جاسوس

توسعه ی فضای مجازی در بخش اینترنت کمک شایانی به جاسوسان و راهبرد و هدایت آنان نموده است؛ امروزه شاید کمتر سازمان و اداره ای باشد که در فضای مجازی حضور نداشته و در این فضا از رایانه و شبکه های رایانه ای استفاده نکند. استفاده از رایانه به حدی مورد توجه قرار گرفته که یکی از شاخص های برخورد اری از سواد در قرن حاضر را فراگیری علوم رایانه ای می دانند. همزمان با گسترش استفاده از رایانه و نرم افزارهای رایانه ای بین سطوح مختلف افراد جامعه، نرم افزارهای جاسوسی و ویروس های مخرب نیز گسترش یافته است. بنابراین پژوهش حاضر با اشاره به تعاریف کارامد، به تغییر شیوه های جمع آوری اطلاعات و پیشرفت آنها و از طرفی ایجاد شیوه های ارتباطی در فضای مجازی پرداخته و به این سوال پاسخ خواهد داد: آیا می توان با اقدام های پدافند غیرعامل از جاسوسی در فضای مجازی ناجا جلوگیری به عمل آورد؟ برای پاسخگویی به این مهم، از روش کاربردی و ابزار گردآوری داده ها به صورت مطالعه ی کتاب، مقاله ها و مستندات قانونی موجود به صورت اسنادی و کتابخانه ای استفاده شده است. نتایج به دست آمده، گویای به کارگیری هدفمند اقدام های پدافند غیرعامل برای مقابله با جاسوسان در فضای مجازی ناجا بوده و در این خصوص محقق پیشنهادهای کارسازی را ارائه نموده است.

بررسی سازمان اداری  حکومتهای مختلفی که در  دوره های مختلف بر ایران حکومت  میکردند، نشان  میدهد که تقریبا همه این  حکومتها  بهنوعی از  سازمانها یا نهادهایی با کارکرد اطلاعاتی بهره  می بردهاند. با توجه به کارکردهای مختلفی که یک سازمان اطلاعاتی  میتواند بر عهده داشته است، در این مقاله سعی شده سه دوره هخامنشی)تاریخ باستان(، سلجوقی)تاریخ میانه(و قاجار از این منظر مورد بررسی قرار گیرند. نتایج تحقیق نشان داد،  علیرغم  تفاوتهای فراوانی که پادشاهان  دوره های یادشده از زوایای دیگر دارند، کارکرد یکسانی برای  سازمان های اطلاعاتی تعریف کرده بودند که  مهمترین بعد آن نظارت بر اعضا  دستگاه های اداری، نظامی و به صورت خاص حاکمان ایالات مختلف ایران بود .