به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

تنها با پرداخت 70 هزارتومان حق اشتراک سالانه به متن مقالات دسترسی داشته باشید و 100 مقاله را بدون هزینه دیگری دریافت کنید.

برای پرداخت حق اشتراک اگر عضو هستید وارد شوید در غیر این صورت حساب کاربری جدید ایجاد کنید

عضویت
جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه

مرور خویشتن

در نشریات گروه روانشناسی
تکرار جستجوی کلیدواژه مرور خویشتن در نشریات گروه علوم انسانی
تکرار جستجوی کلیدواژه مرور خویشتن در مقالات مجلات علمی
  • مریم اسدالله تویسرکانی، مهرانگیز پیوسته گر *، شکوه سادات بنی جمالی، غلامرضا دهشیری
    هدف پژوهش، مقایسه اثربخشی روش های مثبت درمانگری و مرور خویشتن بر افزایش بهزیستی روانی و تاب آوری دانشجویان مادر بود. نمونه پژوهش شامل بیست وهفت نفر از دانشجویان مادر مشغول به تحصیل در دانشگاه الزهرا بود. آنها به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و به صورت تصادفی در سه گروه مرور خویشتن، مثبت درمانگری و گواه قرار گرفتند. بهزیستی روانی و تاب آوری هر سه گروه در سه فاصله زمانی پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری به کمک پرسشنامه های بهزیستی روانی ریف (RSPWB-SF) و تاب آوری فرایبورگ (RSA) اندازه گیری شد. برای گروه نخست آزمایشی،روش های مثبت درمانگری طی هفت جلسه و برای گروه دوم آزمایشی، درمان مرور خویشتن طی شش جلسه آموزش داده شد. در این مدت گروه گواه هیچ مداخله ای دریافت نکرد. داده ها با استفاده از روش های آمار توصیفی و تحلیل کواریانس چند متغیره تحلیل شد. تحلیل داده ها نشان دادمیانگین نمرات بهزیستی روانی در پس آزمون و پیگیری نسبت به پیش آزمون در گروه های مرور خویشتن و مثبت درمانگری در مقایسه با گروه گواه به صورت معناداری افزایش یافت؛ اما این اثر برای تاب آوری معنادار نشد؛ بنابر این یافته ها می توان نتیجه گرفت مداخله های مرور خویشتن و مثبت درمانگری اثر معناداری بر افزایش بهزیستی روانی دانشجویان مادر دارد. همچنین بین این دو روش در میزان اثربخشی بر بهزیستی روانی تفاوت معناداری وجود نداشت. این نتایج می تواند پشتوانه ای برای به کارگیری روش روان درمانی مثبت نگر یا روش مرور خویشتن برای ارتقاء سلامت روان و بهزیستی روانی دانشجویان مادر باشد.
    کلید واژگان: بهزیستی روانی، تاب آوری، مثبت درمانگری، مرور خویشتن، دانشجویان مادر
    M. Asadolah Tooyserkani, Mehrangiz Payvastegar *, Shokooh Sadat Banijamali, Gholamreza Dehshiri
    The aim of this study was to compare the effectiveness of positive psychotherapy and Self-Review on well-being and resilience among students as mothers. The study sample was consisted of twenty seven students of Alzahra University, who were mothers as well..They were selected through convenience sampling, and were randomly assigned to three self-review, positive psychotherapy and control groups. The data were measured using two questionnaires: Subjective Well-Being Questionnaire (RSPWB-SF) and Resilience Scale for Adults (RSA) in three phases of pretest, posttest and follow up. For the first group experimental,the positive psychotherapy was administered in seven sessions and for the second group, self-reviewtherapy was provided in six sessions. The control group has received no intervention. The data was analyzed by descriptive statistic and multivariate covariance method. The results indicated that mean scores of subjective well-being in post-test and follow-up were significantly increased in self- review and Positive Psychotherapy groups compared to control group. But resilience was not significant. Accordingly, the findings suggested that self-review and positive psychotherapy interventions had a significant effect on increasing the well-being of mothers. However, there was no significant difference between the two methods in terms of effectiveness on subjective well-being. These results can be construed as an evidence for using positive psychotherapy or self-review in psychological well-being for students as mothers.
    Keywords: subjective well-being, Resilience, Positive Psychotherapy, self-review, mother's students
  • مهسا یعقوبی راد*، رضا پورحسین، مسعود غلامعلی لواسانی
    در سال های اخیر شیوع بیماری ام اس در کشور روند رو به رشدی را طی کرده است، به طوری که می توان ایران را جز کشورهایی با شیوع بالا در نظر گرفت. اگرچه بیماری ام اس یک بیماری بیولوژیکی است، نشانگان روانشناختی ناشی از آن می تواند بسیاری از وجوه زندگی روزمره مبتلایان را دگرگون سازد، لذا به کارگیری مداخلات روانشناختی در جهت تعدیل و بهبود محدودیت های تحمیل شده در زندگی بیماران، امری ضروری می نماید. در پژوهش پیش رو اثربخشی اجرای فن مرور خویشتن در کاهش افسردگی، اضطراب و تنیدگی در بین بیماران مبتلابه ام اس مورد ارزیابی قرار گرفته است. این پژوهش در قالب طرح نیمه آزمایشی همراه با پیش آزمون و پس آزمون و با گروه گواه انجام گردیده است که در آن نمونه موردنظر متشکل از 26 بیمار مبتلابه ام اس، به صورت در دسترس از میان اعضای انجمن ام اس ایران انتخاب و پس تقسیم به دو گروه آزمایشی و گواه در پژوهش حاضر شدند. پس از پاسخ گویی به آزمون1DASS21 افراد حاضر در گروه آزمایش در 3-4 جلسه مداخله با به کارگیری روش مرور خویشتن حضور به هم رساندند. جلسات به صورت هفتگی و با میانگین زمانی 60-90 دقیقه در هر جلسه برگزار شد. افراد گروه گواه تحت مداخله شناختی قرار نگرفتند. نتایج حاکی از تاثیر معنادار به کارگیری این روی آورد در کاهش افسردگی (میزان معناداری 044/0) بود. در متغیرهای اضطراب و تنیدگی تاثیر معناداری گزارش نشد.
    کلید واژگان: مرور خویشتن، چندین اسکلرز، افسردگی، اضطراب، تنیدگی
    M. Yaghoubirad, R. Pourhosein, M. Gholamali Lavasani
    In recent years, the widespread of MS in Iran has increased to a point that it can be enumerated as a country with high prevalence. Although MS is known as a biological disease, its mental symptoms can affect many aspects of everyday life. Therefore applying psychological interventions to adjust and improve the restrictions imposed into the lives of patients, is essential. This study evaluates the efficacy of therapy sessions using” The Self-review Technique” in reduction of depression, anxiety and stress on patients with MS in a semi-experimental design with control and experimental group and consists of pre and post testing. 26 members of MS society of Iran were selected through convenience sampling and were divided into control and experimental groups by accident. After responding to DASS21, experimental group received therapy sessions based on “Self-review Technique” for about 3-4 weeks. Every week consists of one therapy session with the duration of sixty to ninety minutes. Control group did not receive cognitive therapy. The results show that this approach has decreased depression significantly (0.044) and did not made meaningful changes on anxiety and stress.
    Keywords: multiple sclerosis, self-review technique, depression, Anxiety, stress
  • یوسف خدابنده لو*، رضا پورحسین، مسعود غلامعلی لواسانی، نگین معتمد یگانه
    تصویر بدنی در واقع خودپنداشت فرد در رابطه با بدن و ظاهر جسمی خود یا خودپنداشت بدنی است. خودپنداشت، ادراک فرد از خود می باشد که شامل حرمت نفس، تصویر بدنی و خود ایده آل می شود. پورحسین (1389) بر این باور است که ارجاع افراد به خویشتن، هشیار نمودن آنان نسبت به خود و بازسازی شناختی آنان، موجب افزایش خودآگاهی و سطح خودپنداشت آنان می شود و افزایش سطح خودپنداشت می تواند اثر انگیزشی و درمانی داشته باشد. از این رو، پژوهش حاضر اثربخشی روش شناختی مرور خویشتن بر تصویر بدنی دانشجویان دختر دانشگاه تهران را مورد بررسی قرار می دهد. روش پژوهش حاضر، آزمایشی و از نوع پیش آزمون- پس آزمون با گروه گواه می باشد. برای اندازه گیری متغیر وابسته از پرسشنامه روابط چندبعدی خود- بدن (MBSRQ-AS) استفاده شد. برای اجرای طرح پژوهش، در مرحله پیش آزمون بر اساس کسب پایین ترین نمرات در پرسشنامه MBSRQ-AS، به صورت تصادفی 22 نفر در گروه آزمایش و 22 نفر در گروه گواه قرار داده شدند. مداخله انفرادی 8 جلسه ای مرور خویشتن به افراد گروه آزمایش ارائه شد. جهت تحلیل داده ها از روش تحلیل واریانس اندازه های مکرر و برای بررسی بیشتر داده ها از مقابله های موجود در اندازه های تکراری و ساده استفاده شد. یافته های پژوهش حاکی از آن بود که نمرات بعد ارزیابی تصویر بدنی افراد گروه آزمایش به طور معناداری افزایش یافته بود (01/0P<)، اما در نمرات بعد سرمایه گذاری تصویر بدنی تغییر معناداری به وجود نیامده بود. نتایج این پژوهش می تواند در موقعیت های بالینی و در بهبود و پیشگیری از مشکلات تصویر بدنی مورد استفاده قرار گیرد.
    کلید واژگان: روش شناختی، مرور خویشتن، تصویر بدنی
    Y. Khodabande Loo*, R. Pour Hosein, M. Gholamali Lavasani, N. Motamedyeganeh
    Indeed, body image is one's self-concept about the body and physical appearance or is physical self-concept. Self-concept is an individual’s perception of self, including self-esteem, body image, and ideal self. Pourhosein (2010) believes that referring people to the self, informing them about themselves and restructuring their cognitive, increase the level of self-awareness and self-concept in them, and increasing the level of self-concept can have a motivational and therapeutic effect. Hence, present research investigating the effectiveness of self-review cognitive method on body Images of the female students of University of Tehran. Research method of this study is experimental and the type is pretest-posttest control group. The Multidimensional Body Self-Relations Questionnaire (MBSRQ-AS) were used to measuring the dependent variable. In order to the implementation of research design, based on achieving the lowest scores on MBSRQ AS in pretest, were randomly assigned 22 subjects in the experimental group and 22 subjects in control group. 8-session individually intervention was presented for the experimental group. For statistical analysis, the repeated measurements analysis of variance was used, and for more investigating, contrasts options in the repeated measures were used. The findings suggest that the Body image’s evaluation dimension of experimental group were significantly increased, but there was no significant change in body image investment dimension’s scores. The results of this research can be used in clinical situations and in the treatment and preventing of body image problems.
    Keywords: cognitive method, self-review, body image
  • بررسی تاثیر روش مرور خویشتن بر نشانه های تنیدگی، اضطراب و افسردگی در بیماران قلبی
    صفایی فیروزآبادی، رضا پورحسین، مسعود غلامعلی لواسانی
    با توجه به افزایش شیوع بیماری های قلبی در سال های اخیر و اهمیت فرایندهای روانشناختی بر پیش آگهی و درمان این بیماری ها، پژوهش حاضر به بررسی تاثیر روش شناختی مرور خویشتن بر علائم افسردگی، تنیدگی و اضطراب در بیماران قلبی می پردازد. این پژوهش یک مداخله درمانی است که پیرو طرحی از نوع آزمایشی حقیقی با گروه گواه می باشد. جامعه مورد بررسی، کلیه بیماران قلبی شهرستان یزد است. نمونه مورد نظر به صورت هدفمند و در دسترس از بین مراجعه کنندگان به بخش بازتوانی بیمارستان افشار شهر یزد انتخاب شده اند و شامل 20 نفر گروه آزمایش و 20 نفر گروه گواه واجد شرایط شرکت در پژوهش می باشند. به منظور بررسی سطوح اضطراب، افسردگی و تنیدگی بیماران، از آزمون DASS21 استفاده شد. افراد گروه گواه، فقط خدمات مرکز بازتوانی را دریافت می کردند؛ اما گروه آزمایش علاوه بر خدمات مرکز بازتوانی در جلسات مرور خویشتن نیز شرکت می کردند. در تحلیل آماری داده ها، ضمن استفاده از آمار توصیفی، در آمار استنباطی از تحلیل واریانس همراه با اندازه گیری مکرر استفاده شد. براساس نتایج به دست آمده از این پژوهش، روش مرور خویشتن، علائم افسردگی و تنیدگی را در بیماران قلبی کاهش می دهد؛ اما کاهش معناداری در نمرات اضطراب افراد گروه آزمایش نسبت به گروه گواه ایجاد نکرده است. تبیین احتمالی نتایج به دست آمده می تواند چنین باشد که مطابق نظر روانشناسان شناختی، باورهای منفی و خطاهای شناختی و نگاه بدبینانه از ویژگی های افراد افسرده است که با شرکت در جلسات مرور خود به تدریج با افکار مثبت جایگزین شده و علائم افسردگی کاهش می یابد. فرد، در تنیدگی به دلیل توجه افراطی به منابع تهدید و برآورد نادرست منابع حمایتی در برابر موقعیت های تنش آور احساس تنش می کند. بیمار پس از شرکت در جلسات مرور خود یاد می گیرد که در برابر موقعیت های تنش آور با تکیه بر داشته ها و نقاط قوت خود وارد میدان شود و از تنیدگی خود بکاهد؛ اما در اضطراب، روش مرور خود، به دلیل ابهام و نامشخص بودن منبع تهدید نمی تواند موثر عمل کند و طبق پیشینه پژوهش، تلفیق درمان های شناختی و رفتاری، علائم اضطراب را بیشتر کاهش می دهد.
    کلید واژگان: تنیدگی، اضطراب، افسردگی، مرور خویشتن
نکته
  • نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شده‌اند.
  • کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شده‌است. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
  • در صورتی که می‌خواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.
درخواست پشتیبانی - گزارش اشکال