جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه
تکرار جستجوی کلیدواژه راوی اول شخص در نشریات گروه علوم انسانی
راوی اول شخص
در نشریات گروه ادبیات و زبان ها
تکرار جستجوی کلیدواژه راوی اول شخص در مقالات مجلات علمی
-
راوی اول شخص را باید یک «راوی- شخصیت» یا سوژه «شوشگر»ی دانست که هم زمان هم «روایتگر» و هم «تجربه گر» است. با اینکه هویت روایت اول شخص به حفظ این کارکرد دوگانه وابسته است، گاه برقراری موازنه میان این کارکردها دشوار است؛ زیرا در برخی موارد سویه «تجربه گری» از دست می رود و راوی- مانند راوی سوم شخص- تنها به کار روایتگری می پردازد. با وجود اهمیت بررسی این چالش و شناسایی راهکارهای ایجاد موازنه میان کارکردهای دوگانه راوی اول شخص، بررسی پیشینه آرای روایت شناسان نشان می دهد که این موضوع تا کنون در پژوهشی جداگانه بررسی نشده است. مقاله حاضر بر آن است تا به روشی توصیفی- تحلیلی، ضمن استفاده از مبحث نشانه-معناشناسی در خصوص گفتمان شوشی به توسعه مبحث دوگانگی نقش راوی اول شخص، دلایل تضعیف سویه «تجربه گری» و راهکارهای حفظ این کارکرد بپردازد. بستر این پژوهش نه رمان: «بوف کور»، «مدیر مدرسه»، «سال بلوا»، «همسایه ها»، «داستان یک شهر»، «زمین سوخته»، «سگ و زمستان بلند»، «چراغها را من خاموش می کنم» و «پرنده من» بوده است. نتیجه نشان می دهد که غالبا در دو موقعیت «توصیف محیط پیرامون» و «گفت وگوی شخصیت-ها»، نقش تجربه گری راوی با چالش جدی رو به رو می شود. علاوه بر این، دخالت ذهن راوی در روایت از طریق ارجاع به احساس، تفکر، قضاوت، تفسیر یا حدس و گمان او در کنار شگردهایی چون «تداعی» و «جریان سیال ذهن»، «حدیث نفس» و«تک گویی درونی» را می توان راهکارهای موثری برای حفظ سویه «تجربه گری» راوی اول شخص به شمار آورد.کلید واژگان: روایت، راوی اول شخص، ساختار، کارکرد دوگانه، گفتمان شوسیThe first-person narrator should be considered a "narrator-character" who is simultaneously a narrator and an experiencing character. From a semiotic-semantic point of view, the first-person narrator is a 'becoming" subject narrating his/her own experience from the surrounding world. The identity of the first-person narrative depends on this binary function; however, sometimes it takes effort to balance them since occasionally the first-person narrator only acts as a narrator (like a third-person narrator). Reviewing the background of the narratologists' theories, such as Stanzel (1984) and Fludernik (2002), shows that despite recognising these binary functions, the existing challenges and the ways to keep the balance have yet to be studied so far. The present study aims to develop the discussion of binary functions of the first-person narrator in a descriptive-analytical way by using the semiotics-semantics approach regarding "becoming" discourse to investigate the causes and the solutions regarding these binary functions. The statistical population of this research consists of nine novels: "The Blind Owl", "The School Principal", "The Year of Riot", "The Neighbors", "The Story of a City", "The Scorched Earth", "The Dog and the Long Winter", "I Turn Off the Lights" and "my bird". The result shows that in the "description" and "dialogue of characters", the role of experience is a severe challenge. In addition, the involvement of the narrator's mind in the narrative through referring to his/her feelings, thinking, judgment, interpretation, or speculation, along with methods such as "association" and "stream of consciousness", can be effective strategies to balance the binary functions.Keywords: Narrative, First-Person Narrator, Structure, Binary Function, Becoming Discourse
-
با وجود سنت غالب کاربرد راوی سوم شخص (دانای کل) در حکایتهای فارسی، سعدی در حدود یک چهارم از حکایتهای کتاب گلستان (48 حکایت) از راوی اول شخص بهره گرفته است. پژوهش حاضر با هدف تحلیل چگونگی کاربرد شیوه روایت اول شخص در گلستان سعدی، به بررسی این حکایتها پرداخته است. این بررسی در سه بخش انجام گرفته است: نخست، حضور راوی اول شخص در جایگاه قهرمان، قهرمانیار، شخصیت فرعی یا شاهد در تمام حکایتها شناسایی و در قالب آمار دقیق ارائه شده و سپس به بررسی حکایتهای خودزندگینامهای سعدی در گلستان و سرانجام به تحلیل کارکردهای شیوه روایت اول شخص در این حکایتها پرداخته شده است. نتیجه این بررسی نشان میدهد، سعدی در بابهای «در ضعف و پیری» و «در تاثیر تربیت» بیش از تمام بابهای دیگر از روایت اول شخص استفاده کرده که میتواند نشان دهنده اهمیت این موضوع برای او و کثرت تجربه های وی در این موضوعات باشد. کمترین کاربرد نیز مربوط به باب «در سیرت پادشاهان» است که عدم دلبستگی سعدی به جایگاه های قدرت را نشان میدهد. شخص در کتاب گلستان، راوی اول شخص در سطوح و مراتب گوناگونی از قهرمان تا شاهد، حضور دارد.
کلید واژگان: روایت، راوی اول شخص، خودزندگینامه، گلستان سعدیSa''di used first person narrator in almost one quarter (48 tales) of Golestan tales، though the current tradition of narrative in his period was based on third person narrator (omniscient). The main question in this study is that how first person narrative is used in Golestan. This study shows that، in Golestan، first person narrator is represented by various figures such as protagonist or witness. Most of these tales are autobiographical. This study also shows that there are not special functions of first person narrative in this literary work and there is no difference between structure and functions of third and first person narratives.Keywords: narrative, first person narrative, autobiography, Sadi's Golestan -
راوی اول شخص، راوی «درونداستانی» است و خود یکی از شخصیتهای داستان- که درگیر حوادث داستانی است- به شمار میرود. این راوی، گاه قهرمان داستان و گاه شاهد ماجراهاست. «صدا»ی اصلی و غالب در روایت اول شخص، صدای راوی است. همچنین «کانونیگر» اصلی این نوع روایت نیز خود راوی به شمار میرود. بررسی کارکردهای راوی اول شخص در شعر روایی کودکان گروه سنی الف، نشان از قابلیتها و امکانهای بسیار این شیوهی روایت در شعر کودک دارد. استفاده از راوی اول شخص در شعر کودکان گروه سنی الف، تاثیرات تربیتی و آموزشی این اشعار را افزایش میدهد. البته به کارگیری این نوع راوی، به دلیل ظرافتهای کاربرد «صدا» و «کانونیگر» کودک گروه سنی الف، کار دشواری است و باید به دقت انجام گیرد. بررسی دو مجموعه شعر از ناصر کشاورز و مصطفی رحماندوست، بسامد بالای کاربرد راوی اول شخص را در شعر این گروه سنی، تایید میکند.
کلید واژگان: راوی اول شخص، روایت، شعر روایی، صدا، کانونیگر، کودکFirst person narrator is homodiegetic (one of the story's characters). This narrator is the protagonist or a witness and its voice is the main voice in the narrative. In first person narratives, the main focalizer is the narrator, too. A study of first person narratives in pre-school children's narrative poems proves the potentials of this narrative type; the use of first person narrative in pre-school children poems multiplies their educational effects. Choosing this kind of narrative has to be done carefully due to the nuances of voice and focalization. An analysis of two collections of Naser Keshavaz and Mostafa Rahmandoost shows the high frequency of this usage.Keywords: Child, First person narrator, Focalizer, Narrative Poem, Voice
نکته
- نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شدهاند.
- کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شدهاست. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
- در صورتی که میخواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.