niku khosravi
-
تاثیر هشت هفته تمرین استقامتی و تناوبی با شدت بالا بر بیان ژن لیپازین در رتهای مبتلا به دیابت نوع دومقدمه
شیوع بیماری دیابت نوع دو در جهان به سرعت رو به افزایش است، در اثر بروز این بیماری در طولانی مدت مقاومت به انسولین ایجاد می شود که در نتیجه ی آن سلول های بتا پانکراس تخریب شده و به مرور از بین می روند که در نتیجه انسولین ترشح نمی گردد. اخیرا یک پروتئین به نام لیپازین، که مسوول امر سیگنال دهی کبد به سلول های بتا است، کشف شده و در گزارشات قبلی نشان داده شده است که لیپازین/بتاتروفین تکثیر سلول β پانکراس را افزایش می دهد. بنابراین پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر هشت هفته تمرین تناوبی شدید (HIIT) و تمرین استقامتی بر بیان ژن لیپازین در رت های مبتلا به دیابت نوع دو انجام گرفت.
روش هامطالعه بر روی 25 سر رت نژاد ویستار با میانگین وزن 10±160 گرم و سن 8 هفته انجام شد، که پس از القاء دیابت، رت ها به شکل تصادفی به سه گروه 6 تایی: کنترل و استقامتی و HIIT تقسیم شدند و به مدت هشت هفته تمرین ورزشی (5 جلسه در هفته) اجرا شد. برای بررسی تغییرات بیان ژن لیپازین بافت کبد از تکنیکqRT-PCR استفاده شد.
یافته هاپژوهش حاضر نشان داد پس از هشت هفته تمرین استقامتی و HIIT، بیان ژن لیپازین در کبد رت های گروه های تمرین نسبت به گروه های کنترل افزایش معناداری یافت (037/0=P)؛ همچنین همبستگی معنادار منفی بین بیان ژن لیپازین و شاخص مقاومت به انسولین در گروه های تمرین نسبت به گروه کنترل مشاهده شد (605/0-r=، 037/0=P).
نتیجه گیریبه نظر می رسد اجرای هشت هفته تمرینات استقامتی و HIIT، با افزایش بیان ژن لیپازین می تواند باعث افزایش سلول های بتا در بیماران دیابتی گردد و احتمالا مداخله ی غیر دارویی موثری برای کاهش علایم این بیماری باشد.
کلید واژگان: دیابت نوع دو، بیان ژن لیپازین، مقاومت به انسولین، تمرین تناوبی با شدت بالا، تمرین استقامتیBackgroundThe prevalence of type 2 diabetes is rapidly increasing in the world. As a result of this disease, long-term insulin resistance develops, as a result of which pancreatic beta cells are destroyed and disappear, as a result insulin is not released. Recently, a protein called lipasin, which is responsible for signaling the liver to beta cells, has been discovered, and previous reports have shown that lipasin/betatrophin increases pancreatic β cell proliferation. Therefore, the aim of this study was to investigate the effect of eight weeks of high intensity interval training (HIIT) and endurance training on lipasin gene expression in rats with type 2 diabetes.
MethodsThe study was performed on 25 Wistar rats with a mean weight of 160±10 g and age of 8 weeks. After induction of diabetes, the rats were randomly divided into three groups of 6: control and endurance and HIIT. And exercise was performed for eight weeks (5 sessions per week). QRT-PCR technique was used to evaluate changes in hepatic lipasin gene expression.
ResultsThe present study showed that after eight weeks of endurance training and HIIT, the expression of lipasin gene in the liver of rats in the training group increased significantly compared to the control group (P = 0.037); Also, a significant negative correlation was observed between lipasin gene expression and insulin resistance index in the exercise group compared to the control group (r = -0.605, P = 0.037).
ConclusionIt seems that performing eight weeks of endurance training and HIIT, by increasing the expression of lipasin gene can increase beta cells in diabetic patients and may be an effective non-pharmacological intervention to reduce the symptoms of this disease.
Keywords: Type 2 Diabetes, Lipasin Gene Expression, Insulin Resistance, High Intensity Interval Training, Endurance Training -
نوع فعالیت بدنی انجام گرفته تاثیر بسزایی در میزان آسیب اکسایشی و پاسخ دفاعی بدن دارد. فعالیت بدنی منظم می تواند به عنوان یک واکسن عمل کند و سبب تنظیم مثبت سیستم های ضد اکسایشی بدن شود. در این تحقیق 40 موش صحرایی نر نژاد ویستار به طور تصادفی به دو گروه تمرینی و کنترل تقسیم شدند که برای گروه تمرینی هشت هفته تمرین استقامتی با شدت 75-60% حداکثر اکسیژن مصرفی و 5 روز در هفته در نظر گرفته شد. پس از پایان هشت هفته گروه تمرینی و گروه کنترل هر یک به دو گروه تقسیم شدند که یک گروه از هر کدام، یک جلسه تمرین تا حد واماندگی را اجرا کردند. فعالیت آنزیم آنتی اکسیدانی کاتالاز (CAT) گلبول های قرمز و میزان مالون دی آلدهید (MDA)و ظرفیت آنتی اکسیدانی تام سرم اندازه گیری شد. اطلاعات به دست آمده از طریق تجزیه وتحلیل واریانس ANOVA و آزمون تعقیبی LSD با سطح معناداری 05/0 تجزیه وتحلیل شدند. یافته های پژوهش نشان داد که میزان MDA تنها در گروه تمرین وامانده ساز افزایش معنادار داشته است (007/0P=). فعالیت کاتالاز در گروه تمرین استقامتی افزایش معناداری را نشان داد(001/0 =P). تفاوت معناداری در ظرفیت آنتی اکسیدانی تام گروه تمرین استقامتی + یک جلسه تمرین وامانده ساز و گروه کنترل + یک جلسه تمرین وامانده ساز وجود داشت (04/0=P). می توان نتیجه گیری کرد که تمرین وامانده ساز میزان آسیب اکسایشی را افزایش داده، اما تمرین استقامتی توانسته است آثار مضر ناشی از تمرین وامانده ساز و استرس ناگهانی را کاهش دهد.کلید واژگان: استرس اکسیداتیو، تمرین استقامتی، تمرین وامانده ساز، ظرفیت آنتی اکسیدانی تام، کاتالازSport Biosciences, Volume:10 Issue: 39, 2019, PP 407 -419Different protocols of exercise cause different oxidative status. Regular exercises could act like vaccination and up regulate antioxidant systems in body. So 40 male Wistar rats with body weight (154±2 gr) were divided into two groups: 1) trained (n=20) and 2) untrained groups (n=20) at random. Training group participated in eight weeks training program, 5days per week, consisted of treadmill running that began speed was 8 m/min for 10 min and with gradually increase in speed and time reaching the speed of 30 m/min for 1.5 h/day at 8th week.At the end of 8 week each group further divided in to groups where the rats were studied at rest and after exhaustive exercise. For acute exhaustive exercise graded treadmill running was conducted reaching the speed of 35 m/min and was continued until exhaustion, then animals were anesthetized and blood sample were collected for measurements of catalase activity in red blood cell by Abei method and plasma MDA was estimated by spectrophotometry and total antioxidant capacity (TAC) measured by Ferric reducing antioxidant power (FRAP). These results indicated that acute exhaustive exercise increased the MDA level in sedentary but not in trained rat. The catalase activity was elevated significantly in trained group but was unchanged by exhausting exercise and TAC increased in exercise group after exhaustive exercise but decreased in just one session exhaustive group. We conclude that exhaustive exercise induced oxidative stress but endurance training may be useful for preventing acute exhaustive exercise induced oxidative stress by up-regulating antioxidant enzyme activity.Keywords: Total anti-oxidant capacity, Catalase, Endurance training, exhaustive exercise, Oxidative stress
-
هدف از پژوهش حاضر، مطالعه تاثیر هشت هفته تمرین استقامتی(پنج روز در هفته) بر بیان ژن پروتئین NT4/5 در عضلات کند انقباض (نعلی) و تند انقباض (EDL) موش های صحرایی بود. بدین منظور تعداد 14 سر موش نر ویستار با دامنه سنی 50 تا 60 روز و میانگین وزنی 10± 160گرم به طور تصادفی به دو گروه تجربی (7n=) و گروه کنترل(7n=) تقسیم شدند. دویدن با سرعت 25 متر در دقیقه به مدت 50 دقیقه بر روی تردمیل به عنوان تمرین استقامتی در نظر گرفته شد. برنامه تمرین به مدت هشت هفته و در هر هفته پنج روز اجرا شد. 24 ساعت پس ازآخرین جلسه برنامه تمرین استقامتی و 8 ساعت ناشتایی، آزمودنی ها بیهوش شدند و عضله نعلی و بازکننده دراز انگشت شست پای آنها تحت شرایط استریل جدا شد. بافت های مورد نظرپس از وزن شدن، دردمای 70- نگهداری شدند.به منظور اندازه گیری میزان بیان ژن NT4/5 ازروش RT-PCR استفاده گردید.همچنین برای تجزیه وتحلیل داده ها ازروش های آمارتوصیفی وآزمون تحلیل واریانس ANOVA دوطرفه (در سطح معناداری 05/0) استفاده شد.یافته های حاصل ازپژوهش نشان داد که هشت هفته فعالیت استقامتی باعث افزایش در بیان ژن NT4/5 در دوعضله کند انقباض نعلی وتند انقباض EDL شدکه این افزایش درعضله تندانقباض EDL بیشتراز عضله کندانقباض نعلی بودولی ازنظرآماری اختلاف معناداری بدست نیامد. لذابه نظر می رسد بررسی تاثیرتمرینات استقامتی باشدت و مدت بیشتر تمرین می تواند به عنوان محورهای پژوهشی آتی درنظرگرفته شود.کلید واژگان: بیان ژن پروتئین NT4، 5، عضله تندانقباض، عضله کند انقباض، تمرین استقامتی، موش های صحراییThis study aimed at investigating the effect of 8 weeks of endurance training (5 days a week) on NT4/5 protein gene expression in slow twitch (soleus) and fast twitch (EDL) muscles of male Wistar rats. 14 male Wistar rats (age range 50-60 days old, mean weight 160 ± 10 g) were randomly divided into two groups (experimental and control; N=7 for each group). The training protocol consisted of running on a treadmill with 25 m/min for 50 min. for 8 weeks, 5 days per week. After 8 hours of fasting and 24 hours after the last session of endurance training, rats were anesthetized and their soleus and extensor digitorum longus (EDL) muscles were removed under sterile conditions. The mentioned tissues were homogenized and kept in -70̊ C after weighing. RT-PCR method was used to measure the NT4/5 gene expression. Data were analyzed using descriptive statistics and two-way ANOVA (significance level ≤ 0.05). The results showed that 8 weeks of endurance training increased NT4/5 gene expression in soleus and EDL muscles. This increase was greater in EDL while there were no statistically significant differences. It seems that further research is needed to examine the effect of endurance training with more intensity and duration.Keywords: NT4, 5 Protein Gene Expression, Fast Twitch Muscle, Slow Twitch Muscle, Endurance Training, Rats
-
تاثیر زمان فعالیت در روز بر شاخص های حداکثر اکسیداسیون چربی (MFO،FAT max،MFO time) در زنان جوان سالممیزان اکسیداسیون چربی هنگام فعالیت بدنی، تحت تاثیر عواملی مانند شدت و مدت فعالیت، نوع تمرین، رژیم غذایی و سطح فعالیت بدنی قرار می گیرد. اما اثر زمان روز بر میزان اکسیداسیون چربی هنگام فعالیت بدنی کمتر بررسی شده است. بنابراین تحقیق حاضر به منظور بررسی تاثیر زمان فعالیت در روز بر شاخص های حداکثر اکسیداسیون چربی در زنان جوان فعال طراحی شده است. به این منظور 14 زن جوان سالم با میانگین و انحراف استاندارد مقادیر سن، درصد چربی، وزن، شاخص توده بدنی و حداکثر اکسیژن مصرفی به ترتیب 6/1±6/21 سال، 6/4 ±3/18 درصد، 3/3± 2/51 کیلوگرم، 7/1± 22 کیلوگرم بر مترمربع و 2/4 ±8/40 میلی لیتر بر کیلوگرم در دقیقه به صورت داوطلبانه انتخاب شدند. آزمون در دو نوبت صبح (ساعت 8-7) و عصر (ساعت 20-19) و در دو جلسه به فاصله 7 روز انجام شد. برنامه آزمون شامل یک تمرین فزاینده با تواتر 3 دقیقه ای روی نوارگردان با سرعت و شیب اولیه به ترتیب m/min 3/58 و 1 درصد بود و سرعت هر 3 دقیقه m/min 7/16 افزایش می یافت تا زمانی که به m/min 125 برسد، پس از آن هر 3 دقیقه افزایش شیب به مقدار 2 درصد تا سطح RER برابر 1 ادامه می یافت. VCO2 و VO2 در طول آزمون با دستگاه تجزیه و تحلیل گازهای تنفسی اندازه گیری شد. از آزمون t مستقل برای بررسی اختلاف بین متغیرها در آزمون های صبح و عصر استفاده شد (سطح معناداری 05/0). یافته های پژوهش نشان داد که اختلاف معناداری بین حداکثر اکسیداسیون چربی در تمرین صبح و عصر وجود ندارد (صبح 13/0± 39/0، عصر 11/0± 44/0 گرم در دقیقه، 05/0 P>). شدت متناسب با حداکثر اکسیداسیون چربی و زمان رسیدن به آن نیز در آزمون های صبح و عصر تفاوت معنی داری نداشت. با این حال میانگین شدت اکسیداسیون چربی در عصر بیشتر بود. در نهایت براساس نتایج پژوهش می توان گفت احتمالا زمان تمرین در روز (صبح و عصر) بر سوخت و ساز سوبسترا هنگام فعالیت های ورزشی شدید تاثیر زیادی ندارد.
کلید واژگان: حداکثر اکسیداسیون چربی (MFO)، زمان روز، شدت متناسب با حداکثر اکسیداسیون چربی (FAT Max)، زن جوان سالمFat oxidation during exercise can be influenced by exercise intensity and duration, training status, diet and physical activity level. However, few studies have investigated the effect of time of day on the rate of fat oxidation during exercise. Thus the present study was designed to investigate the effect of time of day on indexes of fat oxidation in active young women. For this purpose, 14 healthy women (mean±SD age, BF%, weight, BMI and Vo2max: 21.6±1.6 years, 18.3± 4.6 %, 51.2± 3.3 kg, 22±1.7 kg/m2, 40.8±4.2 ml/kg.min) voluntarily participated in this study. The exercise test was performed in two separate sessions in the morning (7:00) and evening (19:00). There was a 7-day interval between the two tests. The protocol was an incremental exercise to exhaustion on a treadmill. The volunteers started exercising at a speed of 58.3 m/min and at a gradient of 1%. Then, the speed increased to 16.7 m/min every three minutes until 125 m/min. At this point, the gradient increased by 2% per three minutes until RER=1 was achieved. VO2 and VCO2 were measured throughout the exercise by an automated gas analysis system. The data were analyzed using independent t test (α=0.05). The findings of the present study showed that no significant difference in maximal fat oxidation between morning and evening exercises (morning: 0.39±0.13 vs. evening: 0.44±0.11, P>0.05). There was no significant difference in FAT Max between morning and evening (P>0.05). However, the mean intensity of maximal fat oxidation was higher in the evening. Finally, it can be concluded that probably time of day (morning and evening) does not have an effect on substrate oxidation during intensive exercise.Keywords: Time of Day, Fat Max, Healthy Young Women, Maximal Fat Oxidation (MFO)
- در این صفحه نام مورد نظر در اسامی نویسندگان مقالات جستجو میشود. ممکن است نتایج شامل مطالب نویسندگان هم نام و حتی در رشتههای مختلف باشد.
- همه مقالات ترجمه فارسی یا انگلیسی ندارند پس ممکن است مقالاتی باشند که نام نویسنده مورد نظر شما به صورت معادل فارسی یا انگلیسی آن درج شده باشد. در صفحه جستجوی پیشرفته میتوانید همزمان نام فارسی و انگلیسی نویسنده را درج نمایید.
- در صورتی که میخواهید جستجو را با شرایط متفاوت تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مطالب نشریات مراجعه کنید.