متن
در نشریات گروه ادیان و عرفان-
قرآن کتابی است که مخاطب آن تمامی مردمان در همه دوره ها هستند و یکی از رموز این جاودانگی، قاعده «جری و تطبیق» است. احیاء این روش و بهره گیری درست و روشمند از آن، یکی از کارآمدترین شیوه هایی است که حضور فعال، موثر و همیشگی قرآن را در سراسر تاریخ گذشته، حال و آینده نمایان می سازد؛ از این رو این روش از دیرباز در تفاسیر روایی اهل سنت و امامیه دیده می شود؛ اما گاهی ذیل یک آیه چند روایت دیده می شود؛ همچنین راه یافتن احادیث ساختگی به مجموعه روایات، موجب شده است که محقق نداند به کدام یک باید اعتماد کرد. یکی از این آیات، آیه 58 سوره نساء است که در منابع اهل سنت، چهار و در منابع شیعی، یک دسته روایت در تفسیر آن دیده می شود. این پژوهش با تحلیل محتوا و اسناد احادیث مذکور، معلوم می کند آیه در شان افرادی نازل شده، که عهده دار نظام مسلمانان، عزت ایشان و صلاح آنها در دنیا و آخرت می باشند و مصداق اتم آن امامان اند که هر امامی باید لوازم امامت را به امام بعدی واگذار کند. سایر روایات وارد در این حوزه، از نظر متن و سند دارای اشکالاتی هستند که اعتبار آنها را زیرسوال می برد؛ البته این بدان معنا نیست که باید آنها را کنار گذاشت.کلید واژگان: آیه 58 سوره نساء، روایت، جری و تطبیق، متن، سندThe Holy Quran is a book the audience of which are the people of all times. Behind this eternity are the concepts of Implementation and adaptation. By means of these concepts, the active role of Quran throughout the history becomes evident. Therefore, the use of these concepts in comparative narrative exegesis of Quran have been in great use since a long time ago. However, sometimes for each holy verse, there may be several narrations. Meanwhile, due to Non original narrations and anecdotes which have been put among the original ones, the researchers have experienced difficulty identifying them. One such example is verse number 58 of Surah Nisa which has multiple interpretations; four of them are based on Sunni resources while one is based on Shia resources. This study was done with the purpose of highlighting the fact that this verse was said about those responsible for reigning over Muslims and their self-esteem along with what is best for them both in this world and hereafter. This verse is believed to be directed at Imams, saying that they are supposed to pass the requirements for being an Imam to their successors. The other narrations regarding this verse are not as authentic due to some problems in their documents. Despite what was just said this does not mean that they should be put aside.Keywords: Verse Number 58 Of Surah Nisa, Narration, Implementation, Adaptation, Text, Document
-
فصلنامه شیعه شناسی، پیاپی 84 (زمستان 1402)، صص 119 -138
وحی به حسب زمینه خاص خود، تشخص ویژه پیدا می کند. مظروف وجود لایتناهی باری تعالی و نور بی نهایت اوست که در ظروف مختلف، به اشکال متفاوتی ظاهر می شود. هرچند خداوند نامتناهی است، اما پیامبر با توجه به مخلوق (و محاط) بودن و محدودیت، کلام الهی را به شکلی خاص درک می کند. وحی عبارت است از: انتقال منبع بی نهایت در ظرف خاص نبی، به قدر طاقت بشری، در زمان و مکان خاص. وجود خدا نهایتی ندارد و قلب و زبان پیامبران آینه های متفاوتی بودند که هریک به نوعی آن منبع را بازتاب می دادند. بر اساس یافته های مقاله، قرآن را باید به شکل زمینه گرایانه فهمید؛ زیرا متن نمی تواند بدون قرار گرفتن در زمینه های سیاسی و اجتماعی درک شود. آیات قرآن مجموعه دستورهای فرازمانی و فرامکانی - بدون توجه به شرایط زمینه ای - نیست. محدودیت های زبان شناختی، هم به زمینه ها بازگشت می کنند، هم به ابعاد شخصیتی پیامبر. در حالی که برخی روشنفکران دینی همه احکام سیاسی و اجتماعی قرآن را زمانمند می دانند، بر اساس نظریه مختار، احکامی (همچون جهاد) می توانند با روش اجتهادی از قرآن (و روایات) استنباط شوند. روش بررسی بحث ماهیت وحی، «اسنادی، تفسیری و اجتهادی» است.
کلید واژگان: ماهیت وحی، استعاره ظرف و مظروف، نظریه «رویای رسولانه»، نظریه «همروی»، متن، زمینهShiite Studies, Volume:21 Issue: 84, 2025, PP 119 -138Revelation acquires a special identity according to its specific context. The contained component of the infinite existence is God’s transcendental and infinite light manifested in different containers in different forms. Although God is infinite, the Prophet, due to his being a creature (circumscribed) and limited, understands the divine word in a special way. Revelation is the transfer of the infinite source into the Prophet’s specific container, to the extent of his human capacity, in a specific time and place. God’s existence is infinite, and the Prophet’s heart and tongue were different mirrors, each reflecting that source in some way. According to the findings of the article, the Quran must be understood in a contextual way, because the text cannot be understood without being placed in political and social contexts. The verses of the Quran are not a set of transcendental and timeless instructions regardless of the contextual conditions. The Linguistic limitations return both to context and to the Prophet’s personality dimensions. While some religious intellectuals consider all political and social rulings of the Quran as temporal, according to the selected theory, some rulings (such as jihad) can be inferred from the Quran (and narrations) by the method of ijtihad (i.e. legal reasoning). The method for examining the nature of revelation is documentary, exegetical and through legal reasoning.
Keywords: The Nature Of The Revelation, The Metaphor Of The Container, The Contained, The Theory Of The Prophetic Dream, The Theory Of Convergence, The Text, The Context -
قداست متون دینی در ادیان ابراهیمی را می توان از عقاید مشترک این ادیان دانست. در ادیان متن محور یهودیت، مسیحیت و اسلام، هدف عالمان دین این است که به مراد خداوند در این متون دست یابند و پیش فرض رسیدن به چنین غایتی این است که آن متون را الهی بدانیم تا قداست داشته باشد. بعد از انقلاب صنعتی در اروپا افرادی نظراتی ارائه کرده اند و منکر قداست و الهی بودن این متون شدند. در این مقاله که با روش کتابخانه ای و روش تحقیقی توصیفی نگاشته شده ضمن بررسی تعریف قداست و مراتب آن، به ادله قداست متون عهدین و قرآن کریم پرداخته شده است. افرادی که این قداست را منکر هستند دارای رویکردهای متفاوتی هستند که در این مقاله بدان پرداخته می شود. در نهایت نتیجه گرفته می شود که بین متن عهدین با قرآن کریم، تفاوت وجود دارد و نمی توان اشکالات عهدین را به قرآن کریم وارد دانست و قداست قرآن دارای شک و شبهه نمی باشد.
کلید واژگان: عهدین، متن، قداست، الهی، بشری، تجربه دینی، قرآن -
در این پژوهش آرای معتزله متقدم و نومعتزله را در باب تاریخمندی متن، قرآن و آموزه های دین بررسی می کنیم تا به اشتراکات و افتراق های این دو جریان فکری پی ببریم. نومعتزلی ها معتقدند متن یا قرآن محصولی فرهنگی و تاریخمند، و متاثر از فرهنگ عصر نزول است، و حاوی پیامی برای عموم مردم در دیگر اعصار نیست. آنها رابطه میان قرآن و فرهنگ زمانه، مکی و مدنی بودن آیات، اسباب نزول در آیات، وجود آیات ناسخ و منسوخ، تاریخمندی برخی از آموزه های قرآن در حوزه فقه و شریعت را دلیل مدعایشان می دانند. در مقابل، معتزله به دلیل اعتقاد به ناتوانی عقل در دست یابی به تکالیف سمعی، با رد تاریخمندی قرآن، بیان احکام را فلسفه ضرورت وحی می دانند، و رویکرد اصلی شان قبول آیات و احکام به بیان قرآن و سنت است.کلید واژگان: متن، قرآن، تاریخمندی، نومعتزله، معتزلهIn this study, we examine the views of the early Mutazilites and neo-Mutazilites on the historicity of the text, the Quran, and the teachings of religion in order to understand the commonalities and differences between these two schools of thought. The neo-Mutazilites believe that the text of the Quran is a cultural and historical product, influenced by the culture of the age of revelation, and does not contain a message for the general public in other ages. They offer the reasons for their claims as follows: the relationship between the Quran and the culture of its time, the Meccan and Medinan verses, the causes of the revelation, the abrogator and abrogated verses, the historicity of some Quranic teachings in the field of jurisprudence and Sharia. In contrast, the Mutazilites, believing in the inability of the intellect to achieve audio tasks, reject the historicity of the Quran, and consider the expression of rulings as a philosophy of the necessity of revelation, and their main approach is to accept verses and rulings expressed in the Quran and tradition.Keywords: text, Quran, Historicity, Neo-Mutazilites, Mutazilites
-
فصلنامه مشرق موعود، پیاپی 58 (تابستان 1400)، صص 143 -163
با توجه به جایگاه احادیث مهدویت، در منظومه معارفی مکتب اهل بیت:، بهره درست و صیانت از این گنجینه پربهاء، نیازمند زمینه هایی است. یکی از این زمینه ها، شناسایی آسیب ها و آفت هاست؛ بدین منظور که حدیث پژوه مهدوی بتواند پیامدهای نامطلوب آن ها را درحوزه فهم حدیث از میان ببرد. بررسی ها حکایت از آن دارد که از آسیب های بنیادین عارض بر احادیث مهدوی، «ادراج» به معنای وارد شدن سخن راوی یا نسخه بردار، بر فرمایش معصوم7 است. از آن جا که گاهی اندک دگرگونی در حدیث، ما را در رسیدن به مقصود معصوم7 ناکام می گذارد و سبب اختلاف دیدگاه خواهد شد، توجه به این آسیب ها اهمیت ویژه ای دارد. و نیز از آن جایی که بررسی ادراج در همه منابع روایی مهدوی و روایات مهدویت، کاری بس بزرگ و گسترده می نماید در این نوشتار، با استفاده از روش توصیفی _ تحلیلی، انتقادی، برخی از احادیث را بررسی کرده، به این نتیجه رسیده ایم که این پدیده، در برخی از روایات از تمسک به ظهور بدوی حدیث جلوگیری کرده، سبب اختلال در انتقال مفاهیم مورد نظر معصوم7 می شود. اگرچه این آسیب در برابر انبوه روایات معتبر اندک می نماید، اما مناسب است بدان اهتمام و برای این اندک نیز علاجی در نظر گرفته شود. و بهترین راه علاج این روایات تشکیل خانواده حدیث بر پایه منابع اصیل و معتبر حول روایت مورد نظر است.
کلید واژگان: آسیب شناسی، ادراج، متن، احادیث مهدویت، حدیث مدرج، پیامدهای ادراجMashreq-e Mouood, Volume:15 Issue: 58, 2021, PP 143 -163According to the position of Mahdaviat hadiths, the proper use and protection of this rich treasure requires some grounds. One of these areas is the identification of injuries and pests; In order for Mahdavi's hadith research to eliminate their undesirable consequences in the field of understanding hadith. Studies indicate that one of the fundamental harms to Mahdavi hadiths is that "Adraj" means the words of the narrator or the copyist on the command of the Infallible (AS). Since sometimes a small change in the hadith will fail us to reach the goal of the Infallible (AS) and will cause differences of opinion, it is especially important to pay attention to this damage. Also, since the study of admission in all sources of Mahdavi narration and Mahdaviat narrations is a very big and extensive work, in this article, using descriptive-analytical, critical method, we have examined some hadiths and have come to the conclusion that this The phenomenon, in some narrations, prevents the reliance on the primitive emergence of the hadith, and causes disruption in the transmission of the concepts intended by the Infallible (AS). Although this damage is small in the face of the multitude of authentic narrations, it is appropriate to take care of it and consider a cure for this small number as well. And the best way to cure these narrations is to form a family of hadith based on original and reliable sources around the narration in question.
Keywords: Pathology, intercalate, text, Mahdaviat hadiths, graduated hadith, consequences of intercalate -
ابوزید در سال های آخر حیات خود دیدگاه جدیدی درباره وحی و قرآن ارائه داد. وی دیگر قرآن را کلام خدا نمی داند، بلکه آن را کلام خطاپذیر پیامبر می داند که پاسخ های متناسبی به پرسش های مردمان آن عصر تلقی می شود. از نظر ابوزید قرآن حاصل گفت وگوهای پیامبر در مواجهه با اعراب و در واقع، روایت است، آن هم روایتی که راوی آن را بازپرداخته و تفسیر کرده است. قرآن نه چونان متن واحد و منسجم، بلکه مجموعه ای از گفتارها به شمار می آید. در این نظریه، قرآن حاصل رابطه دیالکتیکی پیامبر با حوادث اجتماعی و نتیجه پرسش ها و پاسخ های اعراب از پیامبر است و همه اینها در فرایند تولید قرآن نقش داشته اند. چون در نظریه گفتار به شرایط مختلف بیان مطالب توجه می شود، باید پذیرفت که پیامبر برخی مطالب و یا نظرات خود را در طول زمان تغییر داده و حتی آنها را حک و اصلاح کرده است. قرآن به مثابه گفتار متنی پاره پاره تلقی می شود که اختلافات آن توجیه پذیر و تناقضات آن قابل رفع است، زیرا هر گفتاری متناسب با شرایط و مقتضیات و برای مخاطبان خاصی بیان شده است. در این نظریه، قرآن هیچ گاه به عنوان یک متن قانون گذاری در نظر گرفته نمی شود تا یک سلسله احکام ابدی را بیان کند. در این مقاله، ضمن تبیین دیدگاه ابوزید به ارزیابی و نقد آن پرداخته ایم و کوشیده ایم کاستی های نظریه او و نیز دلایل طرح چنان دیدگاهی را نشان دهیم.
کلید واژگان: قرآن، نصرحامد ابوزید، روایت، گفت وگو، متن، گفتار، فهمIn the last years of his life, Abu Zayd developed a new view concerning revelation and Quran. He no longer viewed Quran as God's speech; he identified it as a fallible speech of the Prophet that counts as an appropriate response to the questions of people then. For Abu Zayd, Quran is a result of the Prophet's dialogue with Arabs, and indeed, a narration which reconstructed and interpreted by the narrator. Quran does not count as a single coherent text; it rather counts as a set of speeches. According to this theory, Quran is a result of the Prophet's dialectical relation with social events and Arab's questions from the Prophet-all this contributing to the process of producing Quran. Since in this speech theory different conditions of expressing things are in view, it should be accepted that the Prophet changed and modified some of his views over time. Quran as a speech counts as a fragmentary text whose differences and contradictions can be justified, since each speech has been made in appropriate circumstances and for a certain audience. On this theory, Quran is never considered as a legislative text that is meant to express a series of eternal judgments. In this paper, I explicate, evaluate and criticize Abu Zayd's view and seek to show the shortcoming of his theory as well as the reasons why such a theory is developed.Keywords: Quran, Nasr Hamid Abu Zayd, Narration, Dialogue, Text, Speech, Understanding
- نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شده‌اند.
- کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شده‌است. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
- در صورتی که می‌خواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.
©2000-2025 magiran.com All Rights Reserved.