی به یک موفقیت طولانی مدت، سیل هر چه سریعتر ناحیه پرفوراسیون توسط یک ماده ترمیمی مناسب و جلوگیری از نفوذ و نشت میکروبی، رمز موفقیت درمان اینگونه ضایعات خواهد بود، بنابراین مطالعه حاضر با هدف بررسی توانایی سیل این مواد انجام شد.مواد و روش هااین مطالعه به روش تجربی و با روش نمونه گیری ساده انجام شد. در این مطالعه 55 دندان مولر انسانی کشیده شده فک پایین در 3 گروه آزمون 15 تایی و 2 گروه شاهد مثبت و منفی بررسی شدند. پس از تهیه حفره دسترسی و آماده سازی و پر کردن استاندارد کانالهای دندانی، پرفوراسیونهایی با قطر استاندارد ISO. 0.12 در ناحیه کف پالپ چمبر در تمام نمونه ها ایجاد شدند. سپس ناحیه پرفوراسیون در گروه آزمون 1 توسط آمالگام، در گروه آزمون 2 توسطMTA (Mineral Trioxide Aggregate) و در گروه آزمون 3 توسط Geristore مسدود شدند. سپس کلیه دندانها با استفاده از تکنیک Dye penetration و روش شفاف سازی (clearing) جهت ارزیابی میزان نفوذ رنگ در زیر استریومیکروسکوپ با بزرگنمائی X 20 بررسی شدند. مجموع اعداد خام بدست آمده توسط تستهای ANOVA بررسی و توسط تست Mann – Whitney معنی دار شدند.یافته هانتایج این مطالعه نشان دادند که آمالگام به نسبت MTA و Geristore ریزنشت بسیار زیادی را نشان می دهد. MTA و Geristore نیز هر دو دارای قابلیت سیل بالایی بوده ولی از نظر آماری تفاوت معنی داری در میزان ریزنشت MTA با Geristore وجود نداشت.نتیجه گیریبراین اساس بنظر می رسد که کاربرد رزین اینومرهای جدید مانند GERISTORE یا MTA نسبت به آمالگام در ترمیم ناحیه پرفوراسیون ارجحیت دارد.
کلید واژگان: پرفوراسیون فورکا، Amalgam، Geristore، MTAPurposeIatrogenic perforation has been known as one of the most important factors in endodontic failure. Nowadays, the immediate restorative material is considered as the key of long term success. The purpose of this study was to compare the sealing ability of Amalgam, MTA, Geristore which place in furcation perforation.Methods & Materials: In this experimental study, Fifty-five extracted human molar teeth were allocated randomly to three groups (n=15). Furcal perforations were made in teeth using an ISO 012 round bur in a slow – speed handpiece. Three different dental materials including Amalgam (group 1), MTA (group 2), Geristore (group 3) were used to repair the perforation areas. The microleakage at the repaired sites was then tested by dye penetration and cleaning method and evaluated under stereomicroscope at x20 magnification. The all data were statistically analyzed with ANOVA & Mann – Whiteny tests.ResultsThe findings have shown that the perforation repaired with MTA and Geristore leaked significantly less to the tracer dye than those repaired with Amalgam (P=0.000), however, there was no statistical difference between MTA and Geristore (P=1.000).ConclusionThe results of this study support usage of Geristore and MTA with high seal ability for perforation repair. -
سابقه و هدفاز آنجایی که حضور پایدار باکتری ها در سیستم کانال ریشه از علل اصلی شکست درمان ریشه می باشد، شناخت فلور میکروبی دندانهای با درمان ریشه شکست خورده بسیار حایز اهمیت است. هدف از این مطالعه، تعیین میزان حضور E.faecalis در کانالهای خوب درمان ریشه شده مبتلا به پریودنتیت مزمن آپیکال در یک جمعیت ایرانی بود.مواد و روش هااین تحقیق از نوع case series بوده، روش نمونه گیری در آن غیر احتمالی ساده بود. در این مطالعه 22 دندان با پرکردگی قبلی ریشه و رستوریشن تاجی مناسب و رادیولوسنسی آپیکالی مشخص در رادیوگرافی جهت درمان مجدد انتخاب شدند. پس از خارج کردن پرکردگی قبلی ریشه ها، عمل نمونه گیری از کانال توسط کن کاغذی صورت گرفته و نمونه ها در حرارت 35 درجه سانتیگراد انکوبه شدند. رشد باکتری های بیهوازی اختیاری توسط روش های دقیق میکروب شناسی مورد ارزیابی قرار گرفت.یافته هانتایج این مطالعه، حضور باکتری ها را در 13 دندان از مجموع 22 دندان (59%) نشان داد. حضور فراوان کوکسی های گرم مثبت بیهوازی اختیاری شامل staphylococcus aureus، E. Faecalis به صورت کشت تک میکروبی مشاهده گردید. E. Faecalis شایعترین گونه باکتریال بود که در 46% از دندانهای با کشت مثبت استحصال گردید.نتیجه گیریبنظر می رسد که بعضی گونه های بیهوازی اختیاری مقاوم در شرایط اکولوژیکی خاصی می توانند به خاطر مقاومت و قدرت نفوذ زیادشان یکی از علل شکست درمانهای ریشه باشند.
کلید واژگان: شکست درمان ریشه، فلور میکروبی پس از درمان ریشه، StaphylococcusAimThe information about the microbiology of root canal treated teeth with persistent periapical lesion is very important, because the main cause of endodontic failure in such cases is persistent infection. The purpose of this study was to determine the occurrence of Enterococcus faecalis in teeth with failed endodontic treatment in an Iranian population. Methods & Materials: Twenty two asymptomatic root-filled teeth with chronic apical periodontitis were selected for retreatment. After removal of the root – filling material, the canal was sampled with paper points. All samples were grown under aerobic condition at 35 ˚c, then the bacterial growth was accurately analyzed.ResultsThe finding indicated that bacteria were cultivated in 13 of the 22 (%59) teeth examined in the study. Enterococcus faecalis and staphylococcus aureus were the most commonly recovered bacteria. All cultivable bacteria were isolated in pure culture (monoinfection).ConclusionIt seems that some bacterial species (faculative anaerobes) with a special ecological resistance and high penetration ability have an important role in endodontic failures.
بدانید!
- در این صفحه نام مورد نظر در اسامی نویسندگان مقالات جستجو می‌شود. ممکن است نتایج شامل مطالب نویسندگان هم نام و حتی در رشته‌های مختلف باشد.
- همه مقالات ترجمه فارسی یا انگلیسی ندارند پس ممکن است مقالاتی باشند که نام نویسنده مورد نظر شما به صورت معادل فارسی یا انگلیسی آن درج شده باشد. در صفحه جستجوی پیشرفته می‌توانید همزمان نام فارسی و انگلیسی نویسنده را درج نمایید.
- در صورتی که می‌خواهید جستجو را با شرایط متفاوت تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مطالب نشریات مراجعه کنید.
©2000-2025 magiran.com All Rights Reserved.