به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

تنها با پرداخت 70 هزارتومان حق اشتراک سالانه به متن مقالات دسترسی داشته باشید و 100 مقاله را بدون هزینه دیگری دریافت کنید.

برای پرداخت حق اشتراک اگر عضو هستید وارد شوید در غیر این صورت حساب کاربری جدید ایجاد کنید

عضویت

مقالات رزومه دکتر ابوذر مجلسی کوپائی

  • آسوده میرخواجه الدین، ابوذر مجلسی کوپائی*، محمد سعید ایزدی
    بافت های ناکارآمد شهری، ناهنجاری اجتماعی را در برابر ساکنین قرار می دهد. نوسازی بافت های ناکارآمد نیز همانند بسیاری دیگر از مسائل شهری امروزه تحت تاثیر مفاهیم پایداری قرار دارد. پایداری اجتماعی در مداخله با رویکرد اجتماعی در بافت های ناکارآمد ضروری است. پژوهش حاضر سعی بر آن دارد تا با بررسی ادبیات موجود پیرامون پایداری اجتماعی، عوامل کلیدی موضوع را استخراج کرده و به تحلیل آن ها در بافت ناکارآمد همت آباد بپردازد. هدف این پژوهش تبیین معیارهای نحو فضا در نوسازی بافت و همچنین ارائه اهداف کلان و خرد، راهبردها، سیاست ها و دست یابی به اهداف در جهت بهبود کیفیت از لحاظ شاخص های پایداری اجتماعی در فرآیند نوسازی بافت ناکارآمد همت آباد می باشد. در این پژوهش بافت همت آباد از نظر کالبدی و شکل به روش نحو فضا در نرم افزار UCL Depth map مدل سازی شده است و به روش استدلال منطقی رویکرد اسنادی- تاریخی در راستای رسیدن به یک منطق اجتماعی از تکنیک های تحلیلی و نقشه های خطی نحو فضا و روش های تحلیل آن در بافت استفاده شده است. به ارتباط بین الگوهای فضایی آن منطقه و تحلیل مفاهیم پایه نحو فضا (ارتباط، عمق، هم پیوندی) همچنین (فضای محدب، محوری و میدان دید) منطقه پرداخته شد. این الگو علاوه بر شناخت نحوه طراحی اجتماعی بافت همت آباد توسط معماران بومی می تواند به عنوان الگوی عملی در راستای طراحی های جدید مورد استفاده واقع گردد. از نتیجه پژوهش اینطور برمی آید که ارزش فضایی در راستای منطق اجتماعی در محله همت آباد در رابطه با شاخص های نحو فضا نظام می یابد.اهداف پژوهش:تشخیص، دسته بندی و تحلیل معیارهای نوسازی معماری در بافت همت آباد موثر بر پایداری اجتماعی.تبیین ارزش و کیفیت روابط فضایی در همت آباد، با بررسی عامل تفاوت فضا و نتایج حاصل از آن.سوالات پژوهش:چگونه می توان معیارهای نوسازی معماری در بافت همت آباد موثر بر پایداری اجتماعی تشخیص، دسته بندی و تحلیل کرد؟چگونه می توان با به کارگیری روابط ریاضی نحو فضا به شیوه کمی و با استفاده از مفاهیم عمق فضا و ارتباط و هم پیوندی به شیوه کیفی روابط فضایی را در راستای منطق اجتماعی ارزشمند و نظامند ساخت؟
    کلید واژگان: نوسازی, بافت ناکارآمد, پایداری اجتماعی}
  • آسوده میرخواجه الدین، ابوذر مجلسی کوپائی*، محمدسعید ایزدی

    از زمان آغاز ایجاد سازه های مسکونی توسط انسان تا عصر حاضر، تحولات زیادی در آن ها ایجاد شده است. علی رغم ایجاد تحولات مکرر در طول زمان، در بسیاری از مناطق شهری، بافت های جدید و قدیم در کنار یکدیگر قرار دارند. معماری ای که به مرور زمان نیازمند تغییراتی بوده است و بنابر دلایل مختلف ایجاد تحول در آن به تاخیر افتاده است. بافت های ناکارآمد شهری پهنه هایی از شهر هستند که در مقایسه با سایر پهنه های شهر از جریان توسعه عقب‎افتاده، از چرخه تکاملی حیات جدا گشته و به کانون مشکلات و نارسایی‎ها درآمده‎اند. این بافت ها عمدتا درصد بالایی از جمعیت شهری را در خود جای داده و در عین حال از ظرفیت ها و قابلیت های نهفته بسیاری، برای توسعه های آتی درون شهری برخوردار هستند. از این رو معضلات اجتماعی بافت های ناکارآمد یکی از مهم ترین موضوعات پیش روی ایجاد تحول و مداخله در این بافت ها می باشد. پژوهش حاضر سعی بر آن دارد تا با بررسی ادبیات موجود پیرامون پایداری اجتماعی، عوامل کلیدی موضوع را استخراج کرده و به تحلیل آن ها در بافت ناکارآمد همت آباد بپردازد. دلیل انتخاب بافت مذکور این است که، بخشی از این بافت نوسازی شده است. روش تحقیق از نوع توصیفی و تحلیلی و با استفاده از تکنیک SWOT  می باشد. نتایج حاصل از این پژوهش حاکی از آن است که شاخص های الگوی پایدار بافت ناکارآمد شهری همت آباد عبارت اند از: رنگ تعلق، رعایت سلسله مراتب حریم، حفظ هویت و چیدمان فضایی مطلوب می باشد و همچنین مفاهیم و مولفه های پایداری اجتماعی همت آباد ازجمله: شناخت مردم، آرامش و خلوت، حفظ هویت و کیفیت رویداد فضاها که، نتیجه تاثیر و تاثر این دو رویکرد بر یکدیگر، ارائه راه کارهای طراحی بر نوسازی بافت ناکارآمد می باشد. با در نظر گرفتن نتایج این دو عوامل در نوسازی بافت می توان شاهد حفظ و تقویت نظام های اجتماعی_فرهنگی محله بود و از ناهنجاری های رفتاری، روانی، شغلی و هویتی پیشگیری کرد.اهداف پژوهشتبیین راهکارهای موثر بر تحول و نوسازی معماری با توجه به مشکلات اجتماعی بافت ناکارآمد همت آباد.بررسی عوامل تاثیرگذار در ارتقای پایداری اجتماعی در معماری شهری.سوالات پژوهش: چه راهکارهایی در ایجاد تحول و نوسازی در بافت ناکارآمد همت آباد نقش دارد؟کدام عوامل در ارتقای پایداری ایجاد در بافت شهری همت آباد موثر است؟

    کلید واژگان: نوسازی, بافت ناکارآمد, همت آباد, پایداری اجتماعی}
  • مجید طاهری دمنه، ابوذر مجلسی کوپائی*، شیرین طغیانی

    بشری وجود دارد. عدالت در سطح نظام هستی به معنای نوعی توازن و تناسب در نظام هستی و قرار گیری هر چیز سر جای خود می باشد که این همان تناسب کیفی است که به آن عدالت تکوینی هم می گویند. مکان یابی مناسب، توجه به محیط، استفاده از مصالح مناسب، مناسبت سازه و معماری، پرهیز از بیهودگی و توجه به انسان و تمامی مراتب نیازهای او در معماری از جمله اصول معماری می باشند که لزوم توجه به آنها در شکل گیری معماری منطقی یا عدالت محور اجتناب ناپذیر است. همه ویژگی هایی که با واژه مناسبت یا مناسب بودن همراه هستند، به نوعی از مصادیق تناسبات کیفی در معماری ایرانی تناسب رابطه بین اندازه ها است و در هنرهای تجسمی بر رابطه ی مناسب میان اجزاء با یکدیگر و با کلیت شکل گرفته از اجزاء دلالت دارد. نمونه های زیادی از نسبت های زیبا و به ویژه نسبت طلایی در طبیعت یافت می شود (تناسبات کمی). همچنین در آثار معماری گذشته به خصوص آثار معماری ایران در دوره اسلامی نسبت های زیبا کاربرد عمیق و وسیعی دارند. علاوه بر رابطه بین اندازه ها، تناسبات کیفی یا به عبارتی مناسبت نیز در جای جای نظام آفرینش و در ساخته های به شمار می روند و به عنوان جلوه ای از عدالت محوری مطرح هستند. در این پژوهش با بررسی تناسبات کمی و کیفی در نظام آفرینش و در معماری اسلامی به تبیین ارتباط بین این دو پرداخته شده است. در این راستا با مطالعه مفاهیم و مصادیق تناسبات کمی و کیفی و نیز نظریه های مربوط به هنر اسلامی به روش توصیفی- تحلیلی و با استدلال منطقی این نتیجه به دست آمد که تناسبات در بعد کمی و کیفی به عنوان جلوه ای از حسن خداوندی در مخلوقات تجلی می یابد و سپس توسط هنرمند مورد ادراک قرار گرفته و بازتاب آن در آثار بشری و از جمله معماری متجلی می شود. حسن الهی که در مخلوقات متجلی شده در هنر در قالب هندسه، تناسبات، هماهنگی، ریتم، تعادل و... توسط هنرمند بروز می یابد. در معماری هندسه و تناسبات نمود عدل و تقدیر خدایی و تجلی حسن اوست که هنرمند آن را باز تاب داده است. عدالت در معماری و شهرسازی به توازن و تناسب همه جانبه و فراگیر یعنی تناسبات کمی و مناسبات کیفی تعبیر می شود و رعایت تناسب یعنی زیبایی به معنای واقعی آن.

    کلید واژگان: تناسبات کمی, قرآن, تناسبات کیفی, نظام آفرینش, معماری اسلامی ایران}
    Majid Taheri Damaneh, Abuza Majlesi Kupaei *, Shirin Toghyani

    There is humanity. Justice at the level of the system of existence means a kind of balance and proportionality in the system of existence and putting everything in its place, which is the qualitative proportionality that is also called developmental justice. Appropriate location, attention to the environment, use of appropriate materials, appropriateness of structure and architecture, avoiding futility and paying attention to man and all levels of his needs in architecture are among the principles of architecture, the need to pay attention to them is inevitable in the formation of rational or justice-oriented architecture. All the features that are associated with the word appropriateness or appropriateness are some examples of qualitative proportions in Iranian architecture, the proportion of the relationship between sizes, and in the visual arts, it indicates the appropriate relationship between the parts with each other and with the whole formed from the parts. Many examples of beautiful proportions and especially the golden ratio are found in nature (quantitative proportions). Also, in the architectural works of the past, especially the architectural works of Iran in the Islamic period, beautiful proportions have a deep and wide application. In addition to the relationship between sizes, qualitative proportions or in other words occasion are also considered in places of the creation system and in constructions and are considered as a manifestation of central justice. In this research, by examining the quantitative and qualitative proportions in the creation system and in Islamic architecture, the relationship between the two has been explained. In this regard, by studying the concepts and examples of quantitative and qualitative proportions as well as theories related to Islamic art in a descriptive-analytical method and with logical reasoning, the conclusion was reached that proportions in the quantitative and qualitative dimension are a manifestation of God's goodness in manifested creatures. It is found and then perceived by the artist and its reflection is manifested in human works including architecture. God's goodness that is manifested in the creations in art in the form of geometry, proportions, harmony, rhythm, balance, etc. is revealed by the artist. In architecture, geometry and proportions are the expression of God's justice and destiny and the manifestation of His goodness, which the artist has reflected. Justice in architecture and urban planning is interpreted as balance and all-round and inclusive proportions, that is, quantitative proportions and qualitative relationships, and compliance with proportion means beauty in its true sense.

    Keywords: Quantitative proportions, Quran, qualitative proportions, creation system, Islamic architecture of Iran}
  • ابوذر مجلسی کوپایی، مجتبی انصاری، محمدرضا بمانیان، فرهاد فخار تهرانی
    اگرچه ایجاد فضاهای سبز عمومی در ایران، قدمتی به عمق تاریخ فرهنگ این سرزمین دارد و اوج نمایش آن، در چهارباغ اصفهان صفوی پدیدار میشود؛ اما واژه «پارک»، نخستین بار در دوره قاجار و در عصر ناصرالدینشاه به دایره واژگان شهرنشینی ایران وارد شد. عصر ناصری، از موثرترین ادوار شکلگیری حیات مدنی نوین در ایران است. ارتباطات گسترده با غرب، دنیای بکر و سنتی ایرانی را دستخوش تحولاتی شگرف کرد؛ از جمله این تغییرات در معماری و شهرسازی رخ داد که شاخصه اصلی آن تمایل به الگوبرداری از سبک فرنگی بود. در این دوره، فضاهای نوینی در شهر پدید آمد که از همان زمان در مدارک، اسناد و نقشه ها «پارک» نامیده شدند؛ از «پارک امینالدوله» در اسناد مختلف، به عنوان اولین پارک تهران یاد شده است.
    فرضیه این نوشتار آن است که اولین بار، در تهران قاجاری، «پارک»هایی ساخته شد که دارای عملکرد، مالکیت و مفهوم متفاوت، هم با باغهای آن دوره و هم با پارکهای عمومی امروزین است. این مقاله، در پی بررسی سیر تحول معنایی این واژه، در فرهنگ شهری ایران نیست، بلکه هدف، بیان ویژگی های پارک امینالدوله به عنوان اولین پارک ایرانی است که دارای سبک طراحی متمایل به الگوهای فرنگی و متفاوت با باغهای ایرانی بوده و طرح این پارک موثر بر طراحی پارکهای بعدی ایران است. بنابراین روند و شرایط شکلگیری این پارک مورد بررسی قرار میگیرد و از این رهگذر، به چرایی «پارک» نامیدهشدن آن پیبرده میشود؛ برای نیل به این هدف، ابتدا با استفاده از روش تاریخی توصیفی، گوشهای از تغییر شتابزده در فرهنگ دوره قاجاری، خصوصا در حوزه معماری و شهرسازی، در تعامل با غرب بررسی شده و سپس این پارک به وسیله اسناد و مدارک، بازنمایی شده و مورد تحلیل قرار میگیرد.
    نتایج این تحقیق نشان میدهد نخستین پارک تهران، دارای تفاوتهایی با اصالت باغ ایرانی بوده که موجب متفاوت نامیدهشدن این فضاها، از همان زمان قاجار شده است؛ پارک قاجاری، مانند بسیاری از اجزای دیگر معماری و شهرسازی دوره قاجار، دارای خصوصیات التقاطی بوده و مفهومی میانی و برآمده از پارک فرنگی و باغ ایرانی است.
    کلید واژگان: تهران, دوره قاجار, پارک, باغ ایرانی, پارک امینالدوله}
    Abouzar Majlessi Koupaei, Mojtaba Ansari, Mohammadreza Bemanian, Farhad Fakkhar Tehrani
    Numerous researches have already revealed that Iranians were the first people who located large green spaces in their cities and used them as parks. Nevertheless, most of these spaces were later used for hunting. Even during the Safavid era, Chaharbagh Street in Esfahan was described by travelogues as one of the greatest public green spaces in the world.A look at the old maps, scripts and records shows that the term park was firstly used during the Qajar dynasty instead of bagh in reference to green spaces. It is notable that Tehran’s development was specifically sped up during the reign of Qajari king Nassereddin Shah. Nassereddin Shah, who was the fourth king in the Qajar dynasty, reigned about 50 years and this long term is one of the most important and effective periods in regenerating Iranian new urban life.The development of modern knowledge in Europe and the emergence of new technologies had a significant impact on the Iranian culture and civilization. This later led to great changes to the intact and traditional essence of the Iranian culture. Those changes had been addressed from different points of view by researchers. They accordingly illustrated European cultural effects on Iranian (Persian) architecture and urbanism which is one of the most effective changes in Persian culture. Meanwhile, some Iranian (Persian) gardens which were mainly designed based on Eastern ideologies have changed and obtained new forms over time. The researchers for the first time named these gardens as parks. It is notable that these parks that have been shown in Najmolmolk map of Tehran were not used as public spaces. On the other hand, there were some other green spaces in the city that had the name of Public Gardens and were mostly used as playgrounds. An example of this included Golshan-e-Arg Garden which was generally categorized as Bagh-e-Ammeh or public garden in Persian.The present article later discusses some considerable questions: What are the differences between the ancient Iranian gardens that were called bagh and the green spaces which were named parks? Do these new parks have any relevance to the meaning of parks in European culture (although they have been under the influence of European culture)? What are the differences between new modern Persian parks and the earlier ones that had been built in old Tehran around 150 years ago? Persian gardens which are reputable around the world are studied by both Iranian and foreign researchers. Nevertheless, Iranian parks are not sufficiently been studied. Therefore, the present research is focusing on the first park in Iran’s history called Ammin-o-Dolleh park. The park takes its name from Mirza Alikhan Ammin-o-Dolleh who was one of the noble people in Qajar dynasty and was best known for his academic qualifications and intellectuality. In course of time, after he designed the very first park, other honorable people were also inspired to follow suit in designing parks. The present article begins by explaining the type of the cultural diversions that happened during the Qajar dynasty as well as its influences on the common culture and social relations in Iran. Later, the article highlights the history of the park under study. Based on available documents, such spaces had certain elements that they made them to be called parks on the Najmolmolk map of Tehran. Both Qajar gardens and Persian old parks had private owners, high walls and boundaries that separated the indoor and outdoor spaces. Besides, both of them may have had foreign gardeners. To some extent, they also may have been built based on European designs. Furthermore, the parks had some features that were imported from Europe. Therefore, the difference between Qajar gardens and the first Persian parks are in their geometry. The present article shows that the first Persian parks used organic geometry which was the main difference to the Persian Qajar gardens which used symmetric geometry. The geometry of the design was organic with no axis as was customary to Persian gardens. Even the palace or the main building in the king’s court which was located next to one of the main roads had a different form and style from the Persian design. In addition, these differences were also seen in a number of trees and the landscape designs around them. Accordingly, unlike the modern parks, the first Persian parks were designed with walls that functioned as the boundary for privacy. Based on researches carried out over this issue, even though the very first parks in Tehran had similar names to the existing ones, they have over time developed changes in terms of character, identity, usage and form. Finally, the analysis of the results show that a part of sudden changes in Persian culture occurred as the result of inspirations from Europe especially in art and architecture. These changes eventually made the Persian culture lose a certain degree of its indigenous elements.
    Keywords: Tehran, Qajar Dynasty, Park, Persian Garden, AmminoDolleh Park}
فهرست مطالب این نویسنده: 4 عنوان
  • دکتر ابوذر مجلسی کوپائی
    مجلسی کوپائی، ابوذر
    استادیار معماری، دانشگاه آزاد اسلامی واحد شاهین شهر
  • نویسندگان همکار
  • دکتر مجتبی انصاری
    : 1
    انصاری، مجتبی
    استاد دانشکده هنر-گروه معماری، دانشگاه تربیت مدرس
  • مجید طاهری دمنه
    : 1
    طاهری دمنه، مجید
    دانشجوی دکتری معماری، دانشگاه آزاد اسلامی نجف آباد
  • شیرین طغیانی
    : 1
    طغیانی، شیرین
    استادیار شهرسازی، شهرسازی، هنر معماری و شهرسازی، موسسه آموزش عالی نجف آباد
بدانید!
  • این فهرست شامل مطالبی از ایشان است که در سایت مگیران نمایه شده و توسط نویسنده تایید شده‌است.
  • مگیران تنها مقالات مجلات ایرانی عضو خود را نمایه می‌کند. بدیهی است مقالات منتشر شده نگارنده/پژوهشگر در مجلات خارجی، همایش‌ها و مجلاتی که با مگیران همکاری ندارند در این فهرست نیامده‌است.
  • اسامی نویسندگان همکار در صورت عضویت در مگیران و تایید مقالات نمایش داده می شود.
درخواست پشتیبانی - گزارش اشکال