به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

تنها با پرداخت 70 هزارتومان حق اشتراک سالانه به متن مقالات دسترسی داشته باشید و 100 مقاله را بدون هزینه دیگری دریافت کنید.

برای پرداخت حق اشتراک اگر عضو هستید وارد شوید در غیر این صورت حساب کاربری جدید ایجاد کنید

عضویت

جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه « رامل » در نشریات گروه « علوم سیاسی »

تکرار جستجوی کلیدواژه « رامل » در نشریات گروه « علوم انسانی »
  • حمید حیدری
    هدف این نوشتار، بررسی نظریه صلح دموکراتیک از دیدگاه نظریه «مردم سالاری دینی» است. نظریه صلح دموکراتیک را کانت، فیلسوف برجسته آلمانی در سده هجدهم وارد مباحث علوم سیاسی نمود و سپس شومپیتر، اقتصاددان اتریشی در قرن بیستم از زاویه اقتصادی، آن را تایید نمود. با توسعه نظام دموکراسی لیبرال-سکولار در نیمه دوم قرن بیستم، توجه بیشتری به رابطه صلح و دموکراسی معطوف گردید. در این مقطع، گروه های بیشماری از اساتید علوم سیاسی با بکارگیری روش های گوناگون پژوهش های آماری، نظریه صلح گرایی دموکراتیک را تقویت نمودند.
    قرائت محکم این نظریه که طرف داران اندکی دارد ادعا می کند که کشورهای دموکراتیک، اصولا در روابط خارجی خود، صلح جو هستند. بر پایه قرائت ضعیف، کشورهای دموکراتیک، تنها در روابط میان خود، گرایش به حل و فصل مسالمت آمیز اختلافات دارند. در عین حال این قرائت، اذعان می کند که کشورهای دموکراتیک، در روابط خود با کشورهای غیر دموکراتیک تفاوتی با کشورهای غیر دموکراتیک در صلح جویی ندارند.
    در این مقاله، ضمن بررسی نقادانه نظریه صلح دموکراتیک، این اصل مطرح خواهد شد که استقرار فرهنگ احترام برابر متقابل میان دولت ها، عاملی کلیدی در برقراری صلح جهانی است؛ خواه در این مجموعه، دولت های مردم سالار سکولار باشند یا دولت های مردم سالار دینی. لذا تنها راه توسعه صلح بین المللی، دست برداشتن جامعه امنیتی غرب از این تصور عمومی است که فرهنگ خاص غیر دینی غربی با مولفه های مختلف آن بر سایر فرهنگ ها برتری دارد. این تصور دولت های غربی، منجر به انکار عملی اصل احترام برابر متقابل در تنظیم روابط میان غرب و غیر غرب شده و مانع اصلی بر سر راه توسعه صلح بین المللی است.
    کلید واژگان: صلح ابدی, صلح دموکراتیک, کانت, رامل, مردم سالاری دینی, فرهنگ غرب}
    Hamid Heidari
    This paper is a study of “democratic peace theory” from the viewpoint of “religious democracy.” Kant, the outstanding German philosopher, introduced “democratic peace theory” to political sciences in the 18th century. Afterwards, the Austrian economist, Joseph Schumpeter, underpinned the theory from an economic perspective. After the development of secular liberal democracy in the second half of 20th century, more attention was paid to the relationship between peace and democracy. At this stage, many political science researchers strengthened the “democratic peace theory”, using various statistical research methods. The strong reading of this theory, which has few supporters, claims that democratic countries have always peaceful foreign relationships. However, the weak reading maintains that democratic countries tend to resolve disagreements peacefully only in the relationships among themselves. The reading also concedes that these countries, in their relationships with non-democratic countries, have no differences with non-democratic countries concerning peacefulness. After a critical evaluation of “democratic peace theory”, the paper proposes the principle that the establishment of mutual equal respect culture among governments is a key factor in the establishment of world peace, whether these governments be secular democracies or religious democracies. Thus, the only way for developing world peace is that the West renounce the common idea that secular Western culture has priority over other cultures. This conception by West governments practically leads to the denial of the mutual equal respect principle in regulating the relationships among the West and the non-West. This the main obstacle to develop world peace.
نکته
  • نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شده‌اند.
  • کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شده‌است. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
  • در صورتی که می‌خواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.
درخواست پشتیبانی - گزارش اشکال