به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

تنها با پرداخت 70 هزارتومان حق اشتراک سالانه به متن مقالات دسترسی داشته باشید و 100 مقاله را بدون هزینه دیگری دریافت کنید.

برای پرداخت حق اشتراک اگر عضو هستید وارد شوید در غیر این صورت حساب کاربری جدید ایجاد کنید

عضویت

جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه « Theater » در نشریات گروه « فقه و حقوق »

تکرار جستجوی کلیدواژه « Theater » در نشریات گروه « علوم انسانی »
  • وحید آگاه
    هنرهای نمایشی در ایران بعد از پیروزی انقلاب اسلامی، فارغ از حقوق مربوط به مالکیت مادی و معنوی، همچنان در دایره حقوق اداری قرار دارد. امری دارای ابعاد دوگانه دخالت و نظارت حکومت با نمایندگی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی که وجه ارشاد آن، بسیار پررنگ تر از حمایت از این آثار است. برقراری نظام صدور مجوز و لزوم اجازه گرفتن هنرمند از حکومت قبل از تولید و نمایش آثار، منجر به ایجاد ساختار و روندهای پیچیده، زمان بر و فرساینده شده و هنرمندان آن را دچار دیوان سالاری پرانتقادی نموده است. مقوله ای که در قریب به چهل سال گذشته از دید ادبیات حقوقی، پنهان مانده و در مقاله حاضر، ابعاد مختلف آن ازجمله سازمان، ساختار، مراجع، دادخواهی و ممیزی، مطالعه و نقد شده و پیشنهادهایی جهت اصلاح آن ارائه گردیده است. لذا سوال اصلی این تحقیق، انطباق وجوه مختلف نظام صدور مجوز هنرهای نمایشی با الزامات این شیوه دخالت/ نظارت است. اصلاحات پیشنهادی نیز باید در مسیر حذف آهسته و زمان بندی شده نظام صدور مجوز باشد؛ چرا که نظام تعقیبی و صرف نظارت پس از خلق و اجرای تئاتر، کارآمد بوده و با حقوق بشر و قانون اساسی نیز، انطباق دارد.
    کلید واژگان: تئاتر, حقوق اداری صدور مجوز, وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی, ممیزی تئاتر, هنرهای نمایشی}
    Vahid Agah
    Government supervises and interfereswith Theater on two forms including: Licensing System and persuit System. In the first method, the government shall issue license for creating and publishing artistic works and in this method, the right to freedom of artistic expression is limited. However, in the second method, there is fundamental principle of freedom and upon creating and publishing artistic work only in case of violation of laws and regulations, the government may take duly action and there is no requirement for issuing license before producing or publishing artistic works. Thus, the first method is anti-freedom and the second method is agreed with freedom. The present article attempts to examine this issue in relation to Theater in iranand it is concluded that, the statute law was based on licensing system. Moreover, finding out problems and formalities of aforesaid system refers to following weakness including: 1) Governmental structure of boards of theater and negligence for related associations, especially, Iranian theater forum. 2) No obligation boards of theaterin presentation of evidencefor reject plays and issuing license.3) silence of regulation about period ofvalidity of the License and referse it todecision ofboards of theater.4) Limitation in revision of decisions made by boards of theater in supreme council, governmental structure of it andsilence of regulation about procedure of issuing license.
    Keywords: Theater, Administrative Law of Licensing System, Ministry of culture, Islamic Guidance, Censure of Theater, Performing Arts}
  • وحید آگاه*، محمد راسخ
    نظارت حکومت‏ بر هنر به دو شیوه عمده تامینی و تعقیبی صورت می گیرد. در طریقه تامینی، حکومت برای خلق و عرضه آثار هنری، اخذ اجازه قبلی را لازم می داند. نظامی که حق‏های هنری به ویژه حق بر آزادی بیان هنری را محدود می‏نماید. در روش دوم اما، اصل برآزادی است و حکومت پس از آفرینش و ارائه آثار هنری و صرفا در صورت مواجهه با جرم یا تخلف، ورود می‏نماید. امری که در مقاله حاضر در حقوق زمان ایران مشروطه در خصوص آثار نمایشی و سینمایی از 1306 تا هنگامه پیروزی انقلاب، بررسی شده و این به دست آمده که برخلاف متمم قانون اساسی مشروطه که اصل آزادی را انتخاب کرده بود، حقوق موضوعه در تمام سال‏های یاد شده، نظام صدور مجوز را برقرار نموده است. ضمن آنکه مساله یابی مراحل و تشریفات نظام مزبور، حکایت از ضعف در مواردی چون:1- ترکیب حکومتی اعضای مراجع صدور مجوز. 2- عدم تعیین مهلتی منصفانه و برای صدور پروانه های ساخت و نمایش.3- محدودیت تجدیدنظرخواهی از تصمیمات کمیسیون ها.4-ضمانت اجرای کیفری در مقوله هنر دارد.
    کلید واژگان: نظارت حکومت, نظام صدور مجوز, سینما, تئاتر, نظام حقوقی ایران مشروطه}
    Vahid Agah *
    Government supervises over artistic works on 2 forms including: Licensing and persuit System. In first, government shall issue license for creating and publishing artistic works and in this method, the right to freedom of artistic expression is limited. However, in second method, there is fundamental principle of freedom and upon creating and publishing artistic work only in case of violation of laws and regulations, the government may take duly action and there is no requirement for issuing license before producing or publishing artistic works. This article attempts to examine this issue within frame of constitutional legal system in relation to dramatic works and films since 1927 until victory of Islamic Revolution and it is concluded that on the contrary of complementary of The Constitution of constitutional system that has selected the principle of freedom, the statute law in all of the aforesaid years was based on licensing system. Moreover, finding out problems and formalities of aforesaid system refers to following weakness including: 1) Governmental structure of members of licensing system and negligence for holding related associations. 2) Lack of fair deadline for issuing license of producing and publishing artistic works.3) criminal sanction for violation of Licensing System in artistic works.
    Keywords: Supervision of Government, Licensing System, Cinema, Theater, the Constitutional Legal System of iran}
نکته
  • نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شده‌اند.
  • کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شده‌است. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
  • در صورتی که می‌خواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.
درخواست پشتیبانی - گزارش اشکال