به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

تنها با پرداخت 70 هزارتومان حق اشتراک سالانه به متن مقالات دسترسی داشته باشید و 100 مقاله را بدون هزینه دیگری دریافت کنید.

برای پرداخت حق اشتراک اگر عضو هستید وارد شوید در غیر این صورت حساب کاربری جدید ایجاد کنید

عضویت

جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه « ترجمه رساله قشیریه » در نشریات گروه « ادبیات و زبان ها »

تکرار جستجوی کلیدواژه «ترجمه رساله قشیریه» در نشریات گروه «علوم انسانی»
  • مهدی محمدقاسمی، سیده مریم روضاتیان*، سید علی اصغر میرباقری فرد
    تذکره الاولیای عطار نیشابوری یکی از متون ادبی عرفانی است که در میان آثار عرفانی فارسی، جایگاه ویژه ای دارد. تردیدی نیست که عطار برای تدوین تذکره الاولیا از آثار عرفانی پیش از خود استفاده کرده؛ اما در نقل اقوال و حکایات از همه منابع، به شیوه یکسان عمل نکرده است. مقایسه بینامتنی تذکره الاولیا با متون پیش از عطار یکی از شیوه هایی است که ازطریق آن می توان هم به منابع اصلی عطار دست یافت و هم جایگاه عطار را، در مرتبه نویسنده متنی ادبی عرفانی، تحلیل کرد. در این مقاله برای تحلیل دقیق تر، اقوال مربوط به «رضا» از تذکره الاولیا با کشف المحجوب و ترجمه رساله قشیریه مقایسه بینامتنی شده است. پرسش اصلی پژوهش این است که «مناسبات بینامتنی تذکره الاولیا با دو اثر عرفانی پیش از خود چگونه است؟». دستاوردهای پژوهش نشان می دهد مناسبات بینامتنی اقوال درباره رضا در این سه اثر، در پنج دسته بینامتنیت مستقیم، کاهشی، افزایشی، چندگانه و تلفیقی قرار می گیرد. بیشترین مناسبت بینامتنی میان تذکره الاولیا و ترجمه رساله قشیریه بینامتنیت مستقیم و میان تذکره الاولیا و کشف المحجوب بینامتنیت کاهشی است. این مقایسه بینامتنی نشان می دهد عطار متناسب با اهدافی که در تالیف تذکره الاولیا داشته و نیز ویژگی های متون پیشین، اقوال را نقل کرده است. حذف عبارت های عربی، توضیح و تفسیر، تغییراتی است که عطار در اقوال ماخوذ از کشف المحجوب ایجاد کرده است؛ درحالی که تغییرات واژگانی، صرفی و نحوی متناسب با زبان فارسی و افزایش عناصر مخیل و تاکیدساز در اقوال برگرفته از ترجمه رساله قشیریه دیده می شود.
    کلید واژگان: تذکره الاولیا, ترجمه رساله قشیریه, کشف المحجوب, بینامتنیت, رضا}
    Mahdi Mohammad Ghasemi, Sayyedeh Maryam Rozatian *, Sayyed Aliasghar Mirbagherifard
    AbstractAttar Neyshabouri's Tazkirat al-Awliya has a special place among Persian mystical works. Attar has used the mystical works before himself to compile Tazkirat al-Awliya, but he did not act in the same way in using all the sources. The intertextual comparison of Tazkirat al-Awliya with pre-Attar texts is one of the methods through which the main sources of Attar can be accessed. It can be used to analyze Attar's position as the author of a mystical literary text. In the present study, the sayings related to "Reza" from Tazkirat al-Awliya have been intertextually compared with Kashf al-Mahjoob and the translation of the Qushayriyah treatise. The main question of the research is: what is the intertextual relationship of Tazkirat al-Awliya with two mystical works before it? The results of the research show that the intertextual relationships of Reza's sayings in these three works are placed in five categories: direct intertextuality, reductive intertextuality, additive intertextuality, multiple intertextuality, and mixed intertextuality. Most of the intertextual relationships between Tazkirat al-Awliya and the translation of the Qushayriyah treatise are direct intertextuality, and between Tazkirat al-Awliya and Kashf al-Mahjoob are reductive intertextuality. This comparison shows that Attar has quoted the sayings in accordance with the goals he had in writing Tazkirat al-Awliya and also the characteristics of the previous texts. Removal of Arabic phrases, description and interpretation are changes that Attar has made in the sayings taken from Kashf al-Mahjoob.IntroductionWith the emergence of Islamic Sufism in the second century of Hijri, the creation of mystical works gradually began. At first, these works did not have a specialized approach and were mostly written based on Sharia-based topics. But from the 4th century of Hijri, mystical opinions and thoughts were organized and codified so that they could be transferred to others in the form of educational texts (Dehbashi & Mirbagheri Fard, 2004, p. 108). A significant part of the topics of these texts was explained by quoting sayings and anecdotes related to mystics. These sayings and anecdotes that passed from one text to another created an intertextual chain among mystical works. Attar Neyshabouri's Tazkirat al-Awliya is one of the main links in this chain that has transferred the sayings and anecdotes of the previous works, which were mainly Arabic and a few Persian, but with simple and didactic language to the later links with a literary and imaginative expression. Since intertextual studies are considered a suitable platform for analyzing common sayings and anecdotes in mystical texts, in this study, this platform has been used to compare the sayings related to Reza in Tazkirat al-Awliya with two Persian pretexts of this work, in order to explain what method Attar had in quoting the sayings from previous texts and why he chose this method.Materials and MethodsIn the present study, the position of the translation of the Qushayriyah treatise and Hojviri's Kashf al-Mahjoob among Attar's sources (focusing on Reza's sayings) has been explained using a descriptive-analytical method based on the intertextual approach and Genette’s theory of intertextuality.Research FindingsTazkirat al-Awliya has the most direct intertextual relationship with the translation of the Qushayriyah treatise. Also, the most intertextual relationship between Tazkirat al-Awliya and Kashf al-Mahjoob is of a reductive type which includes the removal of description and interpretation and Arabic phrases. The additive intertextuality can be seen only between Tazkirat al-Awliya and the translation of the Qushayriyah treatise where a part has been added to the narration of the pretext to complete the meaning. A quote is also common among all three works and is of multiple intertextuality type. In this type of intertextuality, the narration of Tazkirat al-Awliya has a direct intertextuality with the translation of Qushayriyah treatise, and a reductive intertextuality with Kashf al-Mahjoob in the example found in Reza's sayings.Discussion of Results and ConclusionsConsidering the results of the present study, examples of common sayings with one of the pre-texts can be found in Tazkirat al-Awliya which has been reduced in one part of the narration and increased or changed in another part. This type of intertextuality can be called mixed and according to different examples, sub-categories can be obtained for it. In Reza's common sayings, there are two examples of mixed between Tazkirat al-Awliya and the translation of the Qushayriyah treatise and one example with Kashf al-Mahjoob. This research shows that Attar made changes in Reza's sayings according to his goals. Removal of Arabic phrases and description and interpretation of the pretext, lexical, morphological, and syntactic changes appropriate to the Persian language and the increase of imaginative and emphatic elements are among the changes that Attar has made in quotations.
    Keywords: Tazkirat al-Awliya, Translation of the Qushayriyah treatise, Kashf al-Mahjoob, Intertextuality, Reza}
  • اکرم برازنده*، امیربانو کریمی

    گفتمان کلان تصوف اسلامی نگرشی قدسی است که در بستر دین، در واکنش به گفتمان های معارض دیگر نظیر فقه، کلام، فلسفه و زهد شکل گرفت. در اواخر سده دوم، پس از درآمیختن کیمیای عشق با مس زهد، رهروان جریان صوفیانه، برخلاف دیگر جنبش های فکری و دینی فرهنگ و تمدن اسلامی، که قرآن را متنی فروآمده از آسمان به زمین و در حرکتی دیالکتیکی بین آسمان و زمین می دانستند، قرآن را متنی برای حرکت از زمین به آسمان، یعنی معراج صوفیانه، در نظر آوردند. با این تلقی، شاهد مواجهه گوناگون صوفیه با دال های مفهوم ساز، برجسته و پربسامد، به ویژه نشانه شناور «توکل» در گفتمان تصوف و نیز بقیه آثار صوفیه اعم از نثرهای متمکن و مغلوب هستیم. در این جستار، با روش تحلیلی توصیفی و رویکرد جفت گفتمان سا‍ز لاکلاو و موفه، دگردیسی های این دال شناور را در چندین نثر متمکن صوفیه به فارسی و عربی نشان داده ایم و از این رهگذر تاثر و تاثیرهای این چند متن را از یکدیگر تبیین کردیم.

    کلید واژگان: تصوف, گفتمان, نثر متمکن, قوت القلوب, کشف المحجوب, ترجمه رساله قشیریه, توکل, لاکلاو و موفه}
    Akram Barazandeh*, Amirbanoo Karimi

    The general discourse of Islamic Sufism is a sacred attitude that was formed in the context of religion, in response to other opposing discourses such as jurisprudence, scholastic theology, philosophy and asceticism. At the end of the second century A.H., the followers of the Sufi movement incorporated the alchemy of love in the ascetic copper. Unlike other intellectual and religious movements of Islamic culture and civilization that regarded  the text of the Qurchr('39')an as a text descended from heaven to earth in a dialectical movement between heaven and earth, they considered the Qurchr('39')an to be a text for the movement from earth to heaven, that is, the Sufi ascension. With this in mind, we witness various encounters of Sufism with conceptualizing prominent and frequent signs, especially the floating sign of “trust” in Sufi discourse as well as other works of Sufism including scholastic and intuitive prose texts. In this paper, using the descriptive-analytical method and the approach of Laclau and Mouffe’s discourse theory, we have demonstrated the metamorphoses of this floating sign in several scholastic Sufi texts in Persian and Arabic, and through this we have explained the interactions of these texts.

    Keywords: Sufism, Discourse, Scholastic Text, Qūt al‐Qulūb, Kashf al-Mahjūb, Translation of Al-Risāla al-Qūshayriyya, Trust, Laclau, Mouffe}
  • اعظم سیامک*، زهره نجفی، رافضه کرمان پور

    باتوجه ‏به تعداد فراوان محققان در حوزه زبان و ادبیات فارسی تحقیقات بیشماری در زمینه‏ های گوناگون انجام می‏شود. در بیشتر این تحقیقات داوری و پیشینه آن‏ها نیز مرور می‏شود؛ اما باز هم شمار پژوهش‏ های تکراری کم نیست. این پژوهش با روش مقایسه‏ای به بررسی هفت مقاله می‏پردازد که درباره یک موضوع، یعنی تصحیح رساله قشیریه و ترجمه آن انجام شده است. هدف از نگارش این مقاله آسیب‏ شناسی تحقیقات و تصحیحات تکراری و لزوم انجام چنین پژوهش ‏هایی است. مسئله اصلی این مقاله بررسی مشابهت‏ های هفت مقاله در یک حوزه و موضوع واحد و نشان ‏دادن نتایج و دستاوردهای غیرتکراری آن‏هاست که نمونه ‏ای از تحقیقات تکراری را نشان می‏دهد. درواقع در این پژوهش یک نمونه از تحقیقات مشابه و تکراری در تحقیقات حوزه ادبیات فارسی بررسی می‏شود و نتایج حاصل از آن نشان می‏دهد که فعالان حوزه ادبیات (به ‏ویژه مدرسان، پژوهشگران و داوران مجلات) باید برای تکراری‏ نبودن موضوعات مقالات چاره ‏ای بیندیشند.

    کلید واژگان: ترجمه رساله قشیریه, نقد, پیشینه, محتوا, نتیجه}
  • سیده مریم روضاتیان*، سیدعلی اصغر میرباقری فرد
    از ترجمه رساله قشیریه، نسخه ای به شماره 2077 در کتابخانه ایاصوفیای استانبول نگهداری می شود که نگارش دیگری از ترجمه ابوعلی عثمانی است. استاد فروزانفر برای نخستین بار در سال 1345 به تصحیح ترجمه رساله قشیریه همت گماشت. او در تصحیح خود از این نسخه استفاده نکرد؛ زیرا این نسخه در میانه کار به دستش رسید و نیز می پنداشت تفاوتی با نسخه موزه بریتانیا ندارد. به همین سبب کار تصحیح متن را با مقابله نسخه موزه بریتانیا از ترجمه ابوعلی عثمانی و نسخه لالا اسماعیل، تنها دست نوشته شناخته شده از ترجمه دوم، به پایان رساند. با بررسی نسخه ایاصوفیا می توان دریافت که آن نسخه برای رفع کاستی ها و اشتباهات فراوان ترجمه رساله قشیریه بسیار راهگشاست و برخلاف نظر فروزانفر اختلاف های میان دو نسخه، بسیار و درخور توجه است. در این مقاله ضمن معرفی نسخه ایاصوفیا، جایگاه آن در تصحیح ترجمه رساله قشیریه در مقایسه با دو نسخه دیگر بررسی شده است.
    کلید واژگان: ترجمه رساله قشیریه, نسخه ایاصوفیا, نسخه موزه بریتانیا, نسخه لالا اسماعیل, تصحیح}
    Maryam Rozatian *, Aliasghar Mirbagherifard
    Of the translation of Qosheiriyeh dissertation, there is a copy (number 2077) kept in the Ayasofiya library in Istanbul (Turkey) which was written back in the year 859 and which is seemingly a different script of the translation by Abu Ali Osmani. When Mr. Forouzanfar tried to edit the translation of this dissertation in 1345 (1956) for the first time, he did not make much use of this translation version perhaps because he received it in the middle of his work and also because he assumed that there was not much difference between this and the transcription kept in the British museum. So, he continued his edition by comparing it with the British transcription of the translation by Abu Ali Osmani and the transcription by Lala Ismaeil, the only known hand-written transcription of the second translation. This is while the Ayasofiya transcription is of great use in resolving the many problems in the text and despite the opinion held by the late Mr. Forouzanfar regarding the grave differences between the two copies, so much that it resulted in some doubt that there may be a third translation of the Qosheiriyeh dissertation. In this article, we introduce the Ayasofiya’s transcription, and study its station in the corrected version of the translation for Qosheiriyeh dissertation.
    Keywords: Translation of Qoshiriyeh Dissertation, The Ayasofiya's Transcription, The British Museum Transcription, The Lala Ismaeil transcription, Correction}
  • سیده مریم روضاتیان
    در قرن پنجم هجری همزمان با اوج گرفتن مباحث عرفانی و به تبع آن رواج روزافزون تالیفات متعدد در حوزه عرفان اسلامی، ابوالقاسم قشیری با دقت نظر خاصی که در اندیشه های عرفانی داشت، اثری برجا گذاشت که از همان زمان تالیف جایگاه خود را به دست آورد و اندکی بعد به فارسی نیز ترجمه شد. نخستین بار حدود نیم قرن پیش ترجمه رساله قشیریه با انتساب به ابوعلی عثمانی، توسط فروزانفر تصحیح و چاپ شد. این اثر بخصوص با توجه به مقدمه و تعلیقات فروزانفر از امتیازات بسیاری برخوردار بود؛ لیکن کاستی هایی در متن و حواشی آن به چشم می خورد و با گذشت زمان، احساس نیاز به وجود متنی منقح از ترجمه رساله قشیریه بخصوص برای تدریس در مقطع تحصیلات تکمیلی، تصحیح دوباره ترجمه رساله قشیریه را ضروری ساخت. اخیرا تصحیح تازه ای از این اثر توسط مهدی محبتی منتشر شده که پرسش هایی را به دنبال داشته است: آیا تصحیح محبتی از ترجمه رساله قشیریه انتظار خوانندگان را برای روبه رو شدن با متنی منقح از این اثر برآورده می سازد یا این که ماجرای تصحیح ترجمه رساله قشیریه به دلیل راه یافتن کاستی هایی مشابه تصحیح پیشین و یا افزون بر آن همچنان ادامه دارد؟ مقاله حاضر برای پاسخ به این پرسش ها تدوین شده است.
    کلید واژگان: ترجمه رساله قشیریه, ابوعلی عثمانی, متن مصحح فروزانفر, متن مصحح محبتی}
    M. Rozatian
    In fifth century، simultaneous with the flourishing of mystical issues and prevalence of various writings in the field of Islamic mysticism، via his deep understanding of mystical thoughts، Abulqasem Qusheiri created a work which had a high status from the beginning and was translated into Persian shortly after. Ascribed to Abu Ali Othmani، the translation of this work was corrected and published by Forouzanfar for the first time almost fifty years ago. Regarding the preface and annotations of Forouzanfar، this work has many advantages but there are also a number of shortcomings in the text and its annotations and، given time، the need for an authentic text of Risaleh Qushirie translation for teaching in postgraduate courses، necessitates the re-correction of this translation. Recently، a new correction by Mehdi Mohabati has been published which raised a number of questions like: Does this new translation come up to expectations of readers for an authentic text or it still repeats the very shortcomings of the previous correction? This article aims to answer such questions.
    Keywords: Risaleh Qushirie translation, Abu Ali Othmani, corrected text of Forouzanfar, corrected text of Mohabati}
  • سیده مریم روضاتیان، سیدعلی اصغر میرباقری فرد
    رساله قشیریه یکی از مهمترین متون آموزشی صوفیه است که به دست ابوالقاسم قشیری صوفی و متکلم اشعری قرن پنجم هجری تالیف شد. انگیزه قشیری از نگارش این اثر معرفی تصوف و اصول آن در روزگاری بود که فساد و انحراف در عقاید، آداب و سنن صوفیه توسط صوفی نمایان راه یافته بود؛ به همین سبب رساله قشیریه در روزگار مؤلف بسرعت در میان صوفیان شهرت یافت و در اواخر عمر قشیری یا اندکی پس از درگذشتش به دست یکی از شاگردان او به نام ابوعلی عثمانی به فارسی ترجمه شد. رساله در اواسط یا اواخر قرن ششم در معرض ترجمه ای دوباره قرار گرفت که جز در برخی قسمتها بقیه به اصلاحی از ترجمه نخست انجامید. ترجمه دوم رساله قشیریه در سال 1345 به همت استاد بدیع الزمان فروزانفر برای نخستین بار تصحیح شد و به همراه مقدمه ای مفصل بارها به چاپ رسید.این مقاله در نظر دارد نمونه هایی از ترجمه اول و دوم رساله قشیریه را با متن عربی آن مقایسه کند و ضمن پرداختن به برخی ابهامات درباره ترجمه و تصحیح رساله قشیریه، ضرورت تصحیح ترجمه ابوعلی عثمانی را از این اثر تبیین نماید.
    کلید واژگان: ترجمه رساله قشیریه, متون عرفانی فارسی, ادبیات عرفانی کلاسیک, تصحیح متون عرفانی}
    Qashiriyeh dissertation is one of the most significant educational texts by Sufi’s which was authored by Abul-Qaasem Qashiri, a prominent Sufi and lecturer of the fifth century A.H. (After Hijira). His motive for creating this work was to introduce Sufism and its principles, in an era in which corruption and deviation in beliefs, tradition and customs had become widespread by those pretending to be Sufi. For this very reason, his dissertation quickly gained popularity among the Sufis of his time. Some time towards the end of his life or shortly after his death, it was translated to Farsi by one of his students by the name of Abu-Ali Osmani. This dissertation was again translated during the middle or the end of the Sixth century. With the exception of some parts, this second translation is considered as a correction to the first one. The second translation was edited by professor Badi-u-zaman-e Foroozanfar for the first time in 1345 (1966) and was published several times along with its lengthy preface. In this essay, an attempt has been made to compare the first and the second translations with the original Arabic version and to focus on some of the existing ambiguities in translations and the corrected versions. This would call for a need to edit the translation by Abu-Ali Osmani.
نکته
  • نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شده‌اند.
  • کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شده‌است. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
  • در صورتی که می‌خواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.
درخواست پشتیبانی - گزارش اشکال