به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

تنها با پرداخت 70 هزارتومان حق اشتراک سالانه به متن مقالات دسترسی داشته باشید و 100 مقاله را بدون هزینه دیگری دریافت کنید.

برای پرداخت حق اشتراک اگر عضو هستید وارد شوید در غیر این صورت حساب کاربری جدید ایجاد کنید

عضویت

جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه « قطب الدین راوندی » در نشریات گروه « علوم قرآن و حدیث »

تکرار جستجوی کلیدواژه « قطب الدین راوندی » در نشریات گروه « علوم انسانی »
  • حسین خانی کلقای، صمد رضایی*، امین خوش رفتار، محسن احتشامی نیا
    با آنکه راوندی در روزگاری می زیست که اکثر فقیهان تحت تاثیر شیخ طوسی و سید مرتضی بودند، ولی او در اندیشه ی فقهی مکتبی مستقل دارد. چنان که او نخستین عالمی است که دستگاهی چهار گانه مرکب از کتاب، سنت، عقل و اجماع را در بین شیعیان مطرح کرده است. راوندی با استفاده از روش های گوناگونی به تفسیر آیات قرآن پرداخته است. تاکنون هیچ پژوهشی درباره ی کشف روش های تفسیری او انجام نشده است. لذا هدف این مقاله بررسی و استخراج روش های تفسیری قطب الدین راوندی می باشد. این روش ها از میان آثار تفسیری و نیز برخی آثار حدیثی وی که در مواردی به تفسیر آیات پرداخته بود، کشف گردید. از روش های تفسیری او بر اساس یافته های این پژوهش می توان به روش قرآن به قرآن، قرآن به حدیث، عقلی و اجتهادی، استفاده از علوم ادبی، شعر و اصول فقه در تفسیر قرآن و توجه به وجوه و نظایر آن اشاره کرد.
    کلید واژگان: روش ها, قطب الدین راوندی, تفسیرقرآن, روش تفسیری}
    Hossein Khani Kalgay, Samad Rezaei *, Amin Khosh Raftar, Mohsen Ehtashami Nia
    Although Ravandi lived in an era when most jurists were influenced by Sheikh Tusi and Seyyed Morteza, he had independent scholarly and philosophical thoughts in jurisprudence. He is the first scholar to introduce the quadruple approach to the Shia community, which includes the books, traditions, reasoning, and consensus. Ravandi employed various methods in the interpretation of the Quranic verses. So far, no research has been conducted on the discovery of his interpretive methods. Therefore, the aim of this article is to examine and extract Qutb al-Din Ravandi’s interpretive methods. These methods were discovered among his interpretive works as well as some of his hadith-related works where he engaged in interpreting certain verses. Based on the findings of this research, his interpretive methods include Quranic interpretation through the Quran, Quranic interpretation through hadith, rational and juristic interpretation, the use of literary sciences, poetry, and principles of jurisprudence in Quranic interpretation, and attention to similarities and analogies.
    Keywords: Methods, Qutb al-Din Ravandi, Interpretation of the Holy Quran, Interpretive Method}
  • رحیمه ببرکته شمشیری*

    سلوه الحزین و تحفه العلیل عنوان کتابی از قطب الدین راوندی (د.573) از علمای امامیه در سده ششم هجری است . در این اثر به صورت تخصصی و گسترده به موضوع دعا و برخی اشکال و عناصر آن از جمله توسل، نمازها، تسبیحات، حرزها و تعویذ ها و... پرداخته است. در این مقاله که به روش توصیفی - تحلیلی نگاشته شده است به بررسی شیوه تدوین اثر و نگرش مولف کتاب به مقوله دعا و ذکر و سایر عناصر مرتبط با آن پرداخته شده است. از مطالعه سلوه الحزین دانسته گردید قطب راوندی نگاه موسع در مفهوم و کارکرد دعا داشته است. گزینش احادیث ادعیه و مرتبط با آن در سلوه الحزین توسط مولف نشان می دهد در این مجموعه احادیثی درباره آداب و شرایط و موانع اجابت دعا به عنوان بخش مقدماتی کتاب آمده است. مولف در این بخش تفکیکی میان روایات ذکر و دعا قایل نشده است و هر دودسته روایات را در کنار یکدیگر نقل کرده است. به نظر می رسد باتوجه به تفصیل باب دوم کتاب، هدف اصلی تدوین آن، ارایه ادعیه بیماری و سلامتی و موضوعات مرتبط است. در این باب به عنوان مقدمه احادیثی در موضوع بهداشت و سلامت فردی مطرح شده است. برخی بیماران با ادعیه و طبابت بهبودیافته و شکر بر سلامتی بازیافته دارند و ادعیه خاص خود اما برخی بیماری ها مومن را در حالت احتضار و مشرف به مرگ می کند. راوندی برای هر دو گروه آداب و ادعیه مرتبط در فرهنگ روایی مسلمانان به ویژه شیعیان را از منابع مهم حدیثی استخراج و در این مجموعه یکجا نقل کرده است.

    کلید واژگان: قطب الدین راوندی, سلوهالحزین و تحفه العلیل, دعا, ذکر, طب, بیمار}
  • محسن احتشامی نیا، امین خوش رفتار

    «منهاج البراعه فی شرح نهج البلاغه» تالیف قطب الدین راوندی از مفسران، محدثان و ادیبان قرن ششم هجری نخستین  شرح کامل بر کتاب نهج البلاغه است که تمام کتاب را به ترتیب از خطبه ها تا کلمات قصار شرح داده است. بر اساس یافته های این پژوهش، از روش های فقه الحدیثی ایشان در این کتاب، می توان به استفاده از شعر در تبیین روایات، استناد به اقوال علمای شیعه و لغت قبل از خود، استناد به تاریخ و داستان های تاریخی، دفاع از مبانی کلامی شیعه و رد مخالفان، اشاره به اختلاف روایت، توجه به وجوه گوناگون معنایی روایت و استفاده از علوم ادبی مثل صرف، نحو، بلاغت و لغت اشاره کرد. ویژگی های نگارشی راوندی در کتاب منهاج البراعه بر خلاصه نویسی، پرهیز از اغلاق، حل وجوه غامض در روایات و دور بودن از تعصب نابجای مذهبی استوار است.

    کلید واژگان: روش, فقه الحدیث, قطب الدین راوندی, منهاج البراعه فی شرح نهج البلاغه, نهج البلاغه}
    Mohsen Ehteshami-Nia, Amin Khosh-Raftar

    "Minhaj al-Bara'a fi Sharh Nahj al-Balaghah" by Qutbuddin Ravandi, one of the commentators, narrators and writers of the sixth century AH, is the first complete commentary on the book of Nahj al- Balaghah, which explains the whole book in order from sermons to short words. Based on the findings of this study, of his Fiqhul Hadithi methods in this book , we can mention the use of poetry in explaining narrations, quoting the sayings of Shiite scholars and words before him, citing history and historical stories, defending the Shiite theological principles and rejecting the opponents, pointing to the differences in the narration, paying attention to the various semantic aspects of the narrations and the use of literary sciences such as grammar, syntax, rhetoric and vocabulary. Ravandi's writing characteristics in Minhaj al-Bara'a are based on summarizing, avoiding exaggeration, resolving ambiguous aspects in the narrations, and being away from misplaced religious prejudice.

  • سید حمید موسوی*، مهدی مردانی
    قطب الدین راوندی از شارحانمتقدم نهج البلاغه است که در تبیین کلمات امیرالمومنین(ع) توجه ویژه ای به واژگان غریب نهج البلاغه داشتهو شرح خود را با رویکردی ادبی تالیف کرده است.مقاله حاضر کوشیده است تا به روش توصیفی- تحلیلی، روش لغوی قطب الدین راوندی در کتاب منهاج البراعه فی شرح نهج البلاغه را بررسی و نقش واژگان در فهم حدیث را تبیین نماید و چگونگی بهره گیری وی از ویژگی های این دست از متون نهج البلاغه را نشان دهد. قطب الدین راوندی در بیان معانی مفردات گاه بااستناد به کتب لغت و گاه بدون استناد به دیدگاه لغویون و عمدتا به صورت تقلیدی اقدام کرده و به مولفه هایی چون: گوهر معنایی، فروق اللغه، ترادف معنایی، معانی و واژگان اضداد، مشترک لفظی، ابدال در کلمات، ادغام و اعلال واژگان، توجه نشان داده و به تبیین معنای واژگان نهج البلاغه پرداخته است.
    کلید واژگان: شرح منهاج البراعه, قطب الدین راوندی, واژه شناسی, مفردات نهج البلاغه, غریب الحدیث}
نکته
  • نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شده‌اند.
  • کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شده‌است. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
  • در صورتی که می‌خواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.
درخواست پشتیبانی - گزارش اشکال