تقلید
در نشریات گروه ادبیات و زبان ها-
نشریه مطالعات بین رشته ای ادبیات، هنر و علوم انسانی، سال چهارم شماره 2 (پیاپی 8، پاییز و زمستان 1403)، صص 413 -438پژوهش حاضر، به بررسی واقعیت و کارکرد هویتی که متاثر از فضای دیاسپوری است می پردازد و سعی دارد تا واقع بودن هویت هم آمیخته را با خوانشی تطبیقی از مفهوم هم آمیختگی هومی بابا و مفهوم وانموده ژان بودریار، با اتکا به متن و بافتار داستان کوتاه «سنگام»، نوشته مهرنوش مزارعی واکاوی نماید. «سنگام» روایتی است که از منظر فرم، تلفیقی ست از واقعه نگاری و شرح حال نویسی و محتوی آن خاطرات آشنایی و دوستی تقریبا یک ساله راوی - زن مهاجر ایرانی- با یک زن هندی در جامعه دیاسپوری امریکا را روایت می کند. این پژوهش در بخش های مختلف، با اشاره به فرم متفاوت داستان و شخصیت راوی نشان می دهد که چگونه هویت راوی حاصل از هم آمیختگی، توامان با وانمود ها ست، وانمود هایی که خود او از طریق نگاه خیره و شیفتگی بصری و تقلید ساخته، به طوری که هویت شالپا، زن هندی را در خود جذب می کند. مضاف بر این کنش ها و در نتیجه آنها، لایه های مختلفی از تکرار و بدل سازی پدید می آید که ماهیت و لایه های وانمود را دوچندان می کند و به آن طوری استحکام می بخشد که نشانه های تجربه هم آمیختگی متزلزل شده و هویت هم آمیخته فرو می پاشد.کلید واژگان: هم آمیختگی، وانموده، تقلید، شیفتگی، دیاسپورا، راوی، سنگامThe present study concerns the analysis of the reality and functionality of an identity that is based on diasporic space. The analysis tends to elaborate on the location of hybrid identity in a diasporic space, with a reliance on a comparative reading of Homi Bhabha’s concept of hybridity and Jean Baudrillard’s concept of simulacrum in the particular case of Mehrnoush Mazarei’s short story, "Sangam". From a formal perspective, "Sangam" is a compilation of chronology and autobiography; the content denotes the narration of a one-year span of the life of the narrator, a migrant Iranian woman, her memories of acquaintance and friendship with an Indian woman in a minor diasporic society of United States. Employing what results from the dialogue between Bhabha’s hybridity and Jean Baudrillard’s simulacrum, and with an applied reference to the form of the narrative and also the narrator’s characterization, the analysis undertaken here illumines how the identity of the narrator, even if harvested and developed as hybrid, is a simulation; a simulation that she herself builds via gazing at the other, cultural fascination and mimicry; activities which in certain ways enables her to absorb the Indian woman’s identity. Furthermore, in the course of these actions and as their consequences, there emerge different layers of repetition and imitation which reduplicate and reinforce the differing nature and the layers of simulation, in a way that all the possible signification of hybridity can disintegrate.Keywords: Hybridity, Simulation, Mimicry, Fascination, Diaspora Sangam
-
شعر فارسی از حدود نیمه دوم تا اواخر قرن ششم به دلیل پدید آمدن مسایل سیاسی و اجتماعی دچار تحولاتی شد.در این دوره ساختار و محتوای شعر نسبت به شعر پیش از آن تقابل و تضاد بسیاری دارد. شعر این دوره از نظر زبانی قوی تر و همراه با واژه ها و ترکیبات عربی و ترکی و فراوانی آرایه های ادبی است و سادگی دوره خراسانی را ندارد و از نظر مضمون درونگرا و مشتمل بر عرفان و تصوف است. بسیاری از شاعران در دوره های بعد نیز از این سبک پیروی کرده و زبان و مضمون شاعران مطرح این دوره را به کار برده اند. گل محمد خان زیب مگسی از شاعران توانمند و بلند آوازه بلوچ است که به شکل گسترده ای از فکر و اندیشه، زبان و بیان شاعران سبک عراقی بهره ها برده و مضامین و ویژگی های شعری این دوره در اشعارش به وفور مشهود است. این پژوهش به روش توصیفی-تحلیلی با استفاده از منابع کتابخانه ای و مقایسه ای میان سبک شعرگل محمد خان زیب مگسی شاعر شهیر بلوچ و شاعران مطرح سبک عراقی انجام شده است. زیب مگسی در اشعار خود بیشتر متمایل به سبک عراقی است و با تضمین غزلیات شاعران بزرگ این دوره از زبان و مضمون آنها تقلید کرده است. شعر زیب مگسی علاوه بر این که نوآوری های بسیاری در زمینه موسیقی و زبان و مضمون دارد، شباهتهای بسیاری نیز از نظر کاربرد واژگان، ترکیبات و مضامین خاص با شاعران توانمند اواخر قرن ششم تا قرن نهم هجری دارد که نشان از تقلید وی از شاعران مطرح سبک عراقی است.کلید واژگان: سبک عراقی، گل محمد زیب مگسی، تقلید، مضمون، نوآوریPersian Literature, Volume:14 Issue: 1, 2024, PP 159 -178Persian poetry underwent changes from the second half to the end of the sixth century due to the emergence of political and social issues. In this period, the structure and content of the poem has many contrasts and contradictions compared to the previous poetry. The poetry of this period is stronger in terms of language, with Arabic and Turkish words and combinations, and the abundance of literary arrays, and it does not have the simplicity of the Khorasan period, and in terms of content, it is introverted and includes mysticism and Sufism. Many poets in later periods also followed this style and used the language and theme of prominent poets of this period. Gul Mohammad Khan Zaib Magsi is one of the powerful and renowned Baloch poets who has widely benefited from the thoughts, language and expression of Iraqi style poets, and the poetic themes and characteristics of this period are abundantly evident in his poems.This research has been done in a descriptive-analytical way using library sources and a comparison between the poetry style of Mohammad Khan Zeib Magsi, a famous Baloch poet, and famous Iraqi poets. In his poems, Zeib Magsi is more inclined towards the Iraqi style and has imitated the language and themes of the great poets of this period by guaranteeing the sonnets. In addition to having many innovations in the field of music, language and theme, Zeib Magsi's poetry also has many similarities in terms of the use of words, combinations and specific themes with the powerful poets of the late 6th century to the 9th century AH, which shows his imitation of prominent poets of the style. It is Iraqi.Keywords: Iraqi Style, Gul Mohammad Zaib Magsi, Imitation, Theme, Innovation
-
در این مقاله، نقش پارودی یا نقیضه در «ایالت ها و امپراتوری های ماه» اثر سیرانو دو برژراک بررسی شده است؛ اثری که در قرن هفدهم، دوران تغییرات عمده فکری، با تقلیدی طنزآمیز از هنجارهای اجتماعی، علمی، فلسفی و مذهبی، رویکردی نوآورانه در پیش گرفته است. این پژوهش، با تمایزگذاری میان پارودی در معنای محدود و گسترده آن، به تحلیل رابطه میان پارودی و مباحث فکری عصر مورد نظر می پردازد؛ تحلیلی که با تاکید بر نظریات و تاملات ژرار ژنت و تحقیقات سایر اندیشمندان حوزه پارودی انجام شده است. به نظر می رسد پارودی در آثار سیرانو از شکل ساده خود فراتر رفته و به ابزاری تبدیل شده است که خواننده را به اندیشه و بازنگری وامی دارد. پذیرش پارودی نیز نقشی کلیدی ایفا می کند، زیرا هر خواننده می تواند برداشت طنزآمیز و منحصر به فرد خود را داشته باشد. به بیان دیگر، پارودی در نوشتار سیرانو دو برژراک، حقیقتی پویا و در حال بازتعریف را آشکار می کند.
کلید واژگان: سیرانو دو برژراک، پارودی، نقیضه، تقلید، طنزCet article étudie le rôle de la parodie dans Les États et Empires de la Lune de Cyrano de Bergerac qui, durant le XVIIe siècle, période de changements intellectuels majeurs, adopte une approche novatrice en parodiant les normes sociales, la science, la philosophie et la religion. Distinguant entre parodie au sens restreint et parodie au sens large, nous avons examiné la ‘parodicité’ chez cet écrivain. Ainsi notre étude se penche-t-elle sur la relation entre la parodie et les débats intellectuels de l'époque, mettant en lumière les opérations parodiques utilisées pour remettre en question les croyances et idéaux du XVIIe siècle. Nous soulignons l'importance de l'effet comique dans la parodie de Cyrano, affirmant que cette forme d'expression contribue à innover, critiquer et divertir tout en offrant une perspective captivante sur le monde. La parodie chez Cyrano, loin d'être un simple procédé, fonctionne en tandem avec des opérations telles que l'anachronisme et l'inversion pour stimuler la réflexion du lecteur, créant ainsi une véritable œuvre originale. On met également l’accent sur l'importance de la réception de la parodie, notant que chaque lecteur peut créer sa propre interprétation humoristique et que la parodie chez Cyrano révèle une vérité constamment redéfinie. La méthodologie de notre recherche est basée sur une analyse approfondie des éléments parodiques présents dans l'œuvre de Cyrano de Bergerac, en appliquant les théories de Gérard Genette et Daniel Sangsue. Il ressort de notre étude que la parodie chez Cyrano fonctionne comme un moyen habile d'exprimer diverses idées philosophiques et scientifiques, tout en apportant une perspective fraîche et captivante sur le monde. En parodiant des concepts religieux, philosophiques et scientifiques de son époque, Cyrano suscite des réflexions et des questionnements chez le lecteur, tout en offrant un divertissement subtil. Le rire parodique de Cyrano et sa neutralité constante soulignent la nature toujours mouvante et renouvelée du sens, offrant ainsi une réflexion profonde sur la vérité et la perception dans la littérature.
Keywords: Cyrano De Bergerac, Imitation, Les Etats Et Empires De La Lune, Parodicité, Rire -
تفکر کینیار درباره هنر هم جنبه ای نظری و هم جنبه ای علمی است. خوانش او از تصویر نقاشی شده، به طور هم زمان، ناپیدا را پشت نمایان بررسی می کند و از چشم اندازی اپیکوری و روان کاوانه به تحلیل می پردازد. این تحلیل به تفکر بلاغی حول محور مفهوم تصویر در معنای گسترده خود منجر می شود. کینیار با تسلط بر دانش های نظری و انتقادی درباره هنر و بهره گیری از دانش گسترده خود، بحث های مهمی مانند شعر تصویری را به شیوه ای نوین بازنگری می کند و مفاهیم کلیدی همچون تقلید را با نگاهی اساسا انسان شناختی بازاندیشی می نماید. تفکر او، که میان نقد و تخیل ادبی ارتباط برقرار می کند، توجه ویژه ای به ریشه های ناخودآگاه زبان دارد و مرز میان عقل و احساس را رد می کند. هنر در این نگرش، حرکتی است در جست وجو، تجربه ای که در آن دانش، اذعان به نادانی اولیه را در بر می گیرد و با احیای شور اولیه تفکر گره می خورد. در آثار پاسکال کینیار، ارتباط میان دانش و شناخت به یکی از مفاهیم کلیدی بدل می شود. او از مرزهای محدودکننده دانش فراتر می رود و هنر را عرصه ای برای تجربه و تامل آزادانه می داند. او معتقد است که شناخت، در قیاس با دانش، ماهیتی سیال تر و زنده تر دارد. در این مسیر، نقش تخیل بسیار برجسته است. کینیار هنر را نه صرفا بازنمایی واقعیت، بلکه فرایندی می داند که در آن انسان با استفاده از تخیل خود، لایه های پنهان جهان را آشکار می کند. این امر، به ویژه در تفسیر نقاشی های باستانی، نقشی اساسی دارد؛ چراکه این آثار غالبا به زبانی رازآلود و غیرقابل فهم برای مخاطب مدرن سخن می گویند. از دید کینیار، تخیل ابزار لازم برای پر کردن شکاف های ناشی از عدم دسترسی به زمینه تاریخی این آثار است. به طور خاص، این نگاه در بررسی نقاشی های غاری برجسته است؛ جایی که هنرمند نخستین، نه تنها یک تصویرگر، بلکه یک داستان گو، یک فیلسوف و یک انسان شناس بوده است. در اینجا، کینیار به ما یادآوری می کند که نگاه به هنر باستانی، نگاهی به سرچشمه های تفکر و تخیل انسانی است؛ جایی که نخستین جرقه های درک از خویشتن و جهان زده شده است. این نگرش به هنر، کینیار را در زمره متفکرانی قرار می دهد که هنر را در پیوندی ژرف با زندگی می بینند؛ جایی که حقیقت در میان شکاف های دانش و تخیل ظهور می کند و انسان با تجربه زیبایی، به عمق وجود خود نزدیک تر می شود.
کلید واژگان: تصویر، ناپیدا، معنا، لحظه اخلاقی، شعر تصویری، تقلید، تجربه، دانش، نقاشیQuignard’sreflections on art possess both theoretical and scientific dimensions. His reading of painted images simultaneously examines the invisible behind the visible and analyzes them from an Epicurean and psychoanalytic perspective. This analysis leads to rhetorical thought centered on the concept of the image in its broadest sense. Mastering theoretical and critical knowledge of art and utilizing his extensive intellectual background, Quignard reinterprets significant discussions such as pictorial poetry in a novel manner and reevaluates key concepts like mimesis from a fundamentally anthropological perspective. His thought, which bridges literary criticism andimagination, pays particular attention to the unconscious roots of language and transcends the boundarybetween reason and emotion. In this view, art is a movement in search, an experience in which knowledge encompasses an acknowledgment of primal ignorance and intertwines with the revival of the initial passion for thought.In Pascal Quignard’s works, the relationship between knowledge and understanding becomes one of the key concepts. He surpasses the restrictive boundaries of knowledge and perceives art as a domain for free experience and reflection. He argues that understanding, in contrast to knowledge,has a more fluid and living nature. In this process, imagination plays a crucial role. Quignard views art not merely as the representation of reality but as a process in which humans, through their imagination, uncover the hidden layers of the world. Thisaspect is particularly essential in the interpretation of ancient paintings, as such works often communicate in an enigmatic language that remains incomprehensible to the modern viewer. From Quignard’s perspective, imagination serves as the necessary toolto bridge the gaps created by the lack of access to the historical context of these works. This view is particularly evident in the study of cave paintings, where the first artist was not only an illustrator but also a storyteller, a philosopher, and an anthropologist. Here, Quignard reminds us that engaging with ancient art means engaging with the origins of human thought and imagination—where the first sparks of self-awareness and understanding of the world emerged. This approach to art situates Quignardamong thinkers who perceive art in profound connection with life, where truth emerges in the gaps between knowledge and imagination, and where, through the experience of beauty, humans come closer to the depths of their own existence.
Keywords: Image, Invisible, Meaning, Moral Moment, Pictorial Poetry, Mimesis, Experience, Knowledge, Painting -
نشریه هنر زبان، سال هفتم شماره 3 (Summer 2022)، صص 107 -118
این مقاله به بررسی مقاومت از طریق روایات در حوزه پسااستعماری می پردازد. که بر گفتمان ضد پسااستعماری در رمان نایپل، مردان مقلد (1967) از طریق تحلیل رالف سینگ با استفاده از زبان انگلیسی به عنوان ابزاری خرابکارانه که با آن تلاش می شود هویت خود را بازسازی کند، متمرکز است. این پژوهش با چارچوبی تحلیلی به تحلیل گفتمان رمان، که بر تاکتیک های روایی نویسنده و استفاده از زبان، نسخ و تصاحب جهت مقابله با فرهنگ حاکم ارائه شده می پردازد. با این حال، در دوران پسااستعماری، گفتمانی متمایز از طریق میزگردهای علمی مانند مفاهیم نگوگی، هال، فانون و بابا در مورد زبان، فرهنگ و روان مردم تحت ستم، همراه با برخی مکانیسم های دفاعی مانند تقلید و دو ر گه شدن، که در مقابل، نظریه پردازی مقاومت و بازسازی هویت از طریق زبان است ظاهر شد. بنابراین، این پژوهش به بررسی انتقادی لفاظی های مقاومت سوژه های تبعیدی می پردازد تا با بررسی استفاده از تقلید و دورگه در رمان، وجود و بازسازی هویت مهاجران در حوزه غرب را مشخص کند. اگرچه زبان این رمان بیشتر انگلیسی است، اما استفاده از برخی ارجاعات بیرونی به آن حس بومی گرایی می دهد و آن را به روایتی طعنه آمیز پسااستعماری تبدیل می کند که هژمونی استعماری را نقد می کند و معضل مالیخولیا روانی فرد استعمارشده را روشن می کند.
کلید واژگان: دورگه، زبان، تقلید، مقاومتLanguage Art, Volume:7 Issue: 3, Summer 2022, PP 107 -118This paper tends to examine resistance through narratives in the postcolonial context. It focuses on the postcolonial counter-discourse in Naipaul’s novel, The Mimic Men (1967), through the analysis of Ralph Singh’s, use of the English language as a subversive tool by which he attempts to reconstruct his identity. This research presents an analytical framework for analyzing the novel’s discourse, which concentrates on the writer’s narrative tactics and use of language, abrogation and appropriation, to oppose the prevailing culture. However, in the postcolonial era, a distinct discourse emerged through scholarly panel discussions like Ngugi’s, Hall’s, Fanon's and Bhabha's concepts about language, culture and the oppressed people’s psyche along with some defensive mechanisms such as mimicry and hybridity, which, in return, theorized resistance and identity reconstruction through language. Thus, this study will critically explore the exiled subjects’ resistance rhetoric in order to determine the migrants’ existence and identity reconstruction in the Western sphere through an examination of the use of mimicry and hybridity in the novel. Although the novel is mostly written in English, the use of some exospheric references give it sense of nativism and make it as a sarcastic postcolonial narrative that criticizes the colonial hegemony and sheds light on the dilemma of the colonized individual’s psychological melancholy.
Keywords: Hybridity, Language, Mimicry, Resistance -
نشریه هنر زبان، سال هفتم شماره 2 (دی 1400)، صص 91 -102
این تحقیق با تکیه بر ترکیب نظریات باختین در مورد هتروگلوسیا و نظریات بابا در مورد هیبریدیتی در تلاش است تا هیبریدیتی زبان را در رمان نیمی از یک خورشید زرد اثر چیماماندا آدیچی بررسی کند. هیبریدیتی فرایندی است که طی آن ماهیت های مجزا وجود دیگری را به وجود می آورند که با ماهیت های قبلی ویژگی های مشترکی دارد اما به طور کامل ترکیبی نیست. هیبریدیتی زبان، زمانی اتفاق می افتد که دو یا چند زبان با هم ترکیب می شوند که به تبع آن یک زبان هیبرید دیگر به وجود می آید. این تحقیق ادعا می کند که رمان نامبرده به دلیل برخورداری از انواع متنوع گفتمانی و شخصیت هایی که متعلق به نژاد، طبقه و جنسیت متفاوت هستند، بستر خوبی را برای بررسی هیبریدیتی زبان که خود نوعی هتروگلوسیا تلقی می شود، فراهم می آورد. این حقیقت که شخصیت های رمان انگلیسی صحبت می کنند بدان معنا نیست که تحت ایدیولوژی بریتانیایی ها هستند. انگلیسی آن ها رنگ و بوی زبان ایگبو دارد. بنابراین، ذات هیبرید زبان انگلیسی که توسط شخصیت ها استفاده می شود نشان دهنده این است که زبان در خدمت شکل گیری هویت پسا استعماری است. طبق نظریات بابا در مورد تقلید و تمسخر، تحقیق حاضر به این نتیجه می رسد که ترکیب زبان ایگبو با انگلیسی از سوی شخصیت ها به نوعی غلط جلوه دادن زبان انگلیسی استاندارد است یا به قول کالیبان در طوفان شکسپیر فرایند دشنام دادن به زبان ارباب است. در آخر می شود گفت که هیبریدیتی زبان در نیمی از یک خورشید زرد تلاشی است از جانب آدیچی برای اینکه زبان انگلیسی را مال خود کند.
کلید واژگان: باختین، بابا، هتروگلوسیا، هیبریدیتی زبان، تقلید، تمسخرLanguage Art, Volume:7 Issue: 2, 2023, PP 91 -102The present research paper, by combining Mikhail Bakhtin’s ideas on heteroglossia with Homi Bhabha’s hybridity, aims to examine the hybridization of language in Chimamanda Ngozi Adichie’s novel Half of a Yellow Sun. Hybridization is a process whereby separate entities create another entity which shares certain features with each of its sources but which is not purely compositional. Hybridization in language happens when two or more languages are frequently mixed. As a consequence, a new hybrid variety of languages emerged. The study claims that Half of a Yellow Sun, because of its diverse set of speech types and its characters who differ in terms of their race, class and gender, has a good potentiality to be discussed in matters related to hybridization of language, which is considered to be a kind of heteroglossia. The thing that the characters speak English does not mean that they are following the ideology of the British. Their English is imbued with Igbo words and phrases. Therefore, the hybrid nature of the English language used by the characters shows how the language is at the service of postcolonial identity formation. Based on Bhabha’s ideas on mimicry and mockery, the study concludes that the character’s mingling of English and Igbo language is a way of misrepresenting Standard English or, to use the Caliban paradigm, cursing the master’s tongue. As a result, the hybridization of language in Half of a Yellow Sun is an attempt on the part of Adichie to appropriate English language or to make it one’s own.
Keywords: Bakhtin, Bhabha, Heteroglossia, Hybridization of Language, Mimicry, Mockery -
نوشتن همیشه نقش مهمی در یادگیری زبان دارد، بیشتر به دلیل ارتباط نزدیکی که با رشد گفتاری و خواندن دارد. با این وجود، در کنار صحبت کردن و خواندن، نوشتن به نسبت کمتر مورد توجه قرار می گیرد. این مقاله تلاشی است برای بررسی احتمال تقلید سبک در یادگیری نحوه نوشتن و همچنین نحوه درک این تکنیک توسط معلمان زبان انگلیسی. اقدام پژوهی فرصت ارزشمندی را برای کنکاش در مسایل زندگی واقعی که معلمان به طور روزانه با آنها سروکار دارند ارایه می دهد. معلمان ضمن خدمتی که در یک دوره نویسندگی شرکت می کردند در این مطالعه شرکت کردند تا به طور مستقیم احساس کنند که استفاده از تقلید در کلاس برای آموزش نوشتن چه احساسی دارد. ابتدا یک پاراگراف مدل به آن ها ارایه شد و از آن ها خواسته شد که از آن تقلید کنند، ابتدا کاملا به سبک نویسنده پایبند باشند، سپس آزادانه در قالب و ساختار آن طور که می دانند تغییراتی ایجاد کنند. در نهایت، از آنها خواسته شد تا در مورد این تجربه فکر کنند. مشخص شد که اکثر معلمان معتقد بودند که تقلید سبک می تواند برای زبان آموزان مفید باشد و آنها قصد دارند آن را در کلاس های خود تمرین کنند. به نظر می رسد آنها معتقدند که تقلید سبک می تواند کمک فوق العاده ای به فراگیران مبتدی در کلاس های خود داشته باشد، زیرا می تواند باری را که آنها برای تسلط بر نوشتن احساس می کنند کاهش دهد. با این حال، عده ای با ابراز نگرانی از گم شدن صداها و کشته شدن سبک ها مخالف آن بودند.
کلید واژگان: تقلید، تقلید سبک، نظریه شناختی اجتماعی، الگوسازیWriting always plays an essential part in learning languages, mostly due to close connections it bears to speaking and reading development. Nevertheless, next to speaking and reading, writing is comparatively less attended to. This paper is an attempt to look into the potential stylistic imitation holds in learning how to write as well as how this technic is perceived by the EFL teachers. Action research offers an invaluable chance to delve into the real-life issues teachers deal with on a daily basis. In-service teachers attending a writing course took part in this study to experience first-hand how it feels to use imitation in class to teach writing. They were first presented with a model paragraph and asked to imitate it, first closely sticking to the style of the writer, then freely making changes to the wording and structure as they see fit. Lastly, they were asked to reflect upon the experience. It was revealed that most teachers believed stylistic imitation can benefit learners and they intend to practice it in their classes. They seem to believe stylistic imitation can be of extraordinary help to novice learners in their classes in that it can alleviate the burden they feel trying to master writing. However, a few argued against it stating concerns for voices getting lost and styles getting killed.
Keywords: imitation, stylistic imitation, social cognitive theory, modeling -
هدف این پژوهش مطالعه نمونه هایی از غزل معاصر است که شاعر در آن می کوشد از مولفه های صوری و معنایی سبک هندی بهره ببرد. روش پژوهش، توصیفی تحلیلی و با ابزار کتابخانه است. این پژوهش درپی بررسی و تحلیل برجسته ترین عناصر سبک نازک خیال اصفهانی هندی در غزل متاخر معاصر است. پرسش مهم این است که «آیا پذیرفتنی است در دوره کنونی غزل که باید نیمایی یا همسو با زبان و محتوای معاصر باشد در جریان هایی به شیوه سبک هندی نظر داشته باشد؟ و در این مسیر چه عناصری از سنت سبک اصفهانی هندی در غزل نوآورانه، و کدام الگوبرداری ها فقط تقلیدی و کلیشه ای بوده است؟». غزل همواره درپی تجربه عوالم ذهنی و زبانی تازه است؛ به همین سبب، غزل معاصر نیز برای حفظ تازگی صورت و معنا بدین مهم دست یازیده است. حضور عناصر سبک اصفهانی هندی در بخش تامل برانگیزی از غزل معاصر، نویدبخش نوآوری و حضور مضامین تازه و زبان همسو با عصر و نشان دهنده ماندگاری غزل با فرم و محتوای تازه است؛ اما با وجود این، در برخی بیت ها، وجود برخی ضعف های زبانی و الگوبرداری سست از ارسال المثل با مضمون سازی و کاربرد تمثیل و تشبیه شتابزده و سطحی، سبب ناهنجاری و تکراری بودن مضمون و زبان شده است.
کلید واژگان: سبک اصفهانی، هندی، غزل معاصر، تقلید، مضمون آفرینی، ارسال المثل، تشبیه و تمثیل نوLiterary Arts, Volume:14 Issue: 4, 2023, PP 21 -38The main purpose of the current study is to investigate novice poets’ Ghazal poetry who have adopted the Isfahani-Hindi style. In particular, this study seeks to identify the most prominent elements of the Hindi style in the contemporary youth Ghazal through a descriptive-analytical method based on library research. The research questions are: Why has Ghazal that should be in line with Nimayi or the taste of the contemporary audience adopted the Hindi style in some trends? In this way, what elements of the Hindi-style tradition have been innovative? And which pattern or approach has been imitative in Ghazals? The results of this study show that in some Ghazals, superficial and blind modeling of the equation and theme of neo-composition or applying new but hasty and superficial allegory and simile has weakened the content and structure of the couplet.
Keywords: Isfahani-Hindi Style Poem, contemporary ghazal, Imitation, Theme Creation, Allegory, Simile -
الین شوالتر، نظریه پرداز فمینیست آمریکایی، با ارایه نظریه «نقد وضعی زنان» و با تکیه بر مدلی تکرارشونده در خرده فرهنگ های (1) ادبی، لزوم بررسی آثار داستانی نویسندگان زن هر کشور را در تایید این نظریه مطرح می کند؛ بدین شکل که نوشتار زنان، با گذر از دو مرحله تقلید (مرحله زنانه) و اعتراض به هنجارهای مسلط (مرحله فمینیستی)، در نهایت به مرحله سوم یعنی دست یابی به هویت فردی (مرحله مونث) می رسد. پژوهش حاضر بر این است تا با بهره گیری از روش تحلیل محتوای کیفی وبا تکیه بر مراحل سه گانه مطرح شده، به بررسی چهار اثر داستانی از نویسندگان زن الجزایری بپردازد و بتواند سیر تحول تقلید زنانه نویسندگان زن الجزایری به اعتراض و شورشی آگاهانه و در نهایت نایل آمدن به خودآگاهی، همچنین میزان موفقیت آنان را در انعکاس صدای زنان در رمان نشان دهد. در نهایت می توان، نمود الگوی نظریه شوالتر را به صورت مشترک و هم زمان، در آثار مورد بررسی مشاهده کرد که علت این امر، تاخیر فعالیت زن الجزایری در حیطه نویسندگی است؛ با ذکر این مهم که تنها احلام مستغانمی در رمان «الاسود یلیق بک» موفق شد فاتحانه به مرحله سوم ورود کند. بدین شکل، این اثر به عنوان سرآغازی از سنت نوشتاری مونث برای دیگر نویسندگان زن به شمار می رود تا خودآگاهی زنانه را در نوشتار زنانه متجلی سازند. به طور کلی با توجه به اینکه هر کدام از این آثار یک سنت مشخصی هستند. با توجه به شرایط مستعد اجتماعی حاکم این نویسندگان جز به ندرت نتوانسته اند وارد مرحله خودآگاهی شوند و بیشتر با مولفه های مراحل اول و دوم در تعامل بودند.کلید واژگان: اعتراض و خودآگاهی، تقلید، سنت نوشتاری، الین شوالتر، زن الجزایریElaine Showalter is an American feminist theorist, by proposing the theory of “gynocriticism” and relying on a recurring model in literary subcultures, emphasizes the need to analysis the works of women writers in any country in support of this theory. In this way, it passes through two stages of Imitation (female stage) and protesting against the dominant (feminist stage), finally reaches the third stage, which is to achieve individual identity (feminine stage). The present study intends to use the method of qualitative content analysis and relying on the three stages proposed, examines four works of fiction by Algerian women writers and can show the evolution of female imitation and the reproduction of the norms of the masculine tradition of Algerian women writers to a conscious protest and rebellion and finally achieving seif-awareness, as well as the extent to which they succeed in reflecting their demands in literature. Finally, it can be stated that the Manifestation of the model of Showalter's theory in the women’s works occurred simultaneously, which this is due to the delay in the presence of Algerian women in the field of writing, It is important to note that only Ahlam Mostaghani in the novel "Al-Aswad Yaliq Bek" managed to enter the third stage triumphantly. Thus, this work is considered as a the beginning of the female writing tradition for other female writers to manifest female activism and self-awareness in women's writingKeywords: Elaine Showalter, writing tradition, Algerian woman, imitation, Protest, self-awareness
-
نشریه زبان شناسی کاربردی و ادبیات کاربردی: پویش ها و پیشرفت ها، سال دهم شماره 1 (Winter-Spring 2022)، صص 219 -234
تلاش برای ایجاد سازش بین خواسته های دو جامعه فرهنگی متضاد در بسیاری از آثار ادبی به ویژه در ادبیات پسااستعماری دیده میشود؛ از جمله در رمان های بهاراتی موکرجی و اثر «درخت عروس» این تلاش چشمگیرانه خودنمایی کرده و محوریت اصلی آن در شخصیت های داستان قرار گرفته است و در پلان رمان نیز به صورت مشهود دیده می شود. حال این مقاله به بررسی نظریه های هومی بابا در زمینه شکاف و فاصله بین فرهنگ های شرقی و غربی می پردازد و یافته های پژوهش نشان داده که جامعه این چنینی منجر به از هم گسیختگی هویت افراد پسااستعماری می گردد و اصطلاح دوگانگی و تقلید دو مفهوم مهم و برجسته ای هستند که به عنوان واژگان کلیدی در آثار پسااستعماری هومی بابا جای گرفته اند، بدین شکل که در رمان «درخت عروس»، قهرمان داستان خود را بین دو فرهنگ در تضادی می یابد که هر دو فرهنگ سعی بر آن دارند که او را به قلمرو خود بکشانند و در امتداد این موضوع از آنجا که تقلید قهرمان داستان از فرهنگ مبدع) دیگری) پذیرش و رد همزمان را با خود همراه دارد یک امر کنایه آمیز دیده می شود با این توصیف که تارا چاترجی قهرمان داستان در حالی که سعی بر تقلید از هنجارها و معیارهای فرهنگ مبدع دارد، اما تحت تاثیر فرهنگ اجدادی و نیاکان خود نیز قرارگرفته است؛ از دستاورد مقاله حاضر اینگونه استدلال می شود که چنین شرایط نامناسبی می تواند برای فرد فضای روانی و اجتماعی نامطلوبی را بسازد و او را در یک بحران هویتی عمیق قرار دهد.
کلید واژگان: «درخت عروس»، بهاراتی موکرجی، دوگانگی، تقلید، نامانوسThe endeavor to establish reconciliation between the opposing demands of two cultural communities lies at the heart of some literary works associated with postcolonial literature. This theme, which is also central to the novels of Bharati Mukherjee, especially The Tree Bride, forms the plot of the novel and serves as an axis around which the characters are developed. The present article adopts the theories of Homi. K. Bhabha to expound upon the gap that distances the oriental and the occidental cultures from one another and renders fragmented the identity of the postcolonial individual. Bhabha’s notions of the uncanny and the hybrid identity are two central concepts that can serve as keys to explaining the postcolonial encounter. They can significantly contribute to the discussion of the novel as they can prepare the ground for the investigation of how anti-colonial resistance becomes possible through the third space that is created through hybridity and the uncanny. In The Tree Bride, the protagonist finds herself between two cultures that attempt to draw her into their own orbits. The protagonist’s mimicry of the target culture is an ironic one, since it consists of acceptance and rejection at the same time. In other words, while Tara Chatterjee mimics the norms and criteria of the target culture toward which she strives, she is influenced by her ancestral culture. The paper argues that such uncanny condition can be detrimental to the individual and plunge her into a deep identity crisis.
Keywords: Bharati Mukherjee, The Tree Bride, Mimicry, Hybridity, Uncanny -
مضامین شعر، دگرگونی های مختلفی را تجربه کرده و آنچه به نحوی کامل دور نشده، مضامین عرفانی است. ازآنجاکه دوره بازگشت ادبی یکی از دوره های مهم در ادوار شعر و حلقه اتصال ادب کلاسیک با دوره معاصر است، توجه ویژه به بازتاب مضامین مختلف شعری آن مهم بوده. تعیین رویکردها و نگرش شاعران برتر دوره قاجار مشروطه در حیطه مضامین عرفانی به روش توصیفی - تحلیلی هدف این پژوهش است. شاعران منتخب این تحقیق تحت نفوذ سبک های کهن و نیز شاعران برتر دوره های مختلف بوده اند و تقلید هرچند استادانه هم انجام شود، بازهم ارزش اثر اصلی را ندارد. تقلید از سکون و ایستایی شخص و جامعه مقلد روایت دارد اما مضامین عرفانی، به نحوی کامل از شعر این شاعران دور نشده و آنان سبک شخصی خود را نیز به حیطه اشعارشان وارد کرده اند. هرچند این مضامین در خدمت زیبایی و پر مفهوم شدن شعر استفاده شده اما به گونه ای جداگانه شعر سبک عارفانه محسوب نمی شوند. این شاعران به تعالیم هر دو مکتب خراسانی و بغدادی واقف بوده اند. توجه به همراهی همیشگی شور، محبت و عشق در مراحل عرفانی است و عرفان عملی بر عرفان نظری ارجحیت می یابد.
کلید واژگان: عرفان، اصطلاحات عرفانی، شعر، سبک بازگشت، تقلیدThe themes of poetry have undergone various transformations, and what has not been completely removed are mystical themes. Since the period of literary return is one of the most important periods in the period of poetry and the link between classical literature and the contemporary period, special attention has been paid to the reflection of its various poetic themes. The purpose of this research is to determine the approaches and attitudes of the top poets of the Qajar period of the Constitution in the field of mystical themes by descriptive-analytical method The elite poets have been affected by the old styles and the eminent poets in different periods; and if even imitation is performed so masterful, it will not have the value of the original work imitation indicates a static state in on epigone. But the mystical themes are not quite far from the poetry of these poets, and they have entered their personal styles into their poetry areas. Although these themes have been applied for beauty and concept of the poetry, they are not separately considered as mystical styles poems.The elite poets have been aware of teachings in both Khorasani and Baghdadi schools. The permanent attention to accompanishment of emotion, kindness and love in the mystical steps is emphasized, and the practical mysticism is preferred the theoretical one.
Keywords: mysticism, Mystical Terms, poetry, Return style, Imitation -
در تاریخ سینمای ایران فیلم های اقتباسی متفاوتی تولید شده است. ارتباط بین فیلم فروشنده اصغر فرهادی (1395)، به عنوان اقتباسی از مرگ فروشنده اثر آرتور میلر(1949) با نقدهای متفاوتی در ایران و غرب روبه رو شد. یافتن علت تنش بین گفتمان هایی که فیلم را نقد و بررسی کرده اند، هدف اصلی نگارش این مقاله است. با رویکردی پسااستعماری، بالاخص با عنایت به نظرات هومی بابا (- 1949)، اثر فرهادی را در جهت روشن کردن رابطه میان غرب و شرق در سینمای ایران بررسی می کنیم. در این پژوهش، اقتباس فرهادی به عنوان تقلیدی از مرگ فروشنده میلر در نظر گرفته می شود؛ با مطالعه دقیق متن نمایشنامه و فیلم فرهادی، این نتیجه حاصل می شود که اقتباس فرهادی صرفا تقلیدی هومی بابایی از یک نمایشنامه آمریکایی نیست و بین مفاهیم بومی سازی و فضای سوم، شناور است. عناصر فرهنگی و اجتماعی غربی و ایرانی در این فیلم به گونه ای در کنار هم قرار گرفته اند که هم برای مخاطب ایرانی ملموس باشد و هم برای بیینده غربی تداعی کننده مرگ فروشنده باشد.کلید واژگان: اقتباس، فروشنده فرهادی، مرگ فروشنده میلر، تقلید، بومی سازی، فضای سومVarious adaptations are found in the history of Iranian cinema. The connection between Asghar Farhadi’s The Salesman (2016) and Arthur Miller’s Death of a Salesman (1949) was reviewed disparagingly and appraisingly in Iran and the West. Finding the cause of the tension between these contradictory discourses is the main purpose of this paper. With a post-colonial approach, especially with regard to Homi Bhabha’s (1949- ) views, we scrutinize The Salesman to clarify the relationship between the West and the East in Iranian cinema. It is revealed that Farhadi’s adaptation is a mimicry of Miller’s Death of a Salesman; with a close comparative analysis of the text of the play and Farhadi’s film, it is concluded that The Salesman is not merely a Bhabhaian mimicry of an American play but a third space that floats between the concepts of indigenization and mimicry. The interweavement of Western and Iranian cultural and social elements in this film creates a work that is tangible for both the Iranian and the Western audience.Keywords: adaptation, Farhadi&rsquo, s The Salesman, Miller&rsquo, s Death of a Salesman, mimicry, indigenization, third space
-
بازخوانی مکتب بازگشت ادبی؛ پیش زمینه ها و پیامدها
بازگشت ادبی، دوره ای طولانی از تاریخ ادبیات فارسی از پایان عصر صفوی تا دوره فتحعلی شاه و ناصرالدین شاه قاجار؛ یعنی دوره غلبه تمام عیار آن است. این رویکرد در این بازه زمانی، به پیدایش جریان های مختلفی از نظم و نثر به شیوه کلاسیک و برمبنای مقابله با سبک جاری منجر شد و نوعی نوکلاسیک تقلیدی را رقم زد. در این پژوهش، زمینه ها و علل این گذشته گرایی و چرایی محوریت "اصل تقلید" بهروش تحلیلی مورد بررسی قرار گرفته و چنین دریافت شد که شرایط خاص این دوره از تاریخ کشور که در امتداد حمله مغول به آشفتگی نهادهای مختلف اجتماعی انجامید، بحران هویتی و آسیب عمیق حوزه فرهنگی را به عنوان مهمترین پیامد این وضعیت درپی داشته است که به دلیل در خود بستگی سیاسی و فرهنگی، در فقدان زمینه های توسعه و چشم انداز روشن و نیز نبود رویکرد آینده نگر، آرمانشهر خود را بر سنت های ادبی سده های پیشین بنا نهاده و به ناگزیر حفظ سرمایه فرهنگی گذشته را مغتنم شمرده و نسخه بدلی از آن ارایه نموده است.
کلید واژگان: مکتب بازگشت، تقلید، گذشته گرایی، گفتمان، بحران هویتRereading the school of literary restoration; Backgrounds and Consequences -
در جستار حاضر تلاش شده است از نگرش های اروپامحور به نمایش نامه مرگ یزدگرد (1393) بهرام بیضایی چهره برداشته شود. باری، هدف این نیست که بیضایی نویسنده ای با تمایلات کاملا ایرانی معرفی گردد و از تاثراتش از ادبیات غرب چشم پوشیده شود. به طور دقیق تر مطلوب این است که مرگ یزدگرد درمقابل تیاتر روایی برتولت برشت قرار داده و به رویکرد خلاقانه بیضایی در استفاده از مدل برشتی تیاتر اشاره شود. در این میان، نگاه برشت به تاریخ، مفاهیم تناقض، پروایروسیس و کاسوس به علاوه اعتقادش به امکان ایجاد تغییر و اصلاح حتی در تاریک ترین دوره ها در مرکز توجه قرار گرفته و بازتاب آن در نمایش نامه مذکور بیضایی واکاوی شده است. همچنین برخی از تکنیک های مشترکی که بیضایی با تاسی از نمایش خنده آور ایرانی موسوم به «تقلید» و برشت برای تحقق مقوله «فاصله گذاری» به کار برده اند، بررسی شده است. در این پژوهش، نظریات فردریک جیمسون درباره تیاتر برشت به کار گفته شده و دیدگاه های وی به عنوان روشی برای پرداختن به این موضوع مورد استفاده نویسندگان قرار گرفته است. نتایج بررسی نشان می دهد بیضایی درعین حالی که عمیقا وام دار سنت های نمایشی اصیل ایرانی است، از آن دسته از دستاوردهای برشت که برای موقعیت ایرانی متناسب است، نیز بهره وافر برده؛ بنابراین مرگ یزدگرد را به اثری چندوجهی تبدیل کرده که علاوه بر مخاطب ایرانی، مخاطب غربی نیز می تواند به واسطه آشنایی اش با تیاتر برشتی با آن ارتباط برقرار کند.
کلید واژگان: نمایش ایرانی، تقلید، تئاتر روایی، تاریخیت، فاصله گذاری، بازخوانی سنت هاThe attempt to ‘post-modernize’ Iranian writers sometimes goes so far that the critic, without adequate justification, considers outstanding Iranian works which are rooted in the culture and tradition of this land to originate in and serve the same function and purpose as their Western counterparts. In this research, the authors unravel these Eurocentric interpretations in the case of Bahram Beyzaie’s Death of Yazdgerd. Meanwhile, the goal is not to introduce Beyzaie as an exclusively Iranian playwright and overlook his cosmopolitan bent. More specifically, Beyzaie’s Death of Yazdgerd will be explored in terms of Bertolt Brecht’s epic theater. Thereby, Beyzaie’s twofold accomplishment in tailoring Brecht for the Iranian context and drawing on indigenous traditions of performative arts will be elaborated. Out of the vast body of Brecht’s method, this study focuses on his approach to history and his conviction in the contingency of the status quo and, hence, the possibility for change and reform even at the bleakest moments. The second line of this study concerns the parallel usage of certain techniques by Brecht and Beyzaie to achieve the so-called “distancing effect.” Given the multiple and occasionally incompatible readings put forth regarding Brechtchr('39')s drama, the authors have adopted the holistic approach of Fredric Jameson to the subject matter.
Keywords: Persian drama, taqlid, epic theater, historicity, distancing effect, historical revisionism -
در ادب فارسی آثار ارزشمندی وجود دارد که هدف از نگارش آن ها، هدایت انسان و هموار کردن مسیر او برای زندگی سالم و بهتر است. نویسندگان و شاعران همواره کوشیده اند تا مبانی و مفاهیم اخلاقی را در قالب زبانی زیبا و تاثیرگذار بیان کنند. سعدی چون معلم اخلاق، برآن بوده تا انسان ها را از جهل خود آگاه سازد و راه درست را به آنان نشان دهد؛ از این رو آثار وی همواره مورد توجه نویسندگان و شعرای ادب فارسی بوده است. محمدرحیم کرمانی از نویسندگان و شاعران قرن سیزدهم هجری نیز در کتاب گلشن از مضامین و روش و سبک سعدی تاثیر پذیرفته است. این پژوهش که به روش تحلیلی - تطبیقی انجام شده ضمن معرفی نسخه خطی گلشن به تطبیق وجوه اشتراک آن با گلستان سعدی پرداخته است. نتایج نشان می دهد که پیروی از سبک سعدی در گلشن با نگاهی هنری، خلاقانه و ادیبانه صورت گرفته است و استفاده از سجع و آرایه ها و تشبیهات بر پایه معیارهای فصاحت و بلاغت شکل گرفته است. کلام وحی و احادیث نبوی یکی از منابع الهام بخش در گلستان و گلشن است. کرمانی کوشیده است، با داستان پردازی و یا استفاده از بیانی سحرانگیز چون سعدی، مفاهیم متعالی را به مخاطب عرضه دارد. مضامین مشترک گلشن با گلستان عبارتند از: شکرگزاری، نعت پیامبر، توجه به عقل، پرهیز از خشم و حسد، عدالت ورزی و نصیحت پادشاهان.
کلید واژگان: سعدی، محمدرحیم کرمانی، گلشن، گلستان، تقلیدThere are valuable works in Persian literature whose purpose is to guide man and pave the way for a healthy and better life. Writers and poets have always strived to express ethical principles and concepts in a beautiful and effective language. As a moral teacher, Saadi has sought to warn people of their ignorance and show them the right path. Therefore, his works have always attracted the attention of Persian writers and poets. Mohammad Rahim Kermani, a thirteenth-century writer and poet, also influenced Sa'adi's themes and method in Golshan's book. This descriptive-analytical study has introduced a linear version of Golshan and has compared its aspects with Sa'adi's Golestan. The results show that following Saadi's style in Golshan is done artfully, creatively and literally and the use of rhetoric and arrays and similes is based on eloquence and rhetoric. The Word of Revelation and prophetic hadiths are one of the sources of inspiration in Golestan and Golshan. Kermani has tried, by storytelling or using magic as Saadi's, to convey the sublime concepts to the audience. Golshan's common themes with Golestan are: thanksgiving, the Prophet's prayer, mindfulness, avoidance of anger and jealousy, justice and kingly admonition.
Keywords: Saadi, Mohammad Rahim Kermani, Golshan, Golestan, Imitation -
مشهور ترین دوبیتیهای ادب فارسی به باباطاهر عریان منسوب است. در این ترانه ها که در نهایت سادگی و به لهجه لری سروده شده اند، عرفان ناب و سوز و گدازهای عاشقانه سراینده دیده میشود. چند قرن پس از باباطاهر، شاعرانی چون پورفریدون، صوفی مازندرانی و... نیز دوبیتیهایی فولکلوریک، عاشقانه و غم انگیز سروده اند که برخی بدلیل شباهت داشتن به اشعار باباطاهر، به دیوان وی راه یافته اند. شاعران این دوبیتیها تلاشی برای تقلید و نظیره گویی اشعار باباطاهر نداشته اند؛ اما در دوره بازگشت ادبی که شاعران بطرز قدما و بویژه شاعران بزرگ سبکهای خراسانی و عراقی شعر میسرودند، معدودی از شاعران مانند ایزدی کازرونی و غافل فیروزآبادی به سبک باباطاهر نظر داشتند و دوبیتیهایی به لهجه لری سرودند؛ درحالیکه هر دو از دیار فارس بودند و به لری تکلم نمیکردند؛ حتی نسب ایزدی با چند واسطه به اعراب نجد میرسید. در دیوان این دو شاعر و یا در تذکره ها به وضوح ذکر شده است که این دوبیتیها «بطرز باباطاهر» سروده شده اند. عوامل مختلفی باعث شباهت و تفاوت این دوبیتیها نسبت به دوبیتیهای باباطاهر شده که در این مقاله به بررسی آنها و میزان موفقیتشان در پیروی از سبک باباطاهر میپردازیم. در دوره قاجار، دوبیتی سرای مشهوری بنام فایز دشتی نیز میزیست که گرچه در برخی موارد از ترانه های باباطاهر تاثیر گرفته است، اما نمیتوان اشعارش را به سبک دوبیتیهای باباطاهر بشمار آورد.
کلید واژگان: باباطاهر همدانی، دوبیتی، سبک، تقلید، ایزدی کازرونی، غافل فیروزآبادی -
نشریه زبان شناسی کاربردی و ادبیات کاربردی: پویش ها و پیشرفت ها، سال هشتم شماره 1 (Winter-Spring 2020)، صص 175 -198
آثار تحسین شده کنراد از دوره میانه او به طور کامل از چندین منظر،از جمله منظر پسا استعماری، مورد مطالعه قرار گرفته است، در حالی که رمان های دوره اولیه او به دلیل خصوصیت به اصطلاح «نامتوازن شان» به نوعی مورد غفلت واقع شده اند.برجسته ترین آثار در میان رمان های اولیه کنراد سه گانه لینگارداست، سه رمان اولیه او که بر اساس تکرار شخصیت کاپیتان تام لینگاردو رابطه اش میان غربی ها و شرقی ها در یک منطقه تماس می باشند که در آن هر دو فرهنگ با یکدیگر برخورد می کنند. مطالعه پسا استعماری این رمان ها می تواند تلاش کنراد را در تغییر منطق امپریالیستی دوگانه زمان خود آشکار کند که غرب را در موقعیت قدرت قرار می داد. عناصر پسا استعماری در این سه گانه را می توان با استفاده از نظریه های هومی بابا مانند نظریه های کلیشه، تردید، تقلید، و ناجوری مطالعه کرد تا این ادعا را به اثبات برسانیم که در سه گانه لینگارد سخن کنراد ضد نژادپرستانه و در تضاد با منطق امپریالیستی قرن نوزدهم است، چرا که سعی وی بر آن است تا این مسایل را در سه گانه مذکور به چالش بکشد.
کلید واژگان: ناجوری، تردید، تقلید، کلیشه، دیگری سازی، سه گانه لینگارد جوزف کنرادConrad’s acclaimed works from his middle period have been thoroughly studied from several perspectives including postcolonialism whereas the novels from his early period were overlooked due to their so-called“uneven” quality. The most notable works among Conrad’s early novels are hisLingard Trilogy- three of his early novels which are based on the recurring presence of the Captain Tom Lingard, the protagonist, and therelationship between Westerners and non-Westerners in a contact zone where both cultures meet. A postcolonial study of these novels can reveal Conrad’s attempt to change the binary logic of his time which put the West in a position of power. Postcolonial elements in this trilogy can be studied by using Homi Bhabha’s theories of stereotype, ambivalence, mimicry, hybridity, and othering to substantiate our claim that in Lingard Trilogy, Conrad’s discourse was anti-racist and against the imperial logic of the nineteenth century, since he tried to change it in the Trilogy.
Keywords: Hybridity, Ambivalence, Mimicry, Stereotyping, Othering, Lingard Trilogy -
شعر الحبسیات او شعر السجون قدیم فی الادب العربی قدم الشعر والادب؛ لان بعض الشعراء نزلوا السجن لعله ما وذاقوا طعم السجن المر وانعکست هذه التجربه المره منذ القدم فی شعرهم وادت إلی غلیان عاطفه الشاعر وخیاله بشکل خاص بحیث نجد صداها فی اشعارهم. وهذا النوع الادبی فی الحقیقه یدل علی إحساس الشاعر الصادق وشعوره الرقیق کما هو مملو بالحزن والالم ویصور حیاه الشاعر فی السجن. إذن قام بعض الشعراء العرب بتصویر تجربتهم الذاتیه مستعینین من هذا النوع الادبی فی العصور المختلفه، من بین هولاء ابن زیدون الشاعر الاندلسی المرموق الذی اتهم بالتدبیر لقلب نظام الحکم، والمیل إلی عوده الخلافه الامویه، فسعایه الوشاه والاعداء ادی إلی سجنه، حیث نجد صدی حیاته المره التی قضاها فی السجن وبالتحدید فی خمس قصائد رائعه والتی وردت متناثره فی دیوانه. وهذه القصائد لم تدرس بعد دراسه مستقله رغم جمالها وفصاحتها؛ لذلک یسعی البحث دراسه الموضوعات والمضامین لهذه القصائد وتحلیلها اعتمادا علی المنهج الوصفی- التحلیلی حتی نقدم للقارئ والمتلقی إبداع الشاعر من حیث الموضوع فی نظم هذه القصائد وتقلیده کما نکشف نظره الشاعر إلی هذا النوع من الشعر الغنائی. ومن ابرز النتایج التی وصل البحث هو ان تعدد الاغراض فی القصیده الواحده یعد من اهم معالم التقلید عند ابن زیدون فی حبسیاته ولقد مزج الشاعر هذه القصائد بمشاهد الطبیعه ومناظرها بالتاثر من بئیه الاندلس وطبیعتها النضره وهذه هی من معالم الإبداع عنده حیث یمکن ان نقول بانه لم یلقد شعراء الشرق فی نظم حبسیاته فحسب بل نجد احیانا عنده شیئا من الإبداع.کلید واژگان: الحبسیات، اندلس، إبن زیدون، السجن، ابداع، تقلید'habsiyāt' (prison poems) includes a genre of poems that have old precedence in Arabic literature; because, some of the poets were put in the prison and felt bitter taste of it and this bitter experience reflected in their poems and led to the creation of a special form of sense and imaginary of the poet reflected in his poems. This genre, in fact, describes truthful senses and pure emotions of poet and is full of his grief. It also portrays poet's life in prison. Some of these poets in different literary periods with the help of this literary technique portrayed their personal experiences in the prison, among them was Ibn Zaydun, the distinguished Andalusian poet, who due to his slander enemies' backbites, was put into the prison, in charge of participation in a plot against established government and attempts to return ummayyed caliphate. His bitter life in prison reflected in five eloquent elegies scattered in his divān (collection of poems). These poems, despite of their beauty and eloquence, are not yet independently studied. This lack of study persuaded us to examine these elegies connotations by use of a descriptive and analytic method and present the degree of innovations and imitations in his poems to the reader. In addition, we tried to depict the poet's point of view to this genre of lyric poetry. One of the most important results of this study is that the multiplicity of poetic motives in an elegy is among the most important signs of poet's imitation in his habsiyāt. One of his innovations is that he merged beautiful scenes of Andalusian nature to his habsyyāt. Thus, he was not completely imitator in composing habsiyāt, but was somehow an innovator.Keywords: habsiyat, Andalusia, Ibn-Zaydun, prison, innovation, immitation
-
نگرش مکتب گرا به ادبیات از جمله مطالعاتی است که در حوزه ی تاریخ ادبی جای می گیرد. بررسی مولفان و آثار در یک بازه ی زمانی مشخص، کوششی است برای ایجاد نظم، انسجام و تداوم در مجموع ه ای نامتجانس و سرشار از گسست. نوشتار پیش رو می کوشد تا افزون بر بررسی تعریف انگاره ی مکتب ادبی و دست یافتن به عناصر تشکیل دهنده اش، به مطالعه ی این اجزا در پیوند با تاریخ و زیبایی شناسی بپردازد. جستار حاضر در ادامه درصدد است تا با نگرشی انتقادی، عملکرد و پیامد چنین رویکرد گاه شمارانه ای را تحلیل کند. نتیجه اینکه مکتب گرایی و معیارگرایی، افزون بر تحمیل نگرشی تاریخی و ملی گرایانه به ادبیات، کاملا تجویزی و تقلیل گرا است و با محور قراردادن مولف رویکرد سببی را در مطالعات ادبی ترویج می دهد. هر چند هر مکتب ادبی، با توسل به انگاره ی آزادی، نوآوری و خلق امکانات جدید، در برابر مکتبی دست به طغیان می زند و داعیه ی آن را دارد که ادبیات را از قیدها و بندهایش می رهاند؛ اما سرانجام خود به زندان دیگری برای ادبیات بدل می شود. معمولا پیدایش هر مکتبی به مثابه ی گسستی در ادبیات شمرده می شود؛ اما تکرار، تقلید و تداوم از کارکرد زیبایی شناختی مکتب جدید نیز می کاهند و آن را به زوال رهنمون می سازند. گویی ادبیات هیچ قید و بندی را تاب نمی آورد و بی وقفه برای نیل به آزادی در تلاش است.
کلید واژگان: مکتب ادبی، تاریخ ادبی، نقد ادبی، آزادی، تقلید، زیبایی شناسیThe schoolism approach in literature refers to those studies that are in the domain of literary history. The study of authors and their works in a specific time period is an attempt to create order, coherence and discontinuity in a heterogeneous set of discontinuity. The present research aims to investigate the idea of literary school and its composing elements, exploring the connection of these components with history and aesthetics. It also strives to analyse the performance and consequence of such a chronological approach in the light of critical perspective. The concluding words of the present study is that schoolism and standardisation, while dictating a historical and patriotic attitude on literature, is quite prescriptive and reductive which by centralising the author propagates the causal approach in literary studies. Although each literary school, by taking advantage of such ideas as freedom, innovation and creation of new possibilities, challenges and opposes the other schools, and claims to set literature free from its shackles and limitations, it will lead to another prison for literature. Normally, the advent of every new school is conceived and perceived as a break in literature. However, repetition, imitation and continuity reduces the aesthetic function of the new school, bringing about its fall, and seemingly suggesting that literature cannot tolerate any kind of limitation and restriction and is constantly and relentlessly at work to achieve its freedom.
Keywords: Literary School, Literary History, Literary Criticism, Imitation, Aesthetics
- نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شده‌اند.
- کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شده‌است. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
- در صورتی که می‌خواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.
©2000-2025 magiran.com All Rights Reserved.