جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه
تکرار جستجوی کلیدواژه قانون تعیین حق عضویت در نهادهای بین المللی در نشریات گروه علوم انسانی
قانون تعیین حق عضویت در نهادهای بین المللی
در نشریات گروه فقه و حقوق
تکرار جستجوی کلیدواژه قانون تعیین حق عضویت در نهادهای بین المللی در مقالات مجلات علمی
-
مجله حقوقی دادگستری، پیاپی 127 (پاییز 1403)، صص 243 -270بسیاری از معاهدات بین المللی به طور صریح یا ضمنی مستلزم تعیین مرجع ملی توسط هر یک از کشورهای متعاهد جهت اجرای تمام یا بخشی از تعهدات معاهده هستند و از این رو، بررسی فرایند تعیین مراجع ملی، حائز اهمیت است. در نظام حقوقی ایران تاکنون فقط قوای مقننه و مجریه در تعیین مراجع ملی نقش داشته اند؛ در این نوشتار به منظور شناسایی نقاط ضعف و قوت رویه قوه مقننه ایران در تعیین مراجع ملی، به بررسی این رویه به شیوه توصیفی تحلیلی پرداخته و نتیجه گرفته ایم که با توجه به عدم وضع ضابطه در قانون اساسی درباره تعیین مراجع ملی، قوه مقننه بر اساس صلاحیت عام قانون گذاری، اختیار تعیین مراجع ملی برای تمام معاهدات و نهادهای بین المللی را دارد. با وجود این، قوه مقننه در بسیاری از موارد، تعیین و تغییر مراجع ملی را به قوه مجریه واگذار کرده که موجب انتقاد است به ویژه با توجه به این که بعضی از این مراجع ملی، غیراجرایی هستند. در هر صورت آگاهی جامع از محتوای معاهده که لازمه تعیین مرجع ملی است، در زمان تصویب معاهده برای نمایندگان مجلس حاصل می شود و از این رو، مناسب ترین ابزار برای تعیین مرجع ملی، قانون تصویب کننده معاهده است، اما قوه مقننه در موارد بسیار نادر از این قوانین برای تعیین مراجع ملی استفاده کرده است. در ضمن، تصویب معاهده توسط قوه مجریه که در بعضی موارد مجاز شناخته شده است و همچنین تعیین مراجع ملی در متن معاهدات که مجلس اختیار تغییر آن ها را ندارد، سبب محدودیت اختیار قوه مقننه برای تعیین مراجع ملی شده است.کلید واژگان: مرجع ملی، معاهدات بین المللی، قانون تصویب کننده معاهده، قانون مربوط به اجرای معاهده، قانون تعیین حق عضویت در نهادهای بین المللیMany international treaties explicitly or implicitly require the determination of national authorities by the contracting parties in order to implement all or part of the treaty obligations, and therefore, it is important to study the process of determining national authorities. In Iran, only the legislative and executive branches have played a role in determining national authorities; In this article, in order to identify the strengths and weaknesses of the Iranian legislature's procedure in determining national authorities, we have analyzed this procedure in a descriptive-analytical way. The result of the study is that due to the silence of the Constitution regarding national authorities, the legislature has, based on the general competence of legislation, the authority to determine national authorities for all international treaties and institutions. Despite this, in many cases, the legislature has left the determination/changing of national authorities to the executive branch, which is critical, especially considering that some of these national authorities are non-executive. Anyway, comprehensive knowledge of the treaty, which is required to determine a national authority, is generally obtained for parliamentarians at the time of ratification of a treaty, and therefore, the most appropriate tool for determining the national authority is the Act ratifying the treaty, but the legislature in rare cases has used these Acts to determine national authorities. Meanwhile ratification of a treaty by the executive branch, which is allowed in some cases, and determination of national authorities in the text of the treaties, have limited the power of the legislature to determine national authorities.Keywords: National Authority, International Treaties, Act Ratifying A Treaty, Act Related To The Implementation Of A Treaty, Act Determining Membership Fee In International Institutions
نکته
- نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شدهاند.
- کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شدهاست. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
- در صورتی که میخواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.