جمهوری اسلامی
در نشریات گروه علوم سیاسی-
این مقاله به بررسی نقش آموزه های دینی و فقهی در سیاستگذاری عمومی جمهوری اسلامی ایران می پردازد. به عنوان نظامی که مدعی تحقق اهداف شریعت است، سیاستگذاری در جمهوری اسلامی باید بر پایه اصول دینی و مقاصد شریعت استوار باشد. عدم توجه به این موضوع ممکن است به برداشت های نادرست یا اقتباس ناکارآمد از مدل های سکولار بینجامد که ریشه هایی متفاوت با اهداف نظام دینی دارند. پرسش اصلی این پژوهش چگونگی تبیین و تنظیم سیاستگذاری عمومی در چارچوب ارزش های دینی است؟ یافته ها نشان می دهند که آموزه های فقهی، قواعد فقهی و مقاصد شریعت می توانند به عنوان چارچوب اصلی در تصمیم گیری ها مورد استفاده قرار گیرند. این رویکرد می تواند به تحقق اهداف نظام اسلامی کمک کند.
کلید واژگان: سیاستگذاری عمومی، جمهوری اسلامی، نظام اسلامی، قواعد فقهی، مقاصد شریعتThis article examines the role of religious teachings and jurisprudence in public policy in the Islamic Republic of Iran. As a system claiming to fulfill the objectives of Sharia, policy in the Islamic Republic must be grounded in religious principles and the aims of Sharia. Neglecting this issue may lead to misinterpretations or the ineffective adoption of secular models, which have fundamentally different roots from the goals of a religious system. The main question of this research is how public policy can be properly defined and aligned with religious values within this framework. The findings indicate that jurisprudential teachings, jurisprudential principles, and the objectives of Sharia should serve as the primary framework for decision-making. This approach can contribute to achieving the goals of the Islamic system.
Keywords: Public Policymaking, Islamic Republic, Islamic System, Jurisprudential Rules, Purposes Of Sharia -
روش تحلیل گفتمان در علوم سیاسی، به دلیل دارا بودن قابلیت تحلیل موضوعات اجتماعی سیاسی فرصت ویژه ای را برای تبیین گفتمان ها به طور نظام مند در حوزه مطالعات جامعه شناسی سیاسی فراهم آورده است. در بررسی تحولات سیاسی ایران معاصر دو گفتمان جمهوری اسلامی و لیبرالیسم برجسته و شاخص هستند. یکی از مهم ترین موضوعات در تقابل گفتمانی جمهوری اسلامی با گفتمان لیبرالیسم، نوع و نگاه به نقش و جایگاه مردم در حکومت می باشد. از این رو سوال اصلی این است که جایگاه مردم در حکومت در گفتمان های لیبرالیسم و جمهوری اسلامی چگونه است؟ مفروض اصلی این پژوهش بر این مبنا قرار گرفته که دو گفتمان فوق در اهداف و مبانی حکومت و روش های حکومت داری گفتمان متعارضی دارند، ولی در توجه به رای مردم دارای نظر مشترک هستند. بر این اساس سه مولفه مشروعیت حکومت، مشارکت سیاسی و آزادی برای تعیین نظام معنایی هر گفتمان در خصوص جایگاه مردم در حکومت مورد بررسی قرار گرفت. داده های تحقیق ما را به تایید فرضیه می رساند؛ بر این اساس که هر دو گفتمان علی رغم اختلافات در نوع شکل گیری حکومت، در توجه به رای و نظر مردم دارای نگاه و نظر مشترک می باشند. هردو گفتمان بر حضور مردم در صحنه های سیاسی تاکید و رای و نظر مردم را لازمه تشکیل حکومت می دانند. آزادی سیاسی، مشارکت در صحنه های مختلف اجتماعی و سیاسی در هر دو گفتمان لزوم مقبولیت حکومت جهت اعمال حاکمیت بر مردم می باشد.کلید واژگان: تحلیل گفتمان، جمهوری اسلامی، لیبرالیسم، مردمMethod of discourse analysis has provided a special opportunity to explain discourses systematically in the field of political sociological studies. In examining the political developments in contemporary Iran, the two discourses of the Islamic Republic and liberalism are prominent and significant. One of the most important issues in contrasting the discourse of the Islamic Republic with the discourse of liberalism is the type and view of the role of the people in government.the main question is what is the position of the people in the government in the discourses of liberalism and the Islamic Republic? In the present study, the main assumption is based on the fact that the above two discourses have a conflicting discourse on the goals and principles of government and governance methods, but they have a common opinion regarding the people's role.Accordingly, the three components of government legitimacy, political participation, and freedom were examined to determine the semantic system of each discourse regarding the position of the people in government.Our research data confirms the hypothesis; Based on the fact that both discourses, despite the differences in the type of government formation, have a common view and opinion in terms of people's roles.Both discourses emphasize the presence of the people in the political arena and consider the people's role and opinion necessary for the formation of the government. Political freedom, participation in various social and political arenas in both discourses is the necessity of government acceptance in order to exercise sovereignty over the people.Keywords: Discourse Analysis, Islamic Republic, Liberalism, People
-
با وجود اینکه افغانستان و ایران وامدار یک پیکره تمدنی مشترک بوده و دارای همانندی ها و پیوندهای فرهنگی، زبانی، ادبی، تاریخی و دینی هستند، روابط فرهنگی دو کشور در چند دهه اخیر تحت تاثیر تحولات سیاسی و مداخلات خارجی، به نوعی به گروگان گرفته شده است. این مسئله در دوره حکومت بیست ساله نظام جمهوری (لیبرال دموکراسی حامد کرزی اشرف غنی)، به خوبی مشهود بود و اکنون نیز پس از گذشت نزدیک به سه سال از حکومت دوم طالبان، به نوعی فرهنگ، اگر نگوییم در گرو سیاست قرار گرفته، به شدت تحت تاثیر راهبردهای سیاسی طالبان است. چه بخواهیم چه نخواهیم، فرهنگ و سیاست پیرو و تابع یکدیگر هستند. به عبارت بهتر هم فرهنگ بر سیاست اثرگذار است و هم سیاست بر فرهنگ.
فروپاشی نظام سیاسی وابسته به آمریکا و خروج نیروهای خارجی از افغانستان، فی نفسه مهم ترین بستر برای گسترش فعالیت های فرهنگی در این کشور است. با روی کار آمدن حکومت دوم طالبان، همواره این سوال در ذهن سیاست گذاران ایران وجود داشته است که رویکرد طالبان در حوزه تعاملات فرهنگی چه خواهد بود؟ با توجه به وجود برخی محدودیت ها در دولت اشرف غنی برای تعاملات فرهنگی، به نظر می رسید با به نتیجه رسیدن مذاکرات بین الافغانی و تشکیل دولت موقت، زمینه بیشتری برای فعالیت های فرهنگی ایجاد خواهد شد، اما بی اعتنایی رهبران طالبان به تشکیل حکومت فراگیر و عدم هم پذیری سایر گروه ها و جریانات سیاسی در داخل و اولویت دادن به مسائل امنیتی، عملا موجب شده تا در طول نزدیک به 3 سال حکمرانی طالبان، روابط فرهنگی در کمترین حد خود باشد.کلید واژگان: ایران، افغانستان، فرهنگ و تمدن، طالبان، شیعیان، جمهوری اسلامیAlthough Afghanistan and Iran share a common civilizational structure and have cultural, linguistic, literary, historical and religious similarities and ties, the cultural relations between the two countries have been held hostage in a way in the last few decades under the influence of political developments and foreign interventions. This issue was clearly evident during the twentyyear rule of the republican system (the liberal democracy of Hamid Karzai- Ashraf Ghani), and now, after nearly three years of the second Taliban government, culture, if not to say hostage to politics, is strongly influenced by the Taliban's political strategies. Whether we like it or not, culture and politics follow and are subordinate to each other. In other words, both culture affects politics and politics affects culture. The collapse of the US-dependent political system and the withdrawal of foreign forces from Afghanistan are in themselves the most important platform for the expansion of cultural activities in this country. With the coming to power of the second Taliban government, the question has always been on the minds of Iranian policymakers as to what the Taliban's approach to cultural interactions will be? Given the existence of some restrictions in the Ashraf Ghani government for cultural interactions, it seemed that with the conclusion of the intra-Afghan negotiations and the formation of an interim government, more ground would be created for cultural activities. However, the Taliban leaders' disregard for the formation of an inclusive government and the lack of acceptance of other groups and political movements within the country and the prioritization of security issues have practically caused cultural relations to be at their lowest during the nearly 3 years of Taliban rule.
Keywords: Iran, Afghanistan, Culture, Civilization, Taliban, Shiites, Islamic Republic -
پژوهش حاضر به دنبال واکاوی پدیده تحزب در حکمرانی اسلامی از منظر اندیشه حضرت آیت الله خامنه ای مدظله است تا به این سوال پاسخ دهد که الگوی حزب سیاسی در حکمرانی اسلامی از منظر ایشان دارای چه کیفیتی است. برای رسیدن به یک الگوی جامع، نویسندگان بر مطالعات الگو متمرکز شده و الگوی هفت وجهی ای که شامل مبانی، عوامل، اهداف، انواع، مولفه ها، سازوکارها و کارکردها است، استخراج و برای پژوهش حاضر اختیار کردند. این الگو با کاربست روش تحلیل مضمون، تکمیل و تدوین شده است. یافته های پژوهش بیانگر آن است که آیت الله خامنه ای مدظله اولا با اصل شکل گیری و فعالیت احزاب موافق هستند، ثانیا برای احزاب انواعی قائل اند و در میان این انواع، حزبی را که بتواند به نظام اسلامی یاری برساند، ضروری می شمارند. همچنین ایشان هدف حزب را در درجه اول خدمت به مردم دانسته و رسیدن به قدرت را نتیجه قهری سایر اهداف و کارکردهای حزبی می دانند. آیت الله خامنه ای مدظله کارکردهای متنوعی برای حزب در حکمرانی اسلامی احصاء می کنند که نسبت مستقیمی با مبانی و اهداف حزبی نزد ایشان دارد، لذا کارکردهای فرهنگی و معنوی بر کارکردهای ناظر به کسب قدرت کاملا غالب است. در پایان می توان نتیجه گرفت آیت الله خامنهای مدظله الگویی از حزب مردم سالار و اسلام مدار را برای حکومت اسلامی تجویز می کنند که بدیلی در صحنه کنشگری ایران معاصر ندارد.کلید واژگان: تحزب، آیت الله خامنه ای، حکمرانی اسلامی، مشارکت سیاسی، جمهوری اسلامیThe present study seeks to analyze the phenomenon of partisanship in Islamic Governance in the thought of Ayatollah Khamenei in order to answer the question of what quality the model of a political party has from his point of view. In order to reach a comprehensive model, the authors focused on model studies and extracted and adopted a seven-faceted model that includes foundations, factors, goals, types, components, mechanisms and functions for the current research. This model has been completed and compiled by applying the theme analysis method. The findings of the research show that Ayatollah Khamenei firstly agrees with the principle of party formation and activity, and secondly, he assigns different types of parties, and among these types, he considers a party that can help the Islamic state to be essential. Also, he considers the purpose of the party to be primarily to serve the people and to reach power as a Follow-up result of other party goals and functions. Ayatollah Khamenei enumerates various functions for the party, which have a direct relationship with the principles and goals of the party, so cultural and spiritual functions are completely dominant over the functions of gaining power. In the end, it can be concluded that Ayatollah Khamenei prescribes a model of a democratic and Islam-oriented party for Islamic Governance that has no alternative in the activism scene of contemporary Iran.Keywords: Partisanship, Ayatollah Khamenei, Governance, Political Participation, Islamic Republic
-
سازمان مجاهدین انقلاب اسلامی قائل به نظریه «ولایت انتصابی عامه فقها» بود و اعضاء آن معتقد بودند در دوران غیبت امام دوازدهم شعیان، فقیه و «ولی امر» تعیین شده می بایست عهده دار حکومت با تمام لوازم آن باشد. از دید این گروه سیاسی، همه مسئولین در نظام «جمهوری اسلامی» مشروعیت خود را از ولی فقیه که در آن زمان آیت الله خمینی بود می گیرند و اگر امضاء و نظرمثبت ولی فقیه نباشد هیچ کدام از ارگانهای جمهوری اسلامی مشروع نخواهند بود. در همین راستا، این گروه اسلام گرا نه تنها با مفاهیمی مانند دموکراسی، آزدی های دموکراتیک و اصل تساهل در زمینه های سیاسی مخالفت می کرد، بلکه قائل به این مهم بودد که تنها اسلام گرایان «خط امامی» می بایست در عرصه عمومی فعالیت کرده؛ چرا که آنها قائل به جامعیت دین اسلام در همه عرصه ها و نهی کننده تز «جدایی دین از سیاست» می باشند و هیچ گونه وابستگی فکری و تشکیلاتی با شرق و غرب ندارند. به همین دلیل سازمان، حضور نیروهای لیبرال در «شورای انقلاب» را نفی کرده و خواستار حذف آنها از سپهر سیاسی در دوران بعد از انقلاب است. روش پژوهش این تحقیق توصیفی- تحلیلی و براساس مطالعه کتابخه ای میباشد.کلید واژگان: سازمان مجاهدین، جمهوری اسلامی، ولایت فقیه، خمینی، دمکراسیThe Mojahedin Organization of the Islamic Revolution, which was a political, military and ideological group, was formed in 1358 from a coalition of seven militant groups against the Pahlavi imperial government. These seven groups were the Mansurun group, the Muhadeen group, the Tawhidi group of Saf, the Ummat Wahdeh group, the Falah group, the Tawhidi group of Badr, and the Falak group. They believed in a special type of legitimate government during the occultation, which In this type of government, the jurist is not elected by the people, but by some scholars as the deputy of the imam of the time. The members of the organization believed that during the absence of the 12th Imam of the Shiites, that is, Hazrat Mahdi, the jurist and "guardian" appointed in Islam should be in charge of the government with all its accessories. From the point of view of this political group, all officials in the "Islamic Republic" system derive their legitimacy from the legal guardian, who at that time was Ayatollah Khomeini, and if there is no signature and positive opinion of the legal guardian, none of the organs of the Islamic Republic will be legitimate. In this regard, this Islamist group not only opposed concepts such as democracy, democratic freedoms, and the principle of tolerance in political fields, but also believed that only "Imam line" Islamists should work in the public arena. Because they believe in the comprehensiveness of Islam in all fields and prohibit the thesis of "separation of religion from politics" and do not have any intellectual or organizational affiliation with East and West. For this reason, the organization denies the presence of liberal forces in the "Revolutionary Council" and demands their removal from the political sphere in the post-revolution era. The research method of this research is descriptive-analytical and based on textbook study.Keywords: Mojahedin Organization, Islamic Republic, Velayat Faqih, Khomeini, Democracy
-
در این مقاله کوشیده ایم تا نسبت «دین و ملیت» را که در زمره مهم ترین مسائل هویت ایرانی و اسلامی است، مورد تامل نظری قرار دهیم؛ بدیهی است که اهمیت این موضوع و ترسیم قلمرو و ماهیت دین و ملیت در پرتو گفتمان تجدد از طرفی و گفتمان سنت گرا- مذهبی جمهوری اسلامی از طرف دیگر دوچندان شده است. در چرایی گزینش هویت اندیشان این مقاله باور نویسنده آن بوده که کسانی مورد توجه قرار گیرند که در کلیت آثار آنها آشنایی مطلوبی با سنت اسلامی وجود داشته باشد و ازاین رو نامیدن آنها به عنوان دین شناس خالی از اشکالی باشد و اگر ایده های آنها را درباره ملیت به اعتباری روایت مذهب یا اسلام بدانیم، به خطا نرفته ایم. ایده اصلی (فرضیه) تحقیق این است که در بین هویت اندیشان دینی مواجهه یکسانی با مسئله ملیت و ملی گرایی وجود ندارد و گستره ای از مواضع از رد و انکار مطلق تا پذیرش اعتباری ملیت در عصر غیبت قابل شناسایی است. در ادامه نخست به تاملی در زمینه رابطه مذهب و ناسیونالیسم یا ملت باوری مدرن خواهیم پرداخت و سپس به رابطه اسلام و ملیت اشاره خواهیم کرد و در ادامه به تحلیلی از هویت اندیشان دینی چند دهه گذشته و روایت آنها در خصوص مسئله هویت ملی، مرز و نسبت اسلام و ملیت خواهیم پرداخت.کلید واژگان: اسلام و ملیت، حب وطن، هویت اندیشی، جمهوری اسلامی، مرتضی مطهری، مهدی بازرگان، مصباح یزدیPolitical Quartely, Volume:54 Issue: 4, 2024, PP 649 -674we have tried to ponder the relationship between "religion and nationality", which is undoubtedly one of the most important issues of Iranian and Islamic identity. obvious the importance of this issue and drawing the sphere and nature of religion and nationality in the light of the discourse of modernity and the traditional-religious discourse of the Islamic Republic. The selected thinkers in the article are prominent and well-known Islamic scholars of Iran in the last hundred years who have dealt with the relationship between Islam and nationalism. First, we will deal with the relationship between religion and nationalism in the modern era, and then I will explain the relationship between Islam and nationalism in the intellectual system of religious thinkers in contemporary Iran. we have tried to ponder the relationship between "religion and nationality", which is undoubtedly one of the most important issues of Iranian and Islamic identity. obvious the importance of this issue and drawing the sphere and nature of religion and nationality in the light of the discourse of modernity and the traditional-religious discourse of the Islamic Republic. The selected thinkers in the article are prominent and well-known Islamic scholars of Iran in the last hundred years who have dealt with the relationship between Islam and nationalism. First, we will deal with the relationship between religion and nationalism in the modern era, and then I will explain the relationship between Islam and nationalism in the intellectual system of religious thinkers in contemporary Iran.Keywords: Islam, Nationality, Patriotism, Identity, Islamic Republic, Morteza Motahhari, Mehdi Bazargan
-
تجربه حکمرانی چمهوری اسلامی ایران در حوزه سیاست خارجی به معنای تاثیرگذاری و تعامل این نظام سیاسی با کشورهای دیگر در امور بین المللی است. این تجربه شامل سیاست ها، تصمیمات و اقداماتی است که توسط دولت ایران در روابط خود با سایر کشورها و سازمان های بین المللی انجام شده است. این تجربه شامل موضوعاتی مانند روابط دیپلماتیک، مذاکرات بین المللی، توافق نامه ها، تحریم ها، تاثیرگذاری در سیاست های منطقه ای و بسیاری از مسائل دیگر مرتبط با سیاست خارجی ایران می شود. در این پژوهش، با عنوان تجارب حکمرانی جمهوری اسلامی ایران در حوزه سیاست خارجی هدف اصلی ارائه الگویی نوین در حوزه حکمرانی سیاست خارجی براساس تجارب موجود در بازه زمانی استقرار جمهوری اسلامی ایران بوده است.. سوال اصلی این پژوهش نیز بررسی الگوی مطلوب حکمرانی در حوزه سیاست خارجی در رابطه با قدرت های غربی و به ویژه ایالات متحده امریکا بوده است. روش تحقیق در این پژوهش از روش تحلیل مضمون استفاده شده است. یافته های این پژوهش که شامل یک الگوی پیشنهادی است شامل سه سطح بوده است: الف)مبانی و مفروضات: اقتدار خداوند، اجرای اصول الهی، منافع ملی، بازفهمی اصول، یافتن زمینه های مشترک همکاری، و نیروی دفاعی-نظامی حمایتی. ب)راهبردها: همگرایی ضدسلطه، ترکیب قدرت نرم و سخت، و وحدت رویه در فرماندهی سیاست خارجی. ج)پیامدها: تضعیف هژمونی غربی و تقویت شبکه های مقاومت، تقویت محور دفاعی-دیپلماتیک، و استمرار سیاستی. با توجه به یافته های این پژوهش، می توان نتیجه گرفت که الگوی مطلوب حکمرانی در حوزه سیاست خارجی در رابطه با کشورهای غربی شامل مبانی، راهبردها و پیامدهای مشخصی است که می تواند به تحقق اهداف مورد نظر کشور کمک کند.
کلید واژگان: الگوسازی، حکمرانی، جمهوری اسلامی، سیاست خارجیThe governance experience of the Islamic Republic of Iran in foreign policy refers to the influence and interaction of this political system with other countries in international affairs. This includes policies, decisions, and actions taken by Iran in its relations with other countries and international organizations, covering diplomatic relations, international negotiations, agreements, sanctions, and influence on regional policies.The main goal of this research, titled Governance Experiences of the Islamic Republic of Iran in Foreign Policy, is to present a new model of foreign policy governance based on experiences from the establishment of the Islamic Republic. The primary research question focuses on examining the ideal governance model in foreign policy with Western powers, especially the United States.The methodology used is content analysis. The findings suggest a model consisting of three levels:a) Fundamentals: The power of God, divine principles, national interests, reinterpreting principles, finding common grounds for cooperation, and supportive defense-military power.b) Strategies: Anti-hegemony convergence, combining soft and hard power, and unity in foreign policy leadership.c) Outcomes: Weakening Western hegemony, strengthening resistance networks, enhancing the defensive-diplomatic axis, and maintaining consistent policies.In conclusion, the research shows that the ideal governance model in foreign policy with Western countries includes specific fundamentals, strategies, and outcomes that can help achieve Iran's objectives.
Keywords: Modeling, Governance, Islamic Republic, Foreign Policy -
هدف اصلی پژوهش حاضر تدوین راهبردهای بازدارندگی رسانه ای جمهوری اسلامی ایران در شبکه های اجتماعی است. بازدارندگی مفهومی است که اغلب در حوزه های استراتژی نظامی، جرم شناسی و روابط بین الملل به کار می رود.در چارچوب استراتژی نظامی، بازدارندگی با هدف جلوگیری از شروع تجاوز نظامی توسط دشمن از طریق متقاعد کردن آن ها به اینکه هزینه ها یا پیامدهای چنین اقدامی بیشتر از منافع احتمالی است، جلوگیری می کند. بازدارندگی رسانه ای نقش راهبردی در تامین امنیت سایبری جمهوری اسلامی ایران ایفا می کند. به سبب نوپدید بودن شبکه های اجتماعی در ایران، برای جمهوری اسلامی ایران، نحوه مواجهه و داشتن برنامه به منظور حکمرانی مطلوب بسیار حائز اهمیت است. روش بکار رفته در این پژوهش، روش کیفی و از نوع تحلیل اسنادی است. مقاله حاضر به دنبال پاسخ به این سوال است که راهبردهای بازدارندگی رسانه ای جمهوری اسلامی ایران در شبکه های اجتماعی چیست؟ در این راستا یافته های پژوهش نشان می دهد که راهبردهای بازدارندگی رسانه ای جمهوری اسلامی ایران در شبکه های اجتماعی بایستی مواردی همچون اقدامات دفاعی، قابلیت های تهاجمی، وضعیت های بازدارندگی، تلاش های تاب آوری، ابتکارات همکاری بین المللی، تمرین ها و شبیه سازی، برنامه ظرفیت ساز و طرح های همکاری بین المللی باشد.کلید واژگان: شبکه های اجتماعی، بازدارندگی رسانه ای، رسانه، راهبرد، جمهوری اسلامیThe main goal of the current research is to compile the cyber prevention strategies of the Islamic Republic of Iran in social networks. Media deterrence plays a strategic role in ensuring the cyber security of the Islamic Republic of Iran. Due to the newness of social networks in Iran, it is very important for the Islamic Republic of Iran, how to face and have a plan for optimal governance. The method used in this research is a qualitative method and a type of document analysis. The current article seeks to answer the question, what are the media prevention strategies of the Islamic Republic of Iran in social networks? In this regard, the findings of the research show that the media deterrence strategies of the Islamic Republic of Iran in social networks should include things such as defensive measures, offensive capabilities, deterrence situations, resilience efforts, international cooperation initiatives, exercises and simulations, capacity building programs, and international cooperation plans.Keywords: Social Networks, Media Deterrence, Media, Strategy, Islamic Republic
-
تعارض و ناسازگاری هویت قومی و ملی یکی از مشکلات هر نظام سیاسی از جمله جوامعی است که با تکثر هویتی از جمله وجود گروه های متعدد در سرزمین خود روبرو هستند. بر همین اساس پژوهش حاضر با در نظر داشتن جامعه متکثر و چندقومی ایران، به دنبال حل برخی مشکلات در حوزه اقوام است که به طور مشخص به تقابل هویت قومی و ملی اشاره دارد. پرسش محوری پژوهش این است که برای تحقق زیست مسالمت آمیز اقوام در نظام جمهوری اسلامی ایران و پیوند زدن میان هویت ملی و قومی چه راهکار عملی می توان ارائه کرد؟ فرضیه این است که نفی تلقی اقلیت گونه از اقوام، تداوم حاکمیت بی طرف در اداره کلان کشور، تکیه بر تاریخچه و هنجارهای تاریخی مشترک و توسعه اقتصادی مناطق به نفع طبقات کمتر برخوردار از جمله راهکارهای تحقق زیست مسالمت آمیز اقوام در جامعه ایرانی است. با توجه به بررسی پژوهش حاضر باید گفت که باقی ماندن در حیطه نظری و آرمانی و تکیه بر وجوه مشترک سیاسی و تاریخی کافی نیست، بلکه در عمل باید این وجوه به نحوی باشد که کمترین نابرابری را برای بیشترین افراد ایجاد نماید. یعنی سازوکارهای مبتنی بر عدالت باید ضعیف ترین اقشار را مورد حمایت قرار دهد. همچنین باید سازوکارهای زیست مسالمت آمیز را در حوزه اقتصادی و اجتماعی و فرهنگی نیز گسترش داد و اصول قانون اساسی از جمله آموزش به زبان مادری، توسعه رسانه ها به زبان مادری برای اقوام و همچنین توجه به نقش تاریخی اقوام در حفظ هویت ملی را می بایست محقق ساخت. در مقاله حاضر از روش توصیفی و تحلیلی و ابزار کتابخانه ای استفاده شده است.
کلید واژگان: هویت ملی، هویت قومی، زیست مسالمت آمیز، جمهوری اسلامیThe conflict and incompatibility between ethnic and national identity is one of the issues faced by any political system, including societies with a diversity of identities, such as the existence of multiple groups within their territory. Accordingly, this research, considering the diverse and multi-ethnic society of Iran, aims to address some problems in the field of ethnicities, specifically pointing to the conflict between ethnic and national identities. The main question of the research is: what practical solutions can be offered to achieve peaceful coexistence of ethnic groups in the Islamic Republic of Iran and to connect national and ethnic identities? The hypothesis is that negating the minority perception of ethnic groups, maintaining impartial governance in the administration of the country, relying on shared historical norms and history, and economic development of regions benefiting the less privileged classes are among the solutions for achieving peaceful coexistence of ethnic groups in Iranian society. Based on the review of this research, it should be said that remaining in the theoretical and idealistic realm and relying on common political and historical aspects is not enough. In practice, these aspects must be such that they create the least inequality for the greatest number of people. In other words, justice-based mechanisms must support the weakest strata. Additionally, peaceful coexistence mechanisms should be expanded in the economic, social, and cultural domains, and the principles of the Constitution, such as education in the mother tongue, the development of media in the mother tongue for ethnic groups, and attention to the historical role of ethnic groups in preserving national identity, must be realized. In this article, descriptive and analytical methods and library tools have been used.
Keywords: National Identity, Ethnic Identity, Peaceful Coexistence, Islamic Republic -
فصلنامه دولت پژوهی، پیاپی 39 (پاییز 1403)، صص 289 -322توسعه یکی از مهم ترین مباحث نظام حکمرانی است. از عمده ابزارهایی که در فهم رشد یک کشور و در سنجش رویه سیاست گذاری ها می توان به کار گرفت، بررسی کیفی شاخصه های معطوف به توسعه ملی است. توسعه فرهنگی نیز به عنوان یکی از سه ضلع اصلی توسعه سرزمینی، همواره ظرف استحقاق و پیش نیاز بایسته در ایجاد توسعه سیاسی اقتصادی کشورها محسوب شده است در بررسی این موضوع که برای شناخت راه عبور از موانع توسعه در ایران اقدامی ضروری به شمار می رود، هدف ما از پیگیری این تحقیق دستیابی اجمالی به ارزیابی مستندی از تصمیمات اتخاذ شده در توسعه فرهنگی معاصر با روند کاوی از نظام های سیاسی اخیر است؛ بنابراین برای دو بازه متوالی از تاریخ ایران را لحاظ کرده و دوران تثبیت پهلوی دوم و جمهوری اسلامی را به عنوان مورد پژوهش خود برگزیده ایم. پس از آنکه پنج شاخصه: «راهبرد و رویه؛ تعاون و آگاهی؛ صنعت و هنر؛ خلق و باور و تبلیغ و رسانه» را در آزمون دو حکومت مورد تحقیق قراردادیم؛ دریافتیم که هرچند به لحاظ ایده سیاسی تفاوتی ماهوی میان ج.ا و رژیم پهلوی حاکم است، اما جز مولفه: «ادبیات و معماری» ج.ا در دیگر بخش ها رویکردی رو به رشد یا دست کم برابر را نسبت به اقدامات صورت گرفته در توسعه فرهنگی پهلوی دوم، نشان داده است.کلید واژگان: توسعه فرهنگی، پهلوی دوم، جمهوری اسلامی، مقایسه تطبیقیStudies the State, Volume:10 Issue: 39, 2024, PP 289 -322Development is one of the most important topics of the governance system.One of the main tools that can be used in understanding the growth of a country and in measuring the policy making process is the qualitative examination of indicators aimed at national development.Cultural development, as one of the three main aspects of territorial development, has always been considered as a necessary and necessary prerequisite for the political and economic development of countries. Our goal of this research is to achieve a brief evaluation of the decisions taken in the contemporary cultural development with the process of exploring the recent political systems.Therefore, we have considered Iran's history for two consecutive periods and have chosen Pahlavi II and the Islamic Republic as our study.After five indicators: "strategy and procedure"; cooperation and awareness; Industry and art; Creation, Belief, Propaganda, and Media" were investigated in the test of two regimes;We found out that although there is a substantial difference between J.A. and the ruling Pahlavi regime in terms of political ideas, but except for the component: "Literature and Architecture", J.A. has a growing or at least equal approach to the measures taken in cultural development in other sectors. The second side has shown.Culture, as the breathing space of a society, is an artefact of a set of elements that shape the mental inductions and behavioral characteristics of the people of a land over many years. The cultural body of any country is the output of temporal-spatial developments governing the men and women of that ecosystem at the intersection of climatic hazards, material blessings, human relations and values and norms established in moral conflicts. From the middle of the Qajar period, Iran witnessed the emergence of cultural and behavioral changes in the inner layers of its identity, by being immersed in the relations of the modern sphere. From the very beginning, the encounter with new technologies and street attractions of Farang people stole the hearts of intellectuals and quickly convinced them that for the prosperity of Iran, they should give in to the cultural transformation of the country. Rather, they should enjoy the dream of more facilities, services and amenities, law and order, and better awareness. This event intensified from the political and economic side after the 1999 coup. From 1306, Reza Khan began to create a judicial system, country divisions and new administrative rules. "Establishing a university and sending students abroad, attracting European advisors in the administration of internal affairs, creating an army and trained military forces, expanding highways, equipping several central cities with the intention of multiplying urbanization and limiting rural and nomadic life" were among them.Such unilateral actions gradually changed the national culture and customary norms. With the requirement to wear a uniform from 1307 and the introduction of the mandatory hijab from 1314 following the limitation of religious propaganda and the economic weakening of religious institutions, the expression of spirituality decreased. After that, with the developmentist literature of Parsons, under the pretext of "expanding the scientific approach, fighting superstitions, meritocracy, specialization, centralization, expediency, elite selection and the creation of a systematic bureaucracy", the cultural development of Iran is synonymous with emptying the national identity and becoming more and more similar to The life of Europeans started. Therefore, denouncing religion and mocking the tradition was recognized as a sign of apostasy. With the spread of the translated works of the intellectuals and the partial implementation of the orders of the British, French and Russian graduates; Fascination with laicity, secularism and relativism became the religion of Islam and exposed the indigenous culture to suicide and eclecticism between traditional and modern aspects.The process of cultural development, passing through two decades of Pahlavi's first efforts under the influence of Turkey's dependent development model, begins with the establishment of Mohammad Reza. The cultural development of Pahlavi II started in the forties and its preparations were planned after the August 28 coup. On the other hand, with the occurrence of the Islamic Revolution, the basic policies of the country underwent transformation and the schema of cultural identity and view of progress changed. Mass media and cultural propaganda and international impositions intensified and made Iran enter another space. The investigation of the country's cultural policies in two consecutive periods was investigated in this article in order to find out what line the cultural development process of contemporary Iran has taken. On the other hand, considering the indicators of development in Western classical formats is not in our nature; Because it cannot provide a model that fits Iranian cultural and ecological signs. But it is necessary to take into consideration the commonalities by extracting the indicators of cultural development in the West and combining them efficiently with the Iranian development model, so that through their rational selection, a comparative approach can be obtained to measure the country's cultural situation; Therefore, in the present study, the efforts of the researchers are focused on exploring the cultural development process of the country during the periods of stability of Pahlavi II and the Islamic Republic. This statement should be organized in a way that can expose the cultural policies of the country to a critical description and a brief but scientific comparison through a precise tool.Keywords: Development, Cultural Development, Second Pahlavi, Islamic Republic, Comparative Comparison
-
هدف
در پژوهش حاضر موضوع سناریوهای تاثیر جنبش های نوظهور بر جمهوری اسلامی ایران در دهه ی پنجم انقلاب اسلامی با این هدف مورد مطالعه قرار گرفت که با رویکردی آینده پژوهانه مهم ترین جنبش های نوظهور جامعه ایران مشخص گردد و تاثیراتی که این جنبش ها در دهه ی پنجم انقلاب اسلامی بر جامعه ایران خواهند داشت در قالب سناریو مطرح گردد.
روشاز روش پژوهش تحلیل اسناد، مصاحبه های نیمه ساخت یافته با نخبگان و نیز روش سناریو نویسی (عدم قطعیت های بحرانی) برای تحقق اهداف استفاده گردید.
یافته هابا شناسایی پیش ران ها و عدم قطعیت های موجود، دو مورد از پیش ران ها (جنبش دموکراسی خواهی و جنبش سبک های جدید زندگی) که بر اساس نظر نخبگان حائز اهمیت بیشتری بودند انتخاب گردیدند و بر حسب عدم قطعیت های موجود در رابطه با هر کدام از پیش ران ها، مجموعا چهار سناریو مطرح گردید.
نتیجه گیریدر این پژوهش از میان چهار سناریو مطرح شده، دو سناریو بر ایجاد تغییرات مهم و اساسی توسط پیش ران ها و دو سناریو نیز بر کنترل پیامدهای ناشی از این پیش ران ها توسط نظام جمهوری اسلامی اشاره دارد.
کلید واژگان: جنبش های نوظهور، سناریو، انقلاب اسلامی، جمهوری اسلامیObjectiveIn the present study, the subject of scenarios of the effect of new emerging movements on the Islamic Republic of Iran in the fifth decade of the Islamic Revolution was studied with the aim to Identify future studies about the most important social new emerging movements in Iranian society and the effects of these movements that will be happened in the fifth decade of the Islamic Revolution in form of the scenarios.
MethodSemi-structured interviews with elites as well as the new scenario method (critical uncertainties) were used to achieve the goals by document analysis research method.
Findingstwo cases of drivers (Democracy Movement and New Lifestyle Movement) which were more important according to the elites, were selected by recognition of the drivers and the existing uncertainties which four scenarios were proposed.
ConclusionIn this resarch according to the uncertainties in relation to each of the drivers that two scenarios refers to making important and fundamental changes by drivers and two scenarios refers to the control of the consequences of these drivers by the system of the Islamic Republic.
Keywords: Emerging Movements, Scenario, Islamic Revolution, Islamic Republic -
نشریه سیاست دفاعی، پیاپی 127 (تابستان 1403)، صص 217 -244
کشورها براساس مطلوبیت راهبردی مبتنی بر منافع ملی به دنبال ایجاد نظم امنیتی مطلوب خود در مناطق مختلف جهان به ویژه در محیط پیرامونی شان هستند. سیاست خارجی مقاومت پایه جمهوری اسلامی ایران نیز از این قاعده مستثنی نبوده و براساس آموزه های انقلاب اسلامی و به ویژه «نفی سلطه گری و سلطه پذیری»، نظم دفاعی-امنیتی آرمانی خود را بر محور و مدار مفهوم مقاومت ترسیم نموده و معتقد است در صورت تامین امنیت ملی با اتکاء به ظرفیت های درونی و توانمندیهای داخلی کشورهای منطقه، ریشه اصلی وابستگی به قدرت های بزرگ خارجی و دنباله روی از سیاستهای استعماری مداخله گرایانه و اشغال گرایانه آنها از بین خواهد رفت. چنین نظمی حق دفاع مشروع از خود را تحت هیچ شرایطی برون سپاری ننموده و براساس منطق خودیاری و خوداتکایی، امنیت خودبنیاد و درون زای پایدار را بنا می نهد. در ترسیم چنین نظمی رژیم صهیونیستی بقاء و حضور خارجی نداشته و با مداخله و نفوذ بیگانگان به ویژه امریکا مبارزه می شود. اصولا نظم سازی دارای سه فرآیند گفتمان سازی، نهادسازی و رژیم سازی است که بدون این سه مهم هیچ نظم پایداری محقق نخواهد ماند؛...
کلید واژگان: نظم دفاعی-امنیتی، جمهوری اسلامی، دیپلماسی پنهان، غرب آسیا، کنسرت مقاومت اسلامی -
اگرچه اهل سنت ایرانی یکی از گروه های مذهبی مهم در جغرافیای سیاسی و مذهبی سرزمین ایران هستند؛ بااین حال، بررسی ادبیات مطالعاتی در حوزه فهم نسبت نظام سیاسی و گروه های اجتماعی در ایران، معطوف به فهم کنش های باستان گرایی ناسیونالیستی و متناظر بر مغالطاتی همچون کل نگری و یکسان انگاری است؛ ازاین رو، فهم روشمند مولفه های زیستی اهل سنت داخل از مجرای درک گذشته تاریخی و کیفیت رابطه آن ها با نظام سیاسی از موضوعات درخور واکاوی است. با تاملی بر تحولات سیاسی اجتماعی دوره معاصر و نظرگاه های تاریخی، این مقاله درصدد بررسی و پاسخگویی به این سوال است که وزن و جایگاه اهل سنت ایرانی در ساختار قدرت سیاسی و همچنین، عرصه کنش آن ها با توجه به وجوه تنظیم گرایانه نظام سیاسی جمهوری اسلامی به چه صورت قابل تبیین است؟ با بهره مندی از نظریه «شهروندی چندفرهنگی» و روش تحلیل کیفی اعم از مشاهده میدانی، مصاحبه و تجزیه وتحلیل اسنادی، فرضیه پژوهش چنین است که اهل سنت ایرانی از مجرای برهم کنش های دیرپا و اشتراکات دینی، به نوعی قرارداد اجتماعی در حوزه زیست همدلانه با جامعه و نظام سیاسی رسیدند؛ بااین حال، برخی اختلالات تاریخی درنتیجه فقدان حقوق تصریحی، عدم کاربست قوانین بالادستی و بسط اقدامات دولت مطلقه در دوره پهلوی اول و بازتداوم نادیده انگاری عامدانه در دوره پهلوی دوم، سبب مخدوش شدن رابطه نظام سیاسی و اهل سنت و تراکم شکاف دولت جامعه گردید. نتایج پژوهش نشان می دهد جمهوری اسلامی با سیاست گذاری و توزیع منافع عمومی، به مجموعه اقداماتی به منظور تعدیل شکاف ها، فراهم آوری بستر کنش های متقابل و سامان یابی مشترکات مبادرت نموده و ضمن فهم محدودیت ها و لزوم تخصیص و بازتوزیع منابع در جهت تحقق خیرجمعی، با رویکردی بهبودباورانه، شهروندان اهل سنت را واجد خصلت شهروندی چندفرهنگی نموده است.کلید واژگان: اهل سنت ایرانی، جمهوری اسلامی، شهروندی، همبستگی اجتماعی، گروه مذهبیInvestigating the Life Characteristics of Iranian Sunnis in the Islamic Republic of Iran (1979-2021)Iranian Sunnis, although one of the important religious groups in the geopolitical and religious landscape of Iran, have not received adequate attention in the academic literature on understanding the relationship between the political system and social groups in Iran. Existing studies have mainly focused on understanding the actions of Shia groups, neglecting the systematic understanding of the biological components of Sunnis within the historical context and their relationship with the political system. By reflecting on the political and social transformations of the contemporary period and historical perspectives, the main question of this article is how the weight and position of Iranian Sunnis in the structure of political power and their interactions within the regulatory aspects of the Islamic Republic's political system can be explained. Drawing on the theory of multicultural citizenship by Will Kymlicka, the research hypothesis is that Iranian Sunnis, as an example of multicultural citizenship, have reached a social contract in the peaceful coexistence domain with society and the political system through long-standing interactions and religious commonalities. However, historical disruptions resulting from the lack of declarative rights, non-application of upper-level laws, implementation of collectivist policies, and the expansion of semi-secular government actions during the first Pahlavi period and deliberate neglect during the second Pahlavi have disrupted the relationship between the political system and Sunnis, leading to a widening gap between government and society. From Kymlicka's perspective, achieving multicultural citizenship requires realizing common goods and ensuring legal rights including ethnic rights, representation rights for special groups, and rights to self-governance. Therefore, the Islamic Republic has initiated a series of actions through policymaking and distribution of public benefits to bridge gaps, facilitate mutual actions, and organize commonalities while understanding limitations and the necessity of resource allocation towards achieving the common good. With a constructive approach, it has made Sunnis eligible for multicultural citizenship traits by improving their belief in citizenship.Keywords: Iranian Sunnis, Islamic Republic, Citizenship, Social Cohesion, Religious Groups
-
مسئله مقاله حاضر تبیین نسبت دو مفهوم بنیادین قدرت و امنیت، همراه با تطبیق آن بر تحولات ایران معاصر در دو بعد زمانی قبل و بعد از انقلاب اسلامی میباشد تا هندسه تحول آن ها مشخص شود. قدرت و امنیت دست کم چهار رابطه علی و معلولی، وسیله و هدف، در زمانی هم افزا و در زمانی رابطه معکوس دارند؛ نویسنده با استفاده از چارچوبی بومی و قرآنی، نسبت قدرت و امنیت در ایران را در پنج سطح (قدرت منفعل، قدرت دفاعی، قدرت بازدارنده، قدرت ضربت متقابل، قدرت حلقه اول) به صورت فرایندی، دستهبندی و با روش اسنادی و دلالت، تحلیل و تبیین نموده است. اشغال ایران در دهه بیست، توقیف و غارت نفت کش ایران در دهه سی، وابستگی نظامی ایران به آمریکا در دهه چهل به بعد، جدایی بحرین از ایران در دهه پنجاه ازجمله موارد تاریخی هستند که قبل از انقلاب بررسی شده و نشان دهنده قدرت منفعل ایران در آن برهه است. به دفاع مقدس، تولید موشک شهاب سه و... ، حمله به پایگاه آمریکا در عین الاسد و...، فتوای رهبر معظم انقلاب مبنی بر جهاد ابتدایی درصورتی که مصلحت ایجاب کند، در بازه زمانی بعد از انقلاب استناد شده است. یافته مقاله نشان میدهد با گذر زمان، بر قدرت و درنتیجه امنیت جمهوری اسلامی ایران افزوده شده و از قدرتی منفعل به قدرت حلقه اول تبدیل شده است.کلید واژگان: قدرت، امنیت، نسبت قدرت و امنیت، جمهوری اسلامی، ایران معاصرThe problem of the current article is to explain the relationship between the two fundamental concepts of power and security, along with its application to the developments of contemporary Iran in two time dimensions before and after the Islamic Revolution, in order to determine the geometry of their evolution. Power and security have at least four cause and effect relationships, means and goals, sometimes synergistic and sometimes negative; Using a native and Quranic framework, the author categorized the ratio of power and security in Iran in five levels (passive power, defensive power, deterrent power, counter-strike power, first link power) in a process and by means of documentation and implication. , has analyzed and explained. The occupation of Iran in the twenties, the seizing and looting of Iranian oil tankers in the thirties, Iran's military dependence on the United States in the forties, and the separation of Bahrain from Iran in the fifties are some of the historical cases that were examined before the revolution and show the power Iran is passive at that time. The sacred defense, the production of Shahab 3 missiles and..., the attack on the American base in Ain al-Assad, and..., the Supreme Leader of the Revolution's fatwa regarding the initial jihad, if expediency requires it, in the period after the revolution have been invoked. The findings of the article show that with the passage of time, the power and as a result of the security of the Islamic Republic of Iran has increased and it has turned from a passive power to the power of the first link.Keywords: Power, Security, The Ratio Of Ttrength, Security, Islamic Republic, Contemporary Iran
-
نظام جمهوری اسلامی ایران از ابتدای شکل گیری تا کنون به دلیل منطق مقابله با نظام سلطه، آماج تهدیدهای مختلفی از سوی دشمنان خود بوده است.این موضوع مقوله ی استحکام بخشی ساخت درونی قدرت نظام را به یک اهمیت و ضرورت اساسی تبدیل می کند. لذا پرسش اصلی این است که راهبردها و راهکارهای استحکام بخشی به ساخت درونی قدرت جمهوری اسلامی در حوزه فرهنگی اجتماعی مبتنی بر وضعیت سنجی صورت پذیرفته در دهه نود شمسی چیست؟ از این رو مقصود پژوهش، وضعیت سنجی استحکام ساخت درونی قدرت نظام در حوزه فرهنگی اجتماعی در بازه زمانی دهه نود شمسی و تدوین راهبردها و راهکارهای استحکام بخشی مبتنی بر یافته های وضعیت سنجی می باشد. نگارندگان با بهره گیری از روش عملیاتی تحلیل گفتمان،ابتدا مولفه های فرهنگی اجتماعی سنجش استحکام ساخت درونی قدرت را از بیانات مقام معظم رهبری احصاء نموده و سپس به وضعیت سنجی استحکام ساخت قدرت نظام در بعد فرهنگی اجتماعی در بازه زمانی دهه نود شمسی پرداخته و در نهایت مبتنی بر روش سوآت، موقعیت نظام را در فضاهای چهارگانه راهبردی تعیین نمودند. یافته ها نشان می دهد که نظام جمهوری اسلامی ایران در این بازه زمانی، در بعد فرهنگی اجتماعی از یک سو با تهدیدهای بیشتری نسبت به فرصت ها مواجه بوده و از سوی دیگر از نقاط ضعف بیشتری نیز نسبت به نقاط قوت برخوردار بوده است؛ بر این اساس لازم است راهبردهای تدافعی را تدوین و عملیاتی نماید. بنابراین مبتنی بر مهم ترین نقاط ضعف و تهدید، راهبردهای استحکام بخشی به ساخت درونی قدرت در حوزه فرهنگی اجتماعی تدوین و راهکارهای پیشنهادی جهت تحقق آن ها ارائه گردید.کلید واژگان: جمهوری اسلامی، استحکام نظام ج.ا.ا، ساخت قدرت ج.ا.ا، ساخت درونی نظام ج.ا.اSince the beginning of its formation, the Islamic Republic of Iran system has been the target of various threats from its enemies due to the logic of confronting the domination system. Therefore, the main question is, what are the strategies and solutions for strengthening the internal power of the Islamic Republic in the socio-cultural field based on situational assessment in the 1990s? Therefore, the purpose of the research is to measure the strength of the internal structure of the system's power in the cultural and social sphere in the period of the 1990s and formulate strategies and strategies for strengthening based on the findings of the situation. Using the operational method of discourse analysis, the authors first calculated the socio-cultural components of measuring the strength of the internal structure of power from the statements of the Supreme Leader and then analyzed the status of the strength of the system's power structure in the socio-cultural dimension during the nineties and in Finally, based on the SWAT method, they determined the position of the system in the four strategic spaces. The findings show that the system of the Islamic Republic of Iran in this period of time, in the socio-cultural dimension, on the one hand, faced more threats than opportunities, and on the other hand, it had more weaknesses than strengths; Based on this, it is necessary to formulate and implement defensive strategies. Therefore, based on the most important weaknesses and threats, strategies for strengthening the internal construction of power in the cultural and social sphere were formulated and proposed solutions were presented for their realization.Keywords: Islamic Republic, Strengthening Of The J.A.A. System, Building J.A.A. Power, Internal Construction Of The J.A.A. System
-
نشریه پژوهش ملل، پیاپی 99 (خرداد 1403)، صص 81 -102
سیاست های اقتصادی جمهوری اسلامی ایران از جمله سیاست های مهم دولت ها محسوب می شود. به آن جهت که با زندگی و رفاه مردم سروکار دارد. اصلی ترین کارویژه سیاست گذاری توسعه اقتصادی عبور از چالش ها و بحران های توسعه محسوب می شود. هریک از نهادهای سیاست گذار ایران در دوران های مختلف تاریخی، نقش موثری در ارتقا و بهینه سازی روند سیاست ها به انجام رسانده اند. اصلی ترین چالش سیاست گذاری توسعه اقتصادی را می توان براساس مسائل حل نشده و تکرار شونده در برنامه های اقتصادی ایران مشاهده کرد. اقتصاد توسعه در شرایطی از اثربخشی برخوردار است که چالش های آن شناسایی و ترمیم شود. سیاست گذاری اقتصادی ماهیت هنجاری- اکتشافی و مبتنی بر برنامه ریزی دارد. هریک از مولفه های یاد شده چگونگی فهم ساختاری در وقوع پدیده ها و نحوه ارتباط آنها با یکدیگر را امکانپذیر می سازد. بنابراین فهم و شناسایی این آسیب های ساختاری زمینه ساز روند سیاست گذاری درست و صحیح در عرصه و حوزه اقتصادی می باشد. سوال اصلی مقاله، طبقه بندی و اولویت بندی آسیب شناسی سیاست های اقتصادی جمهوری اسلامی ایران در مراحل تدوین و اجرای سیاست ها چگونه است؟ یافته ها نشان می دهد که سیاست گذاری اقتصادی در جمهوری اسلامی ایران برمبنای رویکرد مدل تک مرحله ای واکنشی مبتنی بر خط مشی دستوری تصاعدی ، فقدان راهبرد همه جانبه و بی توجهی به چشم انداز سازمانی از منظر آموزه های سیاست گذاری عمومی می توان ارزیابی نمود.
کلید واژگان: آسیب شناسی، سیاست گذاری، اقتصادی، جمهوری اسلامی، اولویت بندیAccording to many Iranian analysts, this country was caught in the abuse of this situation by the Chinese side in its relations with China during the sanctions period. The Chinese also believe that they have stood by the sanctions and their friendship with Iran as much as possible and have paid a lot of costs in front of the international environment and the West. Therefore, the Islamic Republic of Iran and the People's Republic of China, while having very favorable capacities in relation to each other's needs, also have challenges in the political, economic, and cultural fields, and these challenges are the subject of our analysis in this article. . In this research, we have examined the challenges of relations between the Islamic Republic of Iran and the People's Republic of China in the form of a geopolitical theoretical framework, with the approach of cultural geopolitical effects on the foreign policy of the two countries, and with the method of applied research and qualitative analysis, and we have drawn conclusions. We believe that it is necessary for the Islamic Republic of Iran to pay more attention to cultural and civilizational patterns in its diplomacy towards China, as well as through dialogue, holding joint think-tank meetings, strengthening scientific diplomacy and extensive elite relations between thinkers and politicians. And the professors of the two countries will make the mentality of both sides closer and more understandable so that the challenges reviewed in this article will be solved and the relations between the two countries will be smooth and deeper.
Keywords: Iran, China, Cultural Geopolitics, Cultural Diplomacy, Structuralism -
همزمان با پیروزی انقلاب اسلامی ایران در سال 1357 و روی کار آمدی جمهوری اسلامی قدرت های جهانی با روش های مختلف از جنگ نظامی گرفته تا انواع تحریم های اقتصادی تلاش نمودند انقلاب اسلامی را خنثی و متوقف سازند. در این شرایط جمهوری اسلامی ایران به جهت حفظ امنیت و حیات خود و گسترش گفتمان انقلاب سیاست تشکیل گروه های مقاومت را در منطقه غرب آسیا در پیش گرفت. در این پژوهش تلاش شده سیاست های منطقه ای جمهوری اسلامی ایران و نقش گروه های مقاومت در آن ها و نیز ارتباط این سیاست های با مکتب امنیتی کپنهاگ بررسی گردد. سوال اصلی پژوهش که در اینجا مطرح می شود این است که چگونه می توان راهبرد مقاومتی جمهوری اسلامی ایران در منطقه خاورمیانه را با اثرپذیری از مکتب کپنهاگ مورد تجزیه و تحلیل قرار داد؟ همچنین فرضیه به این صورت مطرح می گردد که به نظر می رسد راهبرد جمهوری اسلامی ایران در حوزه نظامی، اقتصادی، سیاسی و زیست محیطی در منطقه خاورمیانه تحت تاثیر تئوری مکتب کپنهاگ و نظریات باری بوزان شکل گرفته است.
کلید واژگان: جمهوری اسلامی، امنیت، مکتب کپنهاگ، محور مقاومت، ایران.Simultaneously with the victory of the Islamic Revolution of Iran in 1357 and the establishment of the Islamic Republic, world powers tried to neutralize and stop the Islamic Revolution with various methods from military war to economic sanctions.In this situation, the Islamic Republic of Iran, in order to maintain its security and life and to spread the discourse of the revolution, started the policy of forming resistance groups in the West Asian region.In this research, an attempt has been made to examine the regional policies of the Islamic Republic of Iran and the role of resistance groups in them, as well as the relationship between these policies and the Copenhagen security school.The main research question raised here is how to analyze the resistance strategy of the Islamic Republic of Iran in the Middle East region with the influence of the Copenhagen school.? Also, the hypothesis is proposed that it seems that the strategy of the Islamic Republic of Iran in the military, economic, political and environmental fields in the Middle East region was formed under the influence of the theory of the Copenhagen school and the ideas of Bari Bozan.
Keywords: Islamic Republic, Security, Copenhagen School, Group Of Resistance, Iran -
یکی از مهم ترین نظریات مطرح شده در بستر نظام اجتماعی ایران، نظریه «مردم سالاری دینی» است که در گام نخست، از جانب امام خمینی1 با عنوان «جمهوری اسلامی» مطرح شد و نظام سیاسی ایران پس از انقلاب اسلامی با محوریت این نظریه شکل گرفت. پژوهش ها و فعالیت های گوناگونی با محوریت تبیین مبانی مردم سالاری دینی انجام گرفته و آن را صورت بندی نموده است. هدف این پژوهش که با روش تحلیلی توصیفی انجام گرفته است، بررسی تحلیلی مردم سالاری دینی، در قرائتی است که آیت الله خامنه ای از دین ارائه داده اند. این قرائت در چارچوب نظام فکری ایشان و در دو لایه جهان بینی و ایدئولوژی تبیین شده است. بر این اساس، پرسش اصلی پژوهش آن است که جایگاه مردم سالاری دینی در صورت بندی اصول جهان بینی و ایدئولوژی اسلامی از منظر آیت الله خامنه ای چیست؟ نگارندگان این مقاله معتقدند که در نظام فکری آیت الله خامنه ای، مردم سالاری دینی به منظور تحقق هدف حاکمیت اسلام تبیین شده و در نظام فکری ایشان با محوریت «ولایت» سامان یافته است؛ ولایتی چندجانبه که پیوستگی مردم با یک دیگر، پیوستگی امت با امام و در نهایت، پیوستگی امت با حضرت حق را به ارمغان خواهد آورد.
کلید واژگان: مردم سالاری دینی، آیت الله خامنه ای، نظام فکری، جهان بینی، ایدئولوژی، جمهوری اسلامیOne of the most important theories proposed in the context of Iranian social system is the theory of “religious democracy,” which was initially introduced by Imam Khomeini as the “Islamic Republic”, and the Iran’s political system was shaped after the Islamic Revolution based on this theory. Researches and various activities have been carried out with a focus on explaining the foundations of religious democracy, and on formulating it. Drawing upon the analytical-descriptive method, the aim of this research is to analytically examine religious democracy in terms of an interpretation presented by Ayatollah Khamenei. This interpretation (reading) is explained within the framework of his intellectual system through the two layers of worldview and ideology. Accordingly, the main question of the research is, “What is the role of religious democracy in formulating the principles of Islamic worldview and ideology from the perspective of Ayatollah Khameneī?’ The authors of this article hold the view that, in Ayatollah Khamenei’s intellectual system, religious democracy is explained for the realization of the goal of Islamic governance, and in his intellectual system, it has taken shape around the central theme of wilāyah, “guardianship”; a multi-faceted guardianship that will bring about the unity of people with each other, the unity of the Ummah (Islamic Community) with the Imam, and ultimately, the unity of the Muslim community,Ummah, with the Truth.
Keywords: Religious Democracy, Ayatollah Khamenei, Intellectual System, World-View, Ideology, Islamic Republic -
پروژه استنفورد ایران 2040 یک سند و برنامه طراحی شده توسط دانشگاه استنفورد آمریکا با همکاری جمعی از دانشجویان و اعضای هیئت علمی ایرانی مقیم خارج از کشور است که با هدف بررسی وضعیت کمی ایران و تجسم آینده کشور در حوزه های کلان جمعیت شناسی، اقتصاد، انرژی، آب و کشاورزی و سرمایه های انسانی تا سال 2040 تهیه و تدوین شده است. یکی از مقالات مستخرج از این سند، مقاله«خروجی علمی ایران: کمیت، کیفیت و فساد» است. در این پژوهش با رویکردی انتقادی، توصیفی و تحلیلی، ادعاهای نویسندگان مقاله فوق الذکر مبنی بر کیفی نبودن پیشرفت های علمی کشور، تربیت غیر علمی دانشجو، تولید بی پشتوانه مقالات با هدف رزومه سازی برای دولت ها، عدم ورود پژوهش های علمی کشور به عرصه فناوری و تولید ثروت، مورد مطالعه و بررسی آماری قرار گرفته است. یافته های پژوهشی حاکی از آن است که پذیرش این دست از اسناد، می تواند پیامدهای خطرناکی از جمله، پذیرش رسمی نفوذ فرهنگی غرب و کنار زدن اسناد بالادستی نظام، تزریق خودتحقیری در بدنه جامعه علمی کشور و پذیرش رسمی نفوذ در ارکان نظام اسلامی ایجاد نماید. چراکه مفاد این اسناد با فرهنگ و مبانی اندیشه ای سکولاری تدوین و به دنبال جهانی سازی فرهنگ سکولار غربی هستند.
کلید واژگان: انقلاب اسلامی، جمهوری اسلامی، سند 2040 استنفورد، جهانی سازی، نفوذ فرهنگی، استقلال ایران -
توسعه اقتصادی به عنوان بعدی از برنامه های توسعه اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی پس از پیروزی انقلاب اسلامی نیازمند راهبردی روشن برای دستیابی به اهداف است. سوال اصلی اینجاست که برنامه های شش گانه تا چه اندازه بر ریل راهبردهای توسعه اقتصادی مشی کرده اند و راهبرد غالب آنها چه بوده است؟ یافته های مقاله که با روش مطالعه اسنادی و با بررسی برنامه ها از زاویه راهبردهای توسعه اقتصادی به دست آمده نشان می دهد که فقدان راهبردی معین برای توسعه اقتصادی و سایه افکنی سیاست های تعدیلی و لیبرالی بر سر اغلب برنامه ها، دو آسیب راهبردی جدی این برنامه هاست. فقدان نگاه راهبردمحور و فاصله گرفتن برنامه ها از خط مشی اسلامی موجب شد تا قطار توسعه اقتصادی بر ریل واحدی سیر نکند و در عمل، سیاست های تعدیلی برنامه ها را از مسیر توسعه توام با عدالت و رفاه منحرف کند. راه برون رفت از این وضعیت، تربیت انسان مناسب پیشرفت اسلامی، احیای ابزارهای عدالت توزیعی اسلامی (دولت و مردم) و تقویت نهاد مالکیت است.
کلید واژگان: جمهوری اسلامی، برنامه و راهبرد توسعه اقتصادی، تعدیل ساختاری
- نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شده‌اند.
- کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شده‌است. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
- در صورتی که می‌خواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.
©2000-2025 magiran.com All Rights Reserved.