به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

تنها با پرداخت 70 هزارتومان حق اشتراک سالانه به متن مقالات دسترسی داشته باشید و 100 مقاله را بدون هزینه دیگری دریافت کنید.

برای پرداخت حق اشتراک اگر عضو هستید وارد شوید در غیر این صورت حساب کاربری جدید ایجاد کنید

عضویت

جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه « سیدای نسفی » در نشریات گروه « ادبیات و زبان ها »

تکرار جستجوی کلیدواژه « سیدای نسفی » در نشریات گروه « علوم انسانی »
  • حمید طاهری، پیمان منصوری*
    زمینه و هدف

     سبک شناسی یک اثر هنری، گامی مهم در جهت شناختن همه جانبه آن است و اهمیتش بر کسی پوشیده نیست. سیدای نسفی یکی از شاعران برجسته سبک هندی در قرن یازدهم هجری (قرن هفدهم میلادی) در تاجیکستان است که تاکنون غزلیات او از منظر سبک شناسی بررسی نشده اند؛ بنابراین در این پژوهش تصمیم بر آن شد که به سبک شناسی غزلیات دیوان سیدا پرداخته تا خوانندگان با زوایای گوناگون شعر و شخصیت هنری وی آشنا شوند.

    روش مطالعه

     نوع رویکرد ما در این مقاله، سبک‌ شناسی ساختگراست که براساس آن به بررسی و تحلیل دقیق و موشکافانه هر سه حوزه زبانی، ادبی و فکری در 30 غزل منتخب از دیوان سیدا پرداخته شده است.

    یافته ها

     از جمله ویژگیهای زبانی در غزلیات سیدا این است که واج آرایی و تکرار بیشترین سهم را در ایجاد موسیقی درونی دارند. اسامی ذات بیش از سه و نیم برابر اسامی معنا هستند. اسامی فارسی بیش از دو برابر اسامی عربی اند که از مختصات سبک هندی است. افعال ساده نیز پنج برابر افعال مرکبند و از افعال پیشوندی بندرت استفاده میکند. در چینش نحوی شعر او نیز اغراض زیبایی شناسانه دخالت دارد. در حوزه بلاغی بیشترین بسامد از آن تشبیهات محسوس و عینی است. در حوزه استعاره، تشخیص بالاترین بسامد را دارد. در میان صنایع بدیعی نیز تناسب و تمثیل بیشترین بسامد را دارند. ضمن اینکه برای هر یک از بخشهای زبانی و بلاغی نمودارهای بسامدی ارایه شده است.

    نتیجه گیری

     بسامد اسامی ذات بدان معناست که شاعر در پی محسوس کردن امور معقول است. کاربرد افعال منفی و دارای یاس و ناامیدی با بسامد بالا، نشان از اوضاع غمبار و نابسامان سیدا دارد. بسامد جملات ساده و بسیط نیز به سبک او سرعت و هیجان بیشتری بخشیده است. او شاعری مبارز است و در عهد خود محبوب و تاثیرگذار بوده است.

    کلید واژگان: سبک شناسی ساختاری, غزلیات, سیدای نسفی, سبک هندی, حوزه های زبانی, بلاغی و فکری}
    H. Taheri, P. Mansouri*
    BACKGROUND AND OBJECTIVES

    stylistics of a work of art is an important step to recognize it. So its importance is not hidden for anybody. sayyedāye nasafi is one of illustrious poets in Hindi style in 11th century (17th ce) who grew up in Tajikistan. but his sonnets not yet reviewed from the stylistics perspective. Therefore, we decided to review his sonnets based on stylistics and introduce readers with different angles of his poetry and artistic personality.

    METHODOLOGY

    In this study the type of our stylistics approach is structural stylistics. Based on that, we have paid to all three linguistics, rhetorical and mental areas in 30 designees of sayyedā sonnets in the form of detailed review and analysis.

    FINDINGS

    Some of linguistic characteristics in his sonnets is that alliteration and repeat have the largest share in creating inner music. concrete nouns are three and half times more than abstract nouns. Persian nouns are two times more than Arabic nouns which is the characteristic of the Hindi style. Simple verbs also are five times more than composite verbs and he rarely uses prefix verbs. In this way, some of the grammatical elements in his poetry are also aesthetically intentions. In the field of rhetoric most frequencies belong to tangible and objective simulations. In the realm of metaphor, personification has the highest frequency. Among the imageries, symmetry and allegory has the highest frequency. Meanwhile, for each one of the rhetorical and lingual parts, frequently diagrams have been presented.

    CONCLUSION

    The frequency of concrete nouns implies the poet wants to change reasonable things to tangible things. The use of negative, high frequency desperation verbs indicates a sad and distressing situation of the sayyedā. The frequency of simple sentences has given more speed and excitement in his style. He is a warrior poet. he was lovable and influential in his time.

    Keywords: structural stylistics, sonnets, sayyedāye nasafi, Hindi style, characteristics of linguistics, rhetorical, menta}
  • ابراهیم فلاح*، محمدرضا حاجیان

    شاعران مسلمان در ادب عربی و فارسی از دیرباز در صدر سروده های خود، علاوه بر حمد خداوند، سروده های ارزشمندی در قالب مدایح نبوی به پیشگاه پیامبر(ص) تقدیم نموده اند که نشان از اعتقاد و پای بندی شان به آن حضرت دارد. با توجه به اینکه پیامبر(ص) بنیانگذار دین مبین اسلام و خاتم پیامبران است، پرداختن به خصوصیات روحی و معنوی آن حضرت از دریچه مدایح نبوی امری ضروری است. از آنجایی که نقش و جایگاه پیامبر(ص) به عنوان نگین نبوت، در نظام هستی دارای اهمیت به خصوص می باشد. شاعران مسلمان برای متبرک کردن اشعارشان به این موضوع اهتمام ویژه ای داشتند و بخشی از اشعارشان را به آن اختصاص داده اند. زیرا روح و جان شاعران مسلمان سرشار از علاقه قلبی به حضرت بوده و در شعرشان صادقانه زبان به فضایل آن حضرت گشوده اند. پژوهش حاضر با کاربست روش توصیفی- تحلیلی و با استناد به شواهدی از اشعار این شاعران، به بررسی تطبیقی مدایح نبوی نسفی و حلی پرداخته است.

    کلید واژگان: مدایح نبوی, شعر عربی, سیدای نسفی, فضیلت}
    Ebrahim Fallah *, MohammadReza Hajian

    Muslim poets in Arabic and Persian literature have long presented valuable poems in the form of prophetic praise to the Prophet (PBUH), in addition to praising God which shows their belief and commitment to him. Considering that the Prophet (PBUH) is the founder of the religion of Islam and the Prophets Seal, it is necessary to investigate the mental and spiritual characteristics of that Imam through the lens of prophetic praise. Since the role and position of the Prophet (PBUH) as the jewel of prophecy in the system of existence has a particular importance. Muslim poets paid special attention to this issue in order to bless their poems and dedicated some of their poems to it. Because the souls of Muslim poets are full of heartfelt love for the Imam and in their poetry, they have sincerely spoken about the virtues of the Imam. The present study, using a descriptive-analytical method and citing evidence from the poems of these poets, has investigated a comparative study of Nasfi and Halli prophetic praises.

    Keywords: prophetic praises, Arabic poetry, Seyeda Nasfi, virtue}
  • مریم بلوری *
    در گذشته نه چندان دور در ایران بزرگ مشاغلی وجود داشته که در حال حاضر آن مشاغل یا از بین رفته اند و یا به نوعی تغییر شکل داده اند. از آن جا که معرفی مشاغل از یاد رفته می تواند ما را در شناخت بهتر فرهنگ آن روزگار ایران کمک کند، در مقاله حاضر به معرفی اجمالی تعدادی از اصناف قدیمی پرداخته ایم که از شعر شهری سیدای نسفی، شاعر فارسی زبان تاجیکستان در قرن یازدهم هجری، به دست آمده است. گفتنی است این مشاغل از میان بیش از دویست شغل معرفی شده در شعر «سیدای نسفی» انتخاب شده که در روزگار صفویه رواج داشته است. نتایج حاصل نشان می دهد این شاعر فارسی زبان با معرفی مشاغلی که در شعر شهری خود نامشان را برده است در صدد حمایت از عامه مردم و محرومان جامعه روزگار خود برآمده و رفتارش نوعی انتقاد از حکومت و مسائل اجتماعی بوده است.
    کلید واژگان: جامعه شناسی ادبیات, شغل شناسی, سیدای نسفی, ماوراءالنهر}
    Maryam Bolouri *
    In the not- too- distant past of the Great Iran, there were jobs being actually disappeared or deformed in some way. Since introducing those forgotten jobs can help us better understand the Iranian society of that time, in this article, the author has introduced a number of old guilds that are derived from Sayida Nasafi's urban poetry, the Persian –speaker poet of Tajikistan in the eleventh century. It should be said that these jobs selected from more than two hundred jobs introduced in Sayida Nasafi's poem, have been common in Safavid period. The results showed that by introducing the jobs that has named in her urban poetry this Persian-speaker poet, in fact, has sought to support the lower and depriving classes of society and his behavior was an implicit criticism of the government and social issues.
    Keywords: Sociology of Literature, Occupation, Sayida Nasafi}
  • مریم بلوری
    معرکه گیری از دیرباز در ایران رواج و رونق داشته است. برخی افراد با زبان آوری به جلب مخاطب می پرداختند یا با زور بازو در معابر عمومی کشتی می گرفتند و پنجه درمی افکندند. البته کسانی نیز بوده اند که با هنر خود و اسبابی که به فراخور آن مهیا می کردند به نمایش و سرگرمی عامه می پرداختند و هرکدام به طریقی امرار معاش می کردند. در مقاله حاضر معرکه گیران را در شعر سیدای نسفی، شاعر فارسی گوی ماوراءالنهر در قرن 17 میلادی، بررسی کرده ایم. نتیجه ای که از مطالعه شعر و زندگی این شاعر و روزگار سخت و پر از مناقشه او می گیریم آن است که نگاه او به طبقات عامه و مشاغلی نظیر معرکه گیری، نه نگاه یک روایتگر، بلکه نگاه منتقدی اجتماعی است و نسفی از شعرش برای برجسته کردن طبقات مظلوم و ستمدیده استفاده کرده است. مشاغلی که عمدتا به ابزار گران و مکان ویژه ای نیاز نداشته و در آن روزگار تنها جلب نظر مخاطب و سرگرم کردن او، پناه و امیدشان بوده است. بنابراین، شعر شهری او نمونه بسیار خوبی است برای انتقال و معرفی فرهنگ عامه از روزگاری کهن.
    کلید واژگان: شهرآشوب, سیدای نسفی, معرکه گیران, فرهنگ عامه}
    Maryam Bolouri
    Theatrics has long been widespread in Iran Those who, either by speaking, have drawn attention to the audience or have had an arm wrestling, and they have been wrestling in the public passage. Also, there were those who make money by their art and crafts and enjoy their livelihood in any way. In the present article, we review theatrics in the poetry of Sayyeda Nasafi, a poet of the Persian Gulf of Transoxania in the 17th century. The result of studying poetry and the life of this poet and the hard times of his controversy is that his view of the public and occupations, such as the protagonist, is not a narrator's look, but also a social critic, and he is in fact, highlight the oppressed and oppressed classes in his poet and the occupation, which did not require much tools and a special place, and at that time only entertaining people was their hope. Therefore, his urban poetry was a prototype. It is very good for the transfer and introduction of folk culture in the old days.
    Keywords: Sayyeda Nasafi, Shahrashoob, people of stages, folklore}
  • احمد غنی پور ملکشاه*، مقدسه کوچک زاده

    سبک شناسی، دانشی است که به مطالعه شیوه کاربرد زبان می پردازد. این دانش در مطالعات خود برای لایه های زبانی اهمیت ویژه ای قایل می شود و سعی دارد به کند و کاو در این لایه ها بپردازد تا یک متن ادبی را برای مخاطب قابل فهم تر کند. در این میان یکی از بهترین روش هایی که یک سبک شناس در تحلیل متون ادبی می تواند از آن بهره ببرد، سبک شناسی لایه ای است. سبک شناسی لایه ای روشی است که از جامع ترین شیوه ها در بررسی متون بهره می گیرد و متن را در پنج لایه آوایی، واژگانی، نحوی، بلاغی و ایدیولوژیک بررسی می کند تا در خلال این بررسی به ویژگی های خاص یک اثر پی ببرد تا اندیشه ها، عواطف و احساسات مولف را بشناسد و به سبک و شیوه او راه یابد. در این مقاله نگارندگان با روش توصیفی – تحلیلی در صددند قصیده بهاریات سیدای نسفی را بر اساس روش لایه ای در چهار لایه آوایی، واژگانی، نحوی و بلاغی بررسی کنند و به تبیین مولفه های سبکی این اثر پرداخته شود. این قصیده نوعی فابل است که شاعر با دیدی تمثیلی به نزاع های حیوانات با یکدیگر می پردازد و عین حال اوضاع نامساعد زمانه و نزاع های موجود در جامعه را نیز شرح می دهد.

    کلید واژگان: سبک شناسی لایه ای, سیدای نسفی, لایه آوایی, لایه واژگانی, لایه نحوی, لایه بلاغی}
نکته
  • نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شده‌اند.
  • کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شده‌است. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
  • در صورتی که می‌خواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.
درخواست پشتیبانی - گزارش اشکال