دکتر راضیه مختاری دهکردی
-
بیان مسئله
تحولات اخیر در هنر چیدمان، مفهوم فضا را از یک بستر صرفا نمایشگر به عنصری پویا و تعاملی تغییر داده است. در این میان، آثار شیرین عابدینی راد با استفاده از آینه و بازتاب، رویکردی نوین در بازتعریف فضا ارائه می دهند. بااین حال، نحوه تاثیر این عناصر بر درک فضا و مشارکت مخاطب کمتر بررسی شده است. این پژوهش با هدف پرکردن این خلا پژوهشی، به بررسی نقش آینه و بازتاب در چیدمان های شیرین عابدینی راد پرداخته و تاثیر آن را بر دگرگونی مفهوم فضا، تعامل مخاطب و شکل گیری معنا تحلیل می کند.
هدف پژوهشبررسی نقش آینه و بازتاب در چیدمان های شیرین عابدینی راد و تحلیل تاثیر آن بر دگرگونی مفهوم فضا، تعامل مخاطب و شکل گیری معنا است. این بررسی با تکیه بر نظریه های هنری کاپرو، لیخت، سلانت و جانستون و در نظر گرفتن بستر اجتماعی و نقدهای نهادی انجام می شود.
روش پژوهشتوصیفی-تحلیلی بوده و با استفاده از منابع کتابخانه ای، مشاهده مستقیم و تحلیل آثار منتخب عابدینی راد انجام شده است. در این تحقیق، از نظریه های هنری کاپرو، لیخت، سلانت و جانستون به عنوان چارچوب نظری برای بررسی تعامل میان فضا، نور و آینه بهره گرفته شده و تحلیل نقدهای نهادی و بستر اجتماعی هنر نیز در نظر گرفته شده است.
نتیجه گیریپژوهش نشان می دهد که استفاده از آینه در این چیدمان ها، نه تنها مرزهای فیزیکی و ادراکی فضا را دگرگون ساخته، بلکه مخاطب را از یک نظاره گر منفعل به عنصری فعال در فرایند درک و تفسیر اثر تبدیل کرده است. براساس نظریات کاپرو درباره مشارکت مخاطب و دیدگاه لیخت درخصوص پویایی فضا، می توان نتیجه گرفت که آثار عابدینی راد، فضا را از یک بستر ایستا به محیطی سیال و چندلایه تبدیل می کنند. این ویژگی، علاوه بر ایجاد تجربه ای تعاملی، بستری برای نقد ساختارهای اجتماعی و نهادی نیز فراهم می آورد.
کلید واژگان: هنر چیدمان، گفتمان فضا، آینه، مخاطب، شیرین عابدینی رادAnalysis of Shirin Abedinirad’s Installations in the Discourse of Space: From Environment to ContextProblem StatementRecent developments in installation art have transformed the concept of space from a mere display backdrop into a dynamic and interactive element. Within this context, Shirin Abedinirad’s works, through the use of mirrors and reflections, propose an innovative approach to redefining space. However, the way these elements influence spatial perception and audience participation has remained underexplored. This study aims to address this research gap by investigating the role of mirrors and reflections in Shirin Abedinirad’s installations and analyzing their impact on the transformation of spatial concepts, audience interaction, and the construction of meaning.
Research ObjectiveThe objective of this research is to examine the role of mirrors and reflections in Shirin Abedinirad’s installations and to analyze their effects on redefining spatial concepts, audience engagement, and the formation of meaning. This investigation is grounded in the artistic theories of Kaprow, Licht, Celant, and Johnston, while also considering institutional critiques and the social context of art.
Research MethodThis study adopts a descriptive-analytical approach, drawing upon literature, direct observation, and analysis of selected works by Abedinirad. The theoretical framework draws on the artistic theories of Kaprow, Licht, Celant, and Johnston to explore the interplay between space, light, and mirrors. Additionally, institutional critiques and the social context of art are incorporated into the analysis.
ConclusionThe findings reveal that the use of mirrors in these installations not only reconfigures the physical and perceptual boundaries of space but also transforms the audience from passive observers into active participants in the process of interpreting the artwork. Drawing on Kaprow’s theories of audience participation and Licht’s perspectives on spatial dynamism, it is concluded that Abedinirad’s works convert space from a static backdrop into a fluid, multi-layered environment. This characteristic fosters an interactive experience while simultaneously providing a platform for critiquing social and institutional structures.
Keywords: Installation Art, Discourse Of Space, Mirror, Audience, Shirin Abedinirad -
مقاله پیش رو با هدف شناسایی والایی معاصر در چیدمان های نوری اولافور الیاسون بر آن است تا پتانسیل های متفاوت نور در آثار هنرمند را شناسایی کند. روش پژوهش حاضر، از نوع کیفی و از منظر هدف، کاربردی است که با شیوه توصیفی، تحلیلی با روش گردآوری اسنادی تدوین شده است. اولافور الیاسون در آثار چیدمانی بزرگش با بهره گیری از عناصری چون نور، آب و دمای هوا فضاهای غوطه وری را ایجاد می کند که مخاطبینش را شگفت زده می کند و در آن ها تجربه حسی و عاطفی بازدیدکننده تعیین کننده می شود. هنر مبتنی بر نور الیاسون، تماشاگران را مسئول می سازد و آن ها را ترغیب می کند تا وارد یک وضعیت هوشیاری بالا شوند. استفاده های هنری از نور هویت مادی آثار الیاسون را دگرگون می کند و شخصیتی پر انرژی به آن می بخشد که بیننده می تواند ارتباطی ژرف و معنا دار را تجربه نماید. نتایج پژوهش نشان داد، چیدمان های نوری الیاسون می توانند نمایانگر والایی معاصر باشد؛ الیاسون با ساختارشکنی سنت رمانتیک، درک بیننده از امر والا را تشدید می کند به نحوی که در آن می تواند خودش را در این ادراک قوی مشاهده کند و دوباره با قدرت والایی موجود در پدیده های طبیعی به شکل واسطه ای ارتباط برقرار کنند.کلید واژگان: چیدمان های نوری، هنر نوری، والایی، اولافور الیاسونJournal of Fine Arts, Volume:29 Issue: 2, 2024, PP 111 -122The following article aims to identify the contemporary sublime in Olafur Eliasson's light installations and aims to identify the different potentials of light in the artist's works. The method of the current research is qualitative and based on the objective approach, which was compiled by descriptive, analytical and document collection methods. In his large installation, Olafur Eliasson creates an immersive atmosphere by using elements such as light, which surprises his audience and in which the sensory and emotional experience of the audience becomes decisive. Eliasson's art of light holds the audience accountable and encourages them to enter a state of heightened awareness. The artistic use of light transforms Eliasson's material identity and gives it an energetic personality and the viewer accordingly can experience a deep and meaningful connection of the works. The results of the research showed that Eliasson's light installations can represent contemporary sublime. By deconstructing the Romantic tradition, Eliasson sharpens the viewer's understanding of the sublime in such a way that he can see himself in this powerful perception and reconnect with the sublime power found in natural phenomena in communicative forms. The concept of "sublime" creates more questions than it answers, and today the word "sublime" is often used in conversation as an ambiguous word and yet, it has a complex and rich history in the fields of art history, philosophy, and literary criticism that has continued to fuel aesthetic and theoretical debates. There is still much controversy over the experience of "hepsos", meaning exaltation (Longinus, 1991), which is a subjective response to the individual and there is little consensus on what it actually means. Whether represented by an object, event, feeling, or state of mind, the "sublime" refers to something higher and beyond the reach of full understanding. Contemporary artists who use light, such as Olafur Eliasson, aim for a space created by light in the first place. In fact, light is a sculptor of space and a means of perception. Space is enlightenment: a perceptual process in which one can learn to notice, observe, and feel the feats performed by light that link light, space, and perception—a link that is often forgotten in our daily lives. Eliasson's compositional works have a unique quality in which light and space play a key role and the audience is made to think about the mutual relations of light and the space around it. Eliasson's installations may represent today's sublime contemporary, yet we know that technology is accelerating and opening new doors for experimentation in science, art and culture. Many of his works are an example of where the sublime can go. Eliasson allows his modern audience to reconnect with the supreme power of natural phenomena in a mediated way, as he recognizes the attraction of the 21st century to the landscape of nature. With the ability to surprise the audience with his artificial nature, Eliasson engages his feelings about the sublime, and through this passage, the sublime of today's technological world is linked to the past and pristine nature.Keywords: Light Installations, Light Art, Sublime, Olafur Eliasson
-
چیدمان های فایق احمد ماهیت کاربردی قالی را به چالش می کشد. آثار او رنگ های غنی و الگوهای انتزاعی در قالب اشکالی در حال تجزیه و فروریختن از دیوارهای گالری را نمایش داده است که ماهیت جسمانی و مادی این قالی ها مساله اصلی پژوهش حاضر است. از این رو با هدف شناسایی ویژگی های آثار چیدمانی احمد این سوال مطرح شد که پدیده ساختاری فضا و زمان در چیدمان های مبتنی بر قالی آثار فایق احمد چگونه است؟ روش جمع آوری اطلاعات این مقاله به صورت کتابخانه ای و با اتخاذ رویکردی کیفی و روش پدیدارشناسانه تفسیری صورت گرفته که ماهیتی توصیفی تحلیلی و هدفی بنیادی داشته است. نتایج پژوهش نشان داد که قالی به عنوان رسانه اصلی چیدمان و ماده آن یعنی پشم، دارای کیفیتی پویا و سیال می شود که ابعاد زیبا شناسانه متنوعی را در رابطه با پدیده فضا و زمان به وجود آورده است. پدیده ساختاری فضا در این آثار از طریق همزیستی فرهنگ سنتی و فرهنگ دیجیتال با بینندگان تعامل برقرار کرده و هنرمند خوانش جدیدی برای مخاطبین را فراهم می آورد ؛ منطق درونی آثار احمد در ارتباط با فضا تعیین می شود و گفتمان تازه ای در بازی با فضای گالری شکل می گیرد. با فرو ریختن، ذوب شدن و یا پیکسل شدن نقوش سنتی سیری از زمان گذشته به حال رقم خورده است و جلوه ای از پیوستار زمان در فضایی چند لایه شکل گرفته و مخاطب در برابر آن موقعیت چندگانه ای پیدا کرده است.کلید واژگان: قالی، هنر چیدمان، فائق احمد، فضا، پدیدارشناسیFaiq Ahmed's installations challenge the practical nature of carpets. His works have displayed rich colors and abstract patterns in the form of shapes that are decomposing and collapsing from the walls of the gallery, and the physical and material nature of these rugs is the main issue of the current research. Therefore, with the aim of identifying the characteristics of Ahmad's installations works, the question was raised, what is the structural phenomenon of space and time in the carpet-based installations of Faiq Ahmed's works? The data collection method of this article was done in a library manner by adopting a qualitative approach and an interpretative phenomenological method, which had a descriptive, analytical nature and a fundamental goal. The results of the research showed that the carpet, as the main medium of installations and its material, i.e., wool, has a dynamic and fluid quality that has created various aesthetic dimensions in relation to the phenomenon of space and time. The structural phenomenon of space in these works interacts with viewers through the coexistence of traditional culture and digital culture, and the artist provides a new reading for the audience; the internal logic of Ahmed's works is determined in relation to the space and a new discourse is formed in the game with the gallery space In all historical periods, carpet has always been considered as a functional object that this aspect has taken precedence over other aspects. Rug art in the postmodern era enters a new phase in which carpet is not only considered as a substrate and introduces new aspects in postmodern art; so that artists, both at home and abroad, have re-read the art of carpet weaving and innovatively expressed its conceptual or deconstructive expression. This study deals with the phenomenological study of the installations works of the Azerbaijani artist Faig Ahmed as one of the most prominent artists of the postmodern period who has created a new quality in the rug as an artistic tool. Among the works of postmodern artists who have considered carpets as works of art, the works of Ahmed have more variety and complexity that recognizing it for artists and researchers, this research can lead to the recognition of unknown qualities and unconventional applications of carpets in the context of postmodern art and provided a new platform in the field of research and application, which on the one hand provides new fields of study for researchers with the main concepts of this research. On the other hand, it will lead the artists of modern art to how to use carpets in the context of postmodern art. In creating his installations, Ahmed studies color, geometry and movement, which is accompanied by manipulating the pattern, color, or expanding the rug-based installations in dimensions and viewing angles and provides a new reading of the phenomenon of space and time of the carpet for the audience. Therefore, the main issue of the present study is to analyze the structural phenomenon of space and time in the compositional works of Faig Ahmed and with the aim of identifying the characteristics of Ahmed installation works, studies the nature of the carpet and the physical and material importance of Ahmed. In this regard, the question arises as to what is the structural phenomenon of space and time in the carpet-based installations of Ahmed's art works, and what space does the wool material in the form of rug media provide for the audience? Phenomenology, rooted in modern philosophy in the mid-twentieth century, has a special capacity in the analysis of contemporary art, because contemporary art transcends both the historical teleological boundaries of art and cultural boundaries. New technologies along with new forms of communication have slowly penetrated all walks of life. For modern technology, there is no boundary between culture and tradition, and for humans there is still a boundary between culture and tradition. Thus, just as technology has permeated traditional living societies, tradition has permeated technology and expanded its boundaries. Through his installation works, Faiq Ahmed portrays the imposition of digital aesthetics on the traditional patterns of Azerbaijan. By forming a phenomenological reading of Ahmed's works, one can not only engage with the formal aesthetic features of the rugs, but also understand the inner logic of the works that is created throughout his collections through the specific physicality of the installations. Without wool and its unique material physics, the individual installations of Ahmed's carpet collection would not exist as they are, and the viewer would not understand the specific phenomenology of the works as they should. After creating this understanding, carpets can be reinterpreted through symbolism and history to create meaning, because these works exist in layers that go beyond the physical aspect. The works of this artist can be separated into three levels considering the spatial structure: Installation works on the gallery wall space, Installation works with the conflict between the floor space and the gallery wall, and three-dimensional Installation works such as sculptural works and reliefs. The structural phenomenon of space in Ahmed's installations creates a new discourse in the path of the connection between the game and the gallery space. The structural phenomenon of space is used in Ahmed's works by combining and linking past and new patterns in a deconstructive way; he brings the digital language to Azerbaijan's carpet weaving tradition by combining modern and ancient sensibilities to show the power of tradition through the expansion of digital technologies. The coexistence between traditional culture and digital culture is not without tension and sometimes leads to melting. Ahmed's works transform the viewer's experience of carpet installations through the manipulation of color and suspend the properties of wool as the main material of the works. Ahmed's installations also suspend the phenomenon of time so that at the same time is interpreted as meaningful spaces that establish a link between the past and the present. The compositions of the Azerbaijani artist make the way of reading time for the audience out of the linear and simultaneous reading, and the audience will have a reading over time to receive some of the works. Through the manipulations he creates in the texture of the carpet in his installations, Ahmed shows the audience the flexibility and breadth of the woolen thread by creating simple knots, which transforms the nature of the carpet not only in practical dimensions but also in terms of its aesthetic dimensions. It injects a quality of color into the wool and thereby suspends the viewer's belief in the physical reality of the medium; it becomes difficult for the audience to recognize the nature of wool as the main material of the rug, and finally the audience is delayed in understanding the structural phenomenon of space and time. Finally, in order to consider the installations through the lens of phenomenology, the audience as a viewer can benefit from the inherent beauty in the installation works based on Faiq Ahmed's carpet: soft wool, bright color, their aesthetic evolution in space and time: Recognizing the forms of Ahmed's collections as a space for aesthetic.
This article is extracted from the author's research project titled "Reproduction of Carpet Art in the Postmodern Era" in Shahrekord University in 1400. The author is grateful for the financial support of Shahrekord University's Research Vice-Chancellor to conduct this research.Keywords: Rug, Installation Art, Faig Ahmed, Space, Phenomenology -
حضور اعداد در آثار هنر به صورت ضمنی و تلویحی همیشه دغدغه ای برای پژوهشگران بوده است، هر چند که این حضور به صورت واضح نبوده است. در هنر های معاصر، اعداد نقش جدیدی در اثر هنری ایفا می کنند و کیفیت جدیدی می یابند به طوری که ترسیم واضح اعداد شکل می گیرد. چگونگی حضور اعداد در ارایه مفهومی آثار هنر معاصر مساله پژوهش حاضر است و قصد بر آن است نقش اعداد در آثار هنری نوی، شناسایی و تبیین گردد. بنابراین اصلی ترین سوال این است که اعداد چه نقشی در ارایه مفهومی آثار هنری معاصر داشته است و کیفیت بصری اعداد در هنر معاصر چگونه بوده است؟ برای دست یابی به اهداف مورد نظر، روش تحقیق کیفی با ماهیتی توصیفی –تحلیلی اتخاذ گردید و آثار مورد مطالعه که از طریق منابع کتابخانه ای جمع آوری شده اند، به شیوه تحلیل محتوای کیفی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. همچنین روش نمونه گیری به صورت هدفمند در راستای اهداف پژوهش با تمرکز بر آثار هنرمندانی که به ترسیم اعداد به شیوه ای مفهومی پرداخته اند، صورت گرفته است. در نهایت نتایج حاصله نشان از آن داشت که اعداد در آثار هنری معاصر کیفیتی استعاری و گاهی حاوی اشارات متافیزیکی است که از طریق ظرفیت ارایه مفهومی هنر مهیا شده است. دیگر نتایج پژوهش نشان می دهد که هنرمندان معاصر از اعداد به منظور نمایش استفاده کرده اند و بستری مناسب برای ارایه مفاهیم مرتب با زمان دیده اند.
کلید واژگان: اعداد، هنر معاصر، هنر مفهومی، هنر جدید -
فصلنامه نگره، پیاپی 66 (تابستان 1402)، صص 197 -209هنر چندرسانه ای درصدد تبیین زبان تصویری جدیدی است که نقش مخاطب در ارایه اثر هنری را محور اصلی قرار می دهد و تعامل مخاطب با اثر، مورد اهمیت قرار می گیرد. احمد نادعلیان، یکی از هنرمندان معاصر ایرانی و پیشگام در هنر چندرسانه ای با خلق آثارش، تعامل پویایی در خوانش اثر برای مخاطب فراهم ساخته است. این پژوهش چگونگی عملکرد مخاطب در هنر چندرسانه ای جدید و نوع تعامل او با اثر چندرسانه ای را با تاکید بر آثار نادعلیان را شناسایی کرده است. هدف اصلی شناسایی و تبیین نوع مخاطب و نحوه تعامل او در ارایه این آثار است؛ بنابراین آثار چندرسانه ای جدید احمد نادعلیان که از مولفه های فرهنگ و هنر ایرانی استفاده نموده، موردمطالعه قرار گرفت. بر این اساس مقاله در پی پاسخ گویی به این سوالات است: 1. چه کسانی مخاطب هنر چندرسانه ای جدید هستند؟ 2. مخاطب چگونه با هنر چندرسانه ای تعامل برقرار می کند؟ در پژوهش پیش رو به منظور پاسخ دادن به سوالات مطرح شده از روش تحقیق کیفی با ماهیتی اکتشافی استفاده شده است. علاوه بر این آثار چندرسانه ای احمد نادعلیان به عنوان جامعه آماری از طریق روش اسنادی و مجموعه شخصی هنرمند گردآوری شده اند و به شیوه تحلیل محتوای کیفی مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفتند. چهار نمونه از چند رسانه های نادعلیان بر اساس شاخص های تعیین شده بین شانزده مخاطب، مورد مصاحبه هدایت شونده قرار گرفتند. نتایج پژوهش مبین این امر است که هنر چندرسانه ای به دلیل ارتباطی که با طیف وسیعی از مخاطبان دارد میدان گسترده تری را در برمی گیرد و مخاطبین از هر طیفی در ارایه اثر سهیم می شوند و مخاطب خاص به مخاطب عام تبدیل می گردد. مخاطبان کنشی متفاوت با اثر چندرسانه ای دارند که از بازی و سرگرمی تا جست وجو و کشف رازهای نهفته در اثر حکایت دارد. از طرفی دیگر به مدد فناوری های الکترونیکی، ایجاد شرایط یکسان و عمومی، هنر چندرسانه ای بستری است با پتانسیل های بالا که به عنوان زبان و بیان فرهنگ جامعه در عصر معاصر محسوب می شود. مخاطب در چند رسانه های احمد نادعلیان در هر موقعیت فرهنگی، اجتماعی یا اقتصادی در شرایط یکسانی قرار می گیرند تا با انتخاب و گزینش عناصر به هر بخشی از اثر به طور دلخواه اعتبار بیشتری ببخشند و کنش های متفاوتی داشته باشند.کلید واژگان: هنر چندرسانه ای، میدان هنر، مخاطب، تعامل، احمد نادعلیانNegareh journal, Volume:18 Issue: 66, 2023, PP 197 -209New multimedia art, while using new media technologies, seeks to explain a new visual language that is different from the visual language of previous art media and focuses on the role of the audience in presenting the work of art. In these works, the audience finds a special place and their interaction with the work becomes the main focus of multimedia art performance. Therefore, how the audience performs in the new multimedia art and the type of interaction with the multimedia work is the main issue of the present study and the main purpose is to identify and explain the type of audience and how they interact in presenting these works. Therefore, the new multimedia works of Ahmad Nadalian, who has used the components of Iranian culture and art, were studied as Iranian examples in this field to answer these questions: Who is the audience for the new multimedia art? And how does the audience interact with new multimedia art? This research seeks to answer the two questions of what the type of audience is and how they deal with multimedia art, in a combined method of qualitative and quantitative nature. Regarding this exploratory subject and fieldwork, the main focus was that the initial information was obtained based on both library and field methods. The tools used for both methods were filing and semi-open interviews. The statistical population is based on different backgrounds and principles of research or the same audience based on the classification of art audiences in different periods based on four statistical indicators, namely: artistic perception, literacy, social class and age in both men and women. Two cases were made as simple possible choices. The presented samples were selected from the works of Nadalian as a contemporary Iranian artist in this field, and four samples of the works, representative of the artist, were used from his site and personal archive. Also, for the analysis and analysis of the research, the qualitative analysis method of the interviews was conducted in depth.Multimedia art, unlike traditional forms of art where the audience interaction is only a mental event, using traditional media and many new media, including the Internet and other digital processors, aims to turn passive watch by the audience in understanding of the work from a viewer into an active participant or interactor. New multimedia art that has been provided to different segments of society based on modern technologies, has provided the capacity for the presence of society in the field of art. In the multimedia art of other art galleries, there are not many economic and geographical barriers to work; the understanding and praise of the sublime art / culture have not been given to the bourgeoisie as a unique social action. To answer the questions, the method of qualitative research with exploratory nature was used. The studied works that were collected through library resources and the artist's archive were analyzed by qualitative content analysis. The statistical population of the study, based on the indicators set for men and women in terms of conditions of age, artistic perception, general literacy, and social class, consisted of sixteen people who were interviewed on four works by Nadalian. Finally, the results showed that multimedia art, due to the connection it establishes with a wide range of audiences, covers a wider field of audiences and audiences from all walks of life contribute to the presentation of the work and the audience. The specific becomes the general audience. Audiences, according to different backgrounds, have a different action from the multimedia work, which ranges from games and entertainment to searching and discovering the secrets hidden in the work. The field of Nadalian works is wider than museum works or pieces presented in galleries. Nadalian's new multimedia art is open in structure, employs multiple perspectives and media, and gives the audience equal privileges while thinking. On one hand, multimedia art is a mass media that gets rid of the limitations of museums and art galleries, which avoids any hierarchy. On the other hand, as stated, Nadalian's field of works is wider than museum or gallery presented works, so it is not specific to the affluent and educated people. In addition, the quality of the game and its fun strengthens its interactive nature and attracts more audiences. The new Nadalian multimedia art is structurally open, utilizing multiple perspectives and media, giving the audience equal opportunities to think. Nadalian has been able to make good use of the possibilities of multimedia art and to establish a connection between the qualities of art and play and to recreate traditional media in a new format and sometimes with a touch of entertainment.Keywords: Multimedia Art, Art Field, Audience, Interaction, Ahmad Nadalian
-
چگونگی تحلیل مولفه ساختارشکنی در طراحی لباس با تاکید بر آثار مایسن مارتین مارجیلا مسئله اصلی این پژوهش است. ساختار شکنی یکی از مولفه های دوران پست مدرن است. پست مدرنیسم از مهم ترین جنبش های فلسفی، فرهنگی و هنری روزگار معاصر است. مجموعه عقاید پیچیده ای که در نیمه دوم قرن بیستم و در واکنش به مدرنیسم و تحت تاثیر هوشیاری عمومی بعد از جنگ جهانی دوم به وجود آمد. پست مدرنیسم به مکتب فلسفی، فرهنگی و هنری اشاره دارد که فاقد سلسله مراتب مرکزی با اصول ساخت یافته مشخص است و در مجموع مغایر با فلسفه و زیبایی شناسی مدرن است. ساختارشکنی به عنوان رویکردی شاخص از هنر این دوره است که ردپای آن در آثار بسیاری از هنرمندان پست مدرن همچون مایسن مارتین مارجیلا به چشم می خورد. این طراح بلژیکی در میان موج طراحان مد معاصر جایگاهی پیشگام دارد؛ به طوری که واژه مد ساختارشکن اولین بار برای توصیف مجموعه های او به کار رفت. این مقاله با رویکردی کیفی و ماهیتی توصیفی- تحلیلی بر آن است تا مولفه ساختارشکنی را در آثار طراحی لباس این هنرمند معرفی و شناسایی کند هم چنین با شناخت این مولفه در شیوه ها، ایده ها و زمینه های نمایش آثار وی به معرفی سهم و جایگاه این هنرمند به عنوان یکی از هنرمندان آغازگر جریان پست مدرنیسم در طراحی لباس بپردازد. ظهور مولفه ساختارشکنی که یکی از اصلی ترین مولفه های دوران پست مدرن است که آن را در آثار مارجیلا به چندین حالت مشاهده و طبقه بندی کرد. ظهور مولفه ساختارشکنی در آثار مایسن مارتین مارجیلا نه تنها جایگاه وی را به عنوان یکی از پیشگامان جریان پست مدرنیسم در طراحی لباس تثبیت کرده است، بلکه به گونه ای او را در خلق آثاری شاخص برای بیان ایده ها و مفاهیم دیگر این جریان همچون کارناوال،گروتسک، زرق و برق، زمان و سایر مولفه های ساختارشکنی یاری می رساند.
کلید واژگان: ساختارشکنی، پست مدرنیسم، طراحی لباس، مایسن مارتین مارجیلاHow to analyze the deconstruction component in clothing design with emphasis on the works of Maison Martin Margila is the main issue of this research. Deconstruction is one of the components of the postmodern era. Postmodernism refers to a philosophical, cultural, and artistic school that lacks a central hierarchy with distinct structured principles and is fundamentally at odds with modern philosophy and aesthetics. Many artists have performed in the field of deconstruction, including Belgian designer Maison Martin Margila, a leading figure in the wave of contemporary fashion designers; The term deconstructionist fashion was first used to describe her collections. This article, with a qualitative approach and descriptive-analytical nature, intends to introduce and identify the deconstruction component in the costume design works of this artist. This artist as one of the initiators of postmodernism in clothing design. The emergence of a deconstructive component in the works of Maison Martin Margila has not only established his position as one of the pioneers of postmodernism in costume design, but also in the creation of outstanding works to express other ideas and concepts of this current such as carnival. Grotesque helps glamor, time and other deconstructive components. Other results of this research show that in Margila's works, one can see an enthusiasm for a certain path and determination and rethinking in traditional fashion techniques. Margila shows that she has changed her design direction and is following her own rules, and this has been the idea behind the deconstruction in her work. Margila has been in the past for a long time, while deconstructing and denying common concepts, and shows that Derrida's concepts can be seen in the work of this Belgian designer. The concept that is deconstructed from his philosophical texts is also that Martin Margila's works do not speak only of a simple and meaningless subject and try to interpret the concept of beauty, and he exaggerates the usual sizes and shapes, compares and proportions and with The use of different materials in other fields, but in the case of clothing, created an opportunity to go beyond the fixed framework of clothing in the fashion world.
Keywords: deconstruction, postmodernism, Fashion Design, Maison Martin Margiela -
در عصر حاضر استفاده از حمل و نقل به یکی از نیازهای مبرم زندگی شهری تبدیل شده است و مسئله افزایش مشکلات کاربرد اتومبیل در شهر به کانون تحقیقات اجتماعی راه یافته است. نقش عنصر انسانی در پیدایش این مسیله، از جمله محورهای تحقیق در این خصوص است. یکی از راه حل های ارایه شده در این زمینه، آموزش قوانین و ارتقای فرهنگ ترافیک شهروندان بوده تا از این طریق اثرات منفی ناشی از حوادث رانندگی را به حداقل رساند. یکی از رسانه های مورد نظر برای اجرای این هدف، پوسترها و بیلبوردهای تبلیغاتی می باشد. بیلبوردها و پوسترها به عنوان یک وسیله ارتباطی خوب در محیط شهری و برون شهری به حساب می آیند. این پژوهش از نوع کاربردی وشیوه گردآوری اطالعات به صورت کتابخانه ای و روش پژوهش نیز تحلیلی-توصیفی است. در پژوهش حاضر به شیوه بالغت بصری به تحلیل محتوای پوستر و بیلبوردهای راهنمایی و رانندگی ایرانی و خارجی که به روش نمونه گیری تصادفی با محور موضوعات معین سرعت غیرمجاز، نبستن کمربند ایمنی و . . . انتخاب شده، پرداخته شده است. همچنین به بررسی این مسئله که چه استاندارهای در طراحی تابلوهای شهری و برون شهری باید رعایت شود. از نتایج پژوهش حاضر می توان در جهت طراحی استاندارد بیلبورد و موفقیت هرچه بیشتر آن ها برای تاثیرگذاری پیام های هشداردهنده راهنمایی و رانندگی برای جامعه مخاطب بهره برد و میتوان از گرافیک محیطی در نظام بصری شهری و ارزشهای طراحی شهری بهره گرفت که بی شک نه تنها ارتقاء کیفیت طراحی شهرها را نیز به همراه خواهد داشت بلکه می توان درکاهش تصادفات جاده ای از این طریق بهره جست. با تحلیل آثار گرافیک ایرانی با مضمون پیام های راهنمایی و رانندگی این نتیجه به دست آمد که در آثار تبلیغات محیطی ایرانی کمتر شاهد ایده های جذاب و خالق هستیم و به لحاظ کمی و کیفی این آثار بالغت بصری کمتری را دارا هستند.
کلید واژگان: تحلیل محتوا، پیام های راهنمایی و رانندگی، بلاغت بصری، گرافیک محیطی، تبلیغات محیطی -
لباس هوشمند متناسب با تحولات فکری و علمی بشر در دوران معاصر از جایگاه ویژهای برخوردار شده است. اهمیت این نوع لباسها به گونه ای است که مهندسین و هنرمندان به کمک دیگر متخصصین حوزه نساجی و پزشکی و... همه با هم برای نیازهای مختلف جامعه از این نوع لباسها طراحی میکنند. از این جهت این لباسها به دو صورت کاربردی و زیباشناسانه در این پژوهش مورد مطالعه قرار گرفت. هدف اصلی در پژوهش حاضر این بود که چه ارتباطی میان لباس هوشمند به عنوان متغیر اول و تعامل به عنوان متغیر دوم وجود دارد که ازاینرو با استفاده از روش مطالعات کتابخانه ای و با اتخاذ رویکرد کیفی به روش توصیفی تحلیلی مبتنی بر دادهه ای متنی و تصویری لباسهای هوشمند در دو حوزه علمی و آثار هنری مورد تحلیل محتوایی قرار گرفته اند که مسئله اصلی یعنی عملکرد هر کدام از لباس های هوشمند از منظر تعامل با مخاطب مورد کنکاش قرار گیرد و پاسخی به سوال اصلی پژوهش باشد که لباس هوشمند دارای چه ویژگی هایی است و نقش تعامل در آن چیست؟ ازا ین رو یافته های پژوهش نشان داد به طورکلی لباس های هوشمند مرتبط با عصر تکنولوژی و یا استفاده از علم الکترونیک و مکانیک نمیباشد و این مقاله صرفا مبتنی بر تحوالت تکنولوژی در عصر حاضر به لباس هوشمند اضافه شده است لباس های هوشمند بر روی حواس انسان تاثیر می گذارند بنابراین آنچه به عنوان نتیجه نهایی در این پژوهش رقم خورد بدین گونه است که لباس هوشمند در تعامل با مخاطب گاهی در روبروی مخاطب و گاه ی بر روی بدن مخاطب قرار می گیرد و در هر دو صورت گاهی به صورت علمی خواسته ای از نیازهای انسانی را پاسخ می دهد و یا در خدمت هنرمند ایده و یا فکر هنرمند را در قالب آن پیام هوشمند ارایه میدهد بنابراین لباس هوشمند لباسی نیست که صرفا در حوزه طراحی لباس قرار گیرد و از سه حوزه طراحی لباس، هنر و علم کمک میگیرد تا در نهایت نیاز خواسته شده را برطرف نماید.
کلید واژگان: هنرتعاملی، طراحی لباس، لباس هوشمند، مخاطب -
نشریه پیکره، پیاپی 20 (تابستان 1399)، صص 46 -53
بیان مسئله:
در هنر جدید فضا و زمان از عناصر مهم مورد توجه هنرمندان این عرصه است. یکی از این هنرمندان «رومن اوپالکا» است که از این عناصر در آثار خود استفاده کرده است. در این میان مسئله این پژوهش، نخست طبقه بندی انواع هنر چندرسانه ای و سپس چگونگی بازنمایی دیداری و شنیداری فضا و زمان در آثار چندرسانه ای رومن اوپالکا است.
هدفهدف این پژوهش، شناسایی مفهوم فضا و زمان در آثار چندرسانه ای رومن اوپالکا به عنوان مورد مطالعه و تبیین تاثیر کیفیات بصری آثار چند رسانه ای این هنرمند است.
روش پژوهش:
پژوهش حاضر به روش توصیفی تحلیلی صورت گرفته و گردآوری اطلاعات به شیوه کتابخانه ای است.
یافته ها:
اوپالکا با فعال کردن حوزه نشانه های نمایه ای چه به صورت دیداری و چه به صورت شنیداری، سعی در تقویت ارتباط هنر با جهان به شیوه ای شبه علمی دارد و آثار را از حوزه صرفا توهمی بیرون می راند. اوپالکا با معطوف کردن توجه مخاطب و هنر به وجود و آگاهی، بر آن است تا حس بی اعتباری زمان را با ایجاد خوانش های چند وجهی فراهم کند. خوانش زمان در آثار اوپالکا به صورت خطی و غیر خطی است. همچنین فضا و زمان در آثار اوپالکا سیال و پویا و دارای مفاهیمی استعاری نظیر مفهوم مرگ و میرایی است.
کلید واژگان: هنر چند رسانه ای، رومن اوپالکا، بازنمایی دیداری، بازنمایی شنیداریPaykareh, Volume:9 Issue: 20, 2021, PP 46 -53Problem definition:
The formation of various arts is achieved based on a theoretical basis and these foundations have created operational differences between the arts for the performing way of the art work, thus becoming a significant basis for the artists with the new spatial and temporal changes. Meanwhile, the multimedia artists have formed a new field in which at least some studies have been conducted in Iran and the need to identify its obvious and hidden aspects is still felt. Classifying the types of multimedia art, the present study aims to investigate how the visual and auditory representations of the space and time are performed in Roman Opalka’s multimedia works.
ObjectiveThe aim of this article is to identify the concepts of space and time in the multimedia works of Roman Opalka as a case study as well as to explain the effect of visual qualities of these artworks.
Research methodThe present research has been conducted based on an analytical-descriptive approach and the required information has been collected using library method.
ResultsActivating the realm of indexical signs, both visually and aurally, Opalka seeks to enhance the connection between the art and the world in a quasi-scientific way, preventing the works from being mere illusions. In addition, drawing the attention of the audience and art toward the existence and consciousness, Opalka attempted to provide a sense of the time invalidity through creating multidimensional readings. The time reading in Opalka’s works is conducted in a linear and nonlinear manner and also the space and time in them are flowing and dynamic having metaphorical meanings such as the concept of death and declination.
Keywords: Multimedia art, Roman Opalka, Visual representation, Auditory representation -
خلاقیت به خلق چیزی از عدم اطلاق نمیشود خالقیت توانایی ایجاد ایده های تازه از طریق ترکیب، تغییر یا دوباره استفاده کردن از ایده های موجود است و توانایی ارتباط بین موضوعات در حوزه های مختلف و به کارگیری تواناییهای ذهنی، برای ایجاد یک فکر یا مفهوم جدید اسکمپر بر این مفهوم استوار است که هر چیز جدیدی، مدل اصالح شده چیزی است که پیش از این موجود بوده است. مسئله ی پژوهش حاضر ارزیابی کاربست خالقیت در آثار دومین دوسالانه تصویرگری نیایش بر اساس الگوی اسکمپر و نحوهی چگونگی به کارگیری این الگو در تصویرگری های دوسالانه ی نیایش با هدف به دست آوردن اصولی برای سنجش خلاقیت در تصویرگری میباشد. این پژوهش به صورت توصیفی- تحلیلی برپایه روش کیفی و کمی انجام یافته و اطلاعات الزم با استفاده از منابع کتابخانه ای و مشاهده آثار دومین تصویرگری دوسالانه نیایش گردآوری شده است. نتایج پژوهش نشان داد که بسیاری از الگوهای فنی اسکمپر در تصویرگریهای دومین دوسالانه تصویرگری نیایش به کاررفته است. چنانکه مشخص شد الگوی اقتباس بیشترین میزان و الگوی کوچک سازی کمترین درصد فراوانی الگوی اسکمپر در آثار دومین دوسالانه تصویرگری نیایش را به خود اختصاص داده است.
-
زمان به عنوان پدیده ای مفهومی، در قلمرو هنر همواره مورد توجه بوده است و این مسئله با تحولات ناشی از اوج هنر مدرن در نیمه دوم قرن 20 میلادی و شکل گیری تکثرگرایانه گرایش ها و جنبش های هنری، ظهوری متفاوت از قبل و ماهیتی جدید پیدا نمود. بر این اساس در پژوهش حاضر به منظور شناخت ماهیت و چیستی زمان و چگونگی بازتاب آن در آثار هنرمندان هنر مینیمال، مفهومی و پسامفهومی از روش اکتشافی استفاده گردید و قصد بر آن است تا برای مخاطبان این آثار، بازخوانشی جدید مبتنی بر مسئله زمان ارایه گردد؛ بنابراین رویکردی کیفی اتخاذ گردید که هدفی بنیادین در پی داشت. همچنین از شیوه جمع آوری اطلاعات، مبتنی بر روش کتابخانه ای و از ابزار یادداشت برداری بهره گرفته شد. چارچوب نظری پژوهش حاضر مبتنی بر دیدگاه نشانه شناسی چارلز سندرس پیرس است و سه گانه وی برای تحلیل آثار مورد توجه قرار گرفت. نتایج حاصله نشان از آن داشت که خوانش زمان در نیمه دوم قرن بیست از هنر ماقبل خود کاملا متفاوت است و زمان را می توان در سه حوزه نشانه های شمایلی، نمادین و نمایه ای در آثار هنر مینیمال، مفهومی و پسامفهومی بازخوانی و جستجو کرد.
کلید واژگان: زمان، هنر مینیمال، هنر مفهومی، هنر پسامفهومیTime, as a conceptual phenomenon, has always been an issue in the realm of art, and with the emergence of the rise of modern art in the second half of the 20th century and the pluralistic formation of artistic trends and movements, a different appearance than before and a new nature emerges. Accordingly, in the present study an exploratory method was used to understand the nature and nature of time and how it is reflected in the works of minimalist, conceptual and post-conceptual artists. And it is intended to provide audiences of these works with a new, time-based review. Therefore, a qualitative approach was adopted that had a fundamental purpose. Library-based method of data collection and note-taking were also used. The theoretical framework of the present study is based on the theory of Charles Sanders Peirce's semiotics and his trilogy was considered for the analysis of works. The results show that reading in the second half of the twentieth century is quite different from its predecessor, and that time can be read in three areas: semiotic, symbolic, and indexical in minimalist, conceptual, and post-conceptual works of art.In conceptual art, perhaps because of its abstraction and conceptual significance, its artists are interested in its representation. Minimalists are not just about presenting physical and industrial objects, but are also interested in metaphysical ideas about space and abstract time. The nature of time in minimalist works is to represent the "duration" of the work. Since time itself is a conceptual element, Time in conceptual visual works can be regarded as a turning point in which artists have had a different approach to their prior art in these works. Understanding and studying time in this type of art can help build a stronger relationship with the audience. It is clear that the stronger relationship of a work with the audience is itself accompanied by other achievements such as the recognition of space and visual elements, which has a profound effect on post-concept art and subsequent art.
Keywords: Time, Minimal Art, Conceptual Art, Post Conceptual Art -
هنر چند رسانه ای به منظور شکستن کیفیت خطی و سنتی فضا و زمان، بر آن است تا ادراک جدیدی از پدیده فضا و زمان را در محیط دیجیتال فراهم آورد و به طور بنیادین آنها را بازآرایی کند. این نوع هنری همچنین قابلیت های منحصر به فردی در فضا و زمان اثر و در تعامل با کاربران ایجاد می کند. این مقاله بر آن است تا به شناسایی دو شاخه ی مهم هنر رسانه ای جدید، یعنی هنر واقعیت مجازی و واقعیت افزوده بپردازد. در این راستا با روش نمونه گیری انتخابی، آثار دنیل استیگمن مانگرین و الساندرو راواگنان به عنوان دو هنرمند اصلی این دو شاخه ی هنری مورد شناسایی قرار گرفت. چارچوب نظری با استفاده از نظریه گوتفرید بوهم و ای جی لسینگ تدوین شده است. روش مورد استفاده توصیفی تحلیلی و گردآوری مطالب نیز کتابخانه ای و با استفاده از منابع اینترنتی بوده است. نتایج پژوهش نشان داد که فضا و زمان در آثار هنر جدید رسانه ای به طور عام و هنر واقعیت مجازی، هنرواقعیت افزوده به طور خاص به وسیله کاربرد فرارسانه ای خود، نیروی بالقوه ای را برای آنچه حضور مجازی نامیده می شود، جهت خلق تجربه ای از بی واسطگی به نمایش میگذارد و مخاطب را در این فضا و زمان غوطه ور می سازد و یا آن را یا زمان و فضای واقعی ترکیب می کند. نهایتا فضا و زمان در این نوع آثار بسیار سیال و پویا هستند که در امتداد آن تماشای منفعلانه ی مخاطب در درک فضا و زمان اثر را از بیننده صرف به تعامل گری فعال مبدل می کند. طبق نظریه بوهم، زمان نمایش توسط هنرمندان از پیش شکل گرفته و مدت زمان دریافت آثار هر دو نوع هنری وابسته به تعاملگری و کنش مخاطبان است و با حضور ایشان معنا می گیرد. هم چنین مخاطب در درک این آثار طبق نظر لسینگ می تواند از خوانش های همزمان و متوالی برای درک فضا و زمان آثار بهره ببرد.کلید واژگان: فضای دیجیتال، زمان دیجیتال، هنر چند رسانه ای، دنیل استیگمن مانگرین، الساندرو راواگنانIntroduction and Statement of the ProblemMultimedia art is a term used in the art of the twentieth century, for any combination of digital media, graphics, sound, video, animation and text writing. The multimedia art, in terms of the nature of space and time, can be classified into two categories; the art of multimedia based on old media is a combination of old media such as painting, photography, sculpture, and more. New media-based multimedia art uses computers to create new techniques or change traditional techniques for creating and editing all forms of media. The concept of space in multimedia art usually means the meaning of understanding the location, time and objects, and their relationship with the distances and dimensions, components, and visual elements of a work of meaning. Therefore, in this research, space means the overall effects of the effect in all its material and content dimensions, and in particular in the digital environment. Time is also one of the most abstract, complex, and obscure concepts of ancient Greek history that have involved the minds of philosophers, which is partly due to its fluidity. Time in this research is the same linear definition for which it has a source and destination. The main issue of this research is to explain how digital space and time are in multimedia.Theoretical BackgroundIn line with this research, one can mention that the article by Farhad Sassani, titled "Time in the Cyberspace" (2006), in Journal of the Academy, No. 1, compares the comparative time between times in cyberspace with time in language. It also displays Time in cyberspace divides into five branches: 1. static; 2. Semi-static; 3. Awesome; 4. Multiple and revealing; and 5. Multiple and hidden.MethodologyThis paper is based on a descriptive-analytical method and a method for collecting data from a library type using articles and digital. The Internet has been used to collect art samples. Interview with artists was also another tool of compilation.Results and DiscussionFirst, it is necessary to explain a brief overview of virtual reality and augmented reality: Virtual reality requires hardware and software so that the hardware or any other device such as a headset or application into the virtual world can access it and see simulated content. Therefore, in the world of virtual reality, the user cannot communicate with the real world. In other words, it is confined to the virtual world. From these definitions, we conclude that virtual reality is virtual and does not allow a person to be present simultaneously in the real world and the virtual world. Augmented reality is a direct or indirect representation of the actual physical environment that is gained by adding or adding virtual graphics information generated by the computer. The augmented reality combines both real and virtual data in a three-dimensional fashion and is interactive. You can imagine the augmented reality as the middle state, between the real world and the full virtual world. Daniel Steegmann Mangrané is an artist that his artworks are based on virtual reality. His body of work includes various formats. It is based on subtle, poetic experimentation that questions the relationship between language and the world. His artwork, principally conceptual, shows a marked concern with existence and the specific characteristics of objects, at the same time activating abstract language as a principle to generate thought, and uses the idea of unstable meaning and dematerialized constructions as a way of addressing questions of the “object." The phantom consists of a virtual reality environment accessed through a pair of Oculus. The virtual forest viewable via Oculus Rift may provide us with novel insights into how we see and coincidentally manufacture the world. Alternatively, that most elevated and immaculate mathematical constructions of reality may evince the impossibility of its representation. The near-perfection of the image ends up refuting its power or at least exposing the impressive, elaborate work of abstraction and quantification that goes into collapsing the gulf between representation and perception. We see ourselves seeing the world as an image of our fabrication. And, despite claims by Oculus Rift's creator that the device's "ultra-low latency 360° head tracking" allows you to "seamlessly look around the virtual world just as you would in real life," the experience may veer into abstraction, no matter how liquid-crystal clear the parallel images flickering before our eyes. Alessandro Ravagnan is an Italian multimedia artist who, using the augmented reality, combines real space with cyberspace and challenges sensory perception of space and time. His multimedia works "Enso Membrane" are presented at various exhibition spaces. Time in his works is related to space and how the audience perceives. This means that the user determines the time to receive the effect. Ravagnan has recently presented his new works in non-exhibit spaces, which make space and time dynamic. The user can have access to works in any space and anywhere in the world, and, depending on the space in which it is located, will enable other senses of perception.ConclusionThe art of multimedia, either in the form of virtual reality art or in the form of the art of augmented reality, is to transform the space and time of the work. This is done through using digital images and technology, and, in the context of the passive viewing of the audience in understanding the space and time of the work, From a mere viewer to participant or active engagement. In the works of Daniel Steegman Mangrané, as the selected artist of virtual reality multimedia works, and Alessandro Ravagnan, an artist, selected for augmented reality by multimedia, the audience can have a variety of activities and activities. In this paper, it was argued that, according to Gottfried Boehm, it is possible to differentiate the dimension of time in multimedia art: the time of presentation and the time of reception. The time of reception in the works of both artists depends on the engagement and interaction of the audience, and the time of the show is pre-formed by the artist, which also means the audience. The time of reception in the works of both artists depends on the engagement and interaction of the audience, and the time of the show is pre-formed by the artist, which also means the audience. According to Lessing, the audience can also use two types of readings to understand the space and time of the works: simultaneous readings and sequential readings. In this process, the audience can overcome the linear readings of time. In the multimedia space environment, digital media contacts the audience with a variety of time, as well as the boundary of time in cyberspace, and it becomes multiplicity, infinite, and can be broken or combined with real space. In this kind of arts, the artist links the sensory perception of users to technological tools. Space and digital time in the art of virtual reality and the added value of using our own fictitious application, we show the potential for what we call virtual creation to create an experience of immediacy and immerses the audience in this space and time. Alternatively, it combines both real time and space.Keywords: Digital Space, Digital Time, Multimedia Art, Daniel Steegmann Mangrané, Alessandro Ravagnan
-
مقاله حاضر با هدف شناسایی فضا و زمان در آثار چند رسانه ای کتی پاترسون با شیوه توصیفیT تحلیلی با روش گردآوری کتابخانه ای تدوین شده است. کتی پاترسون به عنوان یکی از هنرمندان چند رسانه ای با به کارگیری چندین رسانه ی گوناگون هنری غالبا فضا و زمان را با استفاده از تکنولوژی مفاهیم میکرو و ماکرو، فاصله گذاری، فاصله زمانی، چرخه زمانی و زمان بندی، و روابط زمانی را به اشتراک می گذارد. او فضایی را ایجاد می کند تا مخاطب را از حالت منفعل خود خارج و سعی می کند تا با درگیر کردن اکثر ادراکات حسی ، فضا و زمان را به شکل جدیدی ارائه دهد و نحوه ی برخورد متفاوتی با مسئله ی زمان را به وجود آورد. در نهایت فضا در آثار پاترسون فراتر از چارچوب ریاضیات برای برقراری ارتباطی ژرف، و تصور ناشناخته ها می باشد. در این راستا از چارچوب مفهومی و روش شناسی ملهم از رویکرد گوتفرید بوهم و تی جی لسینگ استفاده شد. نتایج پژوهش نشان داد، پاترسون درک جدیدی از زمان را برای مخاطب ارائه می دهد تا بتواند خوانش های متوالی و همزمانی را داشته باشد. مخاطب در درک فضا و زمان آثار چندرسانه ای پاترسون، نقشی فعال داشته و خود تعیین کننده مدت زمان دریافت آثار است.کلید واژگان: زمان، چیدمان چند رسانه ای، هنر چند رسانه ای، کتی پاترسونThe present paper aims at identifying space and time in the multimedia artworks of Katie Paterson with a descriptive-analytical method and library compilation method. Katy Patterson, as one of the multimedia artists with the use of several different artistic media, often space It uses the technology of micro and macro concepts, spacing, time interval, time cycle, timing, and time relationships. He creates an atmosphere that removes the audience from her passive mode and tries to present a new way of engaging most sensory perceptions, space, and time, and creates a different way of dealing with the problem of time. In the heart of Patterson's work, it examines the relationship between man and the world in terms of time and space. Ultimately, space in Paterson's works goes beyond the framework of mathematics to communicate profoundly, and to imagine unknowns. Patterson's work is often a reference to the great cause, before the incomprehensible greatness of the universe, which at the same time acknowledges the wondrous technological forces that some aspects are almost counterproductive. Although in panoramic areas, Paterson's works can be less visual and familiar; this is the way he uses space and time to communicate with human and cosmic scales. The combination of romantic sensitivity with a research-based approach, the conceptual contradiction and minimalist post-art of her works, eliminates the gap between the viewer and the furthest periods of time and the universe. She relates relatively familiar aesthetics and the languages available for modern and old technology, such as radio waves, candles, pianos and disco balls to translate seemingly incomprehensible things into concepts. In this regard, the conceptual framework and methodology used was inspired by the Götterfried Boehm and TJ Lessing approaches. The results showed Paterson offers a new understanding of the time for the reader to have consistent readings. The audience has an active role in understanding the space and time of Paterson's multimedia works, and determines the length of time the works are received. it has been argued that according to Boehm, it is possible to differentiate the dimensions of the time in the multimedia arrangement: the time of presentation and the time of receipt. Although Paterson's time of play is in the present, it has a deep link with the past. The audience can break down the linear readings of time, walk through the works, and determine how long it will take to understand the works. He can also have a multidisciplinary reader; he or she reads simultaneously or sequential reading and sensory perception; in the sense of being continually receiving from the point of the works, or through crossover methods such as pausing, moving, Standing, glimpse or precise gaze will have a sensory perception. Paterson takes advantage of the sensory perception of the audience in understanding the space and time of works, and does not neglect them. Another result of the research is the reflection of Einstein's ideas, including the relative concepts of time and black holes that Patterson refers to in her works. Paterson displays the relative importance of space and time through her artworks.Keywords: Time, Multimedia Installation, Multimedia art, Katie Paterson
-
بررسی تحول پوشاک و تزئینات دوختی روی آن نه تنها از نظر تاریخ و هنر قابل اهمیت است بلکه از دید جامعه شناسی و نشانه شناسی نیز بسیار شایان توجه است. در این میان رودوزی های پوشاک سنتی زنان شهرستان میناب از جایگاه قابل توجهی در هنرهای سنتی ایران برخورداراست. ازاین رو در مقاله پیش رو تلاش برآن شده تا ضمن معرفی رودوزی های سنتی، نقش مایه های شکبافی در پوشاک سنتی زنان میناب شناسایی و پیرو آن جایگاه شک بافی در پوشاک سنتی این منطقه، تبیین شود. درواقع نگارندگان در مقاله حاضر با به کارگیری روش تحقیق توصیفی- تحلیلی (آمیزهای از تحلیل محتوای کمی و کیفی) و گردآوری اطلاعات به روش کتابخانه ای و میدانی همراه با ابزار گردآوری اطلاعاتی ازقبیل فیش، کارت مشاهده، ضبط صوت، دوربین عکاسی و استفاده از رایانه رودوزی های پوشاک سنتی زنان شهرستان میناب را بررسی کرده اند. پس از آن، نقش مایه های شک بافی را شناسایی و درپایان هم، کاربرد آنها را در پوشاک این زنان بیان و مشخص نموده اند. درنهایت، نتایج به دست آمده بیانگر این بود که هنرمندان این منطقه بر اساس نگاره های بومی و محلی و همچنین تاثیرپذیرفتن از عواملی مانند طبیعت به آفرینش نقش مایه های شک بافی همت گماشته اند. این نقش مایه ها را می توان در دو گروه طرح های شکسته (هندسی) و طرح های گردان (گل و بته) جایداد که برای لباس های سنتی زنان که شامل تنپوش، سرپوش و روبند است، از آنها استفاده می شود. ضمن اینکه نقوش هندسی در این نوع رودوزی بیشتر از دیگر نقش ها مورد استقبال قرار گرفته است.
کلید واژگان: پوشاک، میناب، رودوزی، شک بافی، نقش مایهStudy of the evolution of clothing and decorations on it is important not only in terms of history and art but also from the perspective of sociology and semiotics. Embroideries of women traditional clothing of Minab city have a great place in Iranian handicrafts. Therefore, this paper has attempted to introduce the traditional embroideries to recognize Shakbafy motives on traditional clothing of Minabian women and thus identify the place of Shakbafy in traditional clothing. In fact, the authors have studied Shakbafy in traditional clothing of Minabian women using descriptive-analytical method (a combination of qualitative and quantitative content analysis) and collecting data via library and field methods by a number of tools such as fisch, observing card, tape recorder, camera and computer. After that, the motifs of Shakbafy have been identified and the application of them has been specified in the women clothing. Finally, the results show that Shakbafy motifs have been inspired and created according to regional paintings and been influenced by several elements such as nature. These motifs can be divided into two groups: geometric designs and rotating designs (flowers and plants) which are used for women traditional clothing including garment, cap and mask. In addition, geometric motifs in this kind of embroidery have been welcomed more than other motifs.Keywords: clothing, Minab embroidery, Shakbafy, motif
- این فهرست شامل مطالبی از ایشان است که در سایت مگیران نمایه شده و توسط نویسنده تایید شده‌است.
- مگیران تنها مقالات مجلات ایرانی عضو خود را نمایه می‌کند. بدیهی است مقالات منتشر شده نگارنده/پژوهشگر در مجلات خارجی، همایش‌ها و مجلاتی که با مگیران همکاری ندارند در این فهرست نیامده‌است.
- اسامی نویسندگان همکار در صورت عضویت در مگیران و تایید مقالات نمایش داده می شود.
©2000-2025 magiran.com All Rights Reserved.